Dagblaðið Vísir - DV - 27.01.1982, Blaðsíða 13

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. MIÐVIKUDAGUR 27. JANÚAR 1982.
13
Kjallarinn
Einar Hannesson
að fá heimild til þess að selja innan-
lands lifandi fisk eða hrogn. Síðari
aðgerðir eða staðfest afstaða ráðu-
neytis gáfu eigi heldur gagnáfrýjanda
réttmætt traust til þess að telja að svo
yrði. Vegna reynslu fyrri ára og með
tilliti til fræðilegra viðhorfa var eðli-
legt að ráðuneytið teldi að gjalda
bæri varhug við flutningi og dreif-
ingu erlendra dýrategunda innan-
lands, ekki síst vegna smitunarhættu
en hér er um stjórnarathöfn að ræða,
sem hlítir mati ráðuneytis. Eigi er
sannað að ákvörðun ráðuneytis sé
reist á ómálefnalegum grundvelli né
slíkir annmarkar séu á undirbúningi
og úrlausn ráðuneytis að baki ríkis-
sjóði bótaskyldu.”
Sem sagt þarna kemur það svart á
hvítu: Sú eina kvöð var lögð á Laxa-
lónsstöðina að ekki mætti flytja frá
Laxalóni nema með leyfi lifandi regn-
bogasilung. Hinsvegar hafa aldrei
verið lagðar neinar hömlur af hálfu
hins opinbera á ræktun og eldi regn-
bogasilungsins innan stöðvarinnar til
slátrunar og sölu; en það var að sögn
eiganda tilgangur hans með innflutn-
ing og eldi regnbogasilungs:
Einar Hannesson
0 Kjallarinn
i
Bragi Jósepsson
inna stjómmálaflokka, en ekki sem
fulltrúa Reykjavíkur. Áróðurinn gesn
Reykjavík hefur því miður borið
árangur. Byggðastefnunni hefur ekki
aðeins verið beint á jákvæðan hátt til
þess að efla hag þjóðarinnar með
uppbyggingu í sveitum landsins held-
ur hefur þessari stefnu verið miskun-
arlaust beitt til þess að keyra Reykja-
vík niður og það án þess að forystu-
menn okkar, margir hverjir, hafi gert
minnstu tilraun til að spyrna við fæti.
Krafa Reykvíkinga
Ýmis konar þjónustustarfsemi, sem
rekin er í Reykjavík og kostuð af
Reykvíkingum að verulegu leyti, hef-
ur árum saman þjónað nærliggjandi
sveitarfélögum og jafnvel öllu land-
inu. Hér má nefna ýmsa skóla á
framhaldsskólastigi, ýmiss konar fé-
lagslega þjónustu og heilbrigðisþjón-
ustu, brunalið, hafnaraðstöðu
o.m.fl.
Það hlýtur að vera réttlát krafa
Reykvíkinga að fulltrúar þeirra á al-
þingi og í borgarstjórn standi vörð
um allan eðlilegan rétt ibúanna og sjái
til þess að hagsmunir Reykvíkinga
verði ekki fyrir borð bornir vegna
þess að menn leggja ekki réttan skiln-
ing í merkingu orðsins byggðastefna.
Hér þarf stefnubreyting að verða.
Það er ekki hægt að réttlæta auknar
álögur á íbúa Reykjavikur í þeim til-
gangi að viðhalda byggðastefnu. Slík
byggðastefna á engan rétt á sér enda
byggð á röngum og ranglátum for-
sendum.
Bragi Jósepsson
■éémmémímééhMí
Á fengisatkvæda-
greiðsla í Reykjavík
Gera menn sér ljóst að Reykvíking-
ar hafa aldrei fengið að taka afstöðu
til þess hvort opnar séu vínbúðir í
borginni?
Vinur minn einn sem er mikill
áhugamaður um áfengismál benti
mér um daginn á 10. grein áfengislag-
anna (nr. 82/1969) en þar segir:
„Áður en útsala (á áfengi) er sett á
stofn skal fara fram atkvæðagreiðsla
kosningabærra manna i því bæjarfé-
lagi sem í hlut á og þarf meiri hluta
greiddra atkvæða til þess að útsala sé
leyfð.”
Og vinur minn spurði: Hvenær var
opnun vinbúðar í Reykjavík lögð
undir dóm kjósenda?
Afstaða nágranna-
bæjanna
Nokkur undanfarin ár hafa farið
fram kosningar i nágrannasveitum
vitnaði til, fullyrðir að þar hafi einnig
farið fram atkvæðagreiðsla og hafi
Kópavogsbúar fellt að opna útsölu.
Þannig er það fullreynt að íbúar í
nágrannasveitum Reykjavíkur eru á
móti því að hafa opna áfengissölu í
heimabyggð sinni.
Og hvað þá með
Reykvíkinga?
Mér vitanlega hafa síðdegisblöðin
aldrei haft um það neina skoðana-
könnun hvort hafa eigi opna eða lok-
aða áfengisútsölu i Reykjavík. Hins
vegar má leiða að þvi sterk rök að
skoðanir Reykvíkinga séu mjög svip-
aðar á þessum málum og í næsta ná-
grenni borgarinnar þannig að fari slik
kosning fram verði áfengisútsölunum
lokað.
