Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.1989, Side 12

12
Spumingin
Komu verðhækkanirnar
um mánaðamótin
illa viðþig?
Margrét Helga Jóhannsdóttir leik-
kona: Búvöruhækkunin er verst,
hún kemur verst viö mig. Ég er
reyndar alveg hætt að kaupa kartöfl-
ur af því þær hafa hækkað svo að
undanfomu.
Pétur Bergmann pizzubakari: Ég hef
nú lítið fylgst með þessu en mér
finnst vera orðið óhóflega dýrt í
strætó.
Þórdís Þórðardóttir bóndi: Matvöru-
hækkanir koma verst við budduna
og það er ekkert hægt að draga úr
innkaupum á mat.
Jensína Jónasdóttir kennari: Mat-
vöruhækkanimar em tvímælalaust
verstar. Fólk stendur vamarlaust
gegn þessu.
Dagný Broddadóttir nemi: Bensínið
hefur hækkað alveg svivirðilega
mikið, það kemur verst við mig.
Marsibil Mogensen, atvinnulaus: Bú-
vöruhækkunin kemur verst viö mig
eins og aðra og ég hef reynt að draga
saman neysluna eftir megni.
V
MIÐVIKUDAGUR 8. MARS 1989.
iLesendur
Bjórverð og styrkleiki:
Hvort tveggja of hátt
„Bjórverð hér er langt yfir öllu velsæmi. - Ekki á færi nema hinna efnuð-
ustu að neyta hans.“
A.H. hringdi:
Þegar þessi blessaði drykkur hef-
ur loksins fengið landvistarleyfi
hér kemur tvennt í ljós sem er eig-
inlega óþolandi og ætti að nægja til
þess að neytendur krefjist endur-
skoðunar - þ.e.a.s. þeir sem eru
mér sammála í eftirfarandi atrið-
um:
Ég tel að verð á bjór hér sé alltof
hátt. Að krefja mann um 105 krón-
ur fyrir eina dós af bjór í verslun-
um ÁTVR er svo gegndarlaus
ósvífni að fátt tekur henni fram.
Ég hef sannanir fyrir því að hvergi
í heiminum sé bjórverð eins hátt
og hér á landi og reyndar svo langt
yfir mörkunum að engu tali tekur.
Á góðu veitingahúsi, sem ég
heimsótti í Lúxemborg fyrir 3 mán-
uðum, greiddi ég 40 franka fyrir
flöskuna eða um 52 ísl. krónur. Á
venjulegu og ódýru götuveitinga-
húsi í sama landi greiddi ég hins
vegar ekki nema 25 franka eða um
27 krónur fyrir glasið. - Hér kostar
þessi drykkur á þriðja hundrað
krónur á veitingahúsum og ekki á
færi nema hinna efnustu að neyta
hans.
Svipaða sögu hef ég að segja frá
öðrum löndum þar sem ég hef kom-
ið, verðið er í þessum dúr. í henni
Ameríku, þar sem íslendingar
margir hverjir halda að allt sé dýrt
(raunar eru Bandaríkin með ódýr-
ustu svæðum heims að því er
neysluvörur snertir), kosta 6 dósir
eða flöskur af bjór tæpa 4 dollara
eða um 200 krónur!
Og þá kem ég að seinna atriðinu.
Mér finnst vanta hér veikari bjór-
tegundir (áfengar) en nú eru boðn-
ar. Hvar er t.d. hinn danski „Hof ‘
og „Grön“ pilsner? Þetta eru vin-
sælustu og mest drukknu tegundir
dansks öls - alls ekki einhver „ex-
port“- eða „EIefant“-bjór.
Hér gangast menn margir hverjir
upp í því að panta ávallt sterkustu
tegund bjórs sem til er. Ef á mark-
aðnum væri tegund sem héti „Nas-
hyrninga“-bjór eða „Ljóna“-bjór og
höfðaði til styrkleikans eins og
„Elefanf‘-bjórinn á að gera, myndu
íslendingar sjálfsagt biðja um
hann! En að allri meinfyndni
slepptri, blessaðir hættið þessari
óhófs verðlagningu og „komið
strax með klára ölið“, þetta veikara
eins og danska pilsnerinn - og endi-
lega á flöskum, ekki dósum eins og
framleiddar eru fyrir hermenn og
útileguhyski.
