Dagblaðið Vísir - DV - 02.08.1996, Blaðsíða 44

68
FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 1996
%kvikmyndir__________________
Háskólabíó:
Svarti sauðurinn
Hér hefur Chris Farley, í hlutverki bróður frambjóöandans, komiö sér í sér í enn ein
vandræöin.
Hver man ekki eftir ær-
ingjunum tveimur, Chris
Farley og David Spade, í
Tommy Boy sem Háskóla-
bíó sýndi á síðasta ári? Nú
eru þeir komnir aftur í far-
sanum Svarti sauðurinn
(Black Sheep) sem Há-
skólabíó frumsýnir í dag.
Hinn feitlagni Chris Farley
leikur hrakfallabálkinn
Mike Donelly sem vill allt
gera til að hjálpa bróður
sínum til að verða ríkis-
stjóri en bróðirinn veit
sem er að ef árangur á að
nást þá verður hann að
koma litla bróður sem
lengst i burtu frá sér því
það er ekki sama að vilja
hjálpa og að framkvæma
hjálpina og með sanni má
segja að allt snúist í hönd-
unum á Mike.
Til að halda Donnelly
sem lengst í burtu frá kosn-
ingabaráttunni er ráðinn
maður til að gæta hans
fram yfir kosningar og sjá til þess að
hann komi ekki nálægt kosninga-
baráttunni en það þarf nú meira en
einn mann til að stöðva hinn hjálp-
sama Mike Donnelly.
Þeir félagar, Chris Farley og Dav-
id Spade, njóta mikilla vinsælda í
Bandaríkjunum og hafa báðar
myndir þeirra, Tommy Boy og Black
Sheep, fengið góða aðsókn. Þeir fé-
lagar mynda saman dúett sem einna
helst minnir á Abott og Costello þar
sem annar er stöðugt að gera eitt-
hvað af sér meðan hinn er jarð-
bundnari og reynir að siða félaga
sinn. Farley og Spade hafa unnið
saman við gerð Saturday Night Live
sjónvarpsþáttanna vinsælu í fimm
ár. Chris Farley er nú hættur og hef-
ur snúið sér alfarið að kvikmynd-
um, en David Spade er enn innan-
borðs og hefur ekki hug á að hætta
störfum á laugardögum á næstunni.
Leikstjóri er Penelope Spheeris en
hún er ein fárra kvenleikstjóra sem
hafa náð að festa sig í sessi í Holly-
wood. Hún hefur undanfarin ár nær
eingöngu haldið sig við gaman-
myndir eftir að hafa byrjað sem leik-
stjóri heimildarmynda og eru
frægastar The Decline of Western
Civilization 1 og 2. Gamanmyndir
hennar eru Wayne’s World, The
Little Rascals og The Beverly Hill-
billies.
-HK
Rómantiska g anmyndin
Sann&eikurínn um hu
Frumsvnd í i É
Abby
er beinskeyttur
JT''~ og orðheppinn stjórnandi
S útvarpsþáttar.
Noelle er gullfalleg fyrirsæta með
takmarkað andlegt atgervi.
Ljósmyndarinn Ben verður ástfanginn
af persónutöfrum Abby en útliti Noelle.
Gallinn er sá að hann heldur að þær séu
ein og sama manneskjan.

Óvinir í hverju horni
Sérsveitin (Mission: Impossible) fer
troðnar slóðir í gerð njósnamynda þar
sem ómögulegt er að segja til um hver er
vinur og hver óvinur. En það sem hún
hefur fram yfir margar aðrar slíkar er
snjöll úrvinnsla í átakaatriðum sem eru
sterk og áhrifamikil auk þess sem Brian
DePalma er í fínu formi og hefur ekki
sýnt slíkan styrk við stjómvölinn frá því
hann gerði The Untouchables.
Eins og oftast í njósnamyndum er far-
ið vítt og breitt um víðan völl og er að-
eins að finna hnökra í handriti sem eru
þó óþarflega áberandi. í Goldeneye og
The Rock, sem eru myndir sem auðvelt er að taka til viðmiðunar, eru
þessir sömu hnökrar til staðar en lítt áberandi og þvi er heildin mun
sterkari og það er í raun ekki fyrr en eftir að sýningu lýkur að farið er
að hugsa um þá. í Sérsveitinni næst aftur á móti ekki að breiða yfir
þessa hnökra þótt hratt sé farið yfir og á því spennan það til að detta
niður í sumum atriðum.
Tom Cruise er, eins og Brian De Palma, í fínu formi og fer létt í gegn-
um myndina og hefur ekki áður verið jafn sterkur í spennumyndum.
Hann leikur sérsveitarmanninn Ethan Hunt sem er eitt hörkutóla i hópi
sem fæst við mál sem aðrir hafa gefist upp á. í byrjun er hópurinn leidd-
ur í gildru og lítur út fyrir um stund að Ethan sé sá eini sem komist
hefur lífs af úr hildarleiknum. Til að klára verkið og hefna félaga sinna
fær hann til liðs við sig tvö séní til þess meðal annars að hjálpa við að
brjótast inn í aðalstöðvar CIA. Margt fer þó öðruvísi en ætlað var, enda
reynast margir sem Ethan taldi vini sína leika tveimur skjöldum og
loks getur hann engum treyst nema sjálfum sér.
