Þjóðviljinn - 28.01.1984, Blaðsíða 22

í i-vVi >;* .ti»;|oi
22 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 28. - 29. janúar 1984
Halldór Sigurður Backman
Framhald af bls. 11
einstök og úrræðagoður var hann
svo af bar.
Þessir eiginleikar Halldórs gerðu
honum kleift að halda góðum anda
á vinnustað þótt unnið væri undir
álagi. Verkum var líka oft lokið á
ótrúlega skömmum tíma. Miklu
hefur Halldór komið í verk, og víst
er að mörg voru verkefnin fram-
undan.
Forlögin eru oft erfið að sætta sig
við og söknuður fyllir huga manns
er rifjaðar eru upp samverustundir
með Halldóri á vinnustað eða í
faðmi fjölskyldu. Ætíð var hann
hrókur alls fagnaðar og hlátur ríkti
hvar sem hann fór.
Erfiðleikum lífsins mætti Hall-
dór með staðfestu og bjartsýni og
yfirsté þá alla. Með ólíkindum var
líka af hve mikilli hreysti hann tók
á móti sjúkdómi sínum og örlögum
síðastliðið hálft annað ár.
Forlögin verða ekki flúin þótt .
spyrnt sé við fótum og á þeim degi,
sem Halldór Sigurður verður jarð-
settur, hefði hann orðið sextíu og
tveggja ára, hefði dauðinn ekki
knúið dyra.
Þegar Halldór Sigurður er
kvaddur geta eftirfarandi ljóðlínur
í þýðingu Steingríms Thorsteinsen
átt vel við:
Allt hefðarstand er mótuð mynt,
en maðurinn gullið þrátt fyrir allt.
Stjórn Torfusamtakanna vottar
aðstandendum Halldórs samúð
sína á þessari erfiðu skilnaðar-
stund.
Þorsteinn Bergsson.
Það vildi svo til að ég var lögð inn
til skurðaðgerðar á Borgarspítal-
ann, á sömu deild og þú dvaldist
þar til yfir lauk.
Ég hafði satt að segja kviðið dá-
lítið fyrir sjúkrahússlegunni, en
það birti þó yfir mér við það, að
fyrsta manneskjan sem ég hitti
skyldi vera frændi minn.
Ég þekkti þig ekki mikið þá, en
vissi þó að þegar þörf var á að laga
eða breyta einhverju heima, var
alltaf kallað á Halla Back.
Á spítalanum vorum við saman
allan daginn og fólk talaði um „ætt-
armótið á Borgarspítalanum". Það
var nú kannski ekki að ástæðulausu
enda áttum við þar tvær frænkur
sameiginlega og er önnur þeirra
þar ennþá, því voru allar heim-
sóknir tvöfaldar.
Þann tíma sem ég var á spítalan-
um töluðum við saman um alla
heima og geima. Þú sagðir mér frá
mörgu um þig og lífið yfirleitt, ým-
islegt sem ég vissi ekki áður, en
geymi nú með mér.
Viljastyrkur þinn og glaðværð
kom mikið við mig. Gamansemi
þín var engu lík. Þó að þú vissir, að
það væri búið að taka úr þér allan
magann, og endalokin að nálgast,
þá baðst þú mig oft um að ná í
göngugrind fyrir þig. Þú ætlaðir að
safna nægum kröftum til þess að
geta farið heim um jólin, þar sem
þú áttir svo margt eftir ógert.
Ég þakka þér þessar samveru-
stundir. Eyrún
Starfsmenn Húsnæðisstofnunar
ríkisins hafa á síðustu mánuðum
mátt fylgja til grafar þremur
mætum samstarfsmönnum. Fyrst
var það Guðmundur Vigfússon
einn af elstu starfsmönnum stofn-
unarinnar, síðan Sigurður Guð-
geirsson, sem nýlega hafði tekið
við starfi forstöðumanns Bygging-
arsjóðs verkamanna, og nú er fall-
inn frá Halldór Backman bygging-
armeistari, starfsmaður við mats-
gerðir félagslegra íbúða. Við sam-
starfsmenn þessara mætu manna
hörmum fráfall þeirra og söknum
góðra félaga, sem okkur fannst all-
ir vera á góðum starfsaldri.
