Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1993, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 22. FEBRÚAR 1993.
Spumingin
Borðar þú margar
bollur í dag?
Erna Rán, 14 ára: Ég borða tvær hjá
mömmu.
Elfa Hrund Guðmundsdóttir, 14 ára:
Þijár með súkkulaði og rjóma.
Gunnar Helgi, 16 ára: Ég borða ekk-
ert. Ég þrífst á andrúmsloftinu.
Skúli Mechiat, 16 ára: Sennilega eina.
Hjörtur Smárason 17 ára: Eins marg-
ar og ég get.
Ingimar Guðmundsson prestur:
Þijátíu stykki.
Lesendur
Allt ein Stór-
Bolungarvík
Kristinn Einarsson skrifar:
Þær ganga nú yfir gjaldþrotahrin-
umar. Alltaf virðist fólki koma á
óvart þegar fyrirtækið sem það vinn-
ur þjá er stopp einn daginn og starfs-
fólkinú ráðlagt að skrá sig atvinnu-
laust. En kemur fólkinu þetta jafn
mikið á óvart og þaö lætur í veðri
vaka? Eru svör þess um aö það hafi
staðið í þeirri meiningu að öllu yrði
bjargað einhvem veginn ekki bara
sjálfsblekkingar? Ég trúi ekki aö
menn viti ekki betur. Þeir telji það
einungis skyldu sína að látast undr-
andi og segja að gjaldþrot komi eins
og þmma úr heiðskíru lofti.
Ef hins vegar starfsfólkið sem í
hlut á hefur aldréi gert sér grein fyr-
ir að þaö ynni hjá alltof skuldsettu
fyrirtæki og fyrr eða síðar kæmi að
uppgjöri með tilheyrandi afleiðing-
um þá er meira en lítið bogið við
þjóðfélag okkar, almennt talað. Get-
ur það hugsast að hér á landi sé við-
varandi sami hugsunarháttur og
lengst af var í Sovétríkjunum og er
ekki enn fjarri fólki þar; að taka bara
við því sem aö því var rétt af ríkinu,
hafa engar áhyggjur af öðm en ganga
til þeirra verka sem það fékk úthlut-
að? Vinnuveitandinn var ríkið og það
sá um afkomuna, hvemig sem hún
geröist.
Nú er ekki hægt að segja að í Bol-
ungarvík hafi verið sovéskt ástand.
Nema kannski að einu leyti. Þar
vantaði tilflnnanlega samkeppni í
atvinnurekstri. Þar var eitt stórt fyr-
irtæki sem sagt er að hafi nánast
haft meirihluta verkfærra manna í
vinnu. Af ummælum fólksins á
staðnum má og ráða að það hafi
vænst alls af þessum vinnuveitanda,
því liggur gott orö til hans og trúði
því ekki að svona gæti farið. Og þeg-
ar höggiö ríður af þá finnst því ríkið
eigi aö koma til bjargar. Og þetta á
ekki við bara um sjávarkauptúnið
Bolungarvík, það á viö alls staðar þar
sem gjaldþrotin dynja yfir. Fólk horf-
ir fyrst og fremst til hins opinbera
og segir það ábyrgt fyrir að koma
öllu í gang á ný.
Mér sýnist reyndar þjóðfélagið allt
vera ein Stór-Bolungarvík. Ríkisfor-
sjár er leitað þegar illa árar en fáir
vllja greiða í lúnn sameiginlega sjóð.
Hins vegar er gjaldþrot nokkurra
fyrirtækja ekki svo með öllu illt. í
Bolungarvík eru nefnilega fleiri fyr-
irtæki en EG. Samkvæmt fréttum
þaðan segir frá a.m.k. tveimur fisk-
vinnslufyrirtækjum. Annað með um
30 manns í vinnu og getur bætt við
mannskap. Hitt er meö um tug
manna í vinnu og báta sem 15 manns
starfa á. Koma bara ekki ný fyrir-
tæki í stað þeirra sem falla? Er ein-
hver ástæða til að gráta uppgjör
gjaldþrota atvinnureksturs? At-
hafnamaðurinn Einar Guðfinnsson í
Bolungarvík hlýtur að eiga spor-
göngumenn, þótt annarri eða þriðju
kynslóð sé það áskapað hér að leggj-
ast í koju eftir áralanga velgengni.