Vegið að íslenskri tungu
Kynnið
Passíu-
sálmana
Kristín Jakobsdóttír hringdi:
Ég vil að viðkomandi ráðamenn
geri gangskör aö því að Passíu-
sálraarnir verði kynntir nú á fós-
tunni - í grunnskólun um og öðr-
um skólum landsins.
Þaö þyrfti að kynna heilræði
þeirra. Þetta er eitt af okkar bestu
bókmenntaverkum sem búið er
að þýða á ótal tungumál og sýnir
það hve mikils þeir eru metnir
af öðrum þjóðum. - Nú er lítið
talað um annað en vikingaþjóð-
ina þegar rætt er um ísland.
Það er sama hver les Passíusál-
mana á fóstunni í útvarpið allir
lesa þá sérstaklega vel. - Eg sendi
innilegt þakklæti til Guðrúnar
Ægisdóttur sem les þá núna alveg
frábærlega vel.
Afnota-
gjöld RÚV
Þóra Guðmundsdóttír hringdi:
Eins og öllum er kunnugt erum
við rukkuð fyrir afnot af tveimur
rásum hljóðvarps og einni sjón-
varpsstöð Ríkisútvarps. Réttlæt-
anlegt er að telja rás 1 nauðsyn-
lega og aö hún þjóni sem öryggis-
tæki í daglegu lífl okkar.
Þegar rás 2 hóf göngu sina var
talað um að hún ætti að standa
undir sér að fullu með auglýsing-
um. - Nú er látiö aö því liggja að
það geri hún hins vegar ekki með
því að rukka okkur um afnota-
gjald sem fer jafnframt til rekst-
urs hennar.
Ef rás 2 stendur hins vegar
undir sér er alrangt að segja sem
svo að við fáum hana einnig fyrir
afnotagjaldiö. - Ef hún stendur
ekki undir sér ætti Ríkisútvarpið
að losa sig við hana en þröngva
henni ekki upp á landsmenn í
formi afnotagjalda.
„Kvintus“ skrifar:
Allharkalega þykir mönnum að ís-
lenskri tungu vegið og er ein mesta
hættan tahn stafa frá engislsaxnesk-
um áhrifum. En því fer fjarri að þetta
sé eina ógnunin. Alls konar vitleysur
vaða uppi, ranglega er farið með
ýmis orðtök og gamlir málshættir
afbakaðir. Einnig er óskýr hugsun
áberandi hjá mörgum og brýst oft
fram í ambögum og hugsanavillu. -
Skulu hér tekin nokkur dæmi sem
því miður heyrast margendurtekin.
Eitt þrálátasta dæmið er tengt
sögninni að „dingla“. Þessari sögn
er reglubundið misþyrmt í almenn-
ingsvögnum, rétt áður en viðkom-
andi hyggst yfirgefa vagninn. Fyrst
til að kynna mér algjörlega nýja
merkingu á sögninni var kona á þrít-
Hverjum
Anna Jónsdóttir hringdi:
Það er hveiju orði sannara að þeg-
ar þingmenn eru á landsins vegum í
útlöndum þá verða þeir að búa á
góðum hótelum. Það er líka nauðsyn-
legt að ráðherrar eigi það góða
„stássstofu" að þeir geti látið sæmi-
lega fara um vildarvini sína sem þeir
vilja gleðja. - Þeir eiga ekki að nota
Ráðherrabústaðinn, sem þjóðin á, til
eigin nota.
