Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.1987, Page 22

22
FIMMTUDAGUR 23. JÚLÍ 1987.
Einn svifflugmannanna gerir klárt til brottfarar á einsætu.
Svifflugurnar eru í röðum rennilegar á að líta og biða eftir áhugasömum flugmönnum.
Svifflug:
„Snúið á sjálfa náttúruna"
- Komið við á Sandskeiði
Maðurinn hefur frá ómunatíð
horft upp í himininn á fuglinn
fljúgandi og dreymt um að vera
frjáls og fljúgandi eins og hann.
Það urðu líka ófá slysin þegar
reynt var að ná þessu takmarki.
Flugáhugamenn bundu á sig gervi-
vængi, príluðu upp á næsta fjalls-
tind og köstuðu sér niður. Þetta
þróaðist þó allt í rétta átt og nú
hefur maðurinn flogið á milli
heimsálfa í rúm 60 ár.
Að sigra vindinn
Áhugi á flugi í einhverri mynd
er hér á landi, eins og annars stað-
ar, mjög mikill. Sá fjöldi fólks, sem
stundar t.d. svifdrekaflug, fallhlíf-
arstökk og listflug að ógleymdu
sviffluginu, sannar þetta best. En
hvað er svona skemmtilegt við
flugið? Á maðurinn ekki bara að
halda sig við fast land eins og hann
var skapaður til? Þorgeir Ámason,
formaður Svifflugfélags Islands var
fljótur að svara því. „Þetta er
spenna, það er viss yfirburðatil-
finning sem maður fær þegar
vindurinn er sigraður og notaður
að vild. Það reynir líka á hæfileika
og útsjónarsemi hvers og eins að
vera uppi í 1000 metra hæð, aleinn
með enga vél, alveg eins og fuglinn
fljúgandi."
Skotið á loft með teygju í
Vatnsmýrinni
Svifflugfélag Islands var stofnað
árið 1936 og nú eru hátt í hundrað
félagar. Það var Agnar Kofoed,
fyrsti flugmálastjórinn og oft
nefndur flugpabbi, sem var aðal-
hvatamaður að stofnun þess. Svif-
flugið barst hingað til lands frá
Þýskalandi. I upphafi var flogið í
Vatnsmýrinni en mjög fljótlega
fékk félagið aðstöðu uppi á Sand-
skeiði þar sem það hefur verið
síðan og nú er aðstaðan með besta
móti. Svifflugurnar hafa líka batn-
að mikið að allri gerð frá því sem
var í upphafi þegar þetta voru svo-
kallaðar renniflugur sem var
skotið á loft með teygju. Nú eru
þetta fínar flugur sem annaðhvort
eru dregnar upp með flugvél eða
spili.
Drífa sig upp á Sandskeið
Það er lítið mál að prófa svifflug
ef hugurinn stefnir í þá átt. Það
þarf bara að koma sér upp á Sand-
skeið hjá Bláfjallaafleggjaranum.
Þaðan er flogið, á sumrín frá maí
Þorgeir Árnason, formaður Svifflugfélags íslands, sport- og listflugmað-
ur með meiru.
peningaráðum hvers og eins. Sumir
taka sólóprófið á tveimur árum,
aðrir á tveimur mánuðum," segir
Þorgeir sem sjálfur tók það á 10
dögum.
Að fljúga með fuglunum
Að sögn Þorgeirs er vindurinn
og uppstreymi notað til að fljúga,
vélin er svo létt að hún svífur í
loftinu og hrapar ekki nema ef hún
Texti:
Brynhildur Ólafsdóttir
Myndir:
Jóhann A. Kristjánsson
ofreisist og ef það gerist í nógu
mikilli hæð er ekki mikill vandi
að laga það. „Það er viss þraut að
glíma við að finna eitthvert upp-
streymi eða vind til að halda sér í
horfinu eða fljúga eitthvað ákveð-
ið. Við fljúgum oft með fuglunum
sem nota sömu aðferðir og það er
góð tilfinning að komast hærra en
þeir í hitauppstreymi, þá er snúið
á sjálfa náttúruna. Það eykur líka
sjálfstraustið að fljúga einhverjar
vegalengdir því það getur verið
erfitt að finna alltaf nægilegt upp-
streymi til að fleyta sér áfram,“
heldur Þorgeir áfram.
til septemberloka, á kvöldin frá kl.
