Dagblaðið Vísir - DV - 18.01.1986, Blaðsíða 12

I
12 DV. LAUGARDAGUR18. JANÚAR1986.
pVÍRÓM-DVÍRÓM- DVÍRÓM- DVÍRÓM- DVÍRÓM- DVÍ
Orðtakið segir að þegar maður sé í
Róm eigi maður að hegða sér eins og
Rómverji. Auðvitað ætlaðist sá mikli
orðtakasmiður ekki til þess að orðtök
hans yrðu tekin bókstaflega, þannig
að færi maður út úr bænum þyrfti
maður að bera sig eins að við alla
skapaða hluti og sveitafólkið á þeim
slóðum sem maður stöðvaði bílinn.
En þó er aldrei að vita til hvers er
ætlast af manni.
RÓMVERJi
» ERUSMA
Helgarblaðsmaður brá sér til
Rómar um daginn. t>á höfðu hryðju-
verkamenn nýlega leikið gráan leik
í Róm, löggur og hermenn hvarvetna
á verði og héldu fast í vélbyssutitti
sína, störðu fúllyndislega á hvern
mann sem framhjá gekk og algeng-
asta hljóðið á strætum Rómar (fyrir
utan klukknahljóð) var vælið í
löggubílunum sem skutust gegnum
bílamergðina á breiðstrætunum og
löggurnar allar sem ein i framan eins
og væru þær staddar í miðri þjóðar-
sorg.
Að hegða sér eins og
Rómverji?
Þá þarf maður fyrst og fremst að
vera vel til fara - verða sér úti um
falleg og vel sniðin föt og gæta þess
vel að allt sé í stíl. Og svo gengur
maður hratt um strætin, horfir fjar-
rænu augnaráði framhjá þeim sem
maður mætir, lítur ekki upp þótt
hörkuárekstur verði við nefið á
manni, sveiflar göngustaf eða regn-
hlíf, frakkinn ellegar pelsinn eins og
skikkja aftur af herðum manns og
maður hugsar án afláts um hvar best
sé að snæða kvöldverð, hvað maður
vilji borða og með hverjum.
Nei annars. Ég veit það ekki. Al-
berto Moravia rithöfundurinn
sagði í viðtali við tímarit eitt nú um
daginn, að smáborgararnir í Róm
væru hverjum skarpskyggnum rit-
höfundi (og fólki úr öðrum listgrein-
um) endalaust viðfangsefni. Og þegar
ég gekk um Rómarstræti fannst mér
að sá gamli hlyti (eins og ævinlega)
að hafa rétt fyrir sér.
Pasta, pasta, pasta...
er hinn óhjákvæmilegi milli - eða
aðalréttur á hverjum matseðli. Og
ítalskur matur í Róm eða annars
staðar á Ítalíu - er gerólíkur þeim
mat sem fæst á pizzeríum veraldar-
innar og er kallaður ítalskur. Óh'kur.
Og miklu betri. Að sjálfsögðu.
Italir byrjuðu að borða pasta aftur
á miðöldum í kjölfar hinnar miklu
reisu Marco Polo austur til Kína. í
Kína voru menn þá fyrir löngu farnir
að búa til einhvers konar núðlur eða
pasta úr hveiti og Marco Polo hafði
þannig matvöru í farteskinu þegar
hann sneri aftur. Síðan hafa ítalir
staðið á beit í þessu sérkennilega
brauði sem þeir nota með hvers
konar mat. Þeir sem standa fyrir
ítölskum matsölustöðum utan Ítalíu
virðast flestir halda að spaghettí og
aðrar tegundir pasta eigi að matreiða
á ákaflega einfaldan máta: sjóða í
potti, gusa kjötsósu og tómat út á
og segja geriðisovel!
ítalir þekkja naumast slíkan bar-
barisma. Þeir kunna áreiðanlega
mörg hundruð aðferðir við að útbúa
sitt pasta. Og verða þess vegna seint
leiðir á því. En á stundum ganga
þeir framaf útlendingum sem sækja
þá heim.
„Þegar ég hafði verið tvo mánuði
i Róm,“ sagði mér Bandaríkjamaður
einn sem ég hitti fyrir skemmstu -
„þá fór ég til Austurríkis til að fá
mér að borða - svo uppgefinn var ég
á þessu olíumengaða spaghettíi með
parmesanosti."
Það er hætt við að fleirum fari eins
og þessum Bandaríkjamanni.
En mér fannst pastað oftast gott.
Kaffi, hnausþykkt
Og úr því að maður er farinn að
tala um það sem maður setur inn
fyrir varir verður ekki undan því
vikist að nefna kaffið: Kaffi á Ítalíu
er ákaflega gott. Það er framreitt á
ótal vegu eins og annars staðar í
S-Evrópu, en undantekningarlítið
er það í senn sterkara og bragðbetra
en annars staðar. Venjulegt kaffi á
lúinni kaffiteríu er gerólíkt og betra
því sem býðst á íslandi. Það er þykkt,
mjúkt, minnir helst á súkkulaði - og
engum dettur í hug magasár þegar á
því er dreypt. Og æði oft blandað
einhverju sterku t.d. grappa, þessu
bragðsterka brennivíni þeirra sem
hefur látið margan vaskan dreng
standa á öndinni.
Ítalía í tísku
ítalski ferðamálafrömuðurinn sem
leitaðist við að leiða mig' í allan
sannleik um ítölsk þjóðfélagsmál,
næringarmál, menningarmál og
raunar öll þau mál sem ég mundi
eftir að spyrja hann um þau skipti
sem við sátum til borðs saman - sagði
að Ítalía væri í tísku.
„Það gerir sú framsókn sem margt
hér er í,“ sagði hann - og virtist
ekki alveg vita í hverju framsóknin
væri fólgin. „Æ fleiri fá góð laun. Æ
fleiri búa hús sín betur. Æ fleiri ferð-
Fornminjar á Ítalíu eru margar
og margvíslegar. Maðurinn á
myndinni er danskur fornleifa-
fræðingur - og fannst gaman að
setjast á rómverskt marmarasal-
erni, eins konar félagskamar sem
gat rúmað sex manns á hverja
hlið, samtals átján að hægja sér
„pá engang“ sagði danskurinn.
k