Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1983, Blaðsíða 34

34
DV. FIMMTUDAGUR 28. APRIL1983.
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
— Fljúgandi furðuverur umgangast menn á svipaðan hátt og við gerum gagnvart dýrum, segir Ólafur Steinn Pálsson, sem kannað hefur FFH um
árabil. Mynd: BH \
Fljúgandi furðuverur
mega ekki drepa!
— samtal við Ólaf Stein Pálsson
Ölafur Steinn Pálsson heitir ungur
maöur, sem árum saman hefur lagt
stund á FFH-fræöi og hefur nú næstum
fullgert rit um þessi málefni, sem
vænta má á bókamarkaðinn áöur en
langt um líöur. Ölafur kvaöst aldrei
hafa séö fljúgandi furöuhlut sjálfur,
svo aö óhyggjandi væri og út af fyrir
sig heföi hann ekki sérstakan áhuga á
mörgum þeim ljósfyrirbærum á himni,
sem oft væru kennd viö þessi fræði,
heldur legði hann öllu meira upp úr
frásögnum af nánum kynnum manna
og furðuvera.
„Mönnum veröur oft ekki um sel aö
hitta fyrir þessar furöuverur, en þaö er
líka mála sannast aö þær verða ekki
síður skelkaöar oft á tíðum þegar
menn koma aö þeim aö óvörum. Svo er
hitt auðvitað h'ka til að þær komi til
móts viö menn og vilja kynnast þeim
aö fyrra bragöi. Þær virðast samt ekki
geta tjáð sig með venjulegu tungumáli,
eins og því sem við eigum aö venjast
heldur viröast þær beita hugsana-
flutningi; mönnum finnst þá eins og
þeir fái boö frá þeim í huganum. En
þegar verurnar reyna aö tala á okkar
máta, þá verður úr því gelt eöa ýlfur
eöa önnur þau hljóð sem áþekktust eru
dýrahljóöum, jafnvel hjá þeim verum
sem líkjast okkur mjög nákvæmlega.
Þær virðast ekki hafa nein tungumál í
þeim skilningi sem viö þekkjum,”
sagöi OlafurSteinn.
— Nú hefur þaö borið viö aö menn
hafa verið teknir um borö í fljúgandi
furöuhluti.
„Já, þaö kemur fyrir og líklega
miklu oftar en almennt er taliö því aö
yfirleitt er þaö svo aö fólk man hrein-
lega ekki eftir sér þennan tíma. Þaö er
engu líkara en minningin hafi verið
þurrkuö út og verður þá aldrei uppvíst
um þessa heimsókn nema fyrir tilvilj-
un eða dáleiöslu eða öðrum skyldum
aðferðum. Það er eins og dáleiðsla
komist í gegnum þessa hindrun sem
sett er fyrir minnið. Annars er það
mjög eftirtektarvert að fólk, sem tekið
er um borð í fljúgandi furðuhlut,
gengst þar venjulega undir ítarlega
hkamsrannsókn og er þá skoðað í krók
og kring. Oft eru tekin blóðsýni, venju-
lega úr f ingri, og ýmsum tólum beitt og
búnaöi sem viö kunnum engin skh á.
Yfirleitt er fólki ekki sýndur neinn
fjandskapur um borð en þaö er með-
höndlað ópersónulega og án allrar um-
hyggju, rétt eins og við myndum hand-
fjalla dýr sem viö værum að skoöa —
algerlega kalt og tilfinningalaust. Oft
viröast verumar ekkert skeyta um
þótt menn finni til sársauka við rann-
sóknina, en það em þó til undantekn-
ingar, verur sem sýna mönnum tillits-
semi og umhyggju.”
Gamlir kunningjar
birtast aftur
— Nú hefur manni oft fundist
einkennilegt hvaö sjónarvottum ber
illa saman um útht þessara vera.
„Já, þaö er eitt af furðum þessara
fyrirbæra hvaö þær eru gífurlega mis-
munandi, en þó má oft greina sömu
verumar eða þá samskonar verur gera
vart viö sig á mismunandi stöðum og
tímum. Ég hef einmitt lagt mig sér-
staklega eftir því að safna tegundum,
eins og ég kalla þaö, að greina sömu
tegundina þar sem hún birtist aftur og
aftur. Til dæmis geta sömu verurnar
komiö við hjá frumstæðum þjóðflokki í
Brasilíu og húsmóöur í Bretlandi. Þar
er útilokað aö vitnin viti hvert af öðru,
það eru engin tengsl á milli en lýsing-
um þeirra ber nákvæmlega saman.
