Dagblaðið Vísir - DV - 25.04.1992, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1992.
Sérstæð sakamál
Sjúklingamir voru afar hrifnir
af lækninum sínum, Dale Cava-
ness, og sama var að segja um ná-
granna hans. Allir í Litla-Egypta-
landi þekktu hann. Það er ekki við
Miðjarðarhafið heldur er það hérað
í einu af Suðurríkjum Bandaríkj-
anna.
Dale Cavaness var, er dró að
leikslokum í þeirri atburðarás sem
hér greinir frá, sextíu og tveggja
ára. Hann var yfirskurðlæknir við
þekkt sjúkrahús í Eldorado í Illi-
nois. Flestir sem til hans þekktu
voru þeirrar skoðunar aö peningar
skiptu hann htlu enda virtist meg-
ináhugamál hans vera að lækna
sjúka og svo að vera sem mest með
sonum sínum tveimur.
Dale hafði búið í Illinois alla ævi
og sjálfur rak hann lítið sjúkrahús
í heimaborginni, Eldorado. Hann
var kunnur fyrir fæmi sína með
skurðhníf en hann var hka fram-
takssamur maður og hafði mörg
járn í eldinum. Hann átti fasteigna-
sölu, lítinn búgarð og rak fiskeldis-
stöð við Mississippiána.
Sorgin sækir
lækninn heim
En þrátt fyrir velgengni sína
hafði Dale Cavaness ekki farið var-
hiuta af erfiðleikum í lífinu. Hann
hafði um árabil búið með sonum
sínum tveimur. í apríl 1977 fannst
svo eldri sonurinn, Mark, látinn
við fiskræktarstöðina. Hann varð
aðeins tuttugu og fjögurra ára.
Líkið fannst við hliðina á vöru-
bíl. Var ljóst að haglaskot í brjóstið
hafði orðið honum að bana. Lá
byssan þvert í framsætinu og vísaði
hlaupið á ökumannssætið. Hafði
stálvír verið festur í gikkinn en
hinn endi byssunnar var vandlega
festur við húninn á innanverðri
hurðinni farþegamegin.
Þetta var djöfulleg og banvæn
gildra og greinilegt að um var að
ræða kaldrifjaðan morðinga.
Rannsókn á svæðinu umhverfis
bíhnn sýndi líka að Mark hafði
ekki verið þarna einn á ferð.
Þegar hann hafði ætlað að setjast
í ökumannssætið hafði sá sem með
honum var opnað hurðina á móti
og þá hafði skotið hlaupið úr byss-
unni og í bijóst Marks. Hann hafði
látist samstundis.
Tvöfaldur
sorgarleikur
Aldrei tókst að upplýsa þetta
morö og íbúar Litla- Egyptalands
tóku atburðinn mjög nærri sér.
Hann varð svo til þess að Cavaness
læknir og yngri sonur hans, Sean,
urðu enn nánari en þeir höfðu áöur
verið. Var til þess tekið að þeir hitt-
ust aldrei án þess að faðmast.
Þar kom, árið 1984, að Sean trú-
lofaðist og fór að búa með unn-
ustunni, Tinu Crawley, sem var þá
jafngömul honum, tuttugu og fjög-
urra ára. Settust þau að í íbúð
skammt frá heimili Cavaness
læknis og heimsótti hann þau oft.
í desember þetta ár fann bóndi
klæðalaust hk manns sem myrtur
hafði verið við stíg í Times Beach
í Missouri. Hafði hann verið skot-
inn í höfuðið. Þótti nánast tilviljun
að líkið skyldi finnast því sjaldgæft
var að nokkur legði leið sína um
svæðið því að þar hafði enginn
búið lengi vegna efnamengunar frá
gamalli verksmiðju sem var ekki
starfrækt lengur.
Þótti víst að morðinginn hefði
þekkt til staðhátta og tahð líklegt
að líkið fyndist seint eða aldrei. En
þannig fór nú ekki. Nokkrum tím-
um eftir fundinn hafði tekist að
bera kennsl á líkið og reyndist það
Hér fannst lik Seans.
vera af Sean Cavémess. Hafði hann
verið skotinn daginn áður.
Leitin hefst
Richard O’Connor, yfirmaður
rannsóknarlögreglunnar í St. Lou-
is, sem fékk máhð til rannsóknar,
var í fyrstu furðu lostinn. Hver gat
haft ástæðu th að myrða báða syni
Cavaness læknis?
Tina Crawley gat enga skýringu
gefið. Hún og faðir hins látna héld-
ust í hendur sorgmædd í kirkju-
garðinum þegar kista Seans var
látin síga í jörðina.
Við venjubundna yfirheyrslu
skýrði Cavaness læknir frá því að
hann hefði ekki séð son sinn í mán-
uð. Þetta reyndist vera ósatt. Þegar
Doris Sheen, nágranni Seans, var
yfirheyrð skýrði hún frá því að að
kvöldi þess dags sem Sean var
myrtur, en morðið hafði verið
framið seint um kvöldið, hefði hún
séö hann fara frá heimili sínu með
föður sínum. Hún hefði verið að
draga gluggatjöldin fyrir og af til-
Mark Cavaness.
viljun htið út.
„Hvemig gastu verið viss um að
þetta væri Cavaness læknir?“
spurði rannsóknarlögreglumaður-
inn sem yfirheyrði hana.
Jú, svaraði Doris Sheen. Læknir-
inn hafði einu sinni hringt á dyra-
bjölluna hjá henni í misgripum
þegar hann ætlaði að heimsækja
son sinn, Sean, og sá hún þá vel
bíl hans, enda var hann með númer
sem auðvelt var að muna. Kvöldið
áður hafði hún séð þennan sama
bíl við hús Seans.
