Þjóðviljinn - 23.12.1947, Blaðsíða 50

48
Þ JÓÐVILJINN
I
Jólin 1947
Lausnir á
1. Drengurinn sagði: „Skipt-
ið um hesta“.
2. Lausnin á talnaþrautinni:
6 2 3 4
6 1 6 2
1 3 5 6
2 9M 3
o. Elliöaey var á undan á 8
tímum .Bjarnarey var 5
• tíma til Stokkseyrar en 3
tíma 33 mínútur til baka
eða samtals 8 tíma 33
mínútur.
4. Máfurinn flaug í samtals
8 tíma 33 mínútur og með
25 km. hraða á klukku-
stund eða samtals 213,75
km.
5. Lausnin á punktaþraut-
inni:
þrautum
6. Það gildir sama um belti
Tyrone Powers og um
belti annarra dauðlegra
manna, að þau eru öll
hvert um. sig 2svár sinn-
um lengri en vegalengdin
er frá miðju þeirra út að
öðrum endanum.
7. Sakborningurinn sagði:
„Eg verð hálshöggvinn".
Ef hann verður háls-
höggvinn, segir hann satt,
en þá átti að hengja hann.
Ef hann verður hengdur,
hefði hann sagt ósatt, en
þá átti að hálshöggva
hann.
8. Lausnin á talnakrossgát-
unni:
ö 1 1
1 2 1
6 1 5
1 1 2 2
HENNING BANGSGAARD:
Hendur mínar sakna þín
Hejidur mlnai'
auSai- off snauðar
sakna þín.
Hníplnn
og huffstola
horfi éff á hendur mínar,
sé þu‘r flölcta
eirðarlausar,
sé þœr ffrípa bólc úr skápmini,
sé þær IdaSa í hennl
stundarlcorn
off íleyffja henni frá sér.
IȾr taka samon,
kreppast sem af kvSlum
svo hnúarnir livftna.
Heldur mundu þær vilja
ffreipast
uxn l»ina ffrönmi finffur,
handarhiik þin
eða hvítu anna,
þína ffóðu, ffuUslitu lolcka.
. *
FRIÐA EINAUS þýddi
Konan: Þetta er þriðja kvöldið i þessari vilcu, sem ég sé þiff — Fyrr á tímum voru hjónaböndin haldbetri.
koma fullan heim. •— Já, en þá leit líka brúðurin eins út fyrir og eftir að hún
Maðurinn: Jæja, og hvar hcfurðu svo verið öll hin kvöldin? hafði þvegið sér i framan.
Þjónninn: Viljið þér eklci meira af þessu víni herra?
Gesturinn: Nei, yður er óhiett að hella þessu aftur á spritt-
lampann.
Maður nokkur hafði fenyið slærnt kvef, Off með því fylffúi
slík hæsi, að hann ffat aðeins livíslað. Hann ákvað því að
leita sér lækninga hjá ungum lækni, sem nýlega hafði setzt
að í bænum.
Það var að kvöldi til, sem hann barði að dyrum hjá lælcn-
inum, og ekki leið á löngu áður en lokið var upip. Fyrir framan
hann stóð iæknisfrúin, ung og lagleg.
,,Er læknirinn heima?" hWclaði hann hásri röddu.
,,Nei,‘‘ svaraði hin unga kona hvislandi.
„Komið þér bara inn fyrir.1
— Hversvegna spörkuðuð hér ji magann á lögrcgluþjóninuni?
— Það var eintóm stysni. Hunn var svo fljótur að snúa sér
við.
Jón er milcið gefinn fyrir að fá sér i staupinu, og þar sem
hann hefur hæga vinnu dags daglega, hefur hann smám saman
orðið alldigur af þjóri.
Fyrir skömmu fór hann til læknis og bað um ráð til að
megra sig.
— Það er mjög auðvelt, sagði læknirinn. Þér eigið aðéins
að hrista höfuðið oft og lcngi.
— Er það allt og súmt. Og hvað á ég að gcra það oft og.longi,
— Það skuluð þér gera i hvert skipti sem yður er boðið í
staupinu!