Þjóðviljinn - 06.05.1989, Blaðsíða 2
SKAÐI SKRIFAR
Ég, Skaði, hefi lengi vitað að það er alltaf eitthvert bölvað vesin í
Kópavogi eða kringum þann bæ. Ef ekki hitt, þá þetta. Klakksvík yrði
Kópavogi / kærleiksríkur vinarbær, segir í frægri vísu um þessi tvö
vandamálapláss íslands og Færeyja. Og ekki batnar það. Kópavogs-
menn eru að stríða Davíð mínum Oddssyni og vilja loka fyrir bíla okkar
Reykvíkinga þegar þeir eiga erindi suður í Hafnarfjörð og lengra. Þeir
þykjast vera eitthvað þessir menn. Þeir þykjast vera grænirog ómeng-
aðir og sportlegir og guð má vita hvað og vilja ekki Fossvogsbraut.
Við þessu hefur borgarstjórinn minn hann Davíð brugðist eins og
vera ber. Hann sagði: Ef þið viljið ekki taka við okkar vegi þá getið þið
sjálfir átt ykkar sorp. Gott hjá honum.
Maðurinn er að segja okkur að éta skít, sagði frændi minn Bogi sem
á heima í Kópavogi.
Ekki segi ég það nú kannski, sagði ég. Davíð er kurteis maður en
einarður.
Það var þá kurteisin, sagði Bogi. Maðurinn fletur út okkar sjálfsvirð-
ingu og hoppar á henni á skítugum skónum.
Hvenær hafið þið Kópavogsmenn átt nokkra sjálfsvirðingu? sagði
ég, Skaði, gamall Vesturbæingur. Ég veit ekki betur en þið hafið alltaf
verið hálfgerð sakamannanýlenda út frá okkur Reykvíkingum svo við
gætum verið í friði fyrir rauðliðum og allskonar vandræðalýð. Fyrir-
rennarar Davíðs, sem ekki vildu að slíku fólki fjölgaði um of í borginni,
þeir sendu það í Kópavoginn svo það gæti haft sína sérvisku en nýst
borginni samt sem vinnuafl og innkaupendur í reykvískum búðum.
Ykkur hefur aldrei verið ætlað annað hlutverk í tilverunni lagsi. Og svo
þykist þið ekki vilja okkar hraðbraut!
Þessi Davíð, þessi Davíð, sagði Bogi frændi minn og saup hveljur,
hann er bara fullur af heift og hefndarhug.
Nei, sagði ég. Hann vill dreita ykkur inni með þjóðlegum hætti eins
og hann Kjartan Ólafsson gerði í Laxdælu við þá sem honum voru ekki
hollir. Hann er forn í skapi hann Davíð. Hann mun slá yður með
asnakjálka ef ekki vill betur. Hann getur sungið með fyrirrennara
sínum í Jerúsalem:
ég elti óvini mína og náði þeim
og sneri ekki aftur fyrr en ég hafði gjöreytt þeim.
Hann vill ekki barasta loka fyrir okkar sorphreinsun, sagði Bogi.
Hann hefur í hótunum um að taka af okkur rafmagn og heitt vatn og
kalt.
Þó fyrr hefði verið, sagði ég. Hann vill barasta benda ykkur Kópa-
vogsþrælum á það í allri vinsemd og einurð, að menn eiga að taka
afleiðingum gjörða sinna. Ef þið getið ekki unnið með okkur Reykvík-
ingum eins og við viljum, þá skuluð þið bara stofna ykkar lokaöa og
hvanngræna vistfræðilega samfélag.
Lokaða hvað? spurði Bogi.
Einmitt, sagði ég. Þið getið brennt þetta sorp ykkar heima og notað
hitann til að framleiða rafmagn og hita vatn. Er þetta ekki sæludraumur
Heimis Pálssonar og þessara menntakomma ykkar?
Og hvað um kalda vatnið? spurði Bogi
Ég skipti mérekki af því, sagði ég. Ég hélt þú værir kominn í bjórinn.
