Þjóðviljinn - 24.12.1965, Qupperneq 10

^ g yar 11 ára, er þetta
gerðist. Það var daginn
sem skólinn byrjaði
aftur eftir jólaleyfiö,
sem ég fékk heimboðið. öll-
um bekknum var boðið heim
tii Hinriks í afmælið hans,
og um þetta vorum við
allir að tala á leiðinni heim
frá skólanum. Hinrik átti
heima í stærsta einbýlishúsi í
borginni, og vinnukonurnar
voru þrjár. Við áttum að fá
heitan mat, og faðir Hinriks
hafði ráðið töframeistara til
að skemmta okkur. Þessi
galdramaður gat dregið lifandi
kaninur og hvítar mýs út úr
nösum manns. Við hlökkuðum
óstjórnlega til.
Fólkið var setzt að borðum
þegar ég kom heim. Faðir
minn var að setja saman með-
öiin, sem hann átti að taka
og Pontus missti skeiðina sína
niður á diskinn, af því að
hurðin skelltist í lás. Jörgen
hélt áfram að borða, eins og
ekkert hefði í skorizt. og
mamma horfði á mig ásak-
andi. Okkur hafði ekki komið
saman um kanínurnar á leið-
inni, svo okkur hafði seinkað.
,,Þú kemur nokkuð seint.
Seztu niður og farðu að
borða“. Faðir minn drakk með-
alaglundrið sitt og flýtti sér
að láta upp í sig fulla skeið
af súpunni á eftir. Þetta kældi
dálítið tilhlökkun mína.
Faðir minn var veikur og
hafði verið frá vinnu í þrjá
mánuði. Hann hafði breytzt á
þessu tímabili. Það var engu
líkara en hann sæi okkur ekki.
Eins og hann hefði gleymt að
við værum til Hann ætlaðist
til að við hefðum hægt um
okkur til að hlífa honum. Móð-
ir okkar var alltaf að áminna
okkur um að hafa ekki hátt,
en það kom oftast fyrir ekki.
Hversvegna mátti ég ekki
vera kátur, úr því ég var það?
Þess vegna gat ég ekki held-
ur þagað. Ég fór að tala um
afmælið og þetta mikla heim-
boð. Ég stamaði af ákefð. Orð-
in komu öll öfug út úr mér,
og ég velti glasinu mínu um
koll. Móðir mín hafði staðið
upp til að ausa súpunni á disk-
ana. og aftur leit hún á mig
ásakandi. en nú var bað of
seint
Hún setti fyrir mig súpudisk-
inn: ..Nú ætlarðu í afmæli?‘‘
Ekkert annað. Hún tók engan
þátt f tilhlökkun minni, hafði
ekkert gaman af þessu. Móðir
mín var líka orðin breytt.
Veikindi föður míns höfðu haft
áhrif á hana, einhvemveginn.
Hún var að vísu ekki sjúk sjálf
.... en mér fannst hún ekki
heldur vera heil heilsu. ..Ætlið
þið að dansa kring um jóla-
tréð?“ spurði Pontus. Hann
var ekki farinn að ganga f
skóla og enginn bauð honum
heim. Jörgen lagði hlustirnar
við. Hann var kominn f fyrsta
bekk og hafði tvisvar þegið
heimboð. en homim bótti ekk-
10 - JÓLABLAÐ
ert gaman að vera innan um
fólk. Honum leiddist í sam-
kvæmum. Ef hann gat ekki
verið að lesa, leiddist honum.
,,Auðvitað dönsum við kring
um jólatréð. Jólatréð hans
Hinriks er svo stórt að það
nær upp undir Ioft.“ Ég ýkti
viljandi svo að Pontusi fynd-
ist meira um, en samt sveið
mig undan orðunum, óðar en
ég hafði sleppt þeim. Pontus
leit á jólatré móður okkar,
sem stóð á saumaborðinu og
var varla einn metri á hæð, og
þetta var í fyrsta sinn sem við
höfðum jólatré í jurtapotti.
Áður fyrr höfðum við haft
jólatré sem náði upp undir loft.
en faðir minn sagði að stóru
trén hefðu öll verið seld áður
en hann kom, svo að hann
varð að lá'a sér lynda að
kaupa litla tréð í jurtapottin-
um.
,,Það er ekki hægt að draga
kanínur út úr nefi á barni“
Jörgen var dálítið efablandinn
eins og hann átti vanda til, og
hann hélt áfram að borða með
semingi. Hann las svo mikið
að hann vissi skil á flestum
hlutum, og mér datt aldrei í
hug að hreyfa mótmælum við
hann. Ég var samt ekki viss
um að þessi staðhæfing væri
rétt.
,,Nú skulum við sjá hvort
hann faðir þinn leyfir þér að
fara‘‘ Móðir mín lagði þetta
til málanna, og ég leit skelfdur
á föður minn. Ég hafði játað
heimboðinu hugsunarlaust, við
Hinrik. Æ, því mætti ég ekki
fá að fara? Það var svo sjald-
an. sem mér var boðið heim.
,,Við tölum um það seinna.
Farðu nú að borða". Faðir
minn skar þannig úr um málið
án þess að skera úr um það
og ég reyndi að koma niður
matnum. Pontus leit til mín
hryggur í bragði. eins og hann
vildi votta mér samúð, en ég
var ekki í skapi til að þýðast
nokkra samúð Mér fannst for-
eldrar mínir hafa gert mér
rangt til, og ég skildi ekki
hvað þetta átti að þýða. Ég
þagði og bar harm minn í
hljóði. Allir bekkjarbræðurnir
voru boðnir, en ég fékk ekki
að vera með. Hvernig gat stað-
ið á því að faðir minn gerði
mér þetta. Ég skildi það ekki.
Við lukum máltíðinni f kyrr-
þey, og síðan fór faðir minn
inn f svefnherbergi til að
leggja sig. Ég var að vona að
hann segði eitthvað áður en
hann lokaði dyrunum. en hann
sagði ekki neitt.
Lfklega var hann búinn að
gleyma þessu.
Seinna um daginn kom móð-
ir mín upp í herbergið okkar
bræðranna og lét Jörgen og
Pontus fara út, og af þvf sá
ég að hún ætlaði að tala við
mig svo enginn annar heyrði.
Pontus og ég höfðum verið að
leika okkur að tindátunum sem
okkur höfðu verið gefnir á
jólunum, en mér þótti ekkert
SMÁSAGA EFTIR
LECK FISCHER
1 ÞÝÐINGU MÁLFRÍÐAR
EINARSDÓTTUR
afmœlis
boðið