Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1997, Side 12

12
MÁNUDAGUR 20. JANÚAR 1997
Spurningin
Ertu hjátrúarfull/fullur?
Þórhallur Emil Halldórsson
nemi: Já, þegar það á við.
Benedikt Sigurðsson yfirvélfræð-
ingur: Það örlar á því.
Hlín Kristbergsdóttir nemi: Nei,
ég myndi ekki segja það.
Elísabet G. Jónsdóttir nemi: Já,
svolítið.
Ingi Páll Sæbjörnsson mat-
reiðslumaður: Já, mjög svo.
Eva Arna Ragnarsdóttir
snyrtifræðingur: Ég veit það ekki,
kannski pinupons.
Lesendur
Hvers konar afrek er það að fara upp á fjöll og berjast við þriggja kílóa dýr með vopni?
Aumingjalegt að
skjóta varnarlaus dýr
Einar Karl skrifar:
Mig langar að leggja orð í belg
varðandi aumingja rjúpnaskyttuna
sem skrifaði í DV 12. des. sl. um þá
skelfilegu lífsreynslu að verða
næstum því fyrir skoti. Já, það er
ekki þægileg tilfinning að finna,
„allt í einu þyt við höfuðið". Allar
rjúpur myndu án efa taka undir
það. Oft á tíðum er það því miður
þannig með okkur að við áttum
okkur ekki á því hvernig öðrum
líður fyrr en við stöndum í þeirra
sporum.
„Það er ekki hægt að bera sam-
an fólk og dýr.“ Það er alveg rétt,
við erum æðri öðrum lifandi ver-
um. Við erum víst gáfaðari og
þroskaðari og getum meira að
segja hannað búnað og tæki sem
geta útrýmt okkur öllum sam-
stundis. Er ekki alltaf verið að
skamma köttinn fyrir að leika sér
að fuglunum, drepa greyin sér til
skemmtunar? „Það er ekki það
sama.“ Nú, eru ekki kettir æðri
músum og litlum fuglum? Kettir
geta nefnilega hugsað meira og eru
klók..., er þetta ekki sambærilegt?
Það þykir karlmannlegt að fara
út að skjóta. Hvað getur verið aum-
ingjalegra en að skjóta varnarlaus
dýr? Jú, árásarhvötin í manninum
er í eðli sínu þannig frá sálfræði-
legu sjónarmiði að menn verða að
fá útrás fyrir þessa hvöt, en í nú-
tímasamfélagi gera menn þetta á
siðsamari máta.
íþróttir, eins og karate, júdó,
glíma, fótbolti o.fl., eru heilbrigð-
ari. Þar mæta menn andstæðingi
sínum og yfirbuga hann. Væri
áskorun fyrir Bjarna Friðriksson
að glíma við gamla konu? Væri
áskorun fyrir Jóhann Hjartarson
að tefla við einstakling sem hefði
aldrei sé taflborð á ævi sinni?
Hvað er þá spennandi við að skjóta
rjúpu eða önnur varnarlaus dýr?
Jú, þið rjúpnaskyttur og veiði-
menn eruð það litlir í ykkur að eðl-
isfari að þið berjist við andstæðing
sem á aldrei von. Ykkur er aldrei
ógnað, þið getið aldrei tapað. Mín
skilaboð til ykkar eru: Komið á
júdóæfingu undir Laugardalslaug-
inni mánudaga, miðvikudaga og
föstudaga kl. 18 og svalið ykkar
þörfum eins og menn. Ef þið eru
limlestir eða niðurlægðir á það
hrottalegan hátt að þið bíðið þess
aldrei bætur skulum við koma
með rjúpu á næstu æfingu svo þið
getið glímt við hana og upphafið
karlmennsku ykkar á ný.
Með þessari grein er ekki bara
átt við rjúpnaskyttur og veiðimenn
heldur líka allt það fólk sem skað-
ar vamarlausar verur, dýr eða
menn.
Mannréttindi hér á landi:
Hvað er að gerast?
Eva Símonardóttir skrifar:
Ég var alveg staðráðin í að vera
með þegar maður ársins yrði valinn
á rás 2. Sophia Hansen átti að verða
minn fulltrúi. En sem betur fer
lagði ég við hlustir og fylgdist með
útsendingum sem fylgdu þessu vali.
Óþekkt nafn skaut upp kollinum -
Ottó Sverrisson! Hann var tilnefnd-
ur fyrir það sama og Sophia. Ég
trúði varla mínum eígin eyrum. Það
sem við líðum ekki í Tyrklandi líð-
um við hér á landi. Á íslandi, þar
sem jafnrétti er í heiðri haft og hag-
ur barna hafður í fyrirrúmi, eða
hvað? Hvar er þá aUt jafnréttið (eða
gengur það bara í eina átt?), hvem-
ig er hagur barna mældur og hver
hefur valdið í sínum höndum? Eftir
að hafa hlustað, spurt og hugsað
ákvað ég að kjósa Ottó Sverrisson
sem mann ársins. Sophia fyrirgefur
mér örugglega óstöðugleika minn
því hennar baráttu þekkir þjóðin
vel og styður sem betur fer. En lít-
um okkur nær, hvað er að gerast
hér á landi?
.
Reynslan af járnblendinu er afar slæm og átölulaust virðist geta gengiö að sleppa eitri út í andrúmsloftið.