Það breytir hins vegar ekki þvi,
að ekki lengur verður unað við þelta
óréttlæti, bætti hann við.
Kjallarinn
£ „Er ekki kominn tími til aö láta kjósa um
það í Reykjavík hvort viö viljum hafa
áfengisútsölur opnar í borginni?” spyr
Haraldur Blöndal í grein sinni.
Reykjavikur um það hvort opna eigi
áfengisútsölur. Þessarkosningar hafa
ævinlega farið fram samhliða al-
mennum kosningum.
Undantekningarlaust hefur meiri-
hluti kosningabærra manna fellt að
opna áfengisútsölu. Það var fellt á
Seltjarnarnesi í síðustu sveitarstjórn-
arkosningum. Þaðvar fellt fyrirca 12
árum í Hafnarfirði og að því er ég
best veit í Gárðabæ þar í milli. Ég hef
ekki fengið nákvæmar upplýsingar
um Kópavog en þessi áhugamaður
um áfengismál, vinur minn sem ég
Ég spurði vin minn, hvort það gæti
ekki verið, að hlutföllin væru öðru
vísi, — fólk hefði til að mynda flutt
frá Reykjavík til þess að þurfa ekki
að búa í sveitarfélagi með ekki aðeins
eina heldur þrjár áfengisútsölur. Vin-
ur minn sagðist ekki leggja á það
trúnað. Vitanlega gæti svona atriði
ráðið miklu um það, hvort fólk flytt-
ist utan af landi til Reykjavíkur eða
til nágrannabæjanna. Hins vegar
vissi hann engin dæmi þess að fólk
hefði hrakizt úr Reykjavík af þessum
sökum.
Haraldur Blöndal
Hvað á að gera?
spurði ég, og hann svaraði: í
nefndri 10. grein segir: Áfengisútsala
skal lögð niður ef það er samþykkt
með meiri hluta greiddra atkvæða i
kaupstaðnum.
Og heldur þú, segi ég, að Ragnar
Arnalds fari að leggja þetta undir
dóm okkar Reykvikinga eins og hann
sárvantar peninga?
Hann er tilneyddur, svaraði vinur
minn. Næsta málsgrein iaganna er
svona: Atkvæðagreiðslur, sem um
getur í a. og 3. málsgrein skulu fara
fram, er 1/3 hluti kjósenda eða meiri
hluti bæjarstjórnar í viðkomandi
bæjarfélagi krefst þess.”
Það eina sem þarf að gera, er að
senda bréf til borgarstjórnarinnar og
óska eftir atkvæðagreiðslu, og ég
trúi ekki öðru en þá verði útsölurnar
bornar undir atkvæði. Og ef þeir
svíkja, — þá er bara að hefja undir-
skriftasöfnun, — og við munum
sigra.
Hver er afstaða
áfengisvarnarráðs?
Vinur minn heldur því fram að það
sé reginhneyksli, að nefnd atkvæða-
greiðsla skuli ekki hafa farið fram
fyrir löngu.
Um allar helgar sé örtröð af bif-
reiðum fyrir utan vínbúðir, rnjög
margar og jafnvel meirihlutinn með
QogiY númer, jafnvel M og X.
Þessir bílar valdi umferðarhættu og
geti menn sannfærst um þetta með
því að aka Laugarásveginn eða
Snorrabrautina á föstudögum. Þá
séu menn úr sömu nágrannabyggðum
á vínveitingahúsum um hverja helgi,
og keyri jafnvel heim og sjái|allir hví-
tíka hættu þetta hafi i för með sér
fyrir Reykvíkinga, — en vitanlega
verði veitingahúsunum lokað ef vín-
búðunum verði lokað.
Ég spurði þá, hvort dæmið snerist
þá ekki við, hvort Reykvíkingar væru
þá ekki á einlægum þönum til Kefla-
víkur, Akureyrar eða jafnvel Vest-
mannaeyja?
Nei, svaraði hann: Það er algjör-
lega ósannað, að Reykvikingar
drekki svo mikið vín. Ég held, að það
séu hinir. Og alla vega trúi ég ekki
öðru en ég fái stuðning Áfengisvarn-
arráðs í þessu máli.
Er þetta hægt?
Vinur minn er maður hlédrægur,
svo að ég lofaði að koma hugmynd-
um hans á framfæri.
Það er auðvitað alveg rétl, að við
vorum aldrei spurðir, Reykvíkingar,
um það hvort við viljum hafa áfeng-
isútsölur og vinveitingahús hjá okk-
ur. Hví ekki að kjósa nú um það og
láta reyna á það hvort 10. grein
áfengislaganna gildir, eða hvort þessi
ákvæði séu aðeins til þess að viðhalda
hræsni og yfirdrepsskap hjá öðrum.
Þingmaður einn sem nú er dottinn
af þingi og var utan af landi, sagði
einu sinni við mig: Ég greiði atkvæði
á móti bjórnum. Ég get hvort sem er
alltaffengið nógafhonum.
Haraldur Blöndal