Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1985, Blaðsíða 13

DV. ÞRIÐJUDAGUR 26. MARS1985.
13
Dýrkeypt pófítísk mistök
Á þessum vettvangi í októbermán-
uöi árið 1982 skrifaði ég grein sem
bar yfirskriftina — „Ahrif versnandi
iifskjara á fjárskuldbindingar —
tafarlausra aðgerða þörf.”
Varað við
afíeiðingunum
I þessari grein var ítarlega gerð
grein fyrir frumvarpi, sem lagt hafði
verið fram á Alþingi af þingmönnum
Alþýðuflokksins, um að tryggja að
hækkun árlegrar greiöslubyrði lána
á hverjum tíma yrði ekki umfram
hækkun kaupgjalds í landinu. Frum-
varpið gerði ráð fyrir að sú upphæð
sem samsvarar mismun lánskjara-
viðmiðunar og kaupgjalds myndi
sérstakan viðaukahöfuðstól, sem
byrjar fyrst aö gjaldfalla er upphaf-
legum lánstima lýkur.
Alþýðuflokkurinn sýndi fram á það
meö þessu frumvarpi árið 1982
hvemig sífelldar kjaraskerðingar
gerðu það að verkum að launin héldu
ekki í við þróun verðtryggingar-
ákvæða. Afleiðingarnar væru þær aö
lántakendur væru margir komnir í
greiðsluþrot með fjárskuldbindingar
sinar. Lánskjaravisitalan hefði
hækkað langt umfram kaupgjald og
allar greiösluáætlanir húsbyggjenda
og ibúðakaupenda hefðu þar meö
fariö úr skoröum. Með þessu frum-
varpi krafðist Alþýðuflokkurinn þess
af stjórnvöldum að gripið yrði til
tafarlausra aðgerða til að afstýra
þeim áföllum sem vofðu yfir hús-
byggjendum og íbúðakaupendum og
nú hafa orðið að veruleika.
Máiið saltað 1982
— Nú stœrsta póiitíska
verkefnið
Það er skemmst frá því að segja að
ekki var skilningur á þessu þingmáli
á Alþingi á árinu 1982. Fulltrúar
allra annarra fiokka en Alþýðu-
flokksins í fjárhags- og viðskipta-
nefnd vildu ekki samþykkja frum-
varpiö og lögðu til að málinu yrði
vísað til ríkisstjórnarinnar. Einn
þingmaöur orðar þessa aðferð viö af-
greiðslu mála á Alþingi svo, að þetta
væri öruggasta líkkista sem til væri.
Rökstuðningur fulltrúa annarra
flokka á Alþingi var að þeir heföu
skilning á málinu og vom sammála
um að jöfnuö yrði greiðslubyrði lána,
en töldu ekki fært aö fara löggjafar-
leiöina aö greindu markmiði.
Nú, þremur árum síöar, em menn
að átta sig á hvaða afleiðingar það
hafði að samþykkja ekki þetta frum-
varp Alþýðuflokksins. Forsætisráð-
herra, Steingrímur Hermannsson,
segir að þaö hafi verið meiri háttar
pólitísk skyssa aö tengja ekki láns-
kjör og kaupmátt. Að lagfæra það
nú, segir forsætisráöherra að sé
langstærsta pólitíska verkefnið sem
hvíli á rikisstjórninni um þessar
mundir.
Þúsundum saman krefst
fólk
réttarsíns
Afleiðingamar af þessum pólitísku
mistökum ríkisstjórnarinnar að
samþykkja ekki þetta frumvarp
Alþýðuflokksins, sem enn liggur
fyrir Alþingi, eru nú að koma í ljós.
Fjöldi heimila í landinu er kominn í
greiðsluþrot, en nauðungamppboð á
sl. ári vom nálægt 18 þús. hjá veð-
deild Húsnæöisstofnunar og em þá
ekki talin meö nauðungaruppboð
vegna vanskila í bönkum.
Þúsundum saman rís nú fólk upp
og krefst réttar síns, en á örfáum
dögum hafa 5—6 þúsund manns tekið
höndum saman og krafist úrlausna.
Þetta fólk setur á oddinn i sinum
kröfum að leiðrétt verði það misvægi
sem þaö hefur þurft að búa við í láns-
kjörum og launum sem nú er að leiða
til gjaldþrots á hundruðum ef ekki
þúsundum heimila í landinu.
