Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.1992, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 25. JANÚAR 1992.
17
Séra Yrsa Þórðardóttir startar í Strasborg sem verkefnastjóri hjá Æskulýðs-
miðstöð Evrópuráðsins. Hér er hún að leiðbeina á tungumálanámskeiði.
Þessi mynd var tekin við fyrsta prestsstarfið hennar Yrsu.
ur. Þetta var ansi knappur tími því
ég var auövitað með þriggja mánaða
uppsagnarfrest sem ríkisstarfsmað-
ur. Ég hlýddi þó kallinu nokkum
veginn, bað um tveggja vikna frest
til að ganga frá mínum málum og
kveðja söfnuðinn minn. Biskupinn
var síðan svo vingjamlegur að leysa
mig frá störfum svo þetta smail allt
saman.
Erfitt að kveðja
Yrsa segir að þótt margt fólk í
kringum hana hafi vitað eitthvað um
Evrópuráðið af því að pabbi hennar
hafi unnið þar hafi það þó alls ekki
verið almennt. „Ég held að Evrópu-
ráðið sé mjög lítið þekkt heima. Evr-
ópubandalagið er miklu þekktara
þótt við séum ekki aðilar að því og
það er helst í samanburði við það sem
fólk kannast við Evrópuráðiö. Mér
fannst gagnvart fólkinu í sveitinni
að ég væri að fara frá því og flytja
til útlanda í eitthvað sem mér þótti
mjög spennandi. Það var mjög erfitt
að kveðja söfnuðinn því ég hafði í
rauninni verið hjá honum í svo stutt-
an tíma og ég lái fólkinu ekki sem
hefur áfellst mig fyrir það að fara.
Ég var vinum mínum þar mjög þakk-
lát fyrir hvað þeir voru skiiningsrík-
ir. Ég var kvödd með virktum og mér
fannst fólkið mjög hiýlegt í minn
garð, sem magnaði líka samviskubit-
ið hjá mér. Ég var ekki laus við þá
hugsun að ég væri að svíkja þetta
fólk sem mér þykir svo vænt um -
þetta var draumasöfnuður," segir
Yrsa með söknuði í röddinni þegar
hún rifjar upp þessa erfiðu kveðju-
sund, en heldur svo áfram:
„Hitt er svo annað mál að það var
mjög erfitt að vera prestur í fyrsta
skipti og að vera prestur þarna í
sveitaprestakalli fyrir norðan. Þetta
var mjög snjóþungur vetur og við
Carlos vorum að fást við margt í
einu. Við vorum að eignast okkar
fyrsta barn, hann var að ljúka guð-
fræðináminu sínu og staðurinn hent-
aði ekki sem best fyrir hann upp á
atvinnumöguleika. Hann þurfti því
að sækja vinnu til Akureyrar og fór
þá á Lödu-jeppanum sem hafði verið
það jeppalegasta sem við náðum að
skrapa saman fyrir þá. Ég var því
oft ein að Hálsi með Tuma sem var
mjög órólegur fyrsta árið og grét
mikið. Hann svaf aldrei nema úti í
vagni og þær stundir reyndi ég að
nota til að hlaupa upp í tölvuna og
skrifa predikanir. En þrátt fyrir alla
erfiðleika var þetta skemmtileg lífs-
reynsla og svo þótti mér líka svo
yndislega gaman að vera prestur. En
fyrir mér var það líka draumur að
rætast að fá tækifæri til að fara út
og takast á við nýtt og spennandi
starf.
Æskulýðs-
miðstöðin rís
Yrsa lætur hugann líða eftir þessa
upprifjun síðasta áratugar, en við
ákveðum að snúa okkur að því að
ræða meira um æskulýðsmiðstöðina
og starf hennar þar.
„Það má segja að 68-bylgjan hafi
borist inn í Evrópuráðið líka og orðið
til þess að farið er aö hugsa um að
eitthvað þyrfti að gera til að mæta
kröfum unga fólksins. í fyrstu var
æskulýðshreyfingum sköpuð að-
staða í höfuðstöðvum Evrópuráðsins
og fólk bjó þá á hótelum úti í bæ
þegar fyrstu ráðstefnumar voru
haldnar. Það var svo mest fyrir til-
verknað Norðmannsins Ragnars
Sem, sem nú er látinn, að æskulýðs-
miðstöðin reis í núverandi mynd hér
í nágrenni við höfuðstöðvar Evróp-
uráðsins. Ég kalla hann nú að gamni
mínu heilagan Ragnar Sem, því
sagnabálkar og annálar um hann eru
allir einn veg, að hann hafi verið
hinn mesti drykkjurútur og hálf-
klikkaður. Þrátt fyrir það hafi hann
komið upp þessari miðstöð og fyrir
það fólna allir aðrir forstjórar æsku-
lýðsmiðstöðvarinnar og eru engir
hugsjónamenn miðað við hann heil-
aga Ragnar Sem.“ Það færist stríðn-
issvipur yfir andlit verkefnisstýr-
unnar og hún hlær góðlátlega, en
heldur svo áfram:
„Hann fór sem sagt á fund norsku
stjómarinnar á sínum tíma og fékk
hana til að ganga á undan með góðu
fordæmi og leggja peninga í verkefn-
ið í þeirri von að aðrar ríkisstjómir
myndu fylgja í kjölfarið. Það varð
líka raunin og æskulýðsmiðstöðin
var vígð árið 1972.
