Þjóðviljinn - 28.08.1982, Blaðsíða 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 28—29. ágúst. 1982.
Austurbæjarskólameistarar 12ára H í handbolta vorið 1958. F.v.: ÁsmundurStefánsson bakvörður, Sævin Bjarnason varamaður, Ásmundur Guð-1
mundsson framherji, Hallkcll Þorkelsson markvörður, Þorkell Guðbrandsson framherji, Guðjón Friðriksson bakvörður og Vilmar Pcterscn
varamaður. Á myndina vantar Sigurð Ingólfsson framherja.
„Mens sana in corpore sano
Góðar
horfur
með
kartöflu-
uppskeru
Horfur með kartöflufram-
leiðslu hérlendis að þessu sinni j
eru nú yfirleitt góðar svo fraraar-
lega aö ekki bregði tii frosta á
næstunni.
Að sögn Gislinu Sigurbjarts-
dóttur i Sigtúni i Þykkvabæ er
kartöfluupptaka þar þó ekki
byrjuð að neinu ráði ennþá og
mun svo naumast verða fyrr en
um aðra helgi. Eins og sakir
standa taka menn ekki upp nema
svona 10—20 poka i einu eða rétt
til daglegrar sölu.
Sem kunnugt er lifa Þykkbæ-
ingar að langmestu leyti á
kartöfluræktun. Nokkrir eru auk
þess með kindur og hross svona
sem aukabúgreinar, en aðeins 5
bændur munu framleiða eitthvað
af mjólk.
Allir hafa bændurnir komið sér
upp kartöflugeymslum með
kælivélum. Eru geymslurnar
þettá frá 200—400 ferm. Þá er og
hreppsfélagið með geymslu og
hleypur undir bagga með þeim,
sem i þrot komast með geymslu-
rými
Aðeins einn bóndi'i Þykkva-
bænum hefur komið sér upp
aðstöðu til þess að úða kartöflu-
akrana til að verja þá áhrifum
frosta. Þykir sá útbúnaður
nokkuð dýr.
— mhg
Nú þegar grái aldurinn færist óð-
fluga yfir mann með tilheyrandi
flækjum og ruglingi er það ekki síst
framanverður maginn og hjartað
sem veldur áhyggjum. Smám
saman fer maður að forðast bað-
vigtina og við hvern sting fyrir
hjartað er eins og heimurinn ætli að
hrynja. Þá er bara eitt ráð: íþróttir
og aftur íþróttir. Gleyma bílnum,
reyna að ganga hratt, hoppa á bað-
herberginu, kýla út í loftið, fetta sig
og bretta, berjasig utan, fara í koll-
hnís o.s.frv. Úpp á síðkastið hef ég
jafnvel gripið til enn róttækari
aðgeröa - eða hugsað mér að gera
það.
Sjálfur hef ég raunar alltaf verið
mikið fyrir íþróttir. í barnaskóla
var ég fljótastur að hlaupa í mínum
bekk ásamt Arndísi Björnsdóttur
sem nú er kaupmaður í Rosenthal
og spretthlaupari hjá íhaldinu.
Háðum við marga hildi í portinu
við Austurbæjarskólann og hafði
ég oft sigur (jafnvel oftast). Þá urð-
um við strákarnir í 12 ára H
Austurbæjarskólameistarar í
handbolta vorið 1958 og áttum við
Ásmundur Stefánsson, nú bak-
vörður hjá ASÍ, ekki minnstan þátt
í sigrinum með glæsilegum varnar-
leik.
Ég hef hins vegar aldrei átt upp á
pallborðið í fótbolta og síst eftir að
ég flutti í Vesturbæinn. Þar var ég
gersamlega hundsaður af því að ég
hélt trúfast með mínu gamla liði,
Fram, og var það mjög ilia séð í
KR-ingabælinu þar vesturfrá. Ég
sneri mér því heill og óskiptur að
frjálsum íþróttum. Á Reykjavíkur-
móti sveina varð ég eitt sinn fjórði í
60 metra hlaupi og var talinn efni-
legur á íþóttasíðu Alþýðublaðsins.