Halldór Backman hóf störf við
stofnunina fyrir þremur árum eftir
að ný lög tóku gildi og reglugerð
var sett um samræmda verðlagn-
ingu og endursölu íbúða í verka-
mannabústöðum. Hann tók á
þessu starfi sínu með sama áhuga
og krafti og öðrum störfum sem
hann tók að sér um ævina. Halldór
var jafnan mikill áhugamaður um
húsnæðismál launafólks og vildi af
heilum huga leggja þeim málum lið
eftir mætti. Vegna starfs okkar að
þeim málum átti ég mikið samstarf
við Halldór síðustu þrjú árin og
harma nú hvað það tímabil var
stutt og tók skjótan enda. Ég minn-
ist Halldórs Backman og samstarfs
okkar með meiri hlýhug og ánægju
en flestra annarra horfinna sam-
starfsmanna á lífsleiðinni. Hann
kom jafnan uppörvandi og hress til
starfa, fullur af starfsþrótti og nýj-
um hugmyndum. Ef tími gafst til
frá dagsins önn gat hann brugðið
upp nákvæmum áætlunum um það
hvernig hapn vildi endurbyggja
Bjamaborgina og fleiri gömul hús í
borginni og veita þeim aftur þá
reisn sem þau áður höfðu í svip-
móti byggðarinnar.
Starfsdagur trésmíðameistarans
var því ekki að kveldi kominn í
huga Halldórs Backman þegar
óþekkt máttarvöld sviptu hann
starfsþreki og tóku svo sjálfan
lífsneista þessa lífsglaða og litríka
persónuleika. Til hinstu stundar
gerði hann áætlanir ásamt læknum
sínum hvernig hann gæti byggt upp
sitt líkamsþrek og unnið bug á
sjúkleikasínum. Halldór Backman
var hugsjónamaður og mikili bar-
áttumaður fyrir bættum lífskjörum
og fegurra mannlífi í okkar landi.
Með lífi sínu og starfi á hann mik-
inn þátt í þeim árangri sem hans
kynslóð hefur náð í þeirri baráttu.
Ég færi Halldóri Backman hug-
heilar þakkir fyrir samstarfið og
alla okkar viðkynningu um leið og
ég sendi eiginkonu hans og börnum
samúðarkveðjur.
Olafur Jónsson
í löngu veikindastríði, þar sem
líkaminn varð að láta undan smátt
og smátt, þrátt fyrir harða mót-
spyrnu, var Halldór Backman and-
Iega heilbrigður og lét endanbilbug
á sér finna. Halldór hélt fast í lífið
enda maður með óvenju mikla lífs-
löngun og þrek, en varð þó að Iáta í
minni pokann að lokum.
Orösending um dráttarvexti
frá Gjaldheimtunni
í Reykjavík
Athygli gjaldenda er vakin á því, aö gjalddagar
opinberra gjalda skv. gjaldheimtuseðli eru 10 á
ári þ.e. fyrsti dagur hvers mánaðar nema janú-
ar og júlí. Dráttarvexti skal greiða af gjaldfall-
inni skuld, þegar mánuður er liðinn frá gjald-
daga.
Framvegis verður stefnt að því að reikna drátt-
an'exti sem næst mánaðamótum og mega
gjaldendur ekki búast við, að neinn frestur
verði þar á umfram þann mánuð frá gjalddaga,
sem áskilinn er í lögum.
Reykjavík 25. janúar 1984.
Gjaldheimtustjórinn.
Frá því að ég fyrst kynntist Hall-
dóri, fyrir um 20 árum, hefur mér
fundist ég eiga vin og félaga þar
sem hann var. Bjartsýni og tak-
markalaust áræði einkenndu
manninn, alltaf tilbúinn að taka til-
hendi og reyna það ómögulega
jafnt og það mögulega, hrífa aðra
með sér og láta hrífast.
Hvar sem Halldór var staddur
urðu til fjörugar umræður um
menn og málefni, enda hafði hann
einstakt lag á samræðulistinni og
hafði líka áhuga á flestum sem bar
á góma hverju sinni...
Nú held ég að Halla Back sé hætt
að lítast á blikuna, öll þessi há-
stemmdu lýsingarorð og allt þetta
lof. Ég ætlaði satt að segja að skrifa
sem látlausast, eins og hann hefði
helst kosið sjálfur, en þetta voru
einu orðin sem ég fann.
Jóhönnu, Ingu, Eddu, Adda og
Ernst, sem stóðu sem styttur við
hlið Halla þar til yfir lauk, votta ég
samúð og einnig móður hans,
systkinum, barnabörnum og öllum
öðrum sem hann syrgja.
Friðrik Örn Weisshappel
Það mun hafa verið 1943, að ég
frétti að þau Arnmundur Gíslason
og Inga kona hans hefðu eignast
rauðan tengdason, Halldór Back-
man að nafni, sem flust hefði til
Akraness úr Reykjavík, þar sem
hann hefði kynnst Hönnu dóttur
þeirra. Heimili þeira var ég vel
kunnugur, hafði setið í bekk með
syni þeirra, Sigurði, og skeið verið
tíður gestur andbýlinga þeirra á
hæðinni ofan kaupfélagsbúðarinn-
ar. (Síðar giftist sessunautur minn í
M.R. yngri dóttur þeirra).