Það fór nú fyrir okkur Boga eins og fjármálaráðherra og kennurum,
viö skildum ekki hvor annan. Við súnkuðum á kaf í fen firringarinnar
eins og verða vill á kolrugluðum tímum. En um nóttina dreymdi mig
draum sem ég tel merkilegan fyrir margra hluta sakir. Mig dreymdi að
ég væri í Kópavogi. Þar sat bæjarstjórnin í túni og var mjög hnuggin.
Heimir Pálsson forseti bæjarstjórnar tuggði kúlupenna ákaflega og
sagði hvað eftir annað harmi (Drunginn: Nei, ég skrifa ekki undir. Ég
skrifa ekki undir afsal landsréttinda í Fossvogsdal. Og yfir honum stóð
Davíð minn, galvaskur og skínandi, skók makka sinn og sagði:
Þú skalt. Þú skalt.
Svona þæfðu þeir málin lengi dags. Og þá komu hundrað sorpbílar
akandi og umkringdu Davíð og bæjarstjórn Kópavogs og það drundi
ófriðlega í vélum þeirra. Og Davíð minn benti á bílafylkinguna sem
kom nær og nær og sagði:
Sérðu þessa hér? Þeir eru reiðubúnir að sturta yfir ykkur!
Og þá skrifaði Heimir undir með tárum og þá vaknaði ég.
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Laugardagur 6. maf 1989
RÓSA-
GARÐINUM
AF KVOSARREMBU
Það er alltaf einhver sjarmi yfir
því að búa í miðborg, þeir kalla
það nú erlendis að búa í „city“.
Morgunblaðió
SVO SKAL BÖL
BÆTA AÐ BÍÐA
ANNAÐ VERRA
Sveinn segir, að það sé mikið
brotið af rúðum í kring og það
komist nú enginn hjá því að
vakna þegar menn eru að stúta
rúðum eða flöskum, emjandi og
æpandi. En það sem angrar þau
þó miklu meira er bílastæðis-
skorturinn.
Morgunblaðið
EN EF ÞÆR VÆRU
NÚ SOLDIÐ ÞRIF-
LEGAR?
Ég nenni ekki að horfa á hálf-
vaxnar og horaðar stúlkur,
drekkandi af stút úti í kuldanum.
Morgunblaðið
SNJÖLL
MEINDÝRAEYÐING
Vísasta leiðin til að losna við
óþægilega gesti hér á landi er að
gefa þeim sjerrí en ekki viský eða
vodka.
Morgunblaðið
í UPPHAFISKAPAÐI
GUÐ HIMIN OG
JÖRÐ
Landslagið er komið til að
vera, sagði Jóhann G. Jóhanns-
son í samtali við Morgunblaðið.
Morgunblaðið
ÖÐRUVÍSI MÉR
ÁÐUR BRÁ
14000 nemendur heimta kenn-
ara í skólana strax.
Tíminn
TILVISTAR-
VANDINN
Pálína var á leið í söngva-
keppni íslands. Hún ætlaði að
syngja lagið „Það er enginn vandi
að vera fræg“! En það er helli -
rigning og Pálína er í rauðum
jakka og bláum kjól.
Morgunblaðið
VERÖLD
NÝ OG GÓÐ
Já ég spyr um vandann og ég
spyr um lausn. Getur það kann-
ski verið að lausnin sé einmitt
fólgin í því að segja fólki að það sé
enginn vandi?
Ellert Schram í DV
BETRA ER ILLT AÐ
GERA EN EKKI
NEITT
Margaret Thatcher kom á rétt-
um tíma og hún hefur svo sannar-
lega átt erindi... Bilið milli n'kra
og fátækra hefur stækkað.
Atvinnuleysi, fátækt og félagsleg
vandamál hafa aukist að mun.
Hvergi er húsakostur verri,
hvergi eru sóðabælin jafn áber-
andi.
DV