Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1987, Blaðsíða 32

32
Sandkom
FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1987.
Urval
ÚRVALSEFNI
VIÐ ALLRA HÆFI
ÁSKRIFTARSÍMINN ER
27022
BS
FREEPORTKLÚBBURINN
Fundur verður haldinn fimmtudaginn 8. október kl.
20.30 í Safnaðarheimili Bústaðakirkju.
Rætt um vetrarstarfið.
Skemmtidagskrá.
Kaffiveitingar.
j Stjórnin
SMÁAUGLÝSINGAR DV
MARKAÐSTORG
TÆKIFÆRANNA
Þú átt kost á aö kaupa og selja
allt sem gengur kaupum og sölum.
Bara aö nefna paö í smáauglýsingum DV,
hinu ótrúlega markaöstorgi tækifæranna.
Markaöstorgið teygir sig víöa. Þaö er sunnanlands
sem noröan, vestan sem austan, í bátum sem flug-
vélum, snjóbílum sem fólksbílum, hvarvetna er DV lesiö.
Einkamál. Já, paö er margt í gangi á markaöstorginu,
en um hvaö er samiö er auövitaö einkamál hvers og eins.
Sumir borga meö fínpressuöum seölum.
Menn nýkomnir úr banka? Þarf alls ekki aö vera.
Gætu hafa keypt straubretti á markaöstorginu daginn áöur.
Smáauglýsingar DV eru markaöur meö mikinn mátt.
Þar er allt sneisafullt af tækifaerum.
Þaö er bara aö grípa þau.
Þú hringir...27022
Við birtum...
Það ber árangur!
i
Smáauglýsingadelldin er í Þverholti 11.
Opfð: Mánudaga-föstudaga, 9.00—22.00
laugardaga, 9.00— 14.00
sunnudaga, 18.00—22.00
115.000tonna
Trabant
„Af hveiju aka ekki allir á
Trabant?" Þannig spyr
Gunnar Ragnars, forstjóri
Slippstöövarinnar hf. á Ak-
ureyri, en meö spurningunni
lýsir hann áliti sínu á kín-
verskum skipasmiöaiðnaði.
Dagur fór á stúfana til for-
stjórans út af þeim ótrúlegu
fréttum aö Kínverjar bjóða
stálskip fyrir næstum ekki
neitt. Trabantinn þarf annars
ekki aö taka þetta svo ýkja
nærri sér. Kínveijar voru til
að mynda aö skila Norö-
mönnum 115.000 tonna ílutn-
ingaskipi á dögunum.
Tæplega hafa þeir frændur
okkar tekiö viö neinu hrófa-
tildri. Þaö verður fróölegt að
sjá sambærilegan Trabant á
Oddeyrinni.
Skipulagðar
eldgildrur
Nú er verið aö byggja svo
há íbúðarhús á Akureyri að
slökkviliðið fengi við ekkert
ráðið ef kviknaði í efst í hús-
unum. Það á einfaidlega ekki
tæki sem ná svo hátt upp.
Sama vandamál hefur velgt
Hafnfirðingum og Garðbæ-
ingum undir uggum. í
Garðabænum uppgötvuðu
menn það einnig að hraða-
hindranir, sem nú er í tísku
aö drita niður um allt höfuð-
borgarsvæðið, geta orðið til
þess að slökkvilið komist alls
ekki á brunastað fyrr en allt
er brunnið. Þar sem þessar
hindranir eru hæstar ná þær
upp undir suma slökkvibíl-
ana.
