Dagblaðið Vísir - DV - 05.04.1990, Blaðsíða 15

FIMMTUDAGUR 5. APRÍL 1990.
15
Lýðræði gegn
flokksræði
Það þarf að hleypa nýju lífi í hjarta Reykjavíkur.
Þessa dagana fer mikill titringur
um raðir íhaldsmanna vegna hins
nýja framboðs í Reykjavík sem bor-
ið er uppi af samtökum um Nýjan
vettvang og Alþýðuflokknum.
Kveður svo rammt að tauga-
skjálfta íhaldsins að Morgunblaðiö
hefur tileinkað þessu nýja fram-
boði hvern leiðarann á fætur öðr-
um og notið auk þess dyggrar að-
stoðar nafnlausra greinarhöfunda
blaðsins, Víkverja og Staksteina.
Raunar hefur DV einnig tekið
undir þennan hjáróma söng og nú
síðast bættist þeim óvæntur liðs-
auki þegar Tíminn tók að rumska
og blanda sér í kórinn, Stakstein-
um til óblandinnar ánægju.
„Flokkshundar" í öllum
flokkum
Það er ekki laust við að mér sé
skemmt yfir þessum hamagangi
öllum, sem lesendur blaðanna hafa
vart komist hjá að finna. Eiginíega
skemmti ég mér best yfir orða-
hnippingum Framsóknarmál-
gagnsins, sem nú er loks að gera
sér grein fyrir því hvaöa afleiöing-
ar hið nýja framboð getur haft inn
í þeirra eigin raðir.
Pennar blaðsins hafa því gripið
til þess ráðs - eins og meðbræður
þeirra á Mórgunblaöinu og DV -
að ráðast gegn þeim einstaklingum
hins nýja framboðs sem þeir telja
nauðsynlegt að afvopna sem fyrst.
Við þekkjum þetta úr handboltan-
um, þar er ævinlega sett vakt um
skæðustu skytturnar.
Ef marka má tilburðina verð ég
eiginlega að draga þá ályktun að
ég sé komin í skyttuhópinn skæða:
„Enn er of snemmt að spá um
hvort þessi nýju samtök eru and-
KjaUarinn
Ólína Þorvarðardóttir
dagskrárgerðamaður
og fyrrv. fréttamaður
vana fædd eða ekki. Þau virðast
ætla að bregða á nútímaleg ráð og
treysta á sjónvarpsstjörnu í fyrsta
sæti. En það gerist nú stöðugt al-
gengara að sjónvarpsstjörnur eru
taldar hafa próf í pólitík, þótt þær
hafi aldrei sagt merkilegra en hæ
og bæ í sjónvarpi...“ (Tíminn,
laugard. 24. mars sl.).
Ég skal þó viðurkenna að þessi
ummæli vöktu nokkra furðu mína.
Ekki síst í ljósi þess að hér á árum
áður þótti „sjónvarpsstjarnan"
ágætlega liðtæk í frétta- og greina-
skrif í þessu sama blaði. Raunar
hét það NT á þeim tíma, en við vit-
um að gimbur verður ekki naut
þótt hún sé vistuð í fjósi.
Það skemmtir sjálfsagt skrattan-
um að þessi spaklegu orð hitta
sennilega flokkinn harðast, af
ástæðum sem óþarft er að tíunda
nánar hér.
Ónei, ágætu framsóknarmenn.
Þessi málflutningur dregur ykkur
skammt og afhjúpar sárgrætilega
málefnafátækt, rétt eins og hjá
sjálfstæðismönnum. Þetta sannar
það sem ég hef raunar alltaf vitað,
að innanum flokksraðirnar eru for-
stokkaðir íhcddsmenn sem kalla sig
framsóknarmenn.
Þeir ganga um eins og úlfar í
sauðargæru, og það eru þeir sem
komu í veg fyrir það að samstaöa
næðist um sameiginlegt framboð
allra minnihlutaflokkanna fyrir
þessar borgarstjórnarkosningar.
Þetta eru „flokkshundarnir“ sem
ég kalla svo. - Þeir eiga heima í
öllum flokkum.
Til mikil§að vinna
Til allrar hamingju hefur það
komið í ljós, að til er fjöldinn allur
af flokksbundnu fólki héðan og
þaðan sem ekki verðskuldar þenn-
an titil. En þeir sem gera það, þeir
eiga eitt sameiginlegt: Þeir hafa
ekki burði til þess að lyfta hugsun
sinni upp á það svið þar sem útsýni
er til annarra átta.
Og fyrir þeirra tilverknað stirðna
flokkarnir í föstum skorðum - vaxa
frá upphaflegum málstað og hug-
myndum - síðan deyja þeir. Þeir
laða ekki að sér ungt blóð, innan
þeirra verður engin hreyfing. -
Þannig virðist mér þróunin vera
að verða í Framsóknarflokknum,
og raunar öðrum flokkum einnig.
