Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1988, Síða 29

LAUGARDAGUR 9. JANÚAR 1988.
41 f
- segir Sigrún Waage sem fer með
hlutverk Eponine í Vesalingunum
„Takmarkið er að reyna alltaf að gera betur,“ segir Sigrún Waage sem nú er að stiga sin fyrstu skref á leiklistar-
brautinni i Vesaiingunum.
Söngleikurinn Vesalingamir hefur
verið sýndur við mjög góða aðsókn
í Þjóðleikhúsinu en frumsýning var
á annan í jólum. Uppselt er fram í
febrúar og flestir þeir sem séð hafa
leikinn sammála um að þar fari góð
sýning.
Það hefur vakiö athygli að með flest
hlutverk fará ungir leikarar - ný
kynslóð í Þjóðleikhúsinu mun ein-
hver hafa haft á orði. Einn þessara
leikara hefur ekki áður leikið hér á
landi enda nýkominn úr námi frá
Bandaríkjunum. Það er Sigrún Wa-
age, 26 ára gömul, sem hingað til
hefur verið betur þekkt sem dansari.
Sigrún fór til New York fyrir fimm
árum í leiklistarskóla eftir að hafa
verið neitað um inngöngu í Leiklist-
arskóla íslands. Reyndar eru aðeins
örfáir sem komast þar inn á ári
hveiju og sífellt fjölgar þeim sem
leita í erlenda leikhstarskóla.
„Ég var búin að vera í Þjóðleik-
húsinu frá því ég var stelpa þar sem
ég var í Listdansskóla leikhússins.
Ætlunin var að verða ballerína,“
sagði Sigrún og brosti er hún var
spurð hvers vegna leiklistin varð fyr-
ir valinu. „Ég var með í barnaleikrit-
um og öðrum sýningum Þjóöleik-
hússins og smátt og smátt fékk ég
þessa bakteríu. Ég sótti því um í
Leiklistarskóla íslands en datt út í
fyrstu umferð. Ég var þá búin að
senda umsókn út, fá jákvætt svar og
þreyta inntökupróf. Ég hikaði því
ekki við að skella mér,“ sagði Sigrún
ennfremur.
„Skólinn var gífurlega mikil vinna.
Ég var í tilraunaleikhúsadeild og
einnig tók ég leikhúsfræði meö.
Fyrsta árið var mjög erfitt meðan ég
var að komast inn í námið og þó ég
væri góð í ensku þurfti ég að læra
enn meira í tungumálinu." Sigrún
sagði aö þrír dagar í viku heföu farið
í verklegt nám og tveir í bóklegt. Auk
þess var mikil vinna á kvöldin í sam-
bandi við verkefni ýmiskonar.
Eiginmaður Sigrúnar, Björn Jóns-
son, stundaði nám í tölvufræðum á
meðan hún sinnti leiklistinni. Leik-
listarnámið tók fjóra vetur og fimmta
veturinn fluttu þau til Flórída þar
sem Björn hélt áfram námi. Þann
vetur eignuðust þau son sem nú er
ársgamall.
Á sumrin hafa þau komið heim en
þá hefur Sigrún starfað sem flug-
freyja hjá Flugleiðum og Arnarflugi.
Hvemig komu síðan Vesalingamir
inn í líf hennar? „Benedikt Árnason
leikstjóri mundi eftir mér bauð mér
að koma heim og prófa hlutverkið.
Hann var þá að leita aö manneskju
í þetta hlutverk og hafði prófaö
nokkrar stúlkur. Mér leist strax vel
á hugmyndina og flaug heim með
næstu vél. Þetta var í maí í fyrra og
við vorum þá á Flórída. Ég átti alls
ekki ekki von á að fá hlutverk svona
fljótt," sagði Sigrún. Hún sagðist hafa
komið hingaö heim aftur í ágúst og
þá var byijað að fara yfir lögin í söng-
leiknum. Æfingar byijuðu í sept-
ember og þá flutti ég heim en Björn
var áfram á Flórída til jóla að klára
námið. Æfingar byrjuðu strax, fyrst
á daginn en fluttust síðan yfir á
kvöldin.
- Hvernig var aö taka að sér söng-
hlutverk?
„Það var allt í lagi. Ég tók söngtima
með náminu en ætlaði mér alltaf aö
taka fleiri þó ekki hafi orðið úr því.
Söngur kemur líka inn í raddþjálfun-
ina í náminu. Ég er í hlutverki
Eponine sem er dóttir Thénardier
hjónanna. Hún er tengiliður Mariu-
asar og Cosette í sögimni. Hún
hjálpar þeim að ná sambandi en er
sjálf mjög ástfangin af Mariuasi og
fórnar sér fyrir hann,“ sagði Sigrún.
- Er framtíð þín eitthvað frekar ráð-
in í leiklistinni?
„Nei, ég reikna með að Vesaling-
arnir verði sýndir áfram en ég hef
ekki hugmynd um hvað ég geri
næst."
Sigrún sagði aö söngleikurinn fengi
mjög góðar viðtökur hjá áhorfendum
og er hún var spurð hvort ekki væri
sérstök tilfmning að standa á sviðinu
eftir vel heppnaða sýningu svaraði
hún: „Það er mjög gaman. Þetta er
líka mjög samhentur og góður hópur
sem leikur í Vesalingunum.
- Sástu Vesalingana á Broadway í
New York?
