Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.1994, Blaðsíða 4

4
LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 1994
Fréttir
33 V
Ung stúlka stórslösuð eftir skíðaslys í Bláflöllum:
Lá tvíkjálkabrotin á bekk
í tæpa tvo tíma og beið
- hringt í föður en ekki á sjúkrabíl vegna kostnaðar
Ung stúlka liggur nú á Borgarspít-
aLanum meö víraðan saman munn-
inn eftir að hún tvíkjálkabrotnaði
þegar hún lenti í samstuði á skíðum
í Bláíjöllum síðastliðinn mánudag.
Faðir stúlkunnar er mjög óhress með
að ekki skuli hafa verið hringt á
sjúkrabíl til að flytja hana á slysa-
deild og hvemig hún var meðhöndl-
uð fyrst eftir slysið. Hann þurfti sjálf-
ur að keyra eftir stúlkunni stórslas-
aðri á sitíðasvæðið og aka henni á
slysadeild.
„Það var hringt í okkur hjónin og
við beðin um að koma og sækja dótt-
ur okkar. Okkur var sagt að hún
hefði fengið skurð á hökuna, sem
þyrfti sennilega að sauma, og væri
með sprungna vör. Þegar upp eftir
var komið sá ég að það var eitthvað
meira að en mér hafði verið sagt í
símann. Þegar við reyndum að
hreyfa hana þá gátum við það varla
því hún kvaldist svo. Við komum
henni inn í bíl við illan leik og ég ók
niður á slysadeild," segir Gunnar
Torfason faðir Ástbjargar Gunnars-
dóttur, 15 ára stúlku, sem lenti í slys-
inu.
Við röntgenmyndatöku kom í ljós
að Ástbjörg var tvíkjálkabrotin „Þar
kastaöi hún upp blóði því hún hafði
verið látin liggja á bakinu uppi í Blá-
fjöllum á annan klukkutíma drekk-
andi sitt eigið blóö. Ég á ekki eitt ein-
asta orð yfir svona lagað,“ segir
Gunnar.
Hann segir skýringuna á því hvers
vegna ekki hafi verið sent eftir
sjúkrabíl þegar stúlkan reyndist
svona alvarlega slösuð hafi verið á
þá leið að það kostaði 7000 króriur.
Hann þyrfti að taka ákvörðun imi
slíkt. „Ég átti sem sagt að taka
ákvörðun um þaö í bænum, með
þessa lýsingu, skurð á höku og
sprungna vör, aö senda sjúkrabfi eft-
ir henni. Mér finnst þetta fáránlegt.
Starfsfólk þama upp frá, sem virðist
ekki hafa hundsvit á því sem það er
að gera, er farið að setja verðmiða á
slasaða. Þama em fleiri þúsund
manns að leik. Foreldrar fjölda
bama sem venur komur sínar þarna
er í góðri trú að allt sé í lagi,“ segir
Gunnar.
Hann segir að nauðsynlegt sé að
gera úrbætur. „Af því að dóttir mín
þegir og liggur er allt í lagi. Hún get-
ur náttúrlega ekki talað með nýbrot-
inn kjálkann. Hún getur ekki sagt
að hún sé að drekka blóðið úr sjálfri
sér. Kjálkabrot em alltaf opin brot
sagði læknir mér,“ segir Gunnar.
Hann segir að spuming sé hvort
Rauði krossinn, sem rekur sjúkrabU-
ana, sé farinn að verðleggja þjónustu
sína of hátt þegar svona er. Menn séu
farnir að spyrja sjálfa sig að því hvort
hér sé um 7000 króna slys að ræða
eða meir.
Ástbjörg er nú á batavegi en hún
liggur enn á Borgarspítala. Læknar
ætla að hún verði með víraðan sam-
anásérmunninnnæstamánuð. -pp
Þorsteinn Hjaltason fólkvangsvörður:
Röng ákvörðun starfsmanns
- hjúkrunarfræðingur viðstaddur þegar opið er
„Starfsmaðurinn sem kom að
þessu hefur verið hér í nokkur ár.
Hann hringdi á sjúkrabíl og ræddi
við stúlkuna sem var með fullri með-
vitund. Auðvitað eram við ekki fag-
menn. Það var ekki komin mikU
bólga og hann segir henni að biðja
um hjálp ef hún þurfi á einhveiju
að halda. Síðan hringir hann í móður
stúlkunnar og segir við hana að að
sínu mati telji hann ekki nauðsynlegt
að panta sjúkrabU frekar en annan
bU. Þau ákveða því að fara uppeftir
og hann afpantar sjúkrabUinn.
Þama er um ranga ákvörðun starfs-
manns míns að ræða en hún er tekin
eftir bestu samvisku," segir Þor-
steinn Hjaltason, fólkvangsvörður í
BláfjöUum.