Það eru sérstaklega tvö atriði sem verða eftirminnileg. Fyrst er það
innbrotið í CIA-bygginuna og aðferðin við að ná upplýsingum út úr
móðurtölvu CIA. Það atriði er einstaklega vel útfært og þótt langt sé þá
tapast aldrei hin fína hrynjandi sem einkennir það. Síðara atriðið er
þegar þyrlan eltir járnbrautarlestina inn í göngin undir Ermarsund.
Þar fara tæknimenn á kostum og í þessu atriði og í sjálfri lestinni næst
upp mikil spenna sem dugar út myndina.
Brian De Palma, sem ekki hefur átt sjö dagana sæla síðan hann gerði
Bonfire of the Vanities, sýnir hvers hann getur verið megnugur og hef-
ur góða yfirsýn yfir möguleika kvikmyndavélarinnar en munurinn á
Sérsveitinni og The Untouchables er að þar hafði De Palma mun
sterkara handrit til að byggja á og því nær Sérsveitin ekki The
Untouchables að gæðum.
Áður hefur verið minnst á frammistöðu Tom Cruise. Af öðrum leik-
urum er helst að taka Jon Voigt fram yfir aðra. Hann er í rauninni sá
eini aukaleikaranna sem nær að skapa eftirminnilega persónu. Frönsku
stórleikararnir Jean Reno og Emmanuelle Béart hafa gert betur og ná
litlu sambandi við persónurnar sem þau leika. Það verður þó ekki af
Sérsveitinni skafið að þótt hægt sé að finna að ýmsu þá er myndin þeg-
ar á heildina er litið góð skemmtun.
Leikstjóri: Brian De Palma. Handrit: David Koepp, Robert Towne og Steven Zaillian.
Kvikmyndataka: Stephen H. Burum. Tónlist: Danny Elfman.
Aðalleikarar: Tom Cruise, Jon Voight, Emmanuelle Béart, Jean Reno og Ving Rhames.
Hilmar Karlsson
Stjörnubíó - Frú Winterbourne:
Eins manns dauði er...
Ef einhver skyldi halda að nafn mynd-
arinnar eigi við eina persónu þá skal það
leiðrétt strax að frúrnar, sem bera
Winterbourne-nafnið í ' samnefndri
mynd, eru þrjár. Tvær bera það með
réttu en þriðja frú Winterbourne, sem er
ættarnafn einnar fínustu og virtustu ætt-
ar í Boston, heitir aðeins Connie Doyle
og það er saga hennar sem rakin er á
gamansaman hátt í myndinni.
Það má segja að Connie Doyle eigi sér
aldrei viðreisnar von i New York en
þangað kemur hún blönk, vinalaus og með enga lífreynslu aö baki. Þeg-
ar hún hverfur stuttu síðar þaðan er hún enn þá blönk og vinalaus en
hefur öðlast lífsreynslu og er orðin ófrisk eftir sambýlismann sem hend-
ir henni út þegar hún neitar að losa sig við fóstrið.
Af tilviljun hittir Connie frú Winterbourne, unga, nýgifta og ófríska,
sem er á leið til að hitta tengdaforeldra sína. Þegar lestin fer af teinun-
um ferst frú Winterbourne ásamt eiginmanni en Connie lifir, eignast
barn meðan hún er meðvitundarlaus og til sögunnar kemur þriðja frú
Winterbourne sem, eins og allir aðrir, heldur nú að Connie sé tengda-
dóttir hennar.
Frú Winterbourne er sannkallað núútímaöskubuskuævintýri, ljúf og
stundum góð skemmtun, en ójöfn. Öskubuskan okkar er að vísu dálítið
frábrugðin þeirri sem við eigum að venjast. Hún er ekki með netta fæt-
ur og er nokkrum kílóum of þung. Þá fellur hún aOs ekki inn í skorðað
líf yfirstéttarinnar í Boston. Ricki Lake, sem margir eiga örugglega góð-
ar minningar um úr nýrri myndum Johns Waters, er góð í hlutverki
Conniear, passar vel inn í hlutverk hinnar ómenntuðu alþýðustúlku
sem hefur þó stærra hjarta en flestir sem hún umgengst. Shirley MacLa-
ine bætir einni eftirminnilegri kvenpersónu við stórt safn slíkra og á
ekki í vandræðum með að beina athyglinni aö sér í þeim atriðum sem
hún leikur í. Samleikur hennar og mexíkóska leikarans, Miguel San-
dopval, sem leikur þjón hennar, er sérlega fyndinn. Þá erum við komin
að Brendan Fraser sem er eins og frosin ýsa í hlutverki sínu. Persónan
sem hann leikur, draumaprinsinn Hugh Winterbourne, er að vísu ekki
sú líflegasta í myndinni en það liggur við að Fraser takist að eyðileggja
hvert atriðið á fætur öðru með einstaklega fráhindrandi og litlausum
leik. Ef betri leikari hefði verið í hlutverkinu hefði Frú Winterboufne
verið mun meiri skemmtun.
Leikstjóri: Richard Benjamin. Handrit: Phoef Sutton og Lisa-Marie Radano. Kvikmynda-
taka: Alex Nepomnlaschy. Tónlist: Patrick Doyle.
Aóalleikarar: Shirley MacLalne, Ricki Lake, Brendan Fraser og Mlguel Sandopval.
-Hilmar Karlsson