Óþolandi áróður gegn
hundaeigendum
Magnús hringdi:
Nú er mælirinn fullur. Það er ekki
hægt að þola lengur áróðurinn gegn
hundum og hundaeigendum. í DV á
miðvikudag er t.d. sagt aö hunda-
plága sé í Reykjavík og að hundaeig-
endur sé latir við aö þrífa eftir hunda
sína. Það má vel vera að einhveijir
telji það eftir sér en fráleitt að skella
sökinni á alla hundaeigendur.
Það er annað sem fær mig til að
senda inn þessar línur. Þannig er aö
ég fer daglega með hundinn minn
um gangstíga í Reykjavík. Aldrei
skal það bregðast aö ég er með plast-
poka og pappírsþurrku til að þrífa
upp ef hundurinn þarf aö létta á sér.
Á sama tíma þarf ég oft og það mjög
oft að feta mig framhjá hrossaskít
sem er um allt. Það þarf nokkuð
marga hunda til að skilja jafnmikið
eftir og eitt hross gerir. Þrátt fyrir
að göngustígar borgarinnar séu
meira og minna þaktir hrossaskít
segir enginn neitt viö því. En ef smá-
hundaskítur sést ætlar allt af göflun-
um að ganga.
Það má einnig benda á að hunda-
eigendur eru einu dýraeigendumir
sem skyldaðir eru til að greiða skatta
fyrir dýraeign sína. Þeir sem eiga
hrossin, sem skíta hvar sem er, og
þeir sem eiga ketti, sem ganga lausir
alla daga og jafnvel næturlangt
mörgum borgarbúum til ama og
viröa engar umgengnisreglur, þeir
borga ekkert. Hundamir em þó ekki
á almannafæri nema í fylgd með
fólki.
Fragtf lug og varaf lugvöllur
Guðm. Guömundsson skrifar:
Nú kemur berlega í ljós skammsýni
fyrrverandi stjórnvalda sem komu í
veg fyrir að byggður yrði varaflug-
völlur í fullri stærð á Austurlandi.
Mikið hefur verið talað um aö taka
upp fragtflug frá Keflavíkurflugvelli,
t.d. með ferskan fisk. Til þess að er-
lend flugfélög heíðu áhuga á að taka
upp slíka flutninga þyrfti dýr og sér-
haefð tæki til að ferma og afferma
stórar flutningaflugvélar sem stunda
þessa flutninga. Erlend flugfélög
h§fa ekki áhuga á að nota Keflavík-
Hringið í síma
milli kl. 14og I6-eða skriflð
Nafnogsírnanr.verðuraðfylgjabréfum
Fragtvél Flying Tigers á Keflavíkur-
flugvelll.
urflugvöll í þessum tilgangi. Jafnvel
ekki til millilendinga.
Ástæðan er fyrst og fremst sú að
Keflavíkurflugvöllur er alltof dýr
áningastaður og aðrir flugvelíir
miklu hagkvæmari. í frétt í DV sl.
miðvikudag kemur fram að bæði
lendingargjöld og eldsneyti er miklu
dýrara en annars staöar þekkist. En
annaö kemur til. Jafnvel þótt þessi
gjöld væru sambærileg er annar stór
þröskuldur; það vantar algjörlega
varaflugvöll á íslandi til þess að er-
lend flugfélög geti notað landið sem
millilendingarstað.
Rætt var um að byggja varaflug-
völl á vegum mannvirkjasjóðs Atl-
antshafsbandalagsins hér á landi.
