Þjóðviljinn - 24.12.1965, Qupperneq 15

lega á vegg að húsabaki: Og að
vitum hans lagði lykt hússins.
— sem honum fannst raunar
fremur bragð en lykt, — raka-
6ælt hráslagalegt útstreymi
eins og frá hvelfingum neðan-
jarðar, blandað þef af gólfdúk
og mylgu og fúnum viði.
Allt í einu fann hann leggja
að sér sterkan ilm, svo gagn-
takandi og umvefjandi stroku,
að engu var líkara en þetta
væri lifandi sál að hitta hann.
Hann kallaði upp yfir sig:
.,Ertu þarna?“ eins og yrt hefði
verið á hann, og hann þaut á
fætur, og leit í kringum sig.
Ilmurinn dvínaði ekki. hann
var allt umhverfis, jafn sterk-
ur og fyrr. Maðurinn rétti út
báðar hendur, eins og ætlaði
hann að þrýsta þessu að sér.
því við sjálft lá að hann ringl-
aðist. Hvernig mátti það verða.
að ilmur mælti til manns?
Hafði þetta ekki fremur verið
einhver hljómur — manns-
rödd? Var það ekki hún sem
hafði snert hann, gælt við
hann?
„Hér hefur hún einhvern
tíma átt heima“, hrópaði hann,
og þaut jafnskjótt á fætur til
að íinna, ef verða mætti, eitt-
hvað til sannindamerkis um
það, því hann vissi að hún
hafði engan hlut átt, sem hann
treysti sér ekki til að þekkja.
Það var ilmurinn hennar sem
sagði til um það, ilmur af res-
edu, ilmurinn sem hún hafði
kosið sér og gert að hluta af
persónuleik sínum, — hvernig
gat staðið á því að hann kom
núna?
Herbergið hafði verið heldur
flausturslega ræstað. Ofan á
dúkræl'linum á búningsboðinu
lágu nokkrar hárnálar, þessir
fylgifiskar kvenþjóðarinnar,
kvenkyns að nafni, hlutlausir
að geði, óskiljanlegir að aldri.
Hann sinnti þeim ekki frekar
bví hann þóttist óðar sjá að
af þeim yrði ekkert ráðið.
Næst tók hann sér fyi'ir
hendur að rannsaka skúffum-
ar í búningsborðinu og fann
þar ræfil af vasaklút, sem ein-
hver hafði fleygt. Hann þef-
aði að klútnum, en hann ilm-
aði svo sterkt af helíótróp, svo
blygðunarlaust, ef svo mætti
segja. að hann þeytti honum
frá sér. J annarri skúffu fann
hann einhverja sérkennilega
hnappa, leikskrá, nafnspjald
veðlánara, og bók um drauma-
ráðningar. 1 hinni síðustu var
svört silkislaufa til að hafa
í kvenhári, og hann horfði á
hana milli vonar og ótta, en
hún reyndist að vera jafn hlut-
laus og þagmælsk sem allt
hitt, af henni varð ekkert ráð-
ið.
Síðan leitaði hann um allt
herbergið eins og sporhundur,
þreifaði um veggina, fór á
fjóra fætur til að skoða undir
molturnar, þar sem einhver ó-
jafna sýndist vera, rótaði í
hverri hirzlu og skoðaði upp á
hilluna, ef verða mætti að
leyst fengizt úr þessari gátu:
hvað þetta væri sem hann
fann koma að sér, staidra við,
vera undir og yfir og allt um
kring, læsa sig að, höfða til
hans af ákefð, svo að þetta var
ekki aðeins óljós grunur, ekki
neitt sem kalla mátti hugar-
burð eða óra, heldur greinileg
skynjun skynfæranna.
Aftur kallaði hann fullum
rómi: ,,Já- elskan mín!“ og
sneri sér við um leið, en augu
hans og hendur gripu í tómt,
reseduilmurinn hafði ekki enn
tekið á sig sýnilega manns-
mynd. Aldrei hafði hann vitað
neitt þessu líkt. Gat það ver-
ið að þessi ilmur hefði fengið
mál. var það ekki óhugsandi?
Hann héit áfram að leita.
Hann gáði í hvern krók ög
kima, og á einum stað fann
hann korktappa og sigarettur.
Þessu leit hann ekki við. Svo
famn hann hálfreyktan vindil
í fellingu í einnig mottunni.
þá blótaði hann og tróð þetta
undir hæl. Hann leitaði eins
og óður maður. Hann fann
margt af einskisverðu rusli
Canonat Junior
Takið myndir án fyrirhafnar * CANONET JUNIOR hugsar
fyrir yður " Algjörlega sjálfvirk • Ábyrgð. Viðgerðarþjónusta.
BJÖRN & INGVAR — Laugavegi 25 — Sími: 14606.
Munið að vér erum ætíð þjónar viðskiptavinarins.
Þökkurr- viðskiptin. — Gleðileg jól!
Gott og farsælt komandi á.
Kaupfélag
Austfiröinga
SEYÐISFIRÐI
JÓLABLAB - 15