Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1994, Blaðsíða 24

24
LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1994
Forboðnir
ávextir
Gengur þaö aö skrifa svona um
konuna sem eitt sinn átti a.ð verða
drottning Breta? Tæplega. Samt hef-
ur ástarsagan um Díönu prinsessu
og ástmann hennar, James Hewitt
major, náð metsölu í Bretlandi og
víða um lönd bíður fólk þess með
óþreyju að umtalaðasta bók áratug-
arins komi út á móðurtungum
þeirra.
Þetta er auðvitað hneyksli og fyrir
vikið æsispennandi. Sagan er full af
forboðnum ávöxtum og þeir freista
meira en allt annað. Spakur maður
hefur sagt að ef höggormurinn í ald-
ingarðinum Eden hefði verið forboð-
inn ávöxtur hefði Adam étið hann
eins og eplið. Fjálsar ástir prinsessu
eru auðvitað forboðnar og eftir því
lystugar.
Eða hvað um væna tuggu eins og
þessa úr penna skáldkonunnar Önnu
Pasternak:
„Sumrin voru best. Þá gátu þau
verið í sundiauginni og leikið sér öll
fiögm- saman. James bar prinsana á
háhesti, kaffærði þá og elti á sundinu
milli þess sem hann lét vel að Díönu.
Díana hafði lengi haft einhvers
konar ástríðu til að synda, alltaf liðið
vel í vatninu. í raun og veru var
sundið henni nautn. Alltafþegar hún
var spennt og óróleg fór hún út aö
lauginni, stakk sér og fann hvernig
spennan hjaðnaði með hverju sund-
taki.
Hún var örugg í lauginni, velti sér
á allar hliðar og smaug tígulega í
gegnum vatnið. Á eftir settist hún
róleg á laugarbarminn, grannur
brjóstkassinn og viðkvæm brjóstin
risu og hnigu. Hún roðnaði og fannst
hún loksins hrein.“
James fær nóg
af samförum
Þarna er ekki aðeins verið að kitla
kynhvötina í breyskum karlmönn-
um heldur er einnig geíið í skyn að
Díana sé ekki fullkomlega heil á
geðsmunum. Skáldkonan lætur aö
því liggja að Díana hafi fundið til
„óhreinleika" mitt í ástarsælunni.
Aðrir kaflar eru rómantískari og
fyrir kemur að sjálfan kavalerinn,
James Hewitt, þrýtur krafta til að,
sinna óslökkvandi ástarþrá prinsess-
unnar. Anna Pastemak skrifar:
Ástfangin prinsessa, bókin sem vakið hefur hneykslun og forvitn
Viðkvæm bijóstin
hnigu
laugarbar
„Díana var svo næm að hún fann
á augabragði allar hræringar í sálar-
lífi elskhuga síns.
Hún vissi alltaf hvenær hann vildi
draga sig til hlés, hvenær hann vildi
ekki meira.
Hún fann líka að hún náði aldrei
að sameinast honum fullkomlega.
Hún reyndi aftur og aftur að fá hann
til að deila með sér leyndustu hugs-
unum sínum.
Hún grátbað hann að opna hjarta
sitt fyrir sér og sagöi sannfærandi
að hún skynjaöi einsemd hans eins
vel og sinn eigin einmanaleika.
Hún sagðist vilja hjálpa honum
eins og hann hefði hjálpað henni;
sagði að það yrði alltaf langur vegur
á milli þeirra nema hann leyfði henni
að kynnast veikleikum sínum og
hugarvíli.
Hún hræddist að ná ekki fullkom-
lega til hans.“
„Einu sinni var andrúmsloftið
mjög óvenjulegt. Himinninn var
heiður og ekki ský á lofti. Hann tók
utan um hana eftir að þau höfðu
borðað kalda samloku, tómata og
ávexti. Díana var eirðarlaus. Hún
vildi meira. Hún vildi festa sér í
minni fegurð þessa augnabliks og
byrjaði að kyssa hann og erta.
En James vildi ekki ganga lengra
að sinni. Honum fannst þessi stund
fullkomin eins og hún var en Díana
hélt áfram að kela og æstist við að
fá nú aldrei slíku vant engin viðbrögð
frá honum. James vildi ekki segja
henni að hætta, lá bara hreyfingar-
laus og gaf þannig í skyn að hann
kærði sig ekki um atlot hennar á
þessari stundu.
Bókin um ástarlíf Diönu hefur þegar
náð metsölu í Bretlandi.
Díana brást hin versta við. Hún
fann enn á ný fyrir gamalli og hræði-
legri tilfinningu; henni var hafnað.
Hún fylltist bræði og upp í huga
hennar skaut hugsuninni um að hún
væri ekki nógu góð. Var hann líka
orðinn þreyttur á hennni?
„Af hveiju gerir þú þetta?“ hreytti
hún út úr sér.
Af hveiju gat hún ekki skilið að
hann vildi ekki samfarir einmitt nú
vegna þess að hann elskaði hana?
Hann var engin vél! Tilhugsunin
særði stolt hans. Hann vildi bara
vera hjá henni, alltaf hjá henni.“
Hugarfóstur
skáldkonu?
Enginn veit með vissu hvort þetta
er skrifað eftir lýsingum Hewitts
majors eða hvort Anna Pasternak
hefur gefið skáldfáknum lausan
tauminn. Hewitt er í felum en Díana
hefur látið þau boð út ganga að efni
bókarinnar sé uppspuni frá rótum.
Hún hafi aldrei elskaö Hewitt og
aldrei sofið hjá honum.
Einu má þó gilda um yfirlýsingar
hennar. Skaðinn er skeður. Hundruö
þúsunda manna hafa þegar lesið
bókina og lifað sig inn í flörugar ást-
arlífslýsingarnar. Ef til vill eru þó
nöfnin það eina rétta í verki Önnu
Pastemak. Látið er í veðri vaka að
Hewitt sé sögumaðurinn og hann
gæti svo sem hafa lesið þetta fyrir:
„Hann lá í rúminu - rúmi sem hann
vissi fyrir víst að Karl svaf aldrei í

Diana prinsessa hefur borið höfuðið hátt eftir að heimildarskáldsagan Ástfangin prinsessa kom út. Hún á og ekl
Bretlandi stendur meö henni en ástmaðurinn málglaði er farinn í felur. Hann er nú hataður meir en aðrir menn í i
prins ekki undanskilinn.
því þau deildu ekki svefnherbergi -
og hélt Díönu í örmum sínum. Hún
svaf þreytt djúpum svefni. James
hugleiddi hve ólíkt þetta ástarævin-
týri var öllum öðrum ævintýrum
sem hann hann hafði ratað í.
Hann skoðaði hana sofandi svo fall-
ega og vamarlausa. Andlit hennar
var þétt upp við líkama hans og hann
fann til innri hlýju. Heitar tilfmning-
ar hrærðust í bijósti hans. Hann fann
hvemig líkami hennar hrærðist
hægt og blíðlega og andarátturinn
lék um brjóst hans. Þetta var fógur
stund.
í rökkrinu renndi hann augunum
yfir herbergið. Það minnti á barna-
herbergi og hann velti fyrir sér hvort