Dagblaðið Vísir - DV - 22.12.1986, Blaðsíða 58

MÁNUDAGUR 22. DESEMBER 1986.
Itys a live - in World - Ýmsir
Hjálpum þeim
Heróín er fíkniefhi sem íslendingar
þekkja lítið nema af afspum, enn sem
komið er að minnsta kosti. Vonandi
að svo verði áfram.
Bresk samtök sem berjast gegn heró-
íni, 'rhe Anti-Heroin project, fengu á
þessu ári fjölda tónlistarmanna til liðs
við málstaðinn. Gefin var út tvöföld
plata sem inniheldur lög um 30 flytj-
enda. f þeirra hópi eru því miður ekki
Eric Clapton eða Boy George, sem
báðir gætu miðlað af slæmri reynslu
sinni. Lögin á plötunni eru misgömul,
þau elstu frá 1983. Gæði þeirra eru upp
og niður, eiginlega jafhmisjöfn og lög-
in eru mörg. Oftast helgar tilgangur-
inn þó ekki meðalið.
Eitt lag plötimnar segir í rauninm
alla söguna. Það er Heroin með New
model army. Lagið er kröftugt, hrátt
og yfirbragðið er kaldranalegt. Text-
inn er svo sprautan í æð hlustandans.
Þetta er það sem málið snýst um. Þetta
er heróín. Fleiri gullkom leynast á
plötunum. Lag Elvis Costello, The end
of the Rainbow, er úrvals lagasmíð og
Costello syngur það á sinn heillandi
hátt. Einnig er vert að hrósa laginu
Head full of shadow með Level 42, sem
kalla sig raunar Boon í þessu tilviki.
Af eldri lögum á plötunni skarar
þriggja ára gamalt lag Chris Rea af
plötunni Watersign fram úr. Vandað-
ur textinn fellur nákvæmlega að
fallegri melódíunni. Söngur Rea er að
auki einstaklega persónulegur. Lag
Eurythmics af Touch plötunni, Aqua,
passar einnig vel inn í heildarmynd-
ina. Sömu sögu má segja um Vince
Clarke lagið Never never sem Feargal
Sharkey syngur.
Öðrum flytjendum tekst misvel upp.
Paul McCartney syngur nýtt lag eftir
sjálfan sig, Simple as that. Hann hefur
oft gert betur. Þáttur bítlavinar hans,
Ringo Starr, er enn misheppnaðri. Við
undirspil límkassa hvetur gamli sým-
hítillinn ungdóminn til að lifa lífinu
án vímuefna. Honum ferst. Niðurlags-
orð hans em einkar ósmekkleg þar
sem hann sendir John heitnum Lenn-
on tóninn. Framlag Whammaranna
Georgs og vinar er í sama gæða-
flokki. Maður getur hreinlega grátið
af leiðindum.
Að þessu frátöldu er þetta framlag
tónlistarmannanna virðingarvert.
Þetta em eigulegar plötur. Hjálpum
þeim í baráttunni gegn heróíninu.
-ÞJV
Herbert Guðmundsson - Time Flies
Lætur ekki
deigan síga
Síðan Herbert Guðmundsson kom
fram á sjónarsviðið eftir áralangt hlé
með vestfirsku hljómsveitinni Kan
fyrir rúmum tveimur árum, hefúr hann
fyrir utan plötumar með Kan gefið
út þijár sólóplötur, Dawn Of The
Human Revolution, fjögurra laga plötr
una Transmit og nú síðast Time Flies
sem kom út fyrir stuttu.
Það er sem sagt kraftur í Herbert
og hann lætur ekki deigan síga þrátt
fyrir valt gengi plötuútgefenda á síð-
ustu árum. Dawn Of The Human
' Revolution var vel heppnuð plata og
má segja að Herbert hafi slegið i gegn
með henni, sérstaklega var það Can’T
Walk Away sem fólk hreifst af og fór
það lag á topp vinsældalista hérlendis.
Transmit var eins konar millibils-
ástand og gaf tóninn Um það sem koma
skyldi. Þar var kominn til liðs við
hann Steingrímur Einarsson sem
samdi lögin með honum og var pottur-
inn og pannan í hljóðfæraleiknum.
Það þarf því ekki að undra að Time
Flies er nokkuð frábrugðin Dawn Of
The Human Revolution hvort sem það
er til góðs eða ekki. Takturinn er mun
sterkari og þótt platan sé í heild létt-
rokkuð þá er tónlistin á Time Flies
ágæt danstónlist.
