Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1988, Side 27

LAUGARDAGUR 9. JANÚAR 1988.
39
g var enn með sama
3ða stílinn og hafði
inilega engu gleymt
íinsson, íþróttakennari og frjálsíþróttamaður, segir frá ævintýraferð sinni á HM í Ástralíu
keppni þegar ég var 31 árs. Síðustu
vikuna fyrir mótið einbeitti ég mér að
því að halda hugarró minni og hvíla
mig fyrir keppnina. Ég setti markið
hátt, eða á það að verða ekki aftar en
á HM í Róm þrátt fyrir að ég væri orð-
inn 48 ára gamall."
Samanlagður kostnaður á
þriðja hundrað þúsund
- Fór ekki mikill tími í að undirbúa
ferðina samhliða æfingum dagana fyr-
ir mótið?
„Jú, það má segja það. Þar sem ég
er formaður öldungaráðs Fijáls-
íþróttasambandsins sá ég einn um
allan undirbúning, bréfaskriftir og
annað. Peningamálin gerðu mér gramt
í geði. Samanlagður kostnaður vegna
ferðarinnar var rúmlega 200 þúsund.
Það var einnig ljóst að ég þurfti á
stuðningi minna yflrmanna að halda,
skólameistara Ármúlaskóla og yfir-
manna í menntamálaráðuneytinu.
Mér var geflnn kostur á því að fara í
þessa ferð á fullum launum. Ég er ákaf-
lega þakklátur þessum mönnum fyrir
þennan mikla stuðning. Hann réö úr-
slitum um að ég fór í þessa ferð. Að
öðrum kosti hefði ég hætt við hana.“
Fékk engan styrkfrá Frjáls-
íþróttasambandi íslands
- Fékkst þú einhverja styrki til farar-
innar?
„Eins og ég sagði áðan þá fékk ég frí
á launum en að auki fékk ég 15 þúsund
króna styrk frá Hveragerðisbæ og aðr-
ar 15 þúsund krónur frá Ölfushreppi
en ég er félagi í Ungmennafélagi
Hveragerðis og Ölfus. Einnig studdu
mig nokkur fyrirtæki, til dæmis Visa
ísland, DV og Flugleiðir."
- Fékkst þú engan styrk frá þínu
sérsambandi, Fijálsíþróttasamband-
inu?
„Ég fékk engan stuðning frá stjórn
FRÍ. Ég gerði mér vonir um að fá 10-20
þúsund frá sambandinu og þar með
hvatningu en þær vonir mínar brugð-
ust. Það kom ekki til greina að styrkja
mig frekar en aðra keppnismenn hing-
að til. Það er of lélegt af stjóm FRÍ að
vilja ekki styrkja okkur eldri íþrótta-
menn, og þá sérstaklega ekki mig sem
formann öldungaráðs FRÍ, vegna þess- -
arar miklu ferðar. Það er að mínu
mati ekkert samræmi í því hvemig
peningum er varið til þeirra sem vinna
að framgangi frjálsra íþrótta innan
FRÍ.
„Þá var þungu fargi af mér létt“
„Það kom mér einnig á óvart í byijun
september aö stjórn FRÍ taldi að
vandamál gætu skapast vegna þátt-
töku minnar á HM í Ástralíu vegna
aðskilnaðarstefnu S-Afríku. Og í fram-
haldi af því sá stjórn FRÍ sér ekki fært
um skeið að styðja mig eða hvetja aðra
til stuðnings við mig vegna HM. Eftir
nokkrar vikur kom síðan skeyti frá
alþjóða frjálsíþróttasambandinu þar
sem stóð að engin vandamál myndu
hljótast af þátttöku minni á HM. Málið
leystist vegna þess að S-Afríku var
bannað að keppa á mótinu. Satt best
að segja var þetta ekki til að létta fyrir
mér undirbúninginn. Þegar þessi mál
voru komin í höfn var miklu fargi af
mér létt,“ segir Ólafur.
