Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.1992, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 25. JANÚAR 1992.
Gríðarleg viðbrögð við fatasöfnun handa skjálfandi Kúrdum:
Kona gaf sparíúlpu
mannsins síns
„Ég hef aldrei fundið fyrir annarri
eins hjartahlýju og hef ég þó reynt
margt í störfum mínum fyrir Slysa-
varnafélagið. Fólk er fullt af þakk-
læti og hlýju og greinilegt að mynd-
irnar af skjálfandi bömum hafa náð
að hafa gífurleg áhrif,“ sagði Ásgrím-
ur S. Bjömsson, starfsmaður Slysa-
vamafélagsins og sjálfboðaliði í fata-
söfnun Hjálparstofnunar kirkjunnar
og Slysavarnafélagsins til handa
Kúrdum.
Vetrarhörkur dynja nú yfir land-
flótta og klæðlausa Kúrda sem hafast
við í fjöllunum við landamæri Tyrk-
lands og íraks. Þeir hafast við í skjól-
litlum tjöldum og geta lítt varið sig
gegn klóm veturs konungs. Viðbrögö
við fatasöfnun til handa þessu fólki
hafa verið einstök en stöðugur
straumur fólks hefur verið á söfnun-
arstaði þar sem fjallháir fatabunkar
hafa hlaðist upp, sannkallaðir
Glasgowhaugar. Leiða menn getum
að því að 40-50 tonn af fötum hafi
safnast í Reykjavík einni.
DV fór að húsi Slysavarnafélagsins
úti á Granda á miðvikudag til að
ræða við sjálfboðaliða og forvitnast
eilítið um hvað væri nú í pokunum.
Fá Kúrdamir hlý og góö föt eða stija
þeir uppi með plastúlpur og nælon-
skyrtur? 0
„Það er geysiiega mikið af hlýjum
og góðum fatnaði í pokunum. Mikið
er um ullarföt, lopapeysur, húfur og
vettlinga. Sumir hafa gengið mjög vel
frá fötunum, bundið vettlinga og
sokka saman og gert hsta yfir fötin.
Það kennir náttúrlega margra grasa
í þessum gríðarlega fatahaug en í
heildina höfum við fengið það sem
við báðum um,“ sagði sjálfboðaliði
sem vann við pökkun í kassa.
Átakanlegt
að sjá bömin
í anddyri húss Slysavarnafélagsins
var vart þverfótað fyrir fatapokum.
Stöðugur straumur fólks lá að hús-
inu. Ut úr leigubíl stigu eldri hjón,
í' '''.r ■
Það var handagangur í öskjunni hjá fólkinu sem vann við að pakka fötunum í kassa. í bakgrunni er tveggja
mannhæða hár haugur af fötum sem náði eina 20 metra inneftir skemmunni. Hvað skyldi hann vera margar
Glasgowferðir? DV-myndir Brynjar Gauti
Sigríður Vilhjálmsdóttir gaf tvo poka af ullarfötum i Ásgrímur S. Björnsson sjálfboðaliði heldur hér á Ála-
fatasöfnunina fyrir klæðlausa og skjálfandi Kúrda. fossúlpu og herrabuxum sem fundust i einum pokanum.
Gísh Skaptason og Sigríður Vil-
hjálmsdóttir. Þau voru með tvo
svarta poka, fulla af fötum.
„Þetta er mestmegnis ullarfatnað-
ur, lopapeysur sem ég hef sjálf pijón-
að á börn og fullorðna og ýmislegt
fleira. Það er afskaplega gott að geta
lagt eitthvað af mörkum til handa
þessu fólki. Ég ber sérstakar tilfmn-
ingar í garð Kúrda. Þeir eiga svo
bágt að þurfa að flýja landið sitt.
Annars er átakanlegast að sjá börnin
berfætt í snjónum, það er alveg
hræðilegt," sagði Sigríður og rétti
Ásgrími pokana.
Marta Sveinbjörnsdóttir kom með
einn poka: „Ég fór í fataskápana og
tíndi allt það hlýjasta sem ég fann
og gat látið af hendi. Það er svo sjálf-
sagt að leyfa Kúrdunum að njóta fat-
anna. Ég er viss um að það sem ég
gef kemur að notum.“
Berrassaðir
íslendingar?
Það var handagangur í öskjunni
fyrstu dagana. Þá kom aöallega eldra
fólk en yngra fólk var meira áber-
andi er leið á vikuna. Ýmsar uppá-
komur urðu í söfnuninni. Við heyrð-
um af presti sem kom með fatapoka
og velti mikið fyrir sér hvort þjóðin
stæði ekki berrössuð eftir þessi
ósköp. Annað eins fatamagn gætu
íslendingar ekki átt ónotað.
Konu nokkurri varð það á að gefa
spariúlpu mannsins síns. Þegar það
uppgötvaöist kom konan aftur og
ætlaði að flnna pokann sinn. Þegar
hún sá fatafjallið féllust henni hend-
ur og sagði: „Jæja, verði þeim bara
að góðu.“
Sjálfboðaliðar í pökkun þurftu að
láta hendur standa fram úr ermum.
í látunum hvarf úlpa einnar konunn-
ar óvart í kassa. Konunni leist ekki
á að leita í kössunum sem þegar haföi
verið staflað inn í gám. Hún var þó
heppin. Úlpan fannst - og rándýr
gleraugu sem voru í einum vasanna.
-hlh
HVERNIG BILL HENTAR ÞER?
S ý n i i n g u m h e 1 g i ina frá kl. T4 m 1 7