Það má sjá þetta fyrir sér
þar sem slökkvibíllinn er
kominn með framhjólin yfir
hindrunina og situr síðan
Þaö er svona álika fyrir slökkviliö
aö horfa á bruna sem tæki þess ná
ekki til eins og aö lenda i þvi ein-
staka óláni aö hafa slöngurnar til
þerris i sjálfum eldinum.
fastur á malbikaöri eða jafn-
vel steyptri og flísalagðri
upphækkun og lokar jafnvel
götunní. Hann kemur ekki að
miklu gagni á meðan við
slökkvistörf. Ogjafnvel þótt
ekki fari svona ifia í öllum
tilfellum hljóta hraðahindr-
anirnar að tefj a verulega
ferðir slökkviliðs á þungum
bílum. En það þarf sjálfsagt
„góðan" bruna til þess að
mennáttisigáþessu.
Slöngumar í
eldinum
Annars eiga slökkviliðs-
menn viða í erfiðleikum oft á
tíðum og þarf ekki tilbúna
fjallvegi í þéttbýlinu til.
Frægt varð þegar kviknaði í
einni fiskimjölsverksmiðj-
unni. Slökkviliðið á staðnum
var auðvitaö ræst út í skyndi
og slökkvibíllinn sóttur. Þeg-
ar grípa átti slöngumar rann
það upp fyrir slökkviliðs-
stjóranum að þær höfðu verið
hengdar upp til þess aö
þurrka þær og auðvitað inni
í fiskimjölsverksmiðjunni.
Sama slökkvilið var ein-
hveiju sinni kvatt út til þess
að slökkva eld í íbúðarhúsi á
staðnum. Þegar slökkvibíll-
inn var kominn miðja vegu
niður að sjó tfi þess að ná í
vatn festist hann og slöng-
umar náðu því hvorki í
sjóinn né að húsinu. Það stóð
á endum að þegar bíllinn
losnaði féll þakiö á húsinu.
í þungbæru
starfi
„Það er erfitt að þurfa að
aflifa þessar blessaðar skepn-
ur,“ segir sláturhússtjórinn í
Sláturhúsi KÞ á Húsavík í
viðtali við Dag. Sá heitir
Baldvin Baldursson og hefur
raunar verið við þessa þung-
bæm sauðfjárslátrun síðan í
lok síðustu heimsstyrjaldar.
Hann er raunar búinn að
skjóta svo margar kindur aö
núna er hann orðinn sama
og heyrnarlaus. Það er margt
manna bölið.
Flestir leigja á
Akureyri
Samkvæmt vönduðum út-
reikningum Húsnæðisstofn-
unar ríkisins býr 21 %
Akureyringa í leiguhúsnæði
og er það íslandsmet. Það seg-
ir sig þá sj álft að færri búa í
eigin húsnæði á Akureyri en
almennt gerist. Þó er líkt
ástand bæði á Vesturlandi og
Vestfiörðum. 66% Akur-
eyringa búa sem sagt í eigin
húsnæði og 13% hjá ættingj-
um. Hér er átt við fólk á
aldrinum 18-75 ára.
80% Sunnlendinga búa í
eigin húsnæði og er það einn-
ig Islandsmet. Þar era ekki
nema 7% í leiguhúsnæði en
14% búa hjá ættingjum. Ætt-
ingjar á Austurlandi láta hins
vegar ættingjana ekki troða
sér inn á sig. Einungis 2%
hefur tekist að smokra sér
undir þak hjá ættingjum sín-
um fyrir austan, sem er
glæsilegt íslandsmet hjá ætt-
ingjunum.
Atvinnurek-
endursjálf-
stæðastir
Þeir hjá Húsnæðisstofnun
hafa komist að þeirri niður-
stöðu að atvinnurekendur og
sérfræðingar séu sjálfstæð-
astir íslendinga í húsnæðis-
málum og búi 87% þeirra í
eigin húsnæði, 10% leigi og
aðeins 3% búi hjá ættingjum.
Sjómenn og bændur era í
öðra sæti og ekki langt á eftir
þeim fyrst nefndu. Þar næst
koma iðnaðarmenn og þar á
eftir þeir sem starfa við þjón-
ustu og kennslu. Aðeins 64%
verkafólks býr í eigin hús-
næði. Samt era ekki nema
12% þess sem leigir því 25%
búahjáættingjum.
