Dagblaðið Vísir - DV - 11.02.1993, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 1993.
Spumingin
Ferðu á þorrablót?
Kara Ragnarsdóttir afgreiðsludama:
Geri nú lítið af því að fara á þorra-
blót.
Ragnheiður Brynjólfsdóttir: Geri lít-
ið af því að fara á þorrablót en borða
þorramat.
Brynja Garðarsdóttir húsmóðir: Nei,
ég fer ekki á þorrablót.
Sjöfn Aðalsteinsdóttir: Ég fer ekki á
þorrablót en borða þorramat.
Lúðvik Hilmarsson vaktmaður: Fer
ekki á þorrablót í ár en finnst þorra-
matur mjög góður.
Jóna Waage sjúkraliði: Fer ekki á
þorrablót en borða hluta af þorra-
matnum.
Lesendur______________
Trillufiskur f ari
í lúxusf lokk
„íslenskan úthafsfisk í úrvalsflokki," vill bréfritari láta kalla íslenska trillufisk-
inn.
Ragnar skrifar:
Okkur íslendingum ætlar seint að
lærast að vinna okkur upp metorða-
stigann í þeim atvinnuvegi sem við
höfum þó þekkingu í og flestir lands-
menn hafa komið nálægt einhvem
tíma ævinnar. í fiskveiðum, vinnslu
og markaðssetningu. Að minu mati
látum við einfaldlega reka á reiðan-
um með þann afla sem að landi berst,
vinnum hann stundum, stundum
ekki, nýtum hann að hluta, og köst-
um afganginum.
Svo þegar við stöndum uppi með
tvær hendur tómar byija kröfuhóp-
amir að kallast á. Togaraútgerðin,
sem skiptist í verksmiðjutogara og
hina sem ekki vinna fiskinn um borð
vill fá svo og svo mikinn hlut fyrir
sig, þá kemur neta- og línubátaút-
gerðin og setur sér takmark og síö-
astir koma svo triUukarlamir svo-
nefndu sem ákveðið hefur verið að
gera útlæga. Þeir eiga fáa talsmenn.
I mesta lagi öfáa þingmenn sem mega
sín lítils gegn útgerðaraðlinum sem
segist eiga miðin og viU stjórna afla-
brögðum og markaðsmálum frá upp-
hafi til enda.
Nú, fiskurinn kemur ýmist að landi
hér eða þá að með hann er siglt beint
á markað erlendis. Fiskur sem skol-
að er á land hér er settur svo að segja
í eina kös. Þorskur er þorskur, segja
menn og ýsan er ýsa. Og fiskurinn
er verkaður og unninn samkvæmt
formúlunni; þorskur, ýsa, karfi, ufsi,
flatfiskur o.s.frv. Þetta er náttúrlega
ein allsherjar fáviska og mistök frá
upphafi til enda. Eðlilega á að flokka
fiskinn rækilega við móttöku.
Máhð er það að triUufiskurinn er
sá besti sem aflað er. Þennan fisk
ætti að flokka í sérvinnslu, helst með
því aö flaka hann, pakka flökunum
og merkja sérstaklega með nafni
framleiðanda hverrar vinnslustöðv-
ar, dagsetningu veiðidags, og setja
svo aUt í ís í þar til gerða gáma eða
kistur og fljúga með hann á erlendan
neytendamarkað. Fyrir þennan fisk
sem væri merktur sem „íslenskur
úthafsfiskur í úrvalsflokki" fengist
hæsta verð sem þekktist á erlendum
mörkuðum. Þetta gæti skapað fasta
hefð líkt og með franska vínið og
svissnesku ostana. Sérvara í sér-
flokki, eftirsótt og verðmæt.
Til ákærenda í Sæbrautar 2 málinu
Vilberg Tryggvason skrifar:
Góðir ákærendur og aðrir. - Ekki
er nú svo að ég hafi skrifað þessi
orði í reiðikasti. Yfirlýsing ykkar
þann 21. jan. sl. var komið sem fyUti
mæUnn. Ég er bara menntskælingur
og á þroskahefta systur sem ég ólst
upp með og tel mig því engan ný-
græðing í umgengni við þroskahefta.