6 til miðnættis og um helgar frá
hádegi til kl 7. Þegar komið er upp
eftir lætur maður skrifa sig niður
og bíður þar til sviffluga og kenn-
ari eru laus. Á góðum degi getur
fjöldi ferða farið allt upp í 60 flug
en biðin er aldrei mjög löng. Svif-
flugfélagið á fimm einsætur, tvær
2ja sæta kennsluvélar og eina mót-
orflugvél sem einungis er notuð til
að draga svifflugurnar á loft.
Sólópróf kostar 30-40 þús.
„Það tekur 30 flugtíma og kostar
þetta 30 til 40 þús. að taka sóló-
próf. Eftir það má viðkomandi fara
einn. Aldurstakmarkið er 15 ár en
annars ræður fólk alveg náms-
lengdinni, það fer eftir vilja og
Vélflugvélin togar svifflugurnar upp í 1000 metra hæö, síðan er sleppt
og þú ert upp á duttlunga vindsins komin.
„Lent á stokkum og stein-
um“
„Það er flogið í svona 800 til 2000
metra hæð en það er aldrei farið
hærra en 3000 metra án þess að
hafa með sér súrefniskút. Hraðinn
getur verið allt að 250 km á klst.
Lengsta flugið, sem flogið hefur
verið hér á landi, er um 300 km.
Það fer eftir skilyrðunum hve langt
er hægt að fljúga, þegar allt bregst
þá er bara að svipast um eftir góð-
um grasbala og vippa sér niður.
Það er í raun hægt að lenda hvar
sem er og oft er lent í þúfum, stokk-
um og steinum. Best er auðvitað
að finna tún og bændurnir hafa
bara tekið okkur vel og gefið okkur
kaffi og bakkelsi þegar við komum
svífandi niður til þeirra.“
Eins og ólæknandi sjúk-
dómur
- Er þetta hættulegt?
„Nei, slys eru afar sjaldgæf en
auðvitað koma þau fyrir og það er
þá helst þegar verið er að gera hluti
sem ekki má gera. Eins og til dæm-
is að ofreisa vélina til að fara í
hringi of nálægt jörðu.“
Þorgeir sagði svifflugið vera eins
og ólæknandi sjúkdóm. „Það er
aldrei hægt að losna við bakter-
íuna, maður kemur alltaf aftur og
aftur. Fólk byrjar kannski ungt,
og þar sem þetta er tímafrekt og
frekar dýrt þá hættir það oft þegar
farið er að stofna heimili o.s.frv.
En það er bara tímaspursmál hven-
ær það kemur aftur.“
- Eru engar stelpur að læra hjá
ykkur?
„Jú, en það er nú lítið um það.
Sem stendur eru einungis þrjár sem
fljúga reglulega en ein þeirra er
komin með sólópróf."
Maginn í flækju
Þorgeir er líka í sportflugi og
vélflugvél hans hefur einkennis-
stafina UFO sem er vel við hæfi
miðað við þær fjölbreyttu listir sem
hann fremur í háloftunum. Það eru
hreint ótrúlegustu kúnstir sem
hann getur gert bæði á flugvélinni
og svifflugunni. Blaðamaður fékk
að reyna það er hann fór í eina
ferð i svifflugu með Þorgeiri. Hann
fór í hringi bæði aftur á bak og
áfram og í alls kyns lykkjur svo
að maginn komst ekki í samt lag
fyrr en löngu seinna.