Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.1990, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 1990.
Spumingm
Hversu miklu eyðir þú í
jólagjafir í ár?
Salvar Björnsson nemi: Ekki krónu,
ég gef ekki jólagjafir.
Áslaug Baldursdóttir nemi: Það verð-
ur voöalítið í ár, kannski 10 þúsund.
Stella Stefónsdóttir húsmóðir: Ætli
það verði ekki í kringum 20 þúsund.
Linda Reynisdóttir sölumaður: Það
er ekki mikið. Við systurnar sláum
saman í jólagjafir.
Elín Rafnsdóttir nemi: Það verður í
kringum 15 þúsund.
Harpa Magnúsdóttir nemi: Svona
10-15 þúsundum.
Lesendur
Sjálfdauður lax
eða „silungur“
Ragnar Gunnarsson skrifar:
Nokkur orð um viðhorf íslenskra
matvælaframleiðenda til markaðar-
ins og þeirra sem halda honum gang-
andi. Sjálfdauði laxinn og dreifmg
hans á markaðinn varð til þess að
mér finnst ég ekki geta þagað lengur
með sjálfum mér.
Þegar búið er að sanna af heil-
brigðiseftirliti Hafnarfjarðar (sem er
ein grein hins opinbera eftirhts) að
skemmdum matvælum hefur verið
dælt á markaðinn og sá seki hefur
játað að eiga þann hluta sem fundist
hefur þá kemur sá hinn sami fram í
fréttaviðtali og segir blákalt að lög-
regla og heilbrigðisyfirvöld hafi gert
mistök í þessu máli og þeim „verði
að svíða sem undir mígi“! - Ekki
vantar gorgeirinn.
Þótt viðkomandi aðili telji að heil-
brigðisyfirvöld hafi e.t.v. að ein-
hverju leyti farið offari í því að kanna
birgðir með því að taka prufur hér
og þar úr ýmsum partíum af fisk-
birgðum nú eða gert upptæk er hér
svo mikið í húfi að það er fyllilega
réttlætanlegt, að mínu mati.
Það er hins vegar engan veginn
verjandi að hinir ýmsu matvæla-
framleiðendur, sem stundum geta nú
heldur ekki kallast því nafni, geti
óáreittir sent á markaðinn matvæli
sem eru skemmd þegar til kastanna
kemur. Dæmið um sjálfdauða laxinn
er eitt það ókræsilegasta úr mat-
vælaiðnaðinum sem komið hefur
upp hér í seinni tíð svo það er full
ástæða til að knýja fram játningu í
málinu svo og upplýsingar um
geymslustaði, ef frekari birgðir lægju

„Eldislax búinn að vera - og var aldrei vinsæll fyrir,“ segir m.a. í bréfinu.
enn tilbúnar til dreifingar.
Ég held að eldislax sé nú búinn að
veraí augum okkar íslendinga og var
hann aldrei vinsæll fyrir. Nýr lax,
sem sannanlega er veiddur í náttúru-
legu umhverfi, kann hins vegar enn
að vera í fullu gildi. Silungur sömu-
leiðis, og þá rétt eins hvort hann er
veiddur að- sumri eða vetri. En ég
hygg að það muni fara fyrir mörgum
eins og mér að nota orðatiltækið í
auglýsingunni með Ladda og spyrja
kaupmanninn fyrst; Er nú víst að
þetta sé „silungur“ silungur.
Þjóðþrifamál SAA
Hulda skrifar:
Ég blaðaði í gegnum póstinn minn
nýlega og fann m.a. happdrættismiða
frá SÁÁ. - Fyrst ætlaði ég aö henda
honum eins og ég geri í flestum til-
vikum er svona sendingar berast. Þá
minntist ég frænku minnar og barn-
anna tveggja, já og starfsfélaga míns
og reyndar mágs míns, ekkjumanns
með þrjú börn; Ég tók nú miðann
fram aftur og hugsaði mig um.