Svo varð ég 15 ára gamall og tek-
inn í byggingavinnu sem alvöru-
verkamaður. Ég sagðist vera 16
ára. Þetta voru afdrifarík mistök
sem ég hef ævinlega iðrast síðan.
Þau bundu enda á íþróttaferil
minn. Égvarlátinn handlangafyrir
múrara og af minni alkunnu sam-
viskusemi gekk ég fram af mér. Ég
hafði ekki þrek afgangs fyrir hinar
göfugu íþróttir og tognaði þar að
auki í baki.
Vonbrigði mín með þessi mála-
lok þróuðust brátt upp í andúð á
„sportidjótum" sem ég kallaði svo
og þar að auki (eða þar af leiðandi)
hneigðist ég til vinstrimennsku. Og
svo fór sem fór.
En nú hin allra síðustu ár er ég
farinn að viðurkenna með sjálfum
mér og jafnvel opinberlega að það
er bara eitt sem dugir: íþróttir og
aftur íþróttir. Þegar ég læt gömlu
Citroén-beygluna húrra niður Ár-
55
túnsbrekkuna á morgnana og finn
hvernig hún dúar þægilega undir
sitjanda mínum veit ég með sjálf-
um mér að auðvitað ætti ég að
hlaupa niður þessa brekku í
íþróttagalla. Og égviðurkenni það
vel að auðvitað ætti ég að hlaupa
upp með Elliðaánum á laugardags-
eftirmiðdögum í stað þess að liggja
upp í sófa og lesa blöðin.
Úm daginn drógu vinnufélagar
mínir mig með sér í knattspyrnu-
keppni, hálfnauðugan og hálfvilj-
ugan. Þjóðviljinn á móti Múlaúti-
búi Landsbankans. Ég veit ekki
enn hvernig ég fór að lifa það af og
hvíldi ég þó mestallan leikinn.
Verst var að hitta ekki boltann og
ef maður slysaðist til að hitta fór
boltinn annaðhvort út af eða til
andstæðingsins.
En í vetur skal ég....Eða hvað?
Guðjón
ritstjornargrein
r
KREPPURAÐSTAFANIR
franskrar vinstristjórnar
Alþjóölegt efnahagsástand
leikur grátt ýmis góð áform um
þessar mundir. Vinstristjórnin
franska, skipuð sósialistum og
kommúnistum, fór af stað með
margvíslegar umbætur og
kjarabætur verkafólki til handa
þegar hún tók við völdum, en nú
hefur hún neyðst til að draga 1
land og gripa til ráðstafana sem
þýða bæði kjararýrnun i bili
sem og frestun á ýmsum um-
bótum sem í bigerð voru.
Þegar i april sáust þess merki
i aðgerðum stjórnarinnar að
„veislan var búin” eins og kom-
ist er að oröi. Þá ákvað stjórnin
að létta nokkurri skattabyrði af
fyrirtækjum til að bæta sam-
keppnisstööu þeirra og hætt var
við að fylgja eftir styttingu
vinnutimans, sem reyndar var
byrjað á sl. vetur. 1 júni komu
svo aðrar ráðstafanir: 10%
gengisfelling frankans og tima-
bundin frysting launahækkana
og verðlags — sem þýðir
nokkra kjararýrnun.
Erfið staða
Helstu ástæður eru bág
greiðslustaöa vegna versnandi
samkeppnisstöðu franskrar
Ungir Frakkar i atvinnuleit
vöru sem er tengd þvi ekki sist,
að þótt verðbólgan i Frakklandi
sé „aðeins” 14% er hún samt
miklu meiri en i næsta sam-
keppnislandi, Vestur-Þýska-
landi. Þá hefur ekki tekist sem
skyldi að berjast gegn atvinnu-
leysi, en Mitterand forseti hefur
marglýst þvi yfir, að árangur á
þvi sviði eigi að vera helstur
mælikvarði á það hvernig stjórn
hans stendur sig. Að sönnu vex
atvinnuleysið nú ekki eins hratt
og i tið hægristjórnar Giscards
d’Estaings en það heldur samt
áfram aö aukast.
