Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.1993, Blaðsíða 27

LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 1993
27
Magnús ísfjeld Magnússon byggingatæknifræðingur stundar alþjóðaviðskipti og óskar eftir að komast í samband
við íslenska bisnessmenn með viðskipti við Kína í huga. DV-mynd JAK
Stundar alþjóðaviðskipti í Asíu og Afríku:
Kína er land
tækifæranna
- segir Magnús ísfjeld Magnússon sem rekur iðnaðarfyrirtæki í Kína
„Eg er búinn að setja upp fram-
leiðslufyrirtæki í léttiðnaði í Kína.
Það hefur leyfi til að framleiða allt
sem flokkast undir léttiðnað, svo sem
í rafeindaiðnaði, fataframleiðslu eða
varðandi vélar. Fyrirtækið er þegar
komið í fullan gang og ég vonast til
að komast í samband við íslenska
aðila sem áhuga hafa á samstarfi en
ég er þess fullviss að ég gæti lækkað
ixmflutningsverð, t.d. á fatnaði, tals-
vert hingað til lands,“ segir Magnús
ísfjeld Magnússon byggingatækni-
fræðingur sem undanfarin fimmtán
ár hefur starfað í Afríku og Mið-
Austurlöndum en hefur nú sett upp
eigið fyrirtæki í Kína.
„Ég fór til Nígeríu fyrir fimmtán
árum og sá um byggingafram-
kvæmdir þar ásamt íslenskum aðil-
um. Nokkru seinna voru Þjóðveijar
að leita að fólki hér til uppbyggingar
í Sádi-Arabíu og var þá bent á mig.
Ég réð mig þangað að beiðni þessara
þýsku aðila og vann aðahega við
tæknistörf. Síðan hélt ég til íraks þar
sem ég setti upp þijár verksmiðjur
og var með yfirumsjón með því verki.
Þetta voru kalksteinaverksmiðjur
sem við settum upp í írak og unnum
að þessu meðan stríðið stóð yfir við
írana. Einnig var ég með verkefni í
Egyptalandi og var því oft á þeyt-
ingi. Eför aUa þessa reynslu lá bein-
ast við að fara til Kína.“
Magnús rekur tvær skrifstofur í
Egyptalandi og hefur átt mikU við-
skipti þaðan við Asíulönd og Banda-
rikin. „Þeir sem fylgjast vel með því
sem er að gerast í heimi viðskiptanna
sjá að Kína er það land sem hefur
mestu möguleikana í Asíu. Kína hef-
ur eflst gífurlega mikið á undanfóm-
um árum. Mér fannst því ástæða tíl
þess að flytja þangað og fylgjast með
vextinum innan frá. Það getur nefni-
lega verið mjög erfitt að ná til fyrir-
tækja í Kína, jafnvel finna þau. Ef
maður leitar til sendiráða þeirra á
maður á hættu að fyrirspumum
verði ekki svarað eða jafnvel svarað
vitiaust. Það er þess vegna nokkur
áhætta að stunda viðskiptin utan frá
enda getur það tekið óralangan
tíma,“ útskýrir Magnús.
Hann telur nauðsynlegt, til að hafa
góða yfirsýn, aö vera í landinu enda
geti hann þá gert mun betri við-
skipti. „Mér fannst spennandi að
prófa þetta enda þekkti ég góða aðUa
sem störfuðu í kínverska sendiráð-
inu í Egyptalandi. í gegnum þá
kynntist ég sterkum aðUum í Kína
en öðmvísi er þetta varla hægt. Ég
fékk atvinnuleyfi í febrúar sl. og er
núna með sex starfsmenn í vinnu hjá
mér.“
Harður og erfiður
verktakabisness
Magnús hefur veriö með allra
þjóða menn í vinnu hjá sér í gegnum
árin og hann segir að oft hafi þetta
verið harður bisness. „Verktaka-
bransinn er bæði harður og erfiður.
Ég var stundum með hundmð
manna í vinnu, Kínveija, Pólverja,
Júgóslava, Þjóðveija og araba. Þetta
er auðvitað skapandi starf því maður
sér mannvirkin rísa nánast upp úr
sandinum. Þetta er líka mjög
skemmtUeg vinna þegar vel gengur.
Erfiðast fannst mér oft að eiga við
íraka varðandi samninga. AUt þeirra
fé fór í að halda úti stríðinu og það
fór'langur tími í að ná greiðslum frá
þeim.“
Áður en ævintýrin fóru að gerast
hjá Magnúsi starfaði hann hjá borg-
arverkfræðingi um nokkurt skeið en
flutti síðan til Hveragerðis þar sem
hann gerðist bæjarbyggingatækni-
fræðingur. Þá setti hann á stofn fyr-
irtækið Samtak á Selfossi sem er
húseiningafyrirtæki. Ejölskylda
hans býr enn í Hveragerði en hefur
í gegnum árin dvalist hjá Magnúsi á
miUi þess sem hann dvelur hér á
landi.