Ég minntist þeirrar hjálpar sem
allir þessir einstaklingar fengu hjá
SÁÁ. Þarna höfðu gerst illir atburð-
ir, áfengið reið húsum og allir þjáð-
ust. Mér rann mest til rifja að horfa
á blessuö börnin. Og það var líka
sárt að sjá góða og gegna þjóðfélags-
þegna verða áfenginu að bráð.
Eg hafði alltaf haldið að áfengissýki
væri sjúkdómur þeirra sem engan
vilja hefðu, enga döngun í sér til að
neita sér um nokkurn hlut. En ég
skipti um skoðun, þegar ég horfði á
fólkið, hetjulega baráttu, sem endaði
sí og æ í ósigrum, sektarkennd og
slíkri vanlíðan allra.í fjölskyldunni,
að hún var þyngri en tárum,tók.
Þegar SÁÁ tók til starfa, braut blað
og lagði þung lóð á vogarskálarnar
til að hjálpa áfengissjúklingum til
sjálfshjálpar, átti ég því láni að fagna
að sjá þessar manneskjur, eina af
annarri taka stakkaskiptum. Það
réttist úr bökunum, það kom aftur
líf í augun og sjálfsvirðingin óx. í dag
eru þau öll þrjú virtir einstaklingar,
hvert á sínu sviði, heilbrigð til sálar
og líkama og það sama gildir um í]öl-
skyldur þeirra.
Þetta er að þakka þeim tökum sem
SÁÁ tók sjúkdóm þeirra, festu og
fræðslu sem þau hlutu í meðferð hjá
þessum samtökum. Hvar þau væru
í dag án SÁÁ? Ég veit hins vegar að
ég fékk þessa vini mína heila og
óskerta aftur, brosandi og lífsglaða.
Ég ætla að því að borga happdrættis-
miðann minn og leggja þannig, þó í
litlu sé, mitt af mörkum til að starf-
semi SÁÁ megi færa enn fleiri ein-
staklingum heilbrigt líf aftur.
Mengandi úrgangsefni frá íslandi:
Semjum við Dounreay-stöðina
Björn Sigurðsson skrifar:
Hér hefur verið mikil umræða um
hvemig eigi að koma fyrir sorpi/'til
frambúðar og sorpurðun eða
brennsla hefur ekki átt upp á pall-
borðið hjá íbúum hinna ýmsu byggð-
arlaga. Álhr vilja koma þessari ann-
ars nauðsynlegu framkvæmd sem
lengst í burtu. Með aukinni tækni
og framleiöslu af ýmsu tagi aukast
úrgangsefnin. Skemmst er að minn-
ast rafgeyma og annarra mengandi
og hættulegra úrgangsefna sem hafa
nærri valdið óhöppum.
Eitthvað hefur verið flutt úr landi,
til Danmerkur, ef mig minnir rétt.
Nú finnst mér að við ættum að líta
okkur nær og kanna hvað þeir í Skot-
Dounreay-hreinsistöðin í Skotlandi.
landi geta gert fyrir okkur á þessu
sviði, enda mun styttra. í Dounreay
á Norður-Skotlandi er nú komin upp
fullkomin endurvinnslustöð, ekki
bara fyrir kjarnorkuúrgang heldur
líka úrgang af öörum toga.
Nú eru Svíar aö kanna möguleika
á að flytja kjarnorkuúrgang frá sér
til Skotlands og við ættum að kanna
málið frekar frá okkar sjónarhorni.
Ég sé ekki hvers vegna viö íslending-
•ar ættum að mótmæla þessari nýju
endurvinnslustöö í Skotlandi. Þótt
deilur séu uppi um þessa háþróuöu
endurvinnslustöð, og aðallega hjá
Norðurlandaþjóðum, þá ættum við
ekki að þurfa að blanda okkur inn í
þær. Viö höfum ekki efni á að gagn-
rýna það sem vel er gert og við eigum
sjálfir í erfiöleikum með okkar úr-
gang og þurfum því á aðstoð að halda
í þessum efnum.
