Þjóðviljinn - 18.11.1988, Blaðsíða 19

J
það á tilfinningunni að sumir af
forystumönnum flokksins hör-
muðu það ekki tiltakanlega þótt
ég hyrfi úr þingflokknum og þar
með átt sinn þátt í því. Þetta er
einkum skýringin á því að ég og
mínir fylgismenn efndum til sér-
framboðs við síðustu Alþingis-
kosningar.
Við fórum fram á það að fá að
bjóða fram BB-lista, eins og for-
dæmi voru fyrir. Því var hafnað
og þar með var okkur vísað á dyr.
Framsóknarmenn, og raunar
einnig aðrir, vanmátu mjög þann
hljómgrunn, sem sjónarmið okk-
ar höfðu. Ég hefði ekki lagt í að
fara fyrir þessari fylkingu ef ég
hefði ekki talið mig hafa yfir 90%
vissu fyrir því að ná kosningu. Til
þess þurftum við um 1400 at-
kvæði en fengum tæp 1900.
Áskoranir úr
öllum áttum
- Það hefur flogið fyrir að þú og
þínir skoðanabræður hyggist
efna til framboðs í öllum kjör-
dæmum við næstu Alþingiskosn-
ingar. Er það hugmyndin?
- Það ríkir mikil óvissa í ís-
lenskum stjórnmálum, óánægja
og átök eru í öllum flokkum. Það
er enginn vafi á því að mikill
grundvöllur er fyrir framboði í
öllum kjördæmum með svipuð-
um hætti og gerðist í mínu kjör-
dæmi við síðustu Alþingiskosn-
ingar. Tii mín eru alltaf að berast
áskoranir um að bregðast ekki
þessu fólki með því að draga mig
út úr baráttunni. Mér kemur það
ekkert á óvart frá fólki úti á
landsbyggðinni. Hitt undraðist
ég nokkuð, einkum til að byrja
með, að þessi hvatning kemur
ekkert síður frá fólki sem búsett
er hér á Reykjavíkursvæðinu.
Þetta fólk bendir á að flokkarnir
séu nú að ganga frá gjaldþrota
þjóðfélagi, og það er ekki hvað
síst vegna þess öryggisleysis sem
slíkt ástand skapar, sem fólk kall-
ar á nýtt afl. Það treystir gömlu
flokkunum ekki lengur.
Eins og málin standa nú eru
yfirgnæfandi líkur á því að við
bjóðum fram í öllurn kjördæmum
við næstu kosningar, og það er
engu síður áhugi á því í Reykja-
vík en annarsstaðar á landinu.
Hver veit nema slíkur hópur
hefði oddaaðstöðu á þingi eftir
kosningar? Því geta kjósendur
ráðið ef þeir vilja.
Ríkisstjórnin,
Stefán og
huldufólkið
- Hvernig er háttað afstöðu
þinni til ríkisstjórnarinnar?
- Afstaða mín til ríkisstjórnar-
innar veltur mjög á því að hún
slaki hvergi á í baráttunni við
frjálshyggjuófreskjuna. Við telj-
um okkur hafa fengið inn í stjórn-
arsáttmálann ýmislegt, sem mið-
ar að því að jafna aðstöðu manna
og bæta lífskjör þeirra, sem eink-
um þurfa á því að halda og á með-
an ríkisstjórnin er trú þessum
áformum styð ég hana, en annars
auðvitað ekki. Atvinnulífið,
grundvöllur lífsafkomu okkar er
á heljarþröm. Ef ekki tekst að
skapa því heilbrigðan rekstrar-
grundvöll með því að lækka
kostnaðarliði þá kemur til gengis-
fellingar.
- Heyrðu annars Stefán, hvar
er „huldufólkið“ þitt? Það telur
sig enginn koma auga á það.
■ - Nei, það hefur nú aldrei verið
öllum gefið að sjá huldufólk. Það
væri ekki huldufólk ef það gengi
daglega ljósum logum fyrir allra
augum. En hver veit nema það
hafi haft hönd í bagga með nefnd-
arkosningunum á Alþingi á dög-
unum? Stærðfræðilegar líkur
fyrir þeim úrslitum sem þar urðu
voru 1 á móti 512. Finnst
mönnum þau úrslit ekki næsta
yfirnáttúrleg? Að öðru leyti verð-
ur hvað að bíða síns tíma.
- Finnurðu ekkert fyrir því að
vera neitt einangraður í þinginu?
- Nei, ég finn ekkert fyrir því
innan þingsins, en auðvitað er sá
áróður liður í baráttunni gegn
mér. Hinsvegar dreg ég í efa að
nokkur þingmaður standi í meira
sambandi við fólk, vítt og breitt
um landið, en ég.
Sjóðurinn góði
- Nú hafa sumir fjölmiðlar haft
mjög á milli tanna það sem þeir
kalla „Stefánssjóð“ eða jafnvel
„Skussasjóð“. Hvað flnnst þér
um þær orðræður?
- Mér þykj aþærnúsegja meira
um þetta fólk en mig. Allir vita
nema þá kannski þetta fjölmiðla-
fólk, að þessi sjóður er til þess
stofnaður að rétta við atvinnu-
lífið í landinu, sem þetta fólk lifir
sjálft á. Ég er ekki í stjórn þessa
sjóðs og hef ekkert yfir honum að
segja. Þetta vita einnig allir
landsmenn, nema fjölmiðlafólk-
ið. Líklega þyrfti það að „fara
heim og læra betur“, eins og einu
sinni var sagt.
Mér skilst líka að mér hafi ver-
ið lagt það til lasts að vera for-
maður bankaráðs Búnaðarbank-
ans og stjórnar Stofnlánadeildar
landbúnaðarins. Það gleymist
hinsvegar, vonandi óviljandi, að
sjálfur hefi ég ekki falið mér þessi
störf. Það hafa aðrir gert.
Þetta spjall okkar fer nú að
slaga hátt upp í símaskrána að
lengd og þessvegna aðeins eitt að
lokum: Þú ert sakaður um að
vera mikill „fyrirgreiðslumaður“
eins og það er orðað.
- Jú, ætli maður kannist ekki
við það. Og ég skammast mín
bara ekkert fyrir það að hafa
reynt að rétta hjálparhönd at-
vinnurekstri og almenningi sem
þess hefur þurft með, bæði í mínu
kjördæmi og annarsstaðar. Ég
hef beinlínis talið það skyldu
mína. Ogégspyr: Sýnir ástandið í
hinum dreifðu byggðum yfirleitt
að þar hafi í einhverju verið of-
gert?
Magnús H. Gíslason

Föstudagur 18. nóvember 1988 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 19