Halldóri kynntist ég samt ekki
fyrr en veturinn 1945-1946, þótt ég
hefði spurt, að hann hefði ásamt
Ársæli Valdimarssyni haft for-
göngu um stofnun Æskylýðsfylk-
ingar á Akranesi. Á lista Sósíalista-
félagsins í sveitarstjórnarkosning-
unum í janúar 1946, fyrsta fram-
boði félagsins, átti Halldór sæti, en
efstu sætin skipuðu Skúli Skúlason,
Hans Jörgensen, Ingólfur Runólfs-
son, Pétur Jóhannsson, Helgi Þor-
Iáksson, Magnús Norðdahl, Axel
Eyjólfsson, en virðingarsætið Hall-
dór Þorsteinsson. Hlaut listinn 183
atkvæði, og naut þar að nokkru
rómaðs málflutninga Helga Þor-
lákssonar (eina félagsmannsins,
sem ég kynntist ekki). Og hlaut sá
góði árangur staðfestingu um
sumarið í Borgarfjarðarsýslu, þeg-
ar Stefán Ögmundsson var í fram-
boði.
Skömmu síðar voru fimm ofan-
talinna félagsmanna á brott, og var
þá skarð fyrir skildi í Sósíalistafé-
laginu. Fór þá Halldórs Backmans
mjög að gæta. Meðan félagið starf-
aði átti hann upp frá því lengstum
sæti í stjórn þess oft sem formaður.
Um land allt voru haustið 1948
harðar kosningar í verkalýðsfé-
lögum um fulltrúa á þing Alþýðu-
sambandsins. Sósíalistafélagið
stóð þá að lista í Verkalýðsfélagi
Akraness. Á fundi í íbúð Árna Ing-
imundarsonar klæðskera á Suður-
götunni var afráðið að leita um
stuðning til þriggja gamalla for-
ystumanna þess, sem um skeið
höfðu staðið utan Alþýðuflokksins
og Sósíalistafélagsins, þeirra Arn-
mundar Gíslasonar, Ingólfs í Björk
og Sigurdórs Sigurðssonar, því
eftirmiðdegi gengu þeir allir til liðs
við félagið. Félagið var aftur komið
í sókn. I bæjarstjórn Akraness var
Halldór kjörinn (janúar 1950, og
sat í henni fram til 1954. Átti hann
sæti í hafnarnefnd og togaranefnd
og um skeið í bæjarráði.
Halldór Backman lærði húsa-
smíðar, eftir að hann fluttist til
Akraness. Að þeim vann hann þar,
uns hann fluttist til Reykjavíkur
1963, lengstum sem meistari. Þeg-
ar tilbúin föt settu klæðskera út á
kaldan klaka varð Árni Ingimund-
arson lærlingur hjá honum. Sagði
Halldór, að Árni hefði strax verið
furðulega burðugur að berja klak-
ann úr vettlingum á vetrarmorgn-
um. Halldór fluttist til Reykjavíkur
1963, og varð hann umsvifamikill
húsasmíðameistari. Kom þá hinn
mikli dugnaður hans vel í ljós.
Um sex eða sjö ár kom ég oft á
heimili þeirra Halldórs og Hönnu,
og minnist ég hlýlegrar og glað-
værrar móttöku þeirra, oft í hópi
fleiri félaga. Halldór reisti sér stórt
hús, sem í daglegu tali var kallað
„Kreml“, og undi hann vel þeirri
nafngift. Var það önnur aðalmið-
stöð sósíalista í bænum, (fáein fót-
mál frá hinni). Halldór var glöggur
maður, fljótur að átta sig á málum.
Man ég, að Sigfús Sigurhjartarson,
sem hlýddi á eina ræðu hans, hafði
á því orð við mig, hve skýrt og
greinargott mál hans hefði verið.
Reykjavík, 27. janúar 1984
Haraldur Jóhannsson
Einn kosturinn við að eldast er
að manni lærist að meta
mannkosti, og einmitt þeir eru
faldir í lífsgöngu manna. Ég var
heppinn, ég kynntist Halldóri í
gegnum vin, sem sagði eitthvað á
þá leið, „ég veit um manninn, sem
þig vantar til að gera þá hluti sem
þig vanhagar um“. Það þurfti að
byggja við eldra hús. Ég hafði
aldrei séð eða talað við Halldór, en
yfir kaffibolla var spjallað um
væntanlegar framkvæmdir, ég
kjarklítill en hann kjarkmikill.
Hann var fljótur að draga helstu
þættina fram á blað, áætlun um
væntanlegan kostnað, efniskaup
og annað, sem tilheyrir slíkum
framkvæmdum. Að enduðum
kaffifundi fórum við út að væntan-
legum framkvæmdarstað, skoðuð-
um ummerki og staðhætti. Það var
þá, sem mér varð á að segja: „Hall-
dór, ég ætla að biðja þig um að
byggja fyrir okkur eitt stykki hús“.