Þetta fólk hefur með ljóslifandi
dæmum sýnt stjómvöldum fram á
hve dýrkeypt sú pólitíska skyssa og
kjarkleysi hefur orðiö aö taka ekki á
þessu máli þegar á árinu 1982 eins og
Alþýðuflokkurinn lagði til. Hafa þeir
sýnt fram á að umframgreiðslur lán-
takenda vegna misgengis lánskjara
og kaupgjalds hafi verið á árinu 1983
280 milljónir — á árinu 1984 570 millj-
ónir og áætla megi að á árinu 1985
verði þær 810 milljönir eða samtals á
þrem árum 1660 milljónir. Til viö-
bótar þessu var greiðslubyrði hús-
byggjenda og ibúöarkaupenda enn
aukin með okurvöxtum. Vaxtafrels-
ið, sem formaður Sjálfstæöisflokks-
ins gladdist svo yfir á sl. ári, leiddi
m.a. til þess að vaxtabyrðin jókst um
260 milljónir kr. á árinu 1984. Að öllu
óbreyttu mun vaxtabreyting auka
byrðar húsbyggjenda og íbúðar-
kaupenda á þessu ári um 580 millj-
ónir.
Kannske sýnir það gleggst hver
áhrif frumvarp Alþýðuflokksins frá
1982 hefði haft á þá þróun sem nú
hefur orðið að hækkun greiðsina
umfram hækkun launa vegna láns-
*
JÓHANNA
SIGURÐARDÓTTIR
ÞINGMADUR FYRIR
ALÞÝÐUFLOKKINN
kjaravísitölunnar einnar eru á sl.
þremur árum 41,6%
Úrlausn strax
Þessar tölur eru ógnvekjandi enda
er nú mælirinn fullur því f jöldi fólks
sér nú fram á að missa eignir sínar.
Svo svívirðilega hefur verið gengið á
rétt þessa fóiks að líkja má við eigna-
upptöku. Réttmæt gremja fólks
hefur nú brotist út, enda örvænting
þess algjör. Þaö er deginum ljósara
að ekkert fær stöðvað þá mörg
þúsund einstaklinga og fjölskyldur,
sem hafa tekiö höndum saman og
krafist úrlausna á sínum málum.
Urlausn verður að fást strax, hún
þolir enga bið. Stjórn og stjómarand-
staða verða að taka höndum saman í
þessu máli og komast að sameigin-
legri niðurstöðu. önnur mál verða að
víkja á meðan. Þetta er forgangs-
verkefni sem þolir enga bið.
Jóhanna Sigurðardóttir
„Fjöldi heimila i landinu er kominn í greiðsluþrot, en nauðungaruppboð á sl. ári voru nálægt 18 þúsund
hjá Veðdeild Húsnæðisstofnunar og eru þá ekki talin með nauðungaruppboð vegna vanskila i bönkum."
Kartöflumafían
og aörar mafíur
I DV 12.3 mátti lesa frétt um að
kartöflubændur á Suðurlandi eigi í
miklum erfiðleikum. Er þar m.a. um
að ræða ýmis vandamál s.s. sölu-!
tregðu og óvenjumikla framleiðshi sL
haust. Fékkst þó framgengt að inn-
fluttar unnar kartöflur yrðu tollaöar
sérstaklega og var vonast til að sú
ráðstöfun myndi auka eftirspum
eftir íslenskum kartöflum til fram-
leiðslu franskra. Sú varð ekki raun-
in. Þá eru það hinar orsakirnar en
samkvæmt fréttinni þá ber hæst
þessa „hobbí karla” í kringum
Reykjavík, en þeir „undirbjóða
alvöru kartöflubændur, selja fram-
hjá kvótakerfinu og stela síðan
undan skatti”. Einnig er bent á að
framleiðsluráðslögin séu galopin
hvað varðar kartöfluframleiðslu,
öfugt við aöra hefðbundna land-
búnaðarframleiðslu en þar rikir
festa og öflug stjómun framleiösl-
unnar, eins og alþjóð er kunnugt,
framleiðendum og neytendum til
mikillar blessunar!
Hættulegar kartöflur
Kjallarinn
BJÖRN BJÖRNSSON
STARFSMAÐUR
FLUGMÁLASTJÓRNAR.
1. Bannaður verði innflutningur á
unnum og óunnum kartöflum.
2. öllum öðrum en löggiltum
kartöflubændum verði bannað að
stunda kartöflurækt.
3. Kartöflurækt almennings og
áhugamanna verði bönnuð, þótt
til einkanota sé.
