Þjóðviljinn - 24.12.1965, Qupperneq 77

Þjóðviljinn - 24.12.1965, Qupperneq 77
að borða ekki með þeimj og Carljret höfuðsmaður var þög- ulll og hugsandi. James lék gestgjafa sem bezt hann gatj og spurði höfuðsmanninn um Indland, stjórninaj almennar neyzluvörur, fótbolta og nútíma- dans — að viðbættum þeim morðingjumj sem hann hefði kynnzt á starfsferli sínum, en ekkert dugði: Hinn bjó um sig þögn líkt og Kormákr forðum. Það var ekki fyrr en viðmál- tíðarlok, sem þessi j.einmani hópsins“j tók ofurlítið við sér. — Rodman, sagði delinn — mig langar til að tala við yð- ur. — Þó það nú væri, sagði James, og hugsaði sem svo, að það væri tími til kominn. — Rodman, sagði ' höfuðs- maðurinn með áherzlu, — eða George, má ég ekki kalla yðuf George, eigum við ekki að vera dús?, bætti hann við meðþeirri óskhyggju, sem hermönnum einum er lagin. — Vitaskuld, sagði James, — vitaskuld. Sem yður þókn- ast. Reyndar heiti ég nú Jam- es. — James? Nú, það kemur út á eitt. Nú, sem sagt, — James, það er soldið sem mig langar til að segja við þig. Sagði ungfrú Maynard, sagði Rósa eitthvað við þig um sam- band okkar tveggja? — Ég er nú hræddur um það! Hún sagði að þið væruð trúlofuð. Það brá fyrir skjálfta í and- litsdráttum höfuðsmannsins. — Búið spil, sagði hann svo. — Hvað? — Því miður John, búið spil. — James, — Sem sagt, James, búið spil! Meðan þú varst að skipta um föt uppi á háalofti, sagði hún mér — og brast í grát, vesabngs barnið, — að bún vildi slíta trúlofun okkar. James bókstaflega flaug upp úr stólnum. — Þetta getur ekki verið satt, sagði hann, og blóð- ið steig honum til höfuðs. Höfuðsmaðurinn kinkaði kolli. Hann horfði út um glugg- ann, og tiginmannlegt andlit hans sveipaðist kvaladráttum. — Slúður og röfl, hrópaði James. — Þetta er hlægilegt, hún — hún, getur ekki fengið að leika sér svona að tilfinn- ingum yðar! Nei, fjandinn hafi það . . . — Hugsaðu ekki um mig, drengur minn. — Ég á við — gaf hún ein- hveria skýringu? — Augun sögðu allt. — Hvaða augu? — Hennar — þegar hún horfði á þig þar sem þú komst. hetjan unga, eftir að hafa bjargað hundinum hennar frá drukknun. Það ert þí sem hef- ur sigrað þetta unga hjarta. — Nei. bað eru grensur. sagði Tames og sle+ti dönsku f hugarœsingi sínum, — þú ætlar þó ekki að segja mér, að stúlka verði hrifin af manni fyrir það eitt að bjarga hund- inum hennar frá drukknun? — T’issulega, sagði höfuðs- maðurinn með ábyrgðarþunga, — hvað annað? Hann stundi við fót. — Það er gamla sagan. Ungt og gamalt á ekki saman. Þetta hefði ég átt að vita — já ungt og gamalt á ekki sam- an. — En þú ert á bezta aldri! — Fjarri þvi. — Ég held nú bara. — Þvættingur. — Þvættingur? — Já, þvættingur. — Hættu að þrástagast á þessum þvættingi, sagði James, og nú var farið að síga í hann. — Hreint burtséð frá því að hún þarf kjölfestu, já, kjöl- festu, góðan, miðaldra mann til þess að líta eftir sér. Carteret höfuðsmaður hristi höfuðið og brosti vingjarnlega. — Þetta er orðhengilsháttur. Það er fallega gert af þér, drengur minn, að segja þeita, en svarið er nei. — Jú, jú! — Nei, nei! Hann hristi höndina á James, alsaklausa, og stóð svo á fætur. — Þetta var allt sem ég viídi segja við þig, Tom. — James. — James. Mér fannst bara að þú ættir að vita, hvernig málin standa. Gakk óhræddur á hennar fund og láttu ekki draumóra gamals manns halda fyrir þér vöku. Ég er gámall hermaður, drengur minn, gam- alí hermaður. Ég hef lært það á þyrnum stráðum vegi her- mennskunnar áð taka ósigrun- um með jafnaðargeði. En ég held - - ég held, að ég yfirgefi þig á þessari örlágastund. Ég yildi gjarnan — já gjarnan — vera einn um hríð. Ef þú þarft á mér að halda, þá finnurðu mig i ripsberjarunnunum. james tók hatt sinn og staf og gekk blindandi út úr her- bei ginu. Vegir líggja sem kunn- ugt er til allra átta, en kom fyrir lítið nú. Hann gekk f draumi. Hann sagði við sjálfan sig, að þetta mætti hann hafa vitað. Leila J. Pinckney, megi hún aldrei þrifast fremur en Guðrún frá Lundi, hafði notið þess að lýsa slíkum aðstæðum: Aldraður fjárhaldsmaður lætur stúlkuna eftir ungum manni. Það var svo sem engin furða, að stúlkukindin skyldi slíta trúlofuninni. Miðaldra fjár- haldsmaður. sem leyfði sér þann munað að .koma í grennd við Unaðslundinn, vissi að hverju hann gekk. Og sem hann gekk nú þarna greip þr józkan sem lágvöxnum manni er í blóð borin, enda þótt Jam- es væri meir en einn og átta- tíu Hversvpsna. spurði hann siálfa s.g hversvegna þurfti það ad koma honum við, ef stúlka sveik kærastann sinn? Öskum öllum félagsmönnum og öðrum viðskiptavinum gleðilegra jóla og nýárs. — Þökkum fyrir gott samstarf á líðandi ári. Kaupfélag Hrútfírðinga Borðeyri. Kaupfélag Stykkishólms Stykkishólmi óskar öllum viðskiptavinum sínum gleðilegra jófa " X. *“ ••I--/-5' •. :' r.} .; og farsaels kpmandi árs og þakkar viðskiptin á liðna árinu. JÓLIN NÁLGAST Við viljum minna félagsmenn og aðra á, að hjá okkur fáið þið flest það, sem þarf til jólanna. Gagnlegar vörur til gjafa. Állt í jólabaksfúr- íhn — Jólaávextina — Nýlenduvörur allskonar — Hreinlætisvörur — Tilbúinn fatnað — Ve'fn- aðarvöru — Skófatnað og aðrar fáanlegar nauð- Sðmjar. — Gleðileg jól! Farsælt komandi ár! Þökkum viðskiptin! Eflið ykkar eigið verzlunarfélag með því að skipta fyrst og fremst við það. ■ 4 / . , _ Kaupfélag Isfirðinga í ÓL A B L A Ð - 77
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.