Dagblaðið Vísir - DV - 26.06.1993, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 26. JÚNÍ1993
Sérstæð sakamál
Bræðumir
Thomas og Martin eru bræöur
en ólíkir sem dagur og nótt. Thom-
as hefur ætíö brugöist vonum
manna og leitt íjölskyldu sína og
ættingja í hvem vandann á fætur
öörum.
Martin er alger andstæða bróður
síns og haföi ætíð staðið sig vel,
bæði í skóla og einkalífinu, uns
þolinmæði hans brast einn daginn
en það hafði þær alvarlegu afleið-
ingar að hann situr nú í fangelsi
fyrir morðtilraun. Og hafi nú ein-
hver látið sér koma til hugar að
Martin hafi ætlað að ráða bróður
sinn Thomas af dögum er það rétt
til getiö.
Missti stjórn á sér
Martin hafði ætíð verið þekktur
fyrir stillingu og góða framkomu.
Og dugnað og ástundun hafði held-
ur ekki skort. Báru einkunnir hans
í skóla því vitni en þar var hann
efstur á lokaprófi. En dag einn gat
hann ekki lengur ráðið viö tilfinn-
ingar sínar og reyndi að myrða
Thomas. Hann skaut fyrst á hann
með gasbyssu sem deyfir, síðan sló
hann hann í hnakkann með sver-
um lurk en að því loknu skaut hann
hann tvívegis í höfuðið og reyndi
því næst að drekkja honum í skólp-
röri.
Engin þessara drápstilrauna bar
árangur. Thomas hélt lífi og gat
fyrir rétti gefið þann vitnisburð
sem varð til þess að Martin var
sendur í fangelsi.
Margir hafa orðið til þess að líkja
þeim bræðum við Kaín og Abel.
Þeir eru frá litla bænum Donauesc-
hingen í Svartaskógi í Þýskalandi
og hér fer meðal annars á eftir frá-
sögn lögreglunnar af því sem gerö-
ist.
Árásin
Síðdegis þann 13. mars í fyrra bað
Martin bróður sinn, Thomas, að
koma með sér í ökuferð því faðir
þeirra væri orðinn alvarlega veik-
ur og hefði beðið um að þeir bræð-
ur kæmu á, hans fund.
Martin ók hins vegar ekki með
bróður sinn til foður þeirra heldur
inn á bílastæði. Þar skaut hann af
gasbyssu í andlitið á Thomas. Gas-
ið gerði hann hálfblindan um
stundarsakir, auk þess sem það dró
mjög úr honum mátt. Hann komst
út úr bílnum en Martin hljóp á eft-
ir honum. Hafði hann þá í hendinni
sveran lurk og sló bróður sinn svo
fast í höfuðið með honum að höfuð-
kúpan brotnaði.
Thomas, sem var nú ekki aðeins
hálflamaður eftir gasið heldur
vankaður eftir höggið og blóðugur,
komst ekki undan bróður sínum
sem setti hann aftur í Wolkswag-
en-sendiferðabílinn sem þeir voru
í. Ók Martin síðan með hann á
miklum hraöa út að mannlausum
ruslahaug við hraðbrautina milli
Stuttgart og Bodenvatns. Þegar
þangaö kom tók Martin fram Smith
og Wesson-skammbyssu, neyddi
Thomas út úr bílnum og skipaði
honum að leggjast á fjóra fætur í
skólplögn sem þar var. Áður varð
Thomas að lyfta upp jámlokinu
sem var yfir lögninni til að komast
niður í hana. Á meðan stóð Martin
yfir honum með hlaöna skamm-
byssuna.
Tvö skot
Thomas klöngraðist niður í lögn-
ina en engu aö síður stóð höfuð
hans nokkuð upp úr gatinu sem
hann hafði farið niður um. Hann
var nú í litlum vafa um hvað bróð-
ir hahs hygðist fyrir og bar báöar
hendur fyrir höfuð sér. Nokkrum
augnablikum síðar skaut Martin
tveimur kúlum. Sú fyrri fór í gegn-
um hægri hönd Thomas og í höfuð
Martin í réttinum.
Annette.
Thomas, til hægri.
Jóhanna og Alfred Leimgruber.
Thomas, til vinstri, og Martin í æsku.

hans. Sú síðari fór í gegnum vinstri
handlegginn og hafnaði sömuleiðis
í höfði bróðurins. En Thomas var
enn á lífi og Martin, sem var enn
sem óður maður, skellti nú klóaks-
lokinu á höfuð Thomas, þannig að
hann sat í lögninni. Síðan ók Mart-
in burt.
Blað eitt í Þýskalandi líkti þess-
um atburöi við það sem kom fyrir
rússneska munkinn Raspútin, en
bæði var gerð tilraun til að drekkja
honum og skjóta áður en tókst að
ráða hann af dögum fyrir sjötíu og
fimm árum. Var talið að í raun
hefði Thomas slegið Raspútín við
með því að halda lífi.
Á spítala
Þrátt fyrir að hafa höfuðkúpu-
brotnað, fengið tvær kúlur í höfuð-
ið og misst mikið blóð hélt Thomas
meðvitund. Og nonum tókst að
lyfta lokinu af klóakslögninni og
skríða upp úr henni. Hann komst
síðan í síma skammt frá og
skömmu síðar komu lögreglubíli
og sjúkrabíll. Thomas var í skyndi
lagður á spítala og undruðust
læknar, sem sáu hvernig hann var
á sig kominn, að hann skyidi vera
á lífi. Hann náði sér þó af áverkun-
um en varð að leita aðstoðar sál-
fræðings á eftir vegna þess hve
mikið atburðurinn hafði fengið á
hann andlega.