4. Smygl á kartöflum til landsins
svo og ólögleg ræktun þeirra, s.s.
i garðholum eöa í blómapottum
varði háum sektum og varðhaldi
viðítrekuðbrot.
Allir vita hvílík hætta er á ferðinni
þegar kartöflur eru fluttar til lands-
ins. Þá berst alltaf einhver mold
með, en hún getur borið meö sér
sjúkdóma, svo ekki sé minnst á
kartöflumar s jálfar sem smitbera.
Kynnu farþegar og áhafnir milli-
landaflugvéla að veröa gripnir með
kartöflur í fórum sínum verður að
sjálfsögðu að brenna þær
(kartöflurnar) ásamt hinu smyglinu,
þ.e. kjúklingunum og spægipylsun-
um.
Ekkert grín
Sumir kunna að halda að ég sé að
spauga en svo er alls ekki. Eg get
með engu móti séð aö kartöfhir séu
eithvað öðruvísi en kjöt eða mjólk
hvað varðar fæðugildi. Boröa ekki
Leiðin út úr þessum glundroða,
sem kartöflubændur eru komnir í, er
sú að breyta framleiðsluráöslögunum
þannig að kartöfluframleiðsla verði
viðurkennd búgrein á borð við kjöt-
og mjólkurframleiðslu. Þetta ætti að
vera hægt að gera með örfáum
pennastrikum. En þá verður líka að
hafa kartöflukaflann eins og lamba-
kjöts-ogmjólkurkafiann: —
„Smygl á kartöflum til landsins
^ svo og ólögleg ræktun þeirra, s.s. í
garöholum eöa blómapottum varði há-
um sektum og varðhaldi við ítrekuð
brot.”
„Allir vita hvilik hætta er á ferðinni þegar kartöflur eru fluttar til
landsins."
allir kartöflur með blessuðu íslenska
lambakjötinu og stundum er nú not-
að íslenskt smjör með kartöflunum
(ef menn hafa efni á því). Menn ættu
að reyna að koma sér upp kúastofni,
hefja mjólkurframleiðslu, t.d. hér í
kringum Reykjavík og selja síðan
framhjá kvótakerfi beint í mjólkur-
vinnslu einhvers stórmarkaðs. Ætli
lögreglan yrði ekki snarlega kvödd á
vettvang til þess aö stöðva þann
ósóma þótt slík framleiðsla þyrfti
e.t.v. enga aðra fyrirgreiðslu en að
fáaðveraífriði.
Bakarar og aðrir iðnaöarmenn,
takið framleiðsluráöslögin ykkur til
fyrirmyndar. Kref jist þess einnig að
afkomu ykkar sé ekki ógnað með því
að „hobbi körlum” (og kerlingum) og
almenningi sé leyft aö mála heimilin
sín, leggja parket á gtifln sín, flísa-
leggja baðiö og jafnvel aö baka
brauð og kökur heima hjá sér. Þaö
síðastnefnda ætti að banna fyrst og
fremst af heilbrigðisástæðum.
Vel rekið
lýðræðisþjóðfélag
Krefjist þess að sala til amenn-
ings á efni og verkfærum, sem nota
má til þess að ganga inn í störf
ykkar, verði bönnuð og komið ykkur
upp verkstæðis/fyrirtækismarki
(sbr. búmark). Annað er ógnun við
lífskjör ykkar og ber þess vegna að
setja lög, sem tryggja það að þið fáið
að vera í friði með það sem þið eigið
að hafa einkarétt á. Enda vita flestir
að eitt mesta eitur í efnahagslífi lýð-
ræðisþjóðar er samkeppni og
hagnaður (gróði). Vel rekið lýðræðis-
þjóðfélag byggist á allsherjarstjóm
embættismanna allra þátta þjóölifs-
ins svo að enginn komist upp meö
múður né geti troðið öðrum um tær.
Við vitum öll að frjálsræði er slæmt
og að afnám einkaréttar Ríkisút-
varpsins er ógnun við það kerfi sem
margir stjórnmálamenn okkar hafa
reynt að byggja upp undanfama
áratugi og er okkur öllum fyrir
bestu? Nær væri aö banna útgáfu nú-
verandi dagblaöa og láta embættis-
menn okkar gefa út eitt landsdag-
blað sem kaUa mætti „Ríkisdagblað-
ið” eða RDB. Sjá ekki alUr hvílíkan
spamað það hefði í för með sér. Svo
ekki sé minnst á allt það buU, sem
skrifað er í blöðin í dag, samanber
þennan pistil.
Bjöm Bjömsson