Hann segir að þetta kvöld hafi ver-
ið veitt lágmarksþjónusta. Skíða-
svæðið hafi verið lokað fyrir aðra en
þá sem vom við æfingar og stúlkan
hafi verið ein af þeim. Á öllum öðmm
tímum sé hjúkrunarfræðingur á
staðnum til að annast atvik sem
þessi. Hann vUl samt taka fram aö
allt hans starfsfólk hafi hlotið þjálfun
í hjálp í viölögum. Það veki einnig
athygli að stúlkan hafi verið hjálm-
laus. Þorsteinn segir jafnframt að
fólkið sem sé við æfmgar á þessum
tímum sé á ábyrgð þjálfara sinna.
„Minn starfsmaður gat ekki greint
að hún væri brotin, það er heUa málið.
Við gerum aUtaf okkar besta og það
er ekki hægt að gera meira. Ég veit
ekki af hveiju hann var að blanda
kostnaði við sjúkrabU í máUð. Ég skU
það nú ekki sjálfur. Líklega var það
af því honum sýndust meiðsUn ekki
það alvarleg," segir Þorsteinn. -pp
Tollarar á Vellinum finna hass:
Farangursleysi vakti grunsemdir
- skorturáhassiveldurverðhækkun
Þrítug írsk kona var handtekin á
KeflavíkurflugvelU eftir að fíkni-
efnadefid ToUgæslunnar þar fann
2,2 kUó af hassi á henni.
Konan var að koma frá Amster-
dam og ætlaði að vera hér tvo daga
en halda svo för sinni áfram til
Bandaríkjanna. Það vakti athygU
toUvarða að konan var með engan
handfarangur og við nánari efitir-
grennslan fannst efnið Umt á hana
innanklæða. Gmnar menn að kon-
an sé burðardýr en hún hefur ekki
áður komið við sögu fikniefnamála
hér á landi.
Það sem af er þessu ári hefur
fikniefnadeUd toUgæslunnar á
KeflavíkurflugveUi lagt hald á
rúmlega 9 kUó af hassi, tæp 100
grömm af kókaíni, Utils háttar af
heróíni og amfetamín.
Að sögn kunnugra er mikiU
skortur á hassi hér á landi. Er mál
manna að verðhækkun hafi orðið
á hassi hér á landi. Þannig má ætla
að verðmæti hassins, sem lagt hef-
ur verið hald á hér á landi frá ára-
mótum, sé á 17. miUjón króna.
-PP
Vildu heldur vera í Hólabrekkuskóla en á ólympíuleikunum:
Neituðu sér um sælgæti
og spöruðu fyrir ferðinni
Systkinin Logi, Lind og SUja, sem
búsett em í Sandvika rétt utan við
Ósló, vfidu heldur koma til íslands
og vera í Hólabrekkuskóla í vetr-
arfríinu sínu heldur en að fara til
LUlehammer og fylgjast með vetrar-
ólympíuleikunum. Og til þess að
komast til íslands neituðu þau sér
um sælgæti í heUt ár.
„Við söfnuðum líka flöskum og
dósum og svo fengum við styrk frá
foreldrum okkar fyrir því sem vant-
aði upp á,“ sögðu systkinin sem era
fædd í Noregi.
Þau kynntust íslenskum skóla í
fyrsta skipti í vetrarfríinu sínu í
fyrra. Þá vora þau bara nokkra daga
í Hólabrekkuskóla. Vetrarfríið er
lengra núna vegna ólympíuleikanna
og þeim þykir enn skemmtilegra
núna en í fyrra þar sem þau hafa
haft betri tíma til að kynnast skólafé-
lögunum hér. „Krakkamir hér era
skemmtilegri og þeir taka svo vel á
móti okkur,“ segir SUja sem er sjö
ára. Logi og Lind, sem era 10 og 9
ára, taka undir það. „Það er líka auð-
veldara að kynnast krökkunum
hér,“ segja þau.
Að þeirra mati era íslenskir og
norskir krakkar á svipuðu stigi í
náminu. Logi og SUja segja heima-
vinnuna þó meiri hér en Lind telur
hana minni.
Ekki er hægt að heyra á mæli
systkinanna aö þau hafi verið búsett
erlendis alla ævi. Þau segjast tala
góða íslensku af því að þau tali aUtaf
íslensku við foreldrana og lesi mikið
af íslenskum bókum. Lind tekur það
þó fram að einstaka sinnum þurfi að
leiðrétta hjá þeim beygingarvillur.
Þau fá íslenskukennslu í skólanum
í Noregi einn og hálfan tíma á viku.
„En kennarinn okkar, sem er ís-
lenskur, blandar stundum tveimur
til þremur norskum orðum inn í
setningamar. Það er ekki nógu gott.“
Foreldrar Loga, Lindar og SUju eru
Gústav Edilonsson hárskeri og Berg-
ljót Óladóttir saumakona og hafa þau
veriö búsett í Noregi í 19 ár.
Stefnt er að íslandsheimsókn . í
sumar og í vetrarfríinu næsta vetur.
Logi, Lind og SUja segja aö annað
komi ekki til greina.
-IBS

Logi, Lind og Silja, sem búa i Noregi, á lóð Hólabrekkuskóla. Þau fóru í
sælgætisbindindi i heilt ár til að geta komist til íslands í vetrarfríinu sinu.
DV-mynd GVA