Umsjón:
Herbert Guðmundsson
Menning i>v
Tíð á sér tíma
Sýning Rúríar að Kjarvalsstöðum
DV-mynd Brynjar Gauti
Allt frá því hún rústaði gamla gulllit-
aða Bensinum með sleggju á Lækjart-
orgi árið 1974, hefur Rúrí unnið að list
sinni fyrir opnum tjöldum.
í stórum dráttum má skipta þessari
„opinberu" listsköpun hennar í
tvennt, í gjöminga, þar sem listakonan
framkvæmir einhverja “aksjón" eftir
fyrirfram gefnum reglum ef til vill
með þátttöku, eða að minnsta kosti
þöglu samþykki, almennings, hins
.vegar þrívíð umhverfisverk eða
skúlptúra á almannafæri.
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
í þessu hefur Rúrí verið í takt við
áherslubreytingar í erlendri nýlist, án
þess þó að bæta ýkja miklu við hana,
nema þá á allra síðustu árum.
Það ér í hinum „kosmísku" um-
hverfisverkiun sínum, það er verkum
sem ganga að einhverju eða öllu leyti
út frá náttúrlegum lögmálum sem mér
finnst Rúrí hafa mestað sýna og segja.
Sum þessara verka, til að mynda
„Glerregn" (1984), „Regnbogi 1“ (1983),
„Regnbogi H“ ( 1984 ) og loks Flug-
stöðvarregnboginn, eru með áhrifa-
mestu og frumlegustu myndverkum
sem hér hafa verið gerð í seinni tíö.
Elja og verklagni
„Tími“ heitir sýning sem Rúrí held-
ur að Kjarvalsstöðum um þessar
mundir og í tilefni hennar hefiir hún
gefið út þekkilega kilju með sama
nafni.
Á sýningunni hefur hún dregið sam-
an umhverfisverk sem heitir líka
Rúri ásamt verki sinu „Safn“.
„Tími“ en það var upprunalega hengt
upp í Sveaborg, grafískar heimildir
(dokumentasjón) um þijú steypt um-
hverfisverk (í Danmörku, Svíþjóð og
Finnlandi) og loks spánnýtt og um-
fangsmikið verk, „Safn“.
Allt ber þetta vitni heilmikilli elju
og verklagni listakonunnar og vel má
sjá í þeim öllum skírskotun til tímans.
En „tími“ er ansi afstætt og teygjan-
legt hugtak. Verk Rúríar bera í sér
tvíþætta skírskotun, til nánustu fortíð-
ar í líki húsarústa og afdankaðra
brúkshluta af haugunum, og (nán-
ustu?) framtíöar, þegar kjamorku-
sprengjan er búin að ganga frá
afganginum af siðmenningunni.
Hvaða vídd
Þó get ég ekki að því gert að ég
skyifia ekki í þessum verkum Rúríar
þá tragísku vídd og djúphyggju sem
mér finnst tilheyra myndsýn af þessu
tagi. Þá vídd er meðal annars að finna
í verkum Jósefs heitins Beuys, en andi
hans svífur yfir ýmsum þeim aðskota-
hlutum sem Rúrí hefur eignað sér.
Mér finnst sem sterkasti aflvaki
þessara verka sé í rauninni nostalgían,
eftirsjá efiir liðinni tíð, þegar hlutimir
vom ekki eins flóknir og ógnvekjandi
og þeir em í dag.
Jafnvel „Safn“, þar sem líkkistulaga
kassar hafa verið smíðaðir utan um
allslags drasl, er ekki tragískt verk
heldur miklu fremur angurvært, segir
af samhengisleysi hlutanna og óbrú-
anlegu bilinu milli nútíðar og fortíðar.
Sýning Rúríar að Kjarvalsstöðum
stendur til 11. október nk. -ai