„John Powell ráðlagði mér að
keppa í trimmskóm“
„Mótið var sett þann 29. nóvember í
32 stiga hita. 5000 keppendur frá 52
þjóðum gengu þá inn á völlinn að við-
stöddum 30 þúsund áhorfendum. Þetta
minnti mig óneitanlega á setningu
ólympíuleika. Sama dag og mótið var
sett átti ég að keppa í kringlukastinu.
Mér var raðað í a-riðil á meðal þeirra
12 bestu. Ég var allur dasaður eftir
langa setningarathöfn og ekki er hægt
að segja að hún hafi verið heppilegur
undirbúningur fyrir keppnina í kringl-
unni. Mér gekk vel í upphitun og
kastaði um 40 metra. Rétt áður en
keppnin átti að hefjast rættist veð-
urspá dagsins. Hellirigning skall á með
• Hér er Olafur Unnsteinsson með Bob Humpreys frá Bandaríkjunum á götu í Melbourne en Humpreys er einn fræg- j
asti kringlukastari allra tíma. Væntanlega munu þeir Ólafur og Humpreys mætast á næsta HM í Oregon á næsta ári.
• Þorsteinn Löve og Ólafur Unnsteinsson, Álaborgar- og Jótlandsmeistarar
1960. Þorsteinn Löve i kringlukasti, 50,46, og Ólafur Unnsteinsson i lang-
stökki, 6,72 metrar (best 6,93 metrar), og þristökki, 14,24 metra, og fimmtarþraut,
3.088 stig. Báðir eru þeir kappar margfaldir íslandsmeistarar.
þrumum og eldingum og kasthringur-
inn fylltist af vatni og varð mjög háll.
Ég var búinn að búa mig undir óvænt
atvik og að láta ekkert setja mig úr
jafnvægi. Eftir 10 mínútur stytti upp.
Kasthringurinn var þurrkaður. John
Powell, Bandaríkjameistari og fyrrum
heimsmethafi í kriglukasti, kom að
máli við mig og ráðlagði mér að skipta
um skó og kasta á trimmskóm. Mér
leist illa á það vegná þess að á slíkum
skóm haföi ég ekki kastað áður í
keppni og fór ég því ekki að ráðum
hans. í fyrstu umferðinni kastaði ég
35,10 metra og var í 14. sæti. í annarri
umferð tókst mér að bæta mig, kastaði
þá 36,70 metra og var þá kominn í 10.
sæti. Nú var mér ljóst að það var að
duga eða drepast varðandi úrslita-
keppnina. Til þess að komast í úrslitin
þurfti ég að kasta 38,36 metra. Ég gekk
hiklaust í hringinn, náði miklum
hraða en rann til í gleiðstööu í hálk-
unni. Ég kastaði aðeins með hendinni
og tognaði illa í baki en kastaði þó 36,68
metra þrátt fyrir að kastið væri mis-
heppnað. Ég er alveg sannfærður um
að ég hefði átt möguleika í 6. sætið ef
ég hefði náð eölilegu kasti. Samt sem
áður var ég mjög ánægður með minn
hlut, 10. sætið af 34 keppendum. Það
var hins vegar verst að meiða sig fyrir
kúluvarpskeppnina sem fram fór fjór-
um dögum síðar. Ég á oft eftir að hugsa
um það hvort rétt hefði verið að skipta
um skó fyrir keppnina."
„Mjög ánægður með útkomuna
og minn besta árangur á ferlin-
um“
- Þegar hér var komið sögu áttir þú
eftir að keppa í kúluvarpi. Hvemig
gekk þér á þeim vígstöðvum?
„Fyrir keppnina í kúluvarpinu átti
ég 11. besta árangurinn af keppendun-
um 36. Ég undirbjó mig vel fyrir
keppnina. Daginn fyrir hana fór ég á
ólympíuleikvanginn og varð hugsað til
Vilhjálms Einarssonar sem setti
ólympíumet í þrístökki á vellinum árið
1956 er hann stökk 16,26 metra. Da
Silva frá Brasilíu tók síðan metið af
honum og gulliö þar með og stökk 16,35
metra. Nú, þegar ég var kominn í
hringinn í mínu fyrsta kasti, höfðu
Norðurlandabúarair safnast í kring-
um mig og hvöttu þeir mig til dáða.
