Þjóðviljinn - 24.12.1965, Qupperneq 14

i jVlíii’.' i I*. V. / / ’ -: *;
§?5f %»v;’; •/'•-!
■Jjtö'W&k&My&kX*
mm
ÉimHiM
pÉll
W%UJi *! 'fW
fewi
mgg>
¥&&'!$■.,,,.... .... ...
'■■■■, ^l- '■'':

mragWR#!
«/'ÆwSrtílgaiaö:><y ?feiÆÍÍ«;
iwJöíS

H.f. JOKLAR
Austurstræti 17 — Reykjavík — Sími 21420 — Símnefni: Jöklar.
Frystiskip: M/S DRANGAJÖKULL
M/S LANGJÖKULL
M/S HOFSJÖKULL
Flutningaskip: M/S VATNAJÖKULL
Ferðir til og frá helztu viðskiptalöndum vorum.
BEZTU FOTIN VIÐ
ÖLL TÆKIFÆRI.
— NÝJUSTU SNIÐ
— ORVALS EFNI
— GÓÐ ÞJÓNUSTA
verður brúðihjónanna, Psyche
við lindina.
Arinhillan, sem í sjálfu sér
var þokkalega einföld að gerð,
var að hálfu hulin skræpóttum
og skjannalegum tjöldum, sem
dregin voru til hliðar að neð-
an. Á henni lá ýmislegt skran,
ósamstæð reköld frá hinum og
þessum sem þarna höfðu hrak-
izt að, einn og einn kann að
hafa verið kominn úr ábata-
samri siglingu; lítilf jörleg
blómker, myndir af leikkon-
um, meðalaglas, spil sem höfðu
gleymzt.
Smátt og smátt fór að
glöggvast fyrir honum þýðing
þessara merkja, sem íbúarnir
höfðu eftir sig látið. Það sást
á því hve slitið var teppið fyr-
ir framan spegilinn, að einhver
hofróðan hafði oft staðið þar
við að snyrta sig. Lítil fingra-
för gáfu til kynna að litlir
herbergisfangar höfðu reynt að
fálma sig út í ljós og loft, og á
einum stað sást hvar fullri
flösku hafði verið kýlt í vegg-
inn og brotin á honum. Á
spegilinn milli glugganna hafði
verið krotað nafnið ,,María‘‘,
C>að var engu líkara en íbúar
bessa herbergis. hver af öðr-
um, hefðu verið gripnir heift-
nræði <il hess, vegna bess hve
ömurlega óvistlegt það var. og
hefnzt á því. Húsgögnin vnm
skemmd allavega. og gamli sóf-
inn, þar sem f.iaðrirnar stung-
ust úr. minnti á skrýmsli, sem
tekizt h'=ía‘ að vinna á eftir
gífurleg átök.
í einhvei-H '-neiriháttar sennu
hafði arinhillan, sem var úr
marmara. verið klofin og brot-
ið úr henni stórt stykki. Hver
fjöl í gólfinu sagði sitt um bau
ósköo, sem á höfðu geng!ð.
Það virtist óhugsandi, að
nokkur maður hefði getað
fengið af sér að fara svona
meö herbergi, sem hann hlaut
þó að hafast við í og kalla
heimkynni sitt, en líklegast er,
að það hafi verið hin von-
svikna löngun til að eiga eitt-
hvað sem kaMa mætti bví
nafni, sem hafði upptendrað
þvílíka reiði til þeirra falsguða
hússins, sem höfðu haft þessa
vesalinga svo illyrmislega að
háði. Heimili manns, sama er
hve fátæklegt það er, því hlú-
ir hann að og vill gera því
allt til sóma.
Þessar hugsanir runnu hin-
um unga leigjanda hljóðlaust
óg sjálfkrafa í hug, en að ut-
an barst ýmiskonar hávaði og
ýmiskonar lykt Úr einu her-
berginu heyrði hann eitthvert
geðlaust fliss, sem aldrei ætl-
aði enda að taka, úr öði-u barst
löng skammarræða. en engu
svarað, teningar heyrðust
skoppa, barn var svæft með
söngli. hálfkæfður ekki- leikið
á banjó.
Hurð var skellt, sporvagnar
skröltu hjá með jöfnu millibili.
höttur mjálmaði aumkvunar-
14 — JÓLABLAÐ