Ekki eru þó allir sama marki
brenndir. Til eru þeir sem sjá nauð-
syn þess að taka höndum saman
um brýnustu verkefni í borgar-
stjórn Reykjavíkur, og eru tilbúnir
til þess að leggja flokksstimplana
til hliðar á meðan. í því felst athygl-
isvert áræði sem aðrir flokkar hafa
ekki af að státa. - Samtök um Nýj-
an vettvang fagna slíku frumkvæði
að sjálfsögðu og hafa auk þess hvatt
aöra flokka til þess að fara að dæmi
Alþýðufiokksins.
Það er trúa mín að hugsandi
Reykvíkingar gangi til hðs við hið
nýja afl fyrir þessar borgarstjórn-
arkosningar, af ástæðum sem flest-
um ættu að vera ljósar. Það er til
mikils að vinna, að breyta þessari
borg þannig að hún geti með sóma
borið hefðarheitið: Höfuðborg ís-
lands.
■ Af nógu að taka
Verkefnin eru ærin. Hér þarf að
gera stórátak í umferðarmálum og
kanna gaumgæfilega nýja kosti í
almenningssamgöngum. Þetta er
orðið mjög brýnt, ekki síst með
hliðsjón af ört vaxandi loftmengun
í Reykjavík, sem nú er orðin sam-
bærileg við það sem gerist hjá millj-
ónaþjóðum, og oft yfir hættumörk-
um.
Hér þarf að gera stórátak í meng-
unar- og umhverfismálum. Flestu
er ábótavant varðandi'skolplosun
og sorphreinsun, enda hafa viður-
kenndar kannanir sýnt að eyðing
sorps á íslandi er nokkrum áratug-
um á eftir þróuninni í nágranna-
löndum. Raunar þarf ekkert sér-
fræðingaálit til þess að segja okkur
slík sannindi. Iðandi rottugangur í
fjörugrjóti Reykjavíkur segir sína
sögu.
Af nógu er að taka, nú þegar
skjólstæðingum Félagsmálastofn-
unar Reykjavíkurborgar fjölgar
stöðugt, og umsóknir um öldrunar-
húsnæði og -þjónustu hrannast upp
hjá ellimáladeildinni. Eru þá
ónefndir biðlistarnir eftir dagvist-
un barna í Reykjavík þar sem bíða
á annað þúsund barna í forgangs-
hópi.
Miðbærinn í Reykjavík er ekki
svipur hjá sjón. Víða blasir við
autt verslunarhúsnæði og mannlíf-
ið ber keim af því. Af er það sem
áður var þegar gamli miðbærinn
blómstraði, og götur allar iöuðu af
mannfjölda. Það þarf að hleypa
nýju lífi í hjarta Reykjavíkur.
Hér er þarft verk að vinna fyrir
samhentan hóp. Sameinuð göngum
við til kosninga; köstum flokks-
stimplunum og látum hendur
standa fram úr ermum!
Ólina Þorvarðardóttir
„Það er til mikils að vinna að breyta
þessari borg þannig að hún geti með „
sóma borið hefðarheitið: Höfuðborg ís-
lands.“
Fjölmargt er enn öðruvísi í Hamarshúsinu en ætti að vera.
Hamarshússmálið
- dæmigerð pólitísk fyrirgreiðsla D-listans
Upphaf þessa máls má rekja aft-
ur til ársins 1984 þegar Ólafur S.
Björnsson húsasmíðameistari fékk
leyfi meirihluta skipulags- og bygg-
ingarnefndar Reykjavíkur til þess
að breyta Hamarshúsinu úr at-
vinnuhúsnæði í íbúðarhúsnæði á
vægast sagt mjög hæpnum for-
sendum.
Það sem m.a. mælti gegn því að
leyflð yrði veitt var:
1. Framkvæmdir voru vel á veg
komnar þegar leyfið var veitt.
2. Umferðarhávaði við húsið fór
yfir þau mörk sem æskileg eru í
íbúðarbyggð.
3. Útivistarsvæði var ófullnægjandi
við húsiö.
4. Hafnarstjórn var á móti þessu
byggingarleyfi þar sem húsið er
á hafnarsvæði.
Ekki eins og teikningarnar
Snemma í júní 1987 barst mér til
eyrna að fjölmargt í Hamarshúsinu
væri ekki eins og samþykktar
teikningar af því sýndu að það ætti
að vera og þess vegna sá ég til þess
að málið yrði tekið upp í byggingar-
nefnd Reykjavíkur.
