Dagblaðið Vísir - DV - 02.08.1996, Blaðsíða 22

á sérstæð sakamál
FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 1996 JL> "V
Séu menn kvæntir fremur ófrið-
um konum, sem e/u eldri en þeir,
geta margs kyns vandræði sótt á þá,
jafnvel þótt eiginkonurnar séu ríkar
... og jafnvel enn frekar vegna ríki-
dæmis þeirra. Það kom greinilega í
ljós af atburðunum sem hér greinir
frá.
Ray Cook var þrjátíu og tveggja
ára þegar hann varð ástfanginn af
tuttugu og þriggja ára hjúkrunar-
konu, Kim Newell. Gallinn var hins
vegar sá að samband þeirra hafði í
fór með sér fleiri vandamál en hann
gat þá látið sig gruna. Og reyndar
gat hann kennt sjálfum sér um
hvernig fór að lokum.
Samband þeirra Rays og Kim
hófst árið 1967 en þá hafði Kim þeg-
ar fengið þann forsmekk af skugga-
hliðum lífsins sem áttu eftir að setja
mark sitt á tilveru hennar næstu
áratugina. Sautján ára hafði hún
orðið ástfangin af þrjátíu og átta ára
kvæntum manni, Eric Jones. Hún
varð ófrísk eftir hann en hann fram-
kvæmdi sjálfur á henni ólöglega
fóstureyðingu. Hann nýtti sér þá
ólöglegu aðgerð til þess að ná tökum
á henni svo hann gæti hagnast á
henni og átt mök við hana.
Þríhyrningurinn
Þegar Ray Cook kynntist Kim
Newell var hann óhamingjusamur í
hjónabandi sínu. Kona hans, June,
var níu árum eldri en hann og réð
svo til öllu á heimili þeirra hjóna.
Ástæðan var sú að hún var rík. Hún
átti tvö hús fyrir utan það sem þau
bjuggu í, tvo bíla, mikið af hluta-
bréfum og peninga í banka. Þá hafði
hún líftryggt sig og skyldi Ray fá
tryggingaféð ef hún félli frá á undan
honum.
Þegar Kim kynntist Ray hreifst
hún mjög af honum vegna þeirra
möguleika sem hún taldi kynnin
færa sér. Hún sá fyrir sér líf í alls-
nægtum en til þess að sá draumur
gæti ræst yrði Ray þó að koma konu
sinni, June, fyrir kattarnef. En sam-
band þeirra Rays og Kim hafði ekki
staðið lengi þegar June komst að
því og þá brást hún við á þann hátt
að neita að veita manni sínum
skilnað en hóta jafnframt að gera
nýja erfðskrá. Við það gerbreyttist
aðstaða Rays og Kim en Kim var
ekki lengi að leggja til lausn á vand-
anum.
Tvöfalt uppgjör
Eric Jones, sá sem leiddi Kim
upphaflega af braut dyggðarinnar,
hafði lengi haft tök á henni en nú
fannst Kim tími til kominn að snúa
dæminu við. Hún fór á fund hans og
sagði honum aö hún hefði i hyggju
að fara til lögreglunnar og kæra
hann fyrir ólöglegar fóstureyðingar,
nema því aðeins að hann aðstoðaði
hana við að ráða June Cook af dög-
um. Eric tók fullt mark á hótunum
hennar.
Þann 2. maí 1967 bauð Ray Cook
konu sinni til kvöldverðar. Hún
varð glöð yfir því að hann skyldi
gera það því hún taldi það geta ver-
ið merki þess að hann væri að verða
ungu ástkonunni afhuga. Hún var
því I góöu skapi þegar þau settust
inn í annan bila hennar og óku af
stað til veitingahússins sem var
nokkuð langt frá heimili þeirra. Lá
leiðin meðal annars um fáfarinn
skóg. En þau náðu aldrei lengra en
í hann.
Skyndilega varð Ray að stöðva
bílinn því kyrrstæður bíll lokaði
veginum. Við hann stóð maður sem
sagði bíl sinn hafa bilað. Bað hann
um far. Maðurinn var Eric Jones.
Honum var boðið í aftursætið en
um leið og hann settist inn i bílinn
steig Ray út. Tók Eric nú fram járn-
bút og fór að slá June í höfðuð.
Brátt féll hún æpandi í gólfið og
Vettvangur glæpsins.
reyndi síðan að komast út úr bíln-
um. En Eric kom sínu fram og
skömmu síðar var June öll.
Frásögnin
Meðan Eric var að ráða June af
dögum stóð Ray við bílinn og fylgd-
ist með því sem var að gerast. Og
samtímis gægðist Kim fram undan
tré. Hún hafði komið með Eric en
falið sig svo June sæi hana ekki.
Þau Kim og Eric settust nú upp í
bíl hans og óku burt, eins og áætl-
unin gerði ráð fyrir. Ray settist upp
í bíl konu sinnar og ók honum á tré.
Svo settist hann og beið eftir því að
einhver kæmi á vettvang.
Eftir nokkra bið bar að ökumann.
Sá hann stórskemmdan bíl og konu
liggjandi á veginum í blóði sínu.
Ray sagði skelfilegt slys hafa orðið.
Kona hans hefði slasast mikið og
látist skömmu síðar. Kvaðst hann
hafa dregið hana út úr bílnum eftir
slysið, því hann hefði óttast að það
kviknaði í honum og hann spryngi.
Sá sem að kom trúði sögu Rays og
gerði ráðastafnir til þess að lögregla
kæmi á vettvang. Gerði hún það
skömmu síðar.