Ég get engan veginn sagt að það sé
dans á rósum að búa undir sama
þaki og systir mín. Þau eru ófá skipt-
in sem ég hef orðið hræddur við hana
og sennUega eru einnig orðin ófá
skiptin sem hún hefur grýtt í mig
klossunum sínum eða sparkað svo
fast í hurðir að við lá að þær hrykkju
af hjörunum. Systir mín er sem sé
enginn engill. Ég viðurkenni þó að
oftar en ekki átti ég upptökin.
Fjölskyldum þroskaheftra eru
mörgum hverjum miklar hömlur
settar í daglegu lífi. Ég hef oft heyrt
athugasemdir frá krökkum eins og
þessa: „Mamma segir að systir þín
sé aumingi og eigi bara að vera á
hæli.“ Eða: „Ertu jafn þroskaheftur
og systir þín?“ - Þetta hefur veitt
mér sjálfstraust. Oft hef ég velt því
fyrir mér hvort þeir sem leggja fram
ákærur vegna áreitni þroskaheftra
séu reiðubúnir að flytja úr hverfinu
ef þroskaheftur einstakhngur flytur
inn á heimili þeirra.
Það vih nú svo til að ekki er alltaf
hægt að ráða því hvort þroskaheftur
unghngur er í fjölskyldunni eða ekki.
Hvar eiga þroskaheftir að búa?
Kannski ætti að reisa smáíbúða-
hverfi líkt og Soweto Suður-Afríku-
manna? Ég get fuhvissað ykkur um
að stór hópur þroskaheftra býr hjá
foreldrum sínum nær alla ævi.
Æðsta ósk systur minnar nú er að
komast á sambýh og geta lifað þar
eins heilbrigðu lífi og auðið er. Að
lokum vh ég geta þess að fjölskylda
okkar flutti i nýtt hverfi fyrir
nokkru. Ég hef ekki heyrt aö fast-
eignaverðið hafi hækkað í gamla
hverfinu né að það hafi lækkað í því
nýja.
Færeyjar, ísland; er mikill munur?
Magnús Jónsson skrifar.
Það er mikið gert úr vanda Færey-
inga þessa dagana. Hann er líka
umtalsverður. Margir þeir, sem
komið hafa th Færeyja á allra síð-
ustu árum, sögðu frá því undri sem
gerði Færeyingum kleift að búa í
haginn þrátt fyrir fámenniö. Fáir
minntust á ofíjárfestingu í verkleg-
um framkvæmdum en margir hrós-
uðu fullkomnu vegakerfi á eyjunum
og góðum aðbúnaði ahra eyjar-
skeggja. Engum datt í hug að
hneykslast, heldur hlóðu lofi á Fær-
eyinga og báru þeim vel söguna sak-
ir dugnaðar og skynsamlegra fjár-
festinga.
Nú er öldin önnur. Nú segjast
menn hafa séö allt þetta fyrir hjá
Færeyingum. Offjárfesting á hveiju
strái og í raun hafi ekkert verið eðh-
legra en að svona hla færi fyrir þess-
Hringið í síma
632700
millikl. 14 og 16-eðaskrilÍð
ari frændþjóð okkar. Að vísu segja
menn að svona kunni nú að fara fyr-
ir okkur ef svo heldur fram sem horf-
ir. Hins vegar sé stórt bil á mhh þess-
ara tveggja þjóða. Hér séu auðæfin
meiri, m.a. vatn og gufa, eins konar
beggja handa hálmstrá ef út af bregð-
ur í lánatregðu erlendra peninga-
stofnana.
Já, við íslendingar erum ekki enn
komnir „eins iha og Færeyingar"
kveður við í hverju horni. - En hvað
segja svo útlendingamir sem koma
hingað í heimsókn hkt og við gerðum
th Færeyja? Hvað segja þessir út-
lendingar sem að vísu vita ekkert í
sinn haus? Þeir segja blátt áfram, t.d.
þeir sem lenda á Keflavíkurflugvehi
og sjá ekki annað en nýja flugstöð,
nýjar flugvélar skráðar íslenskum
einkennisstöfum: Hvemig er þetta
hægt hjá þjóð sem ekki er nema 260
þúsund manns og selur lítið annað
en fisk úr landi? Já, svona spyrja
þeir útlendu sem ekkert þekkja til.