í nefndinni fylgdum við minni-
hlutafulltrúarnir málinu eftir af
fullum þunga og kom þá í ljós að
embættismenn byggingarfulltrúa-
embættisins höfðu gert úttekt á
húsinu í maí 1986, rétt fyrir kosn-
ingar, þar sem fram kom að fjöl-
margt í húsinu var verulega í ó-
samræmi við samþykktar teikn-
KjaHarinn
Gunnar H. Gunnarsson
verkfræðingur hjá borgarverk-
fræðingsembættinu
ingar, en samt höfðu embættis-
mennirnir ekki látið byggingar-
nefnd vita um það alla þessa 13
mánuði og að lokum frétti ég, bygg-
ingarnefndarmaðurinn, af þessu
hneyksli annars staöar frá!
Eftir nokkurt japl og jaml í bygg-
ingarnefndinni var máhð afgreitt
'þaðan 30. júlí 1987 og þá lá m.a. ljóst
fyrir að það sem var ógert eða unn-
ið öðruvísi en samþykktar teikn-
ingar sýndu var fjölmargt og nán-
ast það sama og að var, samkvæmt
úttekt byggingarfulltrúaembættis-
ins frá í maí 1986!
Nefndin ákvað m.a. að áminna
hönnuð pípulagna í húsinu og að
svipta húsasmíðameistara og end-
urbyggjanda Hamarshússins, Ólaf
S. Björnsson, réttindum tíl þess að
standa fyrir byggingu húsa í lög-
sagnarumdæmi Reykjavíkur.
Níu milljóna dagsektir
Nú líður og bíður fram í febrúar
1990 og heyrði ég þá á skotspónum
að ijölmargt væri enn öðruvísi en
það ætti að vera í Hamarshúsinu
og af því tilefni flutti ég eftirfarandi
tillögu í byggingarnefnd Reykja-
víkur: „Byggingarnefnd Reykja-
víkur felur byggingarfulltrúanum
að innheimta þegar í stað dagsekt-
ir, nær niu milljónir króna, af þeim
sem ábyrgð bera á því að Tryggva-
gata 4-6 (Hamarshúsið) er ekki enn
komið í það horf sem byggingar-
nefndarteikningar sýna og vantar
mikið upp á það.“
í greinargerð með tiUögunni vís-
aði ég í samþykkt nefndarinnar frá
30. júlí 1987 þar sem talið var upp
fjölmargt sem að væri og segi síð-
an: „Skemmst er frá að segja að
margt af því sem tahð er upp í bók-
un nefndarinnar er enn ógert og
er því ekkert annað í stöðunni að
gera en að beita dagsektum."
Tillögu minni var frestað til
seinni fundar nefndarinnar í mars
sl„ en jafnframt var bókað að þá
yrði tillagan afgreidd.
Ekki staðið við bókunina
En það var nú aldeiUs ekki! Við
þessa bókun var ekki staðið og var
málið ekki á dagskrá þessa fundar,
sem haldinn var 29. mars, og bók-
uöum viö minnihlutamenn í nefnd-
inni af því tilefni m.a.: „Það er mjög
ámælisvert að formaður nefndar-
innar sjái ekki tU þess að hátíðlega
bókuð loforð um afgreiðslu þessa
máls á þessum fundi séu efnd þar
sem fimm vikur hafa Uðiö síðan
loforðið var gefið! Að vísu verður
að telja þau brigð í góðu samræmi
við aUan feril D-listans í þessu
Hamarshússmáli allt frá 1984.“
Allt þetta mál er holl lexía fyrir
þá sem einhvern tíma hafa gælt við
þann möguleika að stjórn Sjálf-
stæðisílokksins á borginni væri
viðunandi, hvað þá heldur í góðu
lagi.
Hér er knúin í gegnum nefndir
og ráö borgarinnar fyrsta flokks
fyrirgreiðsla til handa byggingar-
meistara, sem er yfirlýstur sjálf-
stæðismaður, en sem er jafnframt
þekktur hjá byggingaryfirvöldum
borgarinnar fyrir allt annað en að
fara í einu og öllu eftir réttum regl-
um í byggingarstarfsemi sinni og
þegar hann er gripinn glóðvolgur í
Hamarshúsinu í júni 1987 þá dregst
að innheimta dagsektir hjá honum,
a.m.k. fram á vorið 1990.
Hinn þungi hrammur einsflokks-
veldisins í Reykjavík hefur haft
vond áhrif í byggingarmálum, sem
og víða annars staðar. Við skulum
því veita D-listanum öflugt aðhald
með sigri Nýs vettvangs í kosning-
unum í vor.
Gunnar H. Gunnarsson.
„Allt þetta mál er holl lexía fyrir þá sem
einhvern tíma hafa gælt við þann
möguleika að stjórn Sjálfstæðisflokks-
ins á borginni væri viðunandi, hvað
þá heldur í góðu lagi.“