Grunurinn vaknar
Lögreglumennirnir sem fengu
málið til meðferðar tóku það föstum
tökum. Þeir voru ýmsu vanir og
þegar þeir höfðu skoðað skemmd-
imar á bílnum, fengið staðfest að
June hafði setið í framsætinu þegar
hann lenti á trénu og kannað áverk-
ana á hinni látnu fannst þeim sem
saga Rays fengi vart staðist.
Áverkamir á June voru á aftan-
verðu höfðinu, enda hafði Eric Jo-
nes setið fyrir aftan hana í bílnum
er hann tók að slá hana með járn-
bútnum. Ef hún hefði setið í fram-
sæti bílsins þegar hann skall á tré-
nu hefði hún hins vegar átt að kast-
ast fram og áverkarnir því að vera á
höfðinu framanverðu.
Ekkert hefur komið fram um það
hvers vegna þau Ray, Kim og Eric
réðu ekki ráðum sínum á þann hátt
að áverkarnir á June fengju staðist
þá skoðun sem gera mátti ráð fyrir.
Er helst að sjá sem Ray hafi treyst
því að Eric myndi sjá svo -um að allt
liti sennilega út, þó ekki væri nema
til þess að vekja ekki upp grun-
semdir um morð, en Eric hafi geng-
ið til verknaðarins án þess að íhuga
hvernig hann ætti að búa um hnút-
ana. Þessi mistök urðu þeim sem að
morðinu stóðu dýrkeypt.
Frekari rannsókn
Það renndi enn styrkari stoðum
undir morðkenninguna að blóð
fannst hvorki á mælaborðinu né
framrúðu bílsins. Mikið blóð var þó
í bílnum - en aðeins á sætisáklæð-
inu og gólfinu.
Rannsóknarlögreglumenn vildu
geta rennt óhagganlegum stoðum
undir þá fullyrðingu að um morð
hefði verið að ræða. Var því tekið
að yfirheyra fólk sem þekkti þau
Ray, Kim og Eric og kom þá í ljós
hvað búið gat að baki. Líftrygging
June vakti grunsemdir, sem og það
að ljóst varð að Ray hafði haldið við
Kim, sem hafði aftur verið í sam-
bandi við Eric árum saman. Þá varð
ljóst að samband þeirra tveggja síð-
astnefndu hafði ekki beinlínis verið
til fyrirmyndar.
Næsta skref rannsóknarlögreglu-
mannanna var að handtaka Ray Co-
ok. Var á hann borið að hann hefði
skipulagt morðið á konu sinni, með
það í huga að komast yfir eignir
henar og geta kvænst ungri og lag-
legri konu. Hann neitaði en þá var
Eric Jonés hantekinn.
Eric gafst upp við að reyna að
verja sig fyrir ásökunum rannsókn-
arlögreglúmannanna eftir nokkuð
stranga yfirheyrslu. Sagði hann Ray
Cook hafa fengið sig til að fremja
moröið og hefði hann lagt til morð-
vopnið.
Ráttarhöldin
Játning Erics varð til þess að þau
Ray og Kim voru handtekin og
smám saman skýrðist þáttur henn-
ar í morðinu. En hún þótti koma
fram á sérstakan hátt og vakti hegð-
un hennar og afstaða undrun því
konan þótti hörð og jafnvel ill. Það
var sem slæmt lífemi á undangegn-
um árum hefði sett sín merki á per-
sónuleika hennar og átti hún eftir
að vekja meira umtal, bæði við sjálf
Ray Cook og Kim Newell, degi fyrir handtökuna.
June Cook.
réttarhöldin og síðar.
Saksóknari lagði málið þannig
fyrir réttinn að eftir að hann lauk
máli sínu þótti fæstum nokkur vafi
á því hvað gerst hafði. Þá var
skýrsla tæknimanna ein og út af
fyrir sig nóg til þess að sýna að saga
Rays Cook um „slysið“ gat ekki átt
við rök að styðjast.
Kviðdómur sakfelldi þau Ray,
Kim og Eric og í júní, sama árið og
morðið var framiö, vom þau öll
dæmd í lífstíðarfangelsi sem þýddi
þó ekki að þau gætu ekki fengið
frelsi síðar.
Lýsing fulltrúans
Tólf árum eftir að hún fór í fang-
elsi var Kim Newell náðuð. Þegar
hún var orðin frjáls kom þó í ljós að
hún hafði ekki tekið miklum sinna-
skiptum í fangelsinu. Dvölin þar
hafði greinilega ekki orðið til þess
að leiða hana af hinum breiða vegi
inn á hinn þrönga stíg dyggðanna.
í viðtölum lýsti hún því hvemig
hún hefði um dagana notið þess að
koma illa fram við karlmenn. Þá
hefði hún einnig átt góðar stundir í
fangelsinu. Þannig var fyrirsögn
eins viðtalsins við hana: „Lesbísk
ástarsambönd mín í fangelsinu". í
sjálfu viðtalinu lýsti hún samskipt-
Kim Newell.
um sínum við nafntogaða morð-
ingja.
Eftir birtingu viðtalanna lýsti
einn af virtustu mönnum hjá
Scotland Yard, Ian Forbes, yfir þvi
að hann liti svo á að Kim Newell
væri ein versta kona sem hann
hefði nokkru sinni hitt. Og hann
lauk ummælum sínum á því að
segja að líklega myndi hann aldrei
hitta neina konu sem tæki henni
fram að þvi leyti.
Þótti ýmsum sem þessi ummæli
sýndu enn einu sinni hver sannleik-
ur er í spakmælinu fom, sem segir
að oft leynist flagð undir fögru
skinni.
„Lausnin