En nú hafði lögreglan haflð af-
skipti af málefnum fjölskyldunnar
og þá fór ýmislegt furðulegt að
koma í ljós.
Thomas, sem var þijátíu og sjö
ára, og Martin, sem var þremur
árum yngri, voru synir Jóhönnu
og Alfreds Leimgruber, en þau hjón
ráku prentsmiðju í Donauesching-
en. Þau áttu líka tvær dætur, en
önnur þeirra varð ekki langlíf.
Afbrotaferill
Martin hafði frá upphafi verið í
miklu uppáhaidi hjá foreldrum sín-
um. Hann stóð sig strax vel í skóla
og hélt því áfram uns hann útskrif-
aðist með hárri einkunn.
Thomas var ætíð andstæða hans.
Hann hætti í skóla og.fluttist til
Frankfurt með vinkonu sinni. Þar
bjó hann með henni um hríð en
sagði svo skilið við hana og síðan
eignaðist hann margar vinkonur
sem hann bjó með. Venjulega lauk
kynnunum á þann hátt að hann
seldi bílana þeirra. Síðan tók við
afbrotaferill, innbrot og þjófnaðir,
og loks fékk Thomas tveggja ára
fangelsisdóm. Martin sat hins veg-
ar heima í Donaueschingen og að-
stoðaði foreldra sína _við rekstur
prentsmiðjunnar.
Þegar Thomas kom úr fangelsinu
varð strax ljóst að vistin þar hafði
ekki gert hann að betri manni.
Hann hélt áfram á sömu braut og
áður en hélt sig nú nær fjölskyldu
og ættingjum en fyrr. En brátt var
fóður hans nóg boðið og má segja
að hann hafi þá afneitaö syni sín-
um.
Komið sem
fyllti mælinn
Til aö reyna aö hjálpa Thomas
hafði faðirinn, Alfred, reynt að hafa
hann í starfi í prentsmiðjunni. Eitt
sinn bað hann Thomas um að fara
fyrir sig í bankann og leggja inn
ellefu þúsund mörk. Þeir peningar
enduðu í vasa Thomas en ekki á
bankareikningum og síðan bættist
við að í bankann fóru að streyma
ávísanir sem Thomas hafði falsað
á nafn bróður síns, Martins.
Um hríð sást ekkert til Thomas
en svo þraut féð og þá leitaði hann
á heimslóðir á ný. Hann fór nú á
fund móður sinnar og bar sig illa
við hana. Þau ræddust við um hríð
og þrátt fyrir það sem á undan var
gengið sá hún loks aumur á honum
og rétti honum tvö hundruð mörk.
Thomas sá hvar hún hafði tekið
peningana og þegar hún leit undan
náði hann sér í tvö þúsund mörk
til viðbótar. Jafnframt tókst honum
aö komast í ávísanahefti og náði
einu eyðublaöi úr því.
Slysið
Thomas fékk lánaðan bO meðan
hann var í Donaueschingen en
varkámi í akstri var oft ekki fyrir
að fara hjá ’nonum. Hann ók á
stúlku sem slasaðist svo mikið að
hún rétt hélt lífi. Þetta atvik átti
eftir að hafa mikfi áhrif á yngri
systur hans, Annette, sem var tutt-
ugu og átta ára. Hún var hjúkrun-
arkona á spítalanum sem komið
var með slösuðu stúlkuna á og
brátt fékk hún að heyra að bróðir
hennar, Thomas, bæri ábyrgð á því
hvemig komið var.
Annette var tilfinninganæm og
ef tíl vill ekki vel sterk á taugum.
Um hríð sat hún og íhugaði þennan
atburð, sem gerðist 2. ágúst í fyrra,
um Qóram og hálfum mánuöi eftir
að Martin hafði reynt að ráða
Thomas af dögum.
Umhugsunin um þaö sem gerst
hafði varð Annette um of. Hún fór
út, settist upp í bO sinn og ók að
hundrað metra hárri steinbrú. Þar
steig hún út úr bOnum, gekk fram
að brúarhandriðinu og kastaði sér
fram af því.
Mikil umfjöllun
Síðar um daginn fannst foreldr-
um Annette hún hafa verið furöu-
lengi að heiman og tilkynntu þá
lögreglunni að hún væri horfin.
Skömmu síðar hafði lögreglan
samband við Alfred Leimgruber og
sagði honum að dóttir hans hefði
fundist látin.
Martin, sem sat í varðhaldi þegar
þetta gerðist, fékk leyfi til að vera
viö jarðarfór systur sinnar. Þar var
þá einnig eldri dóttur Leimgrub-
ers-hjónanna, Alice, þrjátiu og
fimm ára. Hún bjó í Austurríki og
hafði flutt þangað nokkrum árum
áður af því hún þoldi ekki lengur
við á heimili foreldra sinna og
systkina.
Nokkra eftir jarðarfórina var
mál Martins tekið fyrir af rétti í
bænum RottweO. Þar varð hann
að svara tO saka fyrir að hafa reynt
að myrða bróður sinn, Thomas,
sem var helsta vitnið í málinu gegn
honum.
Við réttarhöldin kom fram saga
fjölskyldunnar árin á undan og
ekki síst þáttur Thomas. Og réttar-
höldunum lauk með því að svarti
sauðurinn gekk fijáls maður úr úr
dómhúsinu en bróðir hans, Martin,
fékk fimm ára fangelsi.
Mál þetta hefur réttilega þótt sérs-
takt og hefur vakið mikla umfjöllun
í Þýskalandi auk þess sem skrifað
hefúr verið um það erlendis.