Ný lausn
í
S.E. skrifar:
Mér finnst tillaga Alfreðs Þor-
steinssonar borgarfulltrúa um að
láta kanna leiðir við hálkueyð-
ingu á götum mjög athyglisverð.
Hugmyndina mætti sem best
nýta miklu víðar. Þá dettur mér
í hug hvort ekkí mætti nota þessa
framkvæmd við flugbrautir bæði
í Reykjavík og Keflavík en það
kostar offjár að hreinsa og halda
svona flugbrautum opnum þegar
snjóar eða frýs.
Alfreð hefur áður komið fram
með raunhæfar hugmyndir í
samgöngumálum og er skemmst
að minnast á þunga umferð milli
Suðumesja og höfuðborgarsvæð-
isins sem leysa mætti með raf-
magnslest eða einteinungi eins
og víða eru nú í notkun.
Gegnoffitu
kvenna
Gyða Jónsdóttir skrífar:
Það era sumir að nöldra yfir
laginu hans Ladda, „Of feit fyrir
mig“, og yilja þá meína að þar sé
ósmekklega vegið að konum og
þær jafnvel niðurlægðar með
samlíkingu við „fíl sem ekki kom-
ist inn í bíl“ (vegna fitu). Svona
gagnrýni finnst mér vera afskap-
lega hol og hreinlega hjóm eitt,
Mér fmnst lagið háns Ladda
skemmtilegt og verða til að hvetja
okkur konur, frekar en hitt, til að
leggja nokkuð á okkur til að halda
okkur á strikinu hvað ofíitu varð-
ar. íslendingar eru alltof feitir.
Fyrir það verða þeir afkáralegir í
útlitl En það bitnar þó verst á
konum, eins og gefur að skilja, og
þær ættu nú að taka lag Ladda
eins og áskorun til að grenna sig.
Nýþróunísveit-
arfélögum
Árni Árnason ski-ifar:
Ég fagna þeirri niðurstöðu bæj-
arstjómar Vestmannaeyja aö
segja sig úr Samtökum sunn-
lenskra sveitarfélaga og Atvinnu-
þróunarsjóði Suðurlands. Þessi
samvinna var hvort eð er ekkert
til að státa af og Iandshlutasam-
tökin ná yfirleitt litlum eða eng-
um árangri. Með stofnun sérs-
taks atvinnuþróunarsjóðs fyrir
Vestmannaeyjar er kominn vísir
að nýrri þróun í sveitarstjórnar-
málum sem gæti orðið til þess að
sjálfstæði sveitarfélaga ykist.
Þessi þróun verður varla stöðv-
uö, ég spái að þess verði ekki
langt aö biða að til verulegs nið-
urskurðar ijármagns og þjónustu
komí til allra sveitarfélaga sem
ekki hafa sjálf nægilegt bolmagn
til að fjármagna hana á eigin
spýtur. Þá fyrst reyndi á sam-
takamátt íbúanna.
Iðgjaldahækkun
tryggingarfélaga
Húseigandi skrifar:
Þau ætla ekki að gera það enda-
sleppt, tryggingarfélögín, sem
sögðu rétt fyrir sameininguna að
hún stuðlaði að hagræðingu í
rekstri og lækkun iðgjalda: Mitt
í þjóðarsáttirtni er nú ákveðið að
hækka iðgjöld af húseigenda-
tryggingum um lítil 48,5%! Og
þótt þau hafi ekki fengið leyfr
Trygginga eftirlits ríkisins fyrir
hækkununum. - Einhverrar mis-
sagnar hefur þó gætt í þessum
þætti málsins.
Og tryggingafélögin bjóða „val-
kosti“ - aö taka 50 þús. kr. sjálfs-
ábyrgð með óbreyttum skilmál-
umeða 15% lækkun iðgjalda gegn
því að afsala sér tryggingu á
vatnsrörum í veggjum húsanna.
Er þetta ekki dæmigert í íslensku
viðskiptalífi? - Og þáð í þjóðar-
sáttinni margrómuðu!