Dr. Jekyll
og herra Hyde
Nú fór O’Connor að íhuga hvers
vegna læknirinn hefði ekki sagt
honum frá því að hann hefði heim-
sótt son sinn kvöldið áður. Hann
var ekki kominn langt í hugleiðing-
um sínum þegar til hans hringdi
Jack Nolan, rannsóknarlögreglu-
fulltrúi frá Illinois. Nolan hafði
rannsakað morðið á Mark Cava-
ness átta árum áður og gat nú sagt
O’Connor að hann hefði aldrei ver-
ið ánægður með skýringar Cava-
ness læknis á ferðum hans um þaö
leyti sem morðið var framið. Hins
vegar hefði honum aldrei tekist að
finna neitt eitt sem heföi gefið til
kynna að læknirinn vissi meira en
hann hefði viljað segja.
Saman fóru mennirnir tveir nú
að rannsaka á lítt áberandi hátt
lifnaðarhætti læknisins. Og brátt
kom í ljós að hann hafði ekki alveg
hreinan skjöld.
Árið 1971 hafði hann verið
ákærður fyrir manndráp af gá-
leysi. Þá hafði hann lent í bílslysi,
ölvaður undir stýri. í því höfðu lát-
ist maður og dóttir hans. Þá höfðu
fundist í bíl læknisins alls kyns
skotvopn sem hann hafði ekki leyfi
fyrir. Hann var sviptur ökuleyfinu
og fékk fimm hundruð dala sekt.
Tveimur árum síðar hafði hann
aftur komið fyrir rétt í Illinois,
ákærður fyrir að hafa innheimt tíu
þúsund dah fyrir vitjanir sem hann
hefði aldrei farið í.
Árið 1982 hafði hann svo á ný
lent í alvarlegu bílslysi.
í engu af þessum þremur skiptum
hafði frelsið verið dæmt af Cava-
ness lækni. Og vinsældir hans virt-
ust þær sömu og fyrr.
Efnahagurinn
kannaður
Rannsóknarlögreglumenninir
tveir ákváðu nú að kanna efnahag
þessa óvenjulega læknis. Kom þá í
ljós, öllum til undrunar, að hann
hafði snemma á árinu 1984 keypt
líftrygingu handa syni sínum,
Sean, og var tryggingarupphæðin
um eitt hundrað og fimmtíu þús-
und dahr. Létist Sean átti faðirinn
að fá bætumar greiddar.
Enn fremur kom í ljós að báðir
synir hans höfðu átt að erfa veru-
legar fjárhæðir eftir frænku þeirra
þegar þeir næðu tuttugu og fimm
ára aldri. Þótti nú ljóst hvers vegna
hvorugur sonanna hafði náð þeim
aldri og það næsta sem gerðist var
að Cavaness læknir var handtek-
inn.
En það var erfitt að finna sönnun-
argögn sem dygðu. Morðvopnið var
horfið. Við yfirheyslu sagði Cava-
ness læknir að hann hefði verið í
ökuferð með Sean þegar hann hefði
skyndilega tekið fram byssu og
skotið sig i höfuðið.
„Hvar er skammbyssan?" spurðu
rannsóknarlögreglumennirnir, „og
hvers vegna klæddirðu líkið úr
hverri spjör áður en þú fórst með
það á mengaða svæðið við gömlu
verksmiðjuna?“
„Ég skammaðist mín svo fyrir
það sem hafði gerst sem og það að
sonur minn skyldi hafa verið í
sjálfsmorðshugleiðingum,” sagði
hann.
Læknirinn gaf nú frekari skýr-
ingu á því hvers vegna hann hefði
ekið með líkið af Sean á þennan
afskekkta stað. Ætlun hans hefði
verið að breiða yfir sjálfsmorðið
með því að láta hta svo út að Sean
hefði oröið fórnardýr ræningja.
Úrskurður réttarins
Cavaness læknir var nú beðinn
að segja hvar skambyssan væri
sem hefði orðið Sean að bana. Hann
sagði hana vera heima hjá sér. Þar
fannst hún og var þegar leitað
fingrafara á henni. Engin þeirra
sem á henni fundust voru af Sean.
Þau voru öll af Cavaness lækni.
Lögreglan taldi sig nú hafa fengið
nægar sannanir og var gefin út
ákæra á hendur Cavaness lækni.
En íbúar Litla-Egyptalands töldu
að hér væri um hörmuleg mistök
lögreglunnar að ræða og vart haföi
það spurst út að læknirinn sæti í
varðhaldi undir þessari þungu
ákæru er hafin var söfnun svo ráða
mætti góðan lögfræðing til að veija
hann fyrir rétti.
Lét einn sjúklinga hans eftir sér
hafa viö þetta tækifæri: „Ég veit
að hann gerði það ekki en hafi hann
gert það vona ég að lögreglan finni
aldrei nein sönnunargögn gegn
honum.“
En saksóknarinn lét hendur
standa fram úr ermum, ekki síður
en þeir O’Connor og Nolan og
starfsfélagar þeirra höföu gert. Ár-
ið 1985 var mál Cavaness læknis
tekið fyrir. Það vakti að sjálfsögðu
óskipta athygli því að það er sjald-
gæft að menn séu ákærðir fyrir
slíka glæpi.
KYÍðdómendur fylgdust vel með
öllu sem gerðist í réttarsalnum og
þegar að þeim kom að kveða upp
úskurð voru þeir ekki í neinum
vafa. Cavaness læknir var sekur.
Hann var síðan dæmdur til
dauða.