Þáverandi samgönguráðherra lagð-
ist eindregið gegn slíkum áformum
og það mál var úr sögunni stuttu síð-
ar. Lengsta flugbraut utan Keflavík-
ur er á Akureyrarflugvelli en þar
lenda hins vegar ekki breiðþotur við
núverandi aðstæður. Ekki veit ég til
þess að nein slík flugbraut sé í undir-
búningi hér á landi sem gagnast
gæti sem varaflugvöllur, t.d. fyrir
stórar fragtvélar. Allt virðist því
benda í þá átt að hér á landi verði
ekki um millilendingar eða fragtflug
að ræða af þeirri stærðargráðu sem
menn hafa vonast eftir.
iftótmælt
Helga'Jónsdóttir hringdi:
Ég er innilega sammála dóms-
málaráðuneytinu og utanríkis-
ráöuneytinu aö svara hinum fs-
lenska konsúli okkar í Þýska-
landi neitandi varðandi tilraun
hans til að fá íslenska hasssmygl-
ara senda heim frá Þýskalandi.
Þessir menn brutu Jög í Þýska-
landi og eiga aö afplána sekt sína
í því landi. Ég er þess fullviss að
flestir séu sammála þvi að ekki
eigi að fara fram á framsal íslend-
inga sem gerast brotlegir erlend-
is. Hins vegar eigum við að fá
framselda menn sem stijúka frá
óafplánaðri refsingu hér. - Ég sé
heldur ekki hvað við græddum á
framsali þeirra misindismanna
sem verða uppvísir að glæpum á
erlendri grund.
Óskoðaðabíla
úr umferð
Bjöm Jóhannsson hringdi:
Það kemur á óvart að óskoðaðir
bíiar í umferðinni skuli skipta
þúsundum. Það var meira en
tímabært að lögreglan leitaði
þessa bíla uppi. Eflaust finnur
hún ekki alla óskoðaöa bíla því
aö eigendur bílanna eru slóttugir
og reyna að koma þeim í skjól.
Það er skylda borgaranna að
benda lögreglunni á óskoöaða
bfla hvar sem til þeírra sést. Það
er tilræði við aðra í uinferðinni
að aka á bil sem kann að vera
hreint drápstæki. Annaö eins
kemur nú í ljós á vettvangi hinna
tíöu umferðarslysa.
Reyklaussvæði
áalmannafæri?
Hanna skrifar:
Tóbaksvarnamefhd auglýsir
nú að bannað sé að reykja á gang-
svæði innanhúss, t.d. í stórmörk-
uðum. Ég hvet forráðamenn allra
slíkra fyrirtækja til aö mótmæla
þessu gerræði. Hver kæmi t.d. i
Kringluna ef þar væri bannað að
reykja, nú eða í kvikmyndahús-
unum í hléum?
Upplýsingabréf
fjármálaráðherra
J.Þ. skrifar:
Upplýsingabréfi flármálaráð-
herra, sem sent var út nýveriö,
er fylgt úr hlaöi meö oröum nó-
belsskáldsins í Innansveitar-
króniku þar sem segir að íslend-
ingar beygi sig lítt fyrir skynsam-
legum rökum, hvorki fjármála-
rökum né rökum trúarinnar, en
leysi vandræði sín með orðheng-
ilshætti og deili um tittlingaskít
sem ekki komi málinu við og setji
hljóða hvenær sem komið er að
kjama málsins. - Þessa vegna er
ég steinhissa á því að ráðherra
skuli bara detta í hug aö senda
þetta bréf til þjóðarinnar. Orð
skáldsins eru nefhilega dagsönn
og engin skynsamleg rök hrina á
okkur, hvorki frá veraldlegum
né andlegum yflrvöldum.
Þeir kyngí kókaíninu
Svala hringdi;
Góöur árangur tollgæslunnar á
Keflavikurflugvelli við að koma
höndum yfrr innflutt fíkniefni er
lofsverður. En meira þarf til og
þyngri refsingar eru nauðsynleg-
ar. Mátuleg og raunhæf refsing
fyndist mér t.d. að allir sem fíkni-
efni finnast á við komu til lands-
ins yröu látnir neyta alls magns-
ins á staönum þannig að þeir
fyndu persónulega fyrir því hvað
þeir væru með í fórum sínum.
Kannski yrði þaö einhverjum
þeirra að aldurtila en hvað með
alla hina sem efhin hefðu annars
fengið? Það yrði væntanlega ekki
eftirsótt starf að flytja inn eitur-
efni vitandi um refsinguna.