„Nei, ég ákvað að gera það ekki
fyrr en eftir að sýningum lýkur hér
heima. Ég held að það sé betra.“
Sigrún sagðist vera alkomin heim,-_
þó hún hafi verið farin að kunna
mjög vel við sig á Flórída. „Ég get
varla hugsað mér betri stað að vera
með lítið barn enda vorum við í litlu
sveitaþorpi."
Segja má að Waage nafnið sé ekki
alveg nýtt í leiklistarheiminum því
frændur Sigrúnar, Indriði Waage og
Hákon Waage, eru vel þekkt leikara-
nöfn. „Ég er ákveðin í því að helga
mig leiklistinni í framtíðinni," segir
þessi unga leikkona sem fékk sann-
arlega ekki auðveldasta hlutverkið
til að byija ferilinn en hún segir að
takmarkið sé: „Að reyna alltaf að
gera betur.“ -ELA
Vísnaþáttur
Litið í hugskot vestur-íslenska skáldsins Guttorms J. Guttormssonar
V erða sumir vistaðir á vitrahælum?
• Þó að við bijótum allar okkar
vísnaþáttareglur ætla ég að birta
hér kvæði eftir vestur-íslenska
skáldið Guttorm Guttormsson í til-
efni jólanna. Ekki er það vegna
þess að þetta jólakvæði sé miklu
merkilegra en önnur slík, sem
mörg eru til, heldur vegna þess að
það sómir sér vel nú eins og þegar
það birtist fyrst á prenti.
Jólin
Hvítt eins og blað fyrir helgirit
hjarn eftir sólstaf bíður.
Senn fær það bjartari silfurlit,
svellið og hrímkögrið fegra glit.
Tíminn til ljóshafs líður.
Fríöur er vetur á veldisstól,
vori hann ljær sinn blóma:
Hvítblómgað vor, þegar hækkar sól,
heilsar með dýrðarljóma.
Ljósið, það bjarmar um hugskot
hvert,
hrislast sem eik og kvikar.
Þar sem var helskúrum
haustsins snert,
hálmlitað, mánaskinsfölt og bert
blómgast og aldin blikar.
Bikar, sem leiftrar, er lyft, svo önd
ljósveigar sterkar hrífi.
Veigar þess bikars í vorsins hönd
verða að kristallífi.
Ritar á mjallir og svellin sól
sólgeisla fjaöurpenna:
Komin sé niður af stjörnustól,
stigin ofan frá guði, jól,
húmkolum heims að brenna,
kenna með flughröðum funastaf
fannanna leturbrauta,
opnaður sé fyrir handan haf
himinn til beggja skauta.
Vestur-islenskt skáld
Guttormur J. Guttormsson,
1878-1966, talaði íslensku, ekkert
síður en enskuna, þótt fæddur væri
í íslendingabyggðum Kanada.
Hann orti alvöruljóð eins og höfuð-
skáldið Stephan G. en gat líka verið
gamansamur eins og hitt aðalskáld
Vestur-íslendinga sem við könn-
umst við undir nafninu Káinn. En
það er búið til úr upphafsstöfunum
K.N. sem hann í fyrstu setti undir
vísur sem hann birti í Lögbergi og
Heimskringlu. Þeir Stephan og
Káinn, sem hét réttu nafni Kristján
Níels, voru eldri en Guttormur,
fæddir á íslandi og dóu löngu á
undan honum. Guttormi var lagið
að yrkja undir línulöngum hætti:
Skólafræðsla mörgum manni veitt
mikil eða lítil, sama og eitt:
On’í daufan Geysi sápa sett,
svo hann geti tómri froöu skvett.
Hér eru tvær vísur um vestur-
íslenskan stórbónda:
Gæfuna að elta rótarlaus á röndum
reyndist þér ekki um megn í'
tveimur löndum.
Þú hefðir vart þá íþrótt iðkað,
græddur
aftur á reitinn, þar sem varstu fædd-
ur.
Heimili tvö er betra en eitt að eiga,
eins þó að haf sé milli þeirra teiga.
Sómir að tveimur höfuðbólum
hlynna,
háloftin ríða milli búa sinna.
Kaldhömruð speki
Um sjálfan sig á spítala yrkir
hann, spyr og svarar:
Sjálft lífiö mig þjáir, svo lengi sem er
ég lifandi, endist mér nauöin, -
og harðast með ljánum það heggur
og sker
í holdiö, en líknin er dauðinn.
Nei, óvinir lífsins þig lama og þjá,
af lífinu stafar ei nauðin.
Ef lífiö á ekkert til lækninga, þá
er líknin sú einasta: Dauðinn.
Eftirfarandi vísa er gott dæmi um
það hve miklu efni er stundum
hægt að koma fyrir í íjórum hend-
ingum. En ef það á að takast verða
menn að kunna að yrkja.
Þig langar að verða vísari, þar sem
þú situr
í vafa um, hvað frá guöi þú hefur
aö láni.
Ef heldurðu að sért heimskur, þá
ertu vitur,
ef heldurðu að þú sért vitur, þá ertu
bjáni.
Vísur og kvæði í þessum þætti
eru öll eftir Guttorm. Síðast kemur
Spá:
Eftir þúsund ár, er mælt
að almenningur.
veröi oröinn vitfirringur.
Verða kannski, -
vísindin ei vita um alla -
einstöku með öllum ipjalla.
Einangraðir öðlast þeir
þá eitthvert bæli, -
verður stofnað vitrahæli.
Utanáskrift: Jón úr Vör
Fannborg 7, Kópavogi.