Vinna aö
friði í Evrópu
Æskulýðsmiðstöðin er hugsuð sem
félagsmiðstöð þar sem æskulýðs-
hreyfingar í aðfidarlöndum Evrópu-
ráðsins geta fengið að hittast og ræða
þau mál sem þeim finnst mikilvæg
hveiju sinni á sínum eigin forsend-
um. Við verkefnisstjóramir erum
svo til aðstoðar við skipulagningu og
annað sem til þarf til að halda þær
ráðstefmu- sem beðið er um. Evróp-
uráðið styður þessa starfsemi með
því að leggja til húsið, matinn, túlka
og borgar að auki ferðakostnað þátt-
takenda. Hver æskulýsðhreyfing get-
ur fengið að halda þama ráðstefnur
fyrir 35 manns á aldrinum 18 til 30
ára af og til og sumar jafnvel árlega.
Þær hreyfingar sem snúa að okkur
þurfa að vera alþjóðlegar eða evr-
ópskar, stofnaðar af ungu fólki, fyrir
ungt fólk og samanstanda af ungu
fólki. Þetta geta verið pólitísk félög,
félög trúarlegs eðlis eða skiptinema-
samtök svo eitthvað sé nefnt og er
þá alls ekki tæmdur listinn. Við vinn-
um aldrei með einin þjóð, en félög
eins og heima, sem eiga kannski ekki
aðild að neinu fjölþjóðastarfi, geta
þá verið í tengslum við okkur með
því aö yera aðilar að Æskulýðssam-
bandi íslands því þaö er aðili að
Cenyc (Council of European National
Youth Comitees), sem eru þá evr-
ópsku samtökin sem við vinnum
með. í gegnum það koma margir ís-
lendingar bæði á ráðstefnur og nám-
skeið hjá okkur.
Hugmyndafræðin á bak við þetta
allt saman er byggð á sama grunni
og Evrópuráðið sjálft, það er að gefa
æskunni kost á að tala saman og
mynda tengsl á eigin forsendum í því
skyni að vinna að friði í Evrópu. í
því felst Evrópuhugsjónin og Evr-
ópuráðið er stofnað upp úr síðari
heimsstyrjöldini, 1949, til þess að
vinna að lýðræði, friði og mannrétt-
indum í Evrópu svo að ekki verði
aftur stríð hjá okkur.
Gaman að fólki
ogferðalögum
Yrsa tók við yfirumsjón tungu-
málanámskeiða, sem haldin eru á
vegum æskulýðsmiðstöðvarinnar,
15. ágúst sl., þegar starfssystir henn-
ar fór til annarra starfa hjá Evrópu-
ráðinu. Hún segir að það hafi ekki
verið nein stöðuhækkun heldur bara
eitt af þeim verkum sem þurfti að
vinna og það hafi því bara bæst ofan
á þau störf sem hún hafi haft með
höndum fyrir.
„Það er engin goggunarröð meðal
verkefnisstjóranna. Við vinnum hér
öll á sama bás og njótumjafnra kjara.
Ég hafði verið beðin um að taka að
mér tungumálanámskeiðin þegar
Michaela færi en ég bjóst ekki við
að það yrði fyrr en ári seinna en raun
varð á. Ég varð því bara að henda
mér bhnt út í þetta. Þennan tíma sem
ég hef sinnt þessu hef ég aðallega
verið að átta mig á hvernig þessu
öllu er háttað."
Yrsa talar sjálf ein fiögur tungumál
fyrir utan móðurmálið, sem kemur
henni að vonum til góða. Á vegum
æskulýðsmiðstöðvarinnar er boðið
upp í námskeið í sex tungumálum
og þijú þeirra talar hún.
„Tungumálanámskeiðin okkar eru
ekki hefðbundin og eru alls ekki ætl-
uð eingöngu til að auka þekkingu
þátttakenda á viðkomandi máli held-
ur ekki síður að skapa fiölmenning-
arlegt andrúmsloft og skilning, eins
og reyndar allt okkar starf byggist á.“
Yrsa segir að verkefhisstjórarnir
þurfi að ferðast töluvert í hefð-
bundnu starfi til að hitta fólk úr
æskulýðshreyfingunum í sínum höf-.
uðstöðvum, þaö séu þó ekki nema
um 4-5 ferðir á ári. Umsjón hennar
með tungumálanámskeiðunum út-
heimtir óhjákvæmilega mun meiri
ferðalög.