Þar sem fjármálaráðherra dirfðist
að halda veislu fyrir Lúðvík Jósefs-
son fyrir framgöngu hans í land-
ugsaldri. Hún var farþegi ásamt dótt-
ur sinni á að giska þriggja ára og
heyrði ég að þær mæðgur áttu nokk-
ur orðaskipti. Skyndilega tekur kon-
an af skarið, hallar sér að blessuðu
baminu og segir: „Þú skalt fá aö
„dingla“ á næstu stöð.“
Ég stirðnaði sem snöggvast af
skelfingu. Vesalings barnið! Svona
ungt, og lífið búið. Hengt upp í næsta
staur, rétt eins og bófarnir fóru að í
villta vestrinu hér áður fyrr. - í dag
veit ég hins vegar betur. Nú „dingl-
ar“ hvér í kapp við annan og sá sem
gleymir að „dingla“ kemst einfald-
lega ekki út á sinni stöð.
Fréttamenn taka oft miklu ástfóstri
við ákveðin orðatiltæki. Eitt þeirra
er „þegar upp er staðið“. þetta orða-
tiltæki á vel við þegar menn standa
helgismáli þjóðarinnar er rétt að rifja
upp hvað hann gerði í því máli.
í hans ráðherratíð var landhelgin
færð út í 12 mflur og þá þurfti ráö-
herrann að fara margar ferðir til
Rússlands. En ráöstefnur voru ekki
margar haldnar þar um það mál
heldur í Genf.
Síðan var landhelgin stækkuð í 50
mílur. Þá kröfðust sjómenn og skip-
herrar á varðskipum okkar að hún
yröi færð í 200 mílur. - Þá brást Lúð-
vík hinn versti við.
En hvað væri fiskkvótinn stór
upp frá tafli eða spilaborði. Fer hins
vegar illa í lýsingum á knattspyrnu-
kappleikjum - t.d. „þegar upp var
staðið þótti jafnteflið sanngjamt“! -
Sú spurning lflýtur að vakna hvort
leikmenn hafi legið í grasinu mestall-
an tímann, sparkandi út í loftið!
í lýsingu frá síðustu ólympíuleik-
um kom fram hugsanabrengl hjá
þeim félögum sem lýstu keppni í
sjónvarpssal. Eftir fyrstu grein tug-
trautarinnar þar sem breski kepp-
andinn Thompson náði bestum tíma
í 100 metra hlaupi var margendur-
tekin sú staðhæfing að hann hefði
náð afgerandi forystu í greininni. -
Ekki var nú forystan meira afgerandi
en svo, að í lok tugþrautarinnar var
Thompson langt frá sigurlaunum og
1. sætinu!
núna ef við ættum að lifa á honum
með selnum og hvalnum og land-
helgin væri bara 50 sjómílur? - Ef
íjármálaráðherra vill heiðra ein-
staklinga sérstaklega fyrir fram-
göngu í landhelgismálum okkar þá
ætti að líta til Matthíasar Bjamason-
ar sem ekki eingöngu færði hana í.
200 mílur heldur einnig stækkaði
hann möskvana í nótunum.
Heyrt hefi ég því lýst yfir að sú
framkvæmd hafi verið áhrifameiri
en útfærslan sjálf.
Veðurfréttir í dagskrárlok
Sjónvarpsnotandi hringdi:
Ég vil koma þeirri ósk á framfæri
að Sjónvarpið sýni ávallt veðurkort
morgundagsins í seinni fréttum
Sjónvarps kl. 23 að kvöldinu. Þegar
ekki eru fréttir á þeim tíma væri
æskflegt að enda sjónvarpið engu
að síður á því að sýna veðurkort
morgundagsins, því það eru margir
sem vilja geta glöggvað sig á því
aftur.
Það er að mínu mati miklu nauð-
synlegra að leyfa veðurkorti að
vera á skjánum en einhverri lands-
lagsmynd eða bara engu öðru en
klukkunni eða einhverju álíka
óþörfu. - Ég held því að ég mæh
fyrir munn margra sjónvarpsá-
horfenda er ég bið um að fá veður-
kortið í dagskrárlok hvert kvöld.
Utfærsla landhelginnar:
á að halda veislu?