Pólóskyrta
eðaDC-lOþota
Magnús telur þó erfiðara að koma
eins oft hingað heim eftir að hann
setti upp eigin fyrirtæki enda em þau
orðin umsvifamUtil og kreflandi.
Hann segir að Kínveijar hafi áhuga
á aðstoð útiendinga við hina miklu
uppbyggingu sem á sér stað. Hins
vegar sé afar erfitt fyrir útiendinga
að komast inn í landið. „Maður verð-
ur að vera í sambandi við sterka
aðUa, helst að þekkja réttu ættirnar
sem geta stutt mann.“
Fyrirtæki Magnúsar er í Nanking
sem er ekki langt frá Shanghai.
Nanking er þekkt iðnaðarborg.
Magnús er einnig að opna skrifstofu
j í Hong Kong. „Sú borg er góð vegna
jþess að þar er hægt að versla með
, smærri einingar en annars staðar í
Kína,“ segir hann.
Útiendingar geta ekki sett upp
skrifstofu fyrir hreinan bisness í
Kína. Þar sem Magnús hafði mestan
áhuga á slíku varð hann að setja upp
rekstur til að fá þau leyfi sem þarf.
„í viðskiptum tengist ég síðan
Egyptalandi og löndum í Afríku. Það
skiptir í raun engu máh hvers er
óskað, hvort það er DC-10 þota eða
pólóskyrta, oha, bensín, timbur eða
jám, ég útvega það sem þarf,“ segir
Magnús. „Ég leita uppi hagstæðustu
kjörin og reyni að útvega hestu
samninga."
Hann segist vilja koma á viðskipt-
um við íslendinga. „Ég er með vörur
í Kína sem fást hvergi á betra verði.
Ég gæti gert tilboð í vörur eða fundið
aðUa sem gætu framleitt fyrir íslend-
inga, t.d. hluti eða vélar. Þaö er erfið-
ara að koma vörum héðan til Kína
en hins vegar vantar tækniþekkingu
þar og þá helst í sjávarútvegi."
Hagkvæmt vinnuafl
Magnús segir aö mjög hagkvæmt
sé að láta framleiða vörur í Kína,
hvort sem það er í sambandi við raf-
eindabúnað eða fatnað. Vinnuafl er
ódýrt en ábyrgt. „Það er reyndar
mjög margt aö breytast 1 Kína,“ segir
hann. „Launamunur er orðinn vem-
leiki sem þekktist ekki áður. Eftir-
spum er mikU eftir hámenntuðu
fólki og því em greidd hærri laun en
áður þekktust," segir Magnús. Þess
má geta að prófessor í Kína hefur
um 35 doUara á mánuði en háskóla-
menntaður maður sem einkafyrir-
tæki kaupir hefur um þrefalt hærri
laun.
Magnús segir að það sé ekki hægt
að líkja uppganginum í Kína við þær
breytingar sem eiga sér stað í fyrrum
Sovétríkjum né heldur Austur-Evr-
ópu. „Rússland er ónýtt og verður
næstu tíu árin, ef ekki lengur. Stjóm-
völd hafa farið svo vitiaust að og
þess vegna á landið sér enga von
nema útiendingar sjái um upphygg-
inguna. Austurblokkin, eins og Rúm-
enia, Búlgaría og Pólland, á mjög
erfitt uppdráttar. Kínveijar em
miklu sterkari. Þeir em agaðri enda
reka þeir öll viðskipti í Taílandi,
Fihppseyjum og annars staðar á
þessum slóðum. Kínveijar gefa sér
alltaf góðan tíma til allra verka og
setja sér takmark til lengri tíma. Það
er ekki eins og hér á landi þar sem
allt þarf að gerast strax,“ segir Magn-
ús.
Það má segja að Magnús komi víða
við í bisness því hann hefur komið
sér í samband við kínverskt fyrir-
tæki sem á vöraskipti við Rússland
og önnur lönd. „Kínveijar hafa
áhuga á timbri, olíu, stáli og brota-
jámi, sem mikill skortur er á, og
þeir láta í staðinn hina ýmsu vöm
enda hafa þeir nóg að selja. Einnig
emm við að ná samningum við
Egypta um að setja upp fataverk-
smiðju á frísvæði í Súes. Þar væri
hægt að framleiða mjög ódýrar galla-
buxur, skyrtur og annan sportfatn-
að.“
Magnús hefur lifað viðburðaríku
lífi á undanfórnum fimmtán árum.
Hann starfaði í írak meðan stríðið
geisaði við írani og var oft í lífshættu
á þeim árum. Hann rétt slapp frá
landinu áður en írakar réðust inn í
Kúveit. Nú eiga alþjóðaviðskipti hug
hans allan.
-ELA
Magnús ásamt konu sinni, Pameiu, og dóttur, Ástu Rós, í
Kaíró árið 1986.
Magnús hefur tíðum búið á hinu fræga hóteli Al Rasheed í
Bagdad sem var mjög í fréttum í Persaflóastrfðinu.
Magnús ásamt ráðuneytismönnum frá Bagdad þegar þeir
heimsóttu verksmiðju sem hann reisti í Basra í írak.