Minnisvarði iðnaðarráðherra:
Vatnsból í hættu vegna mengunar
Hildur skrifar:
Það er ekki fógur framtíðarsýn
[Ll§|i[D)^\ þjónusta
allan sólarhringinn
- eða hringið í síma
550 5000
nfíilli kl. 14 og 16
sem núverandi stjórnvöld hafa fyrir
þetta svæði og upprennandi æsku
þess sem kemur ekki til með að geta
dmkkið vatnið úr krananum ef
hugmynd er að byggja álver við
vatnsból Akraness og nærsveita til
viðbótar því sem fyrir er.
Ábyrgðarleysi stjórnvalda er yfir-
gengilegt, að setja vatnsbólin í aukna
mengunarhættu með álveri. Þrátt
fyrir kvartanir fólks er í mesta lagi
beðist afsökunar á því að verið sé að
eitra loftið sem fólkið andar að sér.
Annars er nú yfirleitt bara bent á að
það sé heimska og vanþekking að
halda að þetta sé mengun sem frá
þeim fer, þessar líka hreinu vatns-
gufur sem stíga til lofts.
Glæsilegt verður, eða hitt þó held-
ur, svæði sem ber uppi sements-
verksmiðju, járnblendiverksmiðju
og mörg þúsund tonna álverk-
smiðju, allt í einni þyrpingu. Afleið-
ingar þessa framtaks iðnaðarráð-
herra, ef af verður, eru menguð
vatnsból, verðfelldar eignir sem fyr-
ir eru og eyðilögð ímynd svæðisins.
Minnisvarði, sem iðnaðarráð-
herra, Finnur Ingólfsson, er stað-
ráðinn í að reisa sér á viðkvæmu
svæði, undir forsæti Davíðs Odds-
sonar, verður lengi umtalaður og
varla í sömu andrá talað um háa
umhverfisgreindarvísitölu.
Ég skil ekki
þetta fólk
Reynir G. skrifar:
Oft hefur verið talað um að
unga fólkið okkar vandi ekki
nægilega vel til máifarsins og
þar er ég sammála. Hitt þykir
mér sýnu alvarlegra þegar full-
orðna fólkið er alveg eins eða
verra: Vandamálið er að ekki er
kveðið nógu skýrt að, fólk nenn-
ir ekki að klára orðin. Heima hjá
mér var verið að horfa á þáttinn
Ó á dögunum og ég settist niður.
Þar var spjallað við ungt fólk og
ég skildi ekki helminginn af því
sem sagt var. Fullorðna fólkið,
sem kom fram í þættinum í
krafti einhvers embættis, gat
ekki svaraö fyrir sig, hváði og
blés og sletti síðan einhverri út-
lensku sem fáir skildu. Þetta er
ófært.
Hver efast
um mengun?
Steinunn hringdi:
Áburðarverksmiðjan í Gufu-
nesi hefúr ekki verið mikið
nefnd í umræðunni sem átt hef-
ur sér stað í kringum byggingu
álvers og fannst mér því full
ástæða til þess að vekja athygli
manna á þeirri mengun sem
henni fylgir. Ætla menn að segja
að sá mökkur sem liggur yfir
borginni á kyrrum dögum sé
ekki mengun? Við verðum aö
passa landið okkar, loftið og okk-
ur sjálf.
Fleiri
innilaugar
Sundáhugamaður skrifar:
Ég fer mikið í Sundhöll
Reykjavíkur og kann því afskap-
lega vel. Þegar ég er búinn að
synda fer ég í pottinn og þá velti
ég því stundum fyrir mér hvers
vegna ekki séu byggðar fleiri
innisundlaugar hér í bæ. Það
hefur marga augljósa kosti. það
er kalt aö synda úti, það er dýr-
ara að kynda úulaugarnar,
barnafólk notar innilaugarnar
mun meira o.s.ffv. Og fyrst ég er
á annað borð að skrifa þá langar
mig að kvarta undan því hversu
oft laugin er lokuð vegna keppni.
Smáfuglar
og kettir
Guðmundur Gunnarsson
hringdi:
Sumir, reyndar allt of fáir,
muna eftir smáfúglunum og er
það vel. Mér finnst alltaf nota-
legt að hafa mikið af fuglum í
garðinum hjá mér og því gef ég
þeim eins oft og ég get. Það erg-
ir mig því afar mikið þegar kett-
irnir mæta og koma sér mak-
indalega fyrir í miðju fuglafóð-
ursins. Að minu mati er orðið
allt of mikið af köttum og ég vil
gera það að tillögu minni að
kattaeign verði takmörkuð við
einhvem ákveðinn fjölda, ef það
mætti verða til þess að fækka
þeim hér í borginni. Reglur eru
til um hundahald og því ekki um
kattaeign.
Áfram,
Hjálmar!
Skarphéðinn Einarsson
skrifar:
Ég er mjög ánægður með lýs-
ingu Reykjanesbrautarinnar.
Hún stuðlar að öryggi og mér er
sagt að alþingismaðurinn Hjálm-
ar Árnason hafi átt frumkvæði
að því að verkið var unnið.
Hjálmai- er skörungur á Alþingi
og Suðumesjamönnum er sómi
að því að eiga slíkan fulltrúa á
þinginu.