Ég var minntur á afrek Gunnars
Huseby sem varð Evrópumeistari í
kúluvarpi árin 1946 og 1950. Ég komst
að því að Gunnar er ótrúlega þekktur
enn þann dag í dag.
í fyrstu umferð varpaði ég 11,66
metra og var í 11. sæti. í annarri um-
ferð kom ég sjálfum mér og öllum
öðrum á óvart er ég náði 11,89 metra
kasti og það nægði mér í 8. sætið og í
úrslitakeppnina. Ég átti síðan mögu-
leika á því að komast í 7. sætið en
takmarki mínu var náð, að komast
fyrstur íslendinga í úrslit í köstum á
heimsmeistaramóti. Ég er yfir mig
ánægður með útkomuna og minn besta
árangur á mínum íþróttamannsferli."
Ólafur sat heimsþing WAVA í
Melbourne
Eins og fram kemur hér að framan
er Ólafur formaður öldungaráðs FRÍ
og samhliða þátttöku sinni á heims-
meistaramótinu sat hann heimsþing
WAVA sem er heimssamband öldunga
í frjálsum íþróttum. „Þetta var ipjög
gagnlegt þing og skemmtilegt. Fulltrú-
ar allra Noröurlandanna sameinuðust
um kjör nýs forseta, Cesars Beacalli
frá Ítalíu. Á þinginu ræddi ég við
marga mæta menn og íslenskum
frjálsíþróttamönnum var boðiö að
keppa í það minnsta í tíu löndum,
Norðurlöndunum öllum, Kanada,
Vestur-Þýskalandi, Ástraiíu, Suður-
Kóreu og Bandaríkjunum en næsta
heimsmeistaramót öldunga fer fram í
Eugene Oregon í Bandaríkjunum árið
1989.“
Ferð Ólafs gott fordæmi fyrir
aðra íþróttamenn
í raun sýndi Ólafur ótrúlega hörku
og keppnisskap með því að brjótast
alla leið til Ástraliu, einn síns liðs. Á
heimsmeistaramótinu keppti hann við
flesta snjöllustu íþróttamenn heimsins
í öldungaflokki en á meðal keppenda
á mótinu voru um 30 íþróttamenn sem
unnið hafa til verðlauna á ólympíu-
leikum. Frammistaða Ólafs er mjög
góð og kannski helst þegar það er haft
í huga að á árunum 1956 til 1967 var
Ólafur einn besti lang- og þrístökkvari
á íslandi. Þá átti hann 6,93 í langstökki
og 14,24 í þrístökki.
Meistari tveggja þjóða í frjáls-
um
Þátttaka Ólafs á mótinu í Ástralíu
vakti gífurlega athygli en vart þarf að
taka þaö fram aö hann var eini ís-
lenski keppandinn á mótinu. í miklu
blaði, sem gefið var út í Melbourne
eftir mótið, var viðtal við Ólaf þar sem
hann sagði aö ferð þessi hefði verið
stórkostleg í alla staði og hún myndi
aldrei líða sér úr minni. „Ég stefni að
enn.betri árangri á næsta heimsmeist-
aramóti á næsta ári og þá vona ég svo
sannarlega aö ég verði ekki eini kepp-
andinn frá íslandi. Ég vona að eldri
íþróttamenn taki fram skóna á ný og
byiji að æfa aftur með okkur sem þeg-
ar æfum af kappi, okkur til heilsubótar
og mikillar ánægju. Hvað sjálfan mig
varöar þá er ég alls ekki hættur. Ég
mun þvert á móti halda áfram af feiki-
legum krafti og stefni að því að standa
mig vel á stórmótum á næstu árum,“
segir Ólafur en þess má geta aö hann
hefur orðið meistari í tveimur löndum,
íslandi og Danmörku, sem keppandi
og þjálfari.