Það geta samt liöið mörg ár á milli
þessara atburða en þetta er afar
athyghsverö staöreynd og sýnir að hin-
ar fjölskrúðugu lýsingar sjónarvotta
gefa ekki til kynna neinn óáreiöan-
leika þeirra, heldur eru verurnar í
reyndinni af mörgum og margvísleg-
um tegundum. Þó eru viss einkenni
nokkuð sameiginleg; til dæmis eru þær
yfirleitt lágar vexti. Meðalhæðin er
stundum tahn ekki meiri en 120 senti-
metrar og þær eru oft gráar eða
grásilfraöar á hörund, rétt eins og þær
sem hann Burt í Löðri átti í höggi við.
Yfirleitt eru þær sköllóttar með stór
augu sem hggja oft út til hliðar og hafa
þar af leiðandi víðara sjónarhorn en
mennirnir. Þær hafa lítiö nef og eyru
og munnurinn er varla nema rifa á
andlitinu, án nokkurra vara.”
Fáar Ijósmyndir
— Nú er það líka íhugunarvert, hve
lítið er til af ljósmyndum af þessum
furðuverum, þótt töluvert magn af
myndum hafi verið tekið af furöuhlut-
unum sjálfum.
„Já, en það á sér nokkuö eölilegar
skýringar. Oft hafa þær frumkvæöi aö
því aö gefa sig aö mönnum og eru þá
gjaman úti á víðavangi, fjarri manna-
byggðum þar sem ekki er líklegt að
menn hafi myndavélar handbærar.
Mörg þeirra vitna, sem áreiðanlegust
em talin, hafa verið ómenntuð og ekki
átt neinar myndavélar. Þá er það
algengt að ljósmyndir, teknar í nám-
unda við fljúgandi furöuhluti, veröa
algerlega hvítar og sést ekkert á þeim
og kenna þaö sumir sterkri . geislun
frá hlutnum. Oft vilja myndavélar bila
við þessar aöstæður vegna þess að raf-
hlöður virka ekki frekar en endranær,
þegar þessi fyrirbæri gerast,” sagði
ÖlafurSteinn.
Rafmagnið bregst
—þegar FFH eru nærri
Sérstök rit hafa verið sett saman um
áhrif Fljúgandi furðuhluta á raftæki,
en þaö sætir ef til vhl nokkurri undmn,
hve mjög vitnum ber saman um þetta
atriöi. Svo virðist sem FFH hreinlega
þurrki út rafmagn nálægt sér eða geri
það á einhvern hátt óvirkt; bifreiðar
drepa á sér, sömuleiðis flugvélar,
heimihsáhöld og sjónvarpstæki og
ljósmyndavélar sem eru útbúnar raf-
kerfi. FFH hafa sést yfir háspennulín-
um og þess munu dæmi að þá hafi
mælst feikileg rafnotkun á viðkomandi
svæði.
Að sögn Ölafs Steins Pálssonar eru
þessi áhrif, sem hér er lýst, ekki alls
kostar einhht. Hann hefur sjálfur
safnað saman frásögnum af áhrifum
FFH á vélar og tæki og gert þá mikils-
veröu uppgötvun að þeir trufla ekki
gang dísibifreiða eða þrýstiloftsvéla.
Þetta stafar af því aö brunarúm dísil-
bíla og þrýstiloftsflugvéla notar
ekki rafkveikingu, heldur háhita eða
stöðugan loga. Hins vegar dofna ljós í
mælaborðum og farþegarými þegar
FFH fara nálægt þeim.
Yfirleitt er vandræðalaust að ræsa
hreyfil bifreiðar eftir að FFH er farinn
á braut, en þess munu dæmi að raf-
geymirinn hafi hreinlega tæmst og sé
ónothæfur.
Svo virðist sem rannsóknum á FFH-
fyrirbærum hafi fleygt mjög fram á
síöustu árum, gagnrýni á vitnisburð-
aukist til muna og yfirleitt séu menn
famir að nota þróaöri aðferðir til þess
aökanna framburð vitna.
Þessi framför sannar vitaskuld ekki
neitt í sjálfu sér, en þó er þaö athyglis-
vert hve vitnum ber oft saman um til-
tekin atriði varðandi FFH, einkum
áhrif þeirra á rafbúnað hverskonar.
Vert er aö benda á ritið „Vehicle
Interference Project”, sem gefiö er út
af BUFORA, bresku FFH-rannsókna-
nefndinni, en þar er greint frá fjöl-
mörgum atburðum í þá veru.
m ■ - >
Geimskip kvikmyndanna verða æ
tílkomumeiri ásýndum og raunar
ólikt svipmeiri en þeir ávölu furðu-
hlutir sem hér er um fjallað.