Vinstri stjórnin gerði ýmsar
ráöstafanir til aö auka
neyslu — t.d. með hækkun
lægstu launa — i þeirri von aö
aukin eftirspurn yrði til þess að
fjölga atvinnutækifærum. Aö
visu jókst framleiðslan nokkuð,
en ekki fjárfestingar, þvi að
fyrirtækin þurftu ekki annað en
gripa til vannýttra framleiðslu-
möguleika — án þess að ráða
fleira fólk eða kaupa nýjan
búnaö.
Atvinnuleysið
Mitterrand forseti hefur jafn-
an lagt áherslu á það að hann
setji baráttuna við atvinnu-
leysið ofar baráttunni við verð-
bólguna — m.ö.o. vilji ekki fara
hægrileiöir „peningahyggju-
manna”. En nú um stundir er
erfitt fyrir Mitterrand að tala
um val á milli þeirra tveggja
kosta. Frönsk verðbólga hefur
náð þeim hraða, að stjórnin
neyöist til að berjast við hana
einmitt til að koma i veg fyrir
vaxandi atvinnuleysi. Hún getur
ekki látið sem ekkert sé þegar
frönskum verkamönnum i bila-
iðnaði er sagt upp i stórum stil
vegna þess að ódýrari þýskir
bilar streyma inn á markaðinn.
Urgur i fólki
En það þarf enginn að furða
sig á þvi, hvorki i Frakklandi né
á íslandi, að hagsmunasamtök
samfélagsins taka dræmt 1
kreppuráðstafanir. Atvinnurek-
endur vilja engar verðlags-
hömlur og þeir heimta lika að
stöðvuð verði löggjöf um rétt-
indi verkamanna 1 fyrirtækjum
sem nú er fyrir þinginu. Fylgis-
menn stjórnarinnar eru heldur
ekki hressir. Það eru ekki sist
verkalýðssamtökin sem eru óá-
nægð. CGT, sem kommúnistar
stjórna segist ekki vilja taka á
Árni
Bergmann
skrifar:
sig ábyrgð af ráðstöfunum þess-
um, en virðist samt ekki ætla að
berjast gegn þeim. CFDT, sem
er tengt sósialistum, telur það
mestu skipta sem varðar
„heildarútkomu fyrir launa-
fólk” eins og blaðafulltrúi þess
hefur komist að orði. CFDT
leggur áherslu á eftirtalin verk-
efni sem halda verði áfram
með: launajöfnunarstefnu og
endurbætur á skattakerfinu sem
stefni I sömu átt, aukningu
áhrifa verkamanna í fyrirtækj-
um og styttingu vinnu-
viku — sem ekki þurfi endilega
að greiða að fullu.CFDT telur
m.ö.o. ekki að kreppuráðstaf-
anirnar þýði að lokið sé þeirri
vinstritilraun sem kölluð er
franska leiðin. Vinstri stjórnin
heldur áfram þeim umbótum
sem hún byrjaði á og eiga að
koma þeim verst settu til góða:
hækkun lágmarkslauna, elli-
launa, fjölskylduuppbóta og
betri húsaleigulöggjöf, Hún er
og að þvi leyti ólik hægri stjórn-
um, að hún leggur áherslu á
aukna fjárfestingu hins opin-
bera hún hefur staðiö i um-
fangsmiklum þjóðnýtingum og
hún tengir vissan stuðning við
einakfyrirtækin ákveðnum
kröfum um fjárfestingar og
tryggingu atvinnu. Og sem fyrr
er getið: aukiö lýðræði á vinnu-
stað er verkefni sem haldiö er
áfram aö vinna að, atvinnurek-
endum til sárrar skapraunar.
AB