Þjóðviljinn - 23.12.1947, Blaðsíða 40

38
Jólin 1947
Þ J ÓÐVILJINN
tiraifi SveÍHsson:
Sesseljubylur
Höfundur þessa sagnaþáttar, Brafti Sveins-
son frá FIöru, hefur lenp fenjíist við ætt-
fræðirannsóknir, en auk þe.ss safnað alþýðlej>-
um fróðleik oj> þjóðsögum. Hefur nokkuð af
því safni komið fyrir almenningssjónir í bók-
inni Sópdyngja, er Bragi gaf út árið 1944
ásamt bróður sínuni Jóhanni magister. Mun
von á öðru bimli Sópdyngju innan skamms.
Veturinn 1837, þann 8. janúar gekk yfir Norður-
og Austurland aftaka norðaustanbylur með feikna
Ríkisskip. Við skulum sjá: Ætli við verðum ekki að
segja Þórarni upp? Það er reyndar leiðinlegt að þurfa
þess, hánn er svo einstaklega ágætur piltur, og pabbi
hans og ég bjuggum einu sinni saman. Það tekur mig
sárt að þurfa að segja honum upp, en .ég mun veita
honum góð meðmæli, framúrskarandi góð meðmæli. .
— Ég hefi aldrei getað skilið yður til hlítar, Hildi-
mundur, sagði félagi hans, hug‘si.; Stundum virðist
mér sem þér séuð bezta sál á jörðirini, stundum virð-
ist mér þér vera harðlyndasti og miskunnarlausasti
forretningsmaður, sem ég nokkiim tíma hefi þekkt.
En allt í lagi með það, bara ef allt gengur vel.
★
— Það var fallega gert af vini tþinum, sagði frú
Reykness. Hann var einkennilegur í, háttum, en gæða-
skinn. Auðvitað getum við ekki umgengizt hann, en
þú gætir samt séð um, að Skipaútgerðin kaupi niður-
suðuvörur og sósulit af honum. Og nú máttu til með
að standa vel í stöðu þinni, Óli minn. Það er svo leið-
inlegt, þegar þú hefur ekkert að gera.
Gimnlaugur Geirdal starði þunglyndislega á tóm-
an grunndiskinn sinn. Hann langaði út til sniglanna
sinna.
— Já, ég skal gera það, sagði hann. Ef mér bara
tækist nú að fá Helix aspersa til að dafna hér í garð-
inum. Þá verður húsið þitt frægt, Rúdolf mágur.
Einar Bragi íslenzlíaði.
veðurhæð og fannkomu. Urðu þá víða skaðar bæði
á mönnum og fénaði. Er talið, að alls hafi átján menn
orðið úti í bylnum. Flestir skaðar og mestir urðu í
Þingeyjarsýslum, enda mun bylurinn hafa verið þar
einna snarpastur.
Tvær konur frá Leirhofn á Melrakkasléttu urðu úti
í byl þessum. Verður sagt frá þeim atburðum hér á
eftir:
Þá bjó í Leirhöfn Pétur Jónsson, silfursmiðs í
Leirhöfn, Vigfússonar.
Kona Péturs var Sesselja Pálsdóttir, bónda á
Grímstöðum og Vogum við Mývatn, Jónssonar, hálf-
systir, samfeðra séra Þorsteini á Háísi.
Sagt er, að Mývetningur einn, Björn að nafni, hafi
viljað fá Sesselju og heitazt við Pétur út af því og
sagt, að hann skyldi sjá svo um, að hann nyti hennar
ekki lengi. Þau Pétur og Sesselja áttu einn son, Jón
að nafni, og var hann á þriðja ári, þegar hér var
komið..
Heimilisfólk i Leirhöfn þennan vetur fyrir utan
þau hjón, Pétur og Sesselju var: Guðríður, systir
Péturs, Pétur Hákonarson frá Grjótnesi, frændi hans.
Kona Péturs var Kristín Ásmundsdóttir frá Fjöll-
um í Kelduhverfi, Pálssonar. Sigurður hét sonur
þeirra; hann var á þriðja ári. Sá Sigurður varð síðar
timburmaður á Akureyri, synir hans voru: Krist-
ján kaupmaður á Akureyri og Rögnvaldur faðir Jóns
skrúðgarðafræðings í Fífilgerði.
Sunnudagsmorguninn 8. jan. var dimmt í lofti og
útlit ótryggilegt. Pétur Hákonarson fór snemma um
morguninn af vstað inn í Núpasveit að Snartai’stöð-
um. Hann var að fylgja tveimur stúlkum, Þórdísi
Jónsdóttur, og Ólöfu Stefánsdóttur. Þær voru báðar
ættaðar innan úr dölum. Ólöf var dóttir Kvæða-
Stefáns frá Skógum í Hörgárdal, bróður Galdra-Þór-
i geirs.
Pétur bjóst frekar við að koma heim um kvöldið. '
Þó sagði hann að það færi eftir því, hvemig Snartar-
staðabóndi tæki á móti þeim, en hann þótti nokkuð
mishittur heim að sæk ja. Þá bjó á Snartarstöðum Jón