En er spumingin heimskuleg?
Hvemig myndum við svara svona
spurningu?
Jarögöng eru algeng samgöngubót í Færeyjum.
Konurííslensku
þjódfélagi
Helga skrifur:
Ég hef verið búsett erlendis um
alhangt skeið og það sem mér
bregður mest viö hér er að finna
hve íslenkar konur hafa breyst í
tímans rás. Mér flýgur oft í hug
hvort samhengi geti veriö á milli
liins bágborna efnahagsástands
hér og þessarar breytingar. Mér
fmnst kynsystur mínar hér orðn-
ar mun meira krefjandi en ann-
ars staðar gerist. Þetta lýsir sér í
tnikhli og oft óþarfa vimiu, ásókn
í fundahöld, námskeið og klúbba,
mikihi fjarveru frá heimhinu,
skemmtanafíkn og áberandi yfir-
gangi og ffamhleypni á skemmti-
stöðum. Einnig thhneigingu til
aö apa hver eftir annarri, t.d. í
tísku (allar með stutt hár,
o.s.frv.). - Allt þetta setur mark
á efnahagslífið því eftir höfðinu
dansa hmimir. Hafa ekki konur
ráðið því sem þær vilja?
Birgir Guðmundsson skrifar:
Fréttin um undirritun sam-
starfssamnings á mhli Flugleiða
og SAS minnir mig á ummæli sem
ég las fyrir nokkrum ámm þegar
orðrómur um samvinnu íslénsku
flugfélaganna tveggja, Flugfélags
íslands og Loftleiða, komst á
kreik. Þar var sagt aö þótt ekki
væri stefnt að sameímngu félag-
anna yrði hún orðin að veruleika
innan skamms. Það varð og raun-
in. Þar var lika sagt að sá dagur
kæmi að nýtt íslenskt sameinað
flugfélag myndi síðar sameinast
SAS. Og hvað er ekki að koma á
daginn? Nákvænhega það sama;
fyrst náin samvinna og síðar
sameimng, þrátt fyrir staðhæf-
ingu um hið gagnstæða. Liklega
hefur þetta alltaf legið á borðínu.
ÞakkirtilDV
Einar Einarsson hringdi:
Mig langar til að þakka DV fyr-
ir ágæta forystugrein í blaðinu
nýlega um skylduaðild í félögum.
Það er tímabært að sterkir fjölm-
iðlar taki undir baráttu almenn-
ings fyrir afnámi skylduaðildar-
innar. Sama gildir um lífeyris-
sjóðína. Þeir eru orðnir byrði á
mörgum launþegum sem einfald-
lega vilja hafa frelsi i þessum
málum. Þaö hlýtur að verða bar-
áttumál launþega að losa um
skylduaöhd að félögum og lífeyr-
issjóöum.
P. Ingólfsson skrifar:
Nú hafa mjóu bökin i röðum
sjálfstæðismanna veriö svínbeygð
með þeim ráöstöfunum að setja
skatt á nauðþurftartekjur, 57 þús-
und krónur. Raunhæft hefði verið
að hækka skattleysismörkin í svo
sem 75 þús. kr. á mánuði. Þá hefði
Sjálfstæðisflokkurinn líklega
haldiö andhtinu. Tekjur fyrir ofan
200 þús. hefðu hins vegar mátt fá
aðeins meiri skatt, fyrst þörf var
frekari álagna.
i yfirstandandí kjarasamning-
um væri ástæða til að leggja
áherslu á þessi skattamál lág-
launafólks, ekki síður en aðra
þætti kjaramála. Fraroganga ljár-
málaráðherra í skattaraálum
gæti vel skapað góðan jarðveg
fyrir vin htla mannsins meö
bogna bakið og hulduher hans
þegar fram líöa stundir.
VilfáVest-
ísfirðingur hringdi:
Ég og margir fleiri erum þeirrar
skoðunar að tímabært sé að
kaupa skip sem gegni sama hlut-
verki og Herjólfur í Vestmanna-
etjum, nefnilega VestQarðaferju
sem haldi uppi reglubundnum
siglingum milli Reykjavikur og
Vestfjarða.