Þar með var allt klappað og klárt,
svo einfalt var þetta. Hann tók
þetta að sér með þvílíkum léttleika
og lipurð, að ég mun minnast þess
til hins síðasta. Það er auðvitað til
lítils að minnast á svona einstök
verkefni sem Halldór tók að sér, þó
verkefnin séu nú mörg sem leysa
þarf í svona tilfelli og ég oft ráð-
þrota hvernig leysa megi, kom
Halldór alltaf með lausn, sem var
studd rökum og sannaði hina ein-
stöku verkhyggni sem hann bjó yfir
og margir aðrir hafa orðið aðnjót-
andi. Mörg ár eru nú frá kynnum
okkar og þeirri húsbyggingu sem
um er skrifað. En þar með er ekki
allt sagt. Við hjónin höfum haldið
kunningsskapnum áfram við Hall-
dór og Jóhönnu hans ágætu eigin-
konu og eigum við hjónin margar
skemmtilegar minningar sem mað-
ur vildi síður vera án, ekki síst er
við hjónin brugðum okkur á
gömlu-dansana og þeir sem til
þekkja vita hve afburða flinkur
Halldór var í dansi. Halldór var fél-
agshyggjumaður, hann hafði
áhuga á manngildinu, eyddi tölu-
verðum tíma úr sínu lífshlaupi við
að styðja og styrkja þá, sem máttu
sín minna. Þegar ég renni huganum
til baka og skoða kynni mín af Hall-
dóri, er mér efst í huga rökhyggja
hans. Hann lét sér fátt óviðkom-
andi ef beita mætti rökhyggju,
hann var reikningsglöggur með af-
brigðum og fer það oft vel saman.
Halldór var sérfræðingur í vinnutil-
högun, hugvitssamur og djarfur
svo, að mörgum fannst nog um og
eru til nægar sögur um það. Það var
gott að vinna með honum, hann
var ætíð svo glaður og spaugsamur,
að það hlaut að smita út frá sér. Frú
Jóhanna og börn þeirra munu sjá
að bak manni, sem mikil eftirsjá
verður af. Þeir sem til þekkja vita
hve Halldóri var annt um að koma
öllu í höfn áður en yfir Iyki.
Lengi lifi minningin um Halldór
Backman.
Trausti Thorberg
St. Jósepsspítalinn
Landakoti.
• Hjúkrunarfræðingar,
lausar stöður við eftirtaldar deildir:
- Skurðdeild, sérnám ekki skilyrði
- Augnskoðun, dagvinna
- Göngudeild, dagvinna
- Barnadeild
- Handlækningadeildir l-B og ll-B
- Lyflækningadeildir l-a og ll-A
• Sjúkraliðar,
lausar stöður við eftirtaldar deildir:
- Skurðdeild, dagvinna
- Barnadeild
- Lyflækningadeildir l-A og ll-A
Sumarafleysingar, lausar stöður hjúkrunarfræðinga og
sjúkraliða.
Umsóknir ásamt upplýsingum um nám og fyrri störf
sendist hjúkrunarforstjóra sem veitir nánari upplýsingar í
síma 19600 kl. 11-12 og 13-14 alla virka daga.
Reykjavík 25.1 .’84.
Skrifstofa hjúkrunarforstjóra.
Framkvæmdastjóri
Sljóm Félagsstofnunar stúdenta óskar eftir að ráða fram-
kvæmdastjóra.
Umsækjendur þurfa að hafa háskólapróf eða aðra þá
menntun eða reynslu, sem æskileg er við stjórnun og
rekstur fyrirtækja.
Nánari uþþlýsingar um starfið gefur núverandi fram-
kvæmdastjóri í síma 15918 til 6. febrúar 1984.
Skrifleg umsókn - þar sem fram koma upplýsingar um
aldur, menntun og fyrri störf sendist til skrifstofu Félags-
stofnun stúdenta P. O. Box 21, 121 Reykjavík, fyrir 27.
febrúar 1984 merkt: Framkvæmdastjóri.
Farið verður með allar umsóknir sem trúnaðarmál.
Félagsstofnun stúdenta hefur það hlutverk að annast
rekstur, bera ábyrgð á og beita sér fyrir eflingu félagslegra
fyrirtækja í þágu stúdenta við Háskóla íslands.
Félagsstofnun stúdenta rekur eftirfarandi fyrirtæki:
Stúdentagarðana, Matstofu stúdenta, Kaffistofur Há-
skólans, Háskólafjölritun, Bóksölu stúdenta, Hótel Garð,
Stúdentakjallarann, Ferðaskrifstofu stúdenta og tvö bam-
aheimili.
Starfsmannafjöldinn er 55.