Mikið álag
„Ég þarf að ferðast á milli til að
fylgjast aðeins með námskeiðunum
þar sem þau eru haldin. Af því að
ég tók við þessu starfi í ágúst þá
þurfti ég að fara til Parísar, London,
Tórínó og Kassel, auk þess sem ég
hafði auga með tungumálanámskeið-
inu hér í Strasborg. Mér hefur alltaf
þótt gaman að ferðast og hitta fólk
og ég held að það sé nú einfaldlega
ekki hægt að vera í þessu starfi öðru-
vísi, en getur verið mikið álag þegar
maður er með lítil böm og fer ekki
alltaf vel saman við fiölskyldulífið.“
Yrsa segir að það sé mikils krafist
af verkefnisstjórunum og þótt starfs-
sviðið sé alltaf að þenjast út séu ekki
fleiri hendur til að vinna verkin.
„Það er einfaldlega ætlast til að við
vinnum meira. Það vill því oft fara
þannig að maður hefur lítinn tíma
tíl að lesa og halda sér við í ýmsum
fræðum sem tengjast starfinu eins
og æskilegt væri.
Maður er eiginlega minnst inni á
skrifstofunni sinni, sem er líka
slæmt. Það er kannski svona sam-
bærilegt við að vera prestur, ef mað-
ur vanrækir alltaf að lesa biblíuna
og biðja bænimar sínar þá verður
grunnurinn sem maði- byggir á í
starfi brotakenndari en ella.
Á þessum vinnustað er líka að
vissu leyti sama togstreitan og í
prestsstarfinu. Maður veit hver
brautin er en kann ekki alltaf að fara
hana sjálfur. Það er oft erfitt aö sætta
sig við að geta ekki gert allt sem
maður telur að ætti að vera hægt að
gera.“
Það er forvitnilegt að vita að lokum
hvemig Yrsu finnst íslendingar
standa sig í þessu samstarfi almennt
og hvort þeir séu duglegir við að
nýta sér möguleika sína
„Tölfræðilega séð þykir ótrúlegt
hvað mikið af íslendingum kemur
hingað og þvi er fleygt svona í gríni
að allir landar mínir hljóti að hafa
komið að minnsta kosti einu sinni í
æskulýðsmiðstöðina en mér finnst
sorglegt að sjá hvað Æskulýössam-
bandið er veikt heima. í öðmm lönd-
um em viðlíka samtök rekin með
opinni skrifstofu og starfsfólki árið
um kring en þótt ég hafi símanúmar
hjá Æskulýðssambandinu þýðir ekk-
ert fyrir mig aö hringja þangað því
þar er enginn til aö lyfta upp símtól-
inu. Mér finnst tvímælalaust að ÆSÍ
eigi að hafa stærra hlutverk heima.
Það er eins og æskulýðshreyfingar
heima hafi tilhneigingu til að vinna
bara einar út af fyrir sig og séu
minna að hugsa um að vera virkar
í alþjóðastarfi eða í Evrópuvinnu.
Það kom mér mjög á óvart að ÆSÍ
skuli ekki fá almennilega fjárveit-
ingu frá hinu opinbera eins og tíðk-
ast á öllum hinum Norðurlöndunum
og geta þannig verið virtur og virkur
vettvangur fijálsra æskulýðssam-
taka sem léti bæði að sér kveða á
landsvísu og í alþjóðasamstarfi.
Eftir fróðlegt og áhugavert spjall
við þessa ungu athafnakonu get ég
ekki setið á mér að forvitnast um
hvað sé framundan hjá henni þegar
5 ára starfssamningur hennar hjá
æskulýðsmiðstöðinni rennur út.
Mér finnst þetta starf sem ég er í
núna skemmtilegt og spennandi og
ætla að vera hér þessi rúmlega tvö
ár sem ég á eftir. Það eru síðan ýms-
ar hugmyndir í gangi hjá okkur
hjónakomunum um hvað við gemm
eftir það en ætli ég verði ekki bara
að svara þér eitthvað á þá leið að guð
muni ráða hvar við dönsum næstu
jól.“
Anna Hildur Hildibrandsdóttir
ÓDÝR, LIPUR, RÚMGÓÐUR 0G SPARNEYTINN SUNNY,
SJÁLFSKIPTUR EÐA 5 GÍRA
3ja dyra hlaðbakur kr 890.000.-.stgr.
4ra dyra stallbakur kr. 972.000.-.stgr.

NISSAN