Eins og á fyrri plötum Herberts eru
lögin melódisk og auðlærð þeim sem
á hlustar. Herbert og Steingrímur eru
höfundar. Einnig kemur mikið við
sögu í lagagerðinni Magnús Hávarð-
arson. Nokkuð eru þau misjöfn að
gæðum. Þau bestu eru léttrokkuð lög
sem ættu að geta orðið vinsæl, alla-
vega á dansstöðum borgarinnar, lög
eins og Time Flies og Hold On, þótt
ekki nái þau að vera eins grípandi og
Can’t Walk Away. Samt er það svo
að besta lag plötunnar að mati undir-
ritaðs er eina lagið sem ekki er nýtt
Wont’t Forget sem hefúr hér fengið
andlitslyftingu og aldrei verið betra.
Stórgott lag og þar nýtir Herbert rödd
sína best.
Herbert nýtur aðstoðar góðra
manna, má nefha að Magnús Þór og
Jóhann Helgason aðstoða hann við
sönginn. Við hljóðfærin koma við sögu
NÝJAR
PLÖTUR
meðal annarra Ásgeir Óskarsson, Þor-
steinn Magnússon, Einar Bragi, Jakob
Magnússon og Skúli Sverrisson svo
einhveijir séu nefndir, enda er hljóð-
færaleikur allur ágætur.
Time Flies er dæmigerð þróun tón-
listarmanns. Herbert breytir til frá
Dawn Of The Human Revolution.
Þótt ekki standi hún jafnfætis þeirri
plötu þá stendur hún vel fyrir sínu sem
léttrokkuð plata og eiga lög af henni
vafalaust eftir að heyrast í náinni
framtíð. HK
Sniglabandið - Fjöllin falla í hauga
Kemur
á óvart
Þessi plata kom eins og þruma
úr heiðskíru lofti. Þeir voru ekki
margir sem höfðu heyrt minnst á
Sniglabandið en fleiri könnuðust
við þau samtök sem Sniglabandið
er sprottið upp úr, Bifhjólasamtök
lýðveldisins.
En hér er Sniglabandið sem sagt
komið á plast og kemur skemmti-
lega á óvart. Þetta eru engir
viðvaningar heldur virðast þeir
vera jafnvígir á hljóðfæri og mót>
orhjól.
Lögin á plötunni eru tvö, annað
stórgóð útsetning á gamla ára-
mótabragnum Álfadans, hitt eftir
Sniglana sjálfa, 750 cc blús.
Tónlistin er nokkuð hrá og kröft-
ug og svipað og í dæminu með
Rauða fleti eru bassi og tromma
mest áberandi hljóðfærin.
Sniglabandið sómir sér vel á
plasti og þó svo ég þykist vita að
þessir strákar séu meira að þessu
sér til gamans held ég að þeir megi
alveg íhuga tónlistarmál Bifhjóla-
samtakanna í fúllri alvöru.
-SþS-
Rauðir fletir - Ljónaskógar
Efnilegir
fletir
Hún er ekki stórkostleg gróskan
í íslenskri popptónlist þessa dag-
ana, fáar nýjar hljómsveitir hafa
komið fram á sjónarsviðið á þessu
ári til að mynda.
Rauðir fletir er ein þessara fáu
og er vert að bjóða hana sérstak-
lega velkomna því hér er bráðefni-
leg hljómsveit á ferðinni.
Á þessari fyrstu plötu Rauðra
flata eru fjögur lög, öll eftir liðs-
menn hljómsveitarinnar en þar á
þó söngvarinn Davíð Traustason
stærstan hlut.
Lögin eru skemmtileg blanda af
frekar hráu rokki þar sem kröftug-
ur bassa- og trommuleikur liggur
til grundvallar. Það er ljóst að
hljómsveitin Grafík er stór áhrifa-
valdur á tónsmíðar Rauðra flata
og þá er sándið á plötunni mjög
Grafíkurlegt. Engu að síður finnst
mér að Rauðir fletir nái að setja
sinn blæ á þessi áhrif, þannig að
hljómsveitin nýtir þau frekar sem
stuðning en sem eftiröpun.
Hljóðfæraleikur á plötunni er
stórgóður og merkilegt hvað þessir
strákar eru búnir að ná miklu valdi
á sínum hljóðfærum. Söngurinn er
líka góður, kröftugur og öruggur.
Ég held að það sé óhætt að spá
Rauðum flötum bjartri framtíð, ef
strákunum tekst að halda hóp-
inn.
-SþS