Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1997, Blaðsíða 18

18
enmng
MÁNUDAGUR 20. JANÚAR 1997 JL>"V
Dýrin eru
í steinunum
Pál Guðmundsson myndlistar-
mann á Húsafelli dreymdi fyrir DV-
verðlaununum sínum í fyrra en
enga slíka aðvörun fékk hann áður
en Aðalsteinn Ingólfsson hafði sam-
band viö hann um gerð verðlauna-
gripa fyrir DV í ár. Hann tók samt
verkefnið fúslega að sér og var fljót-
lega kominn með hugmynd.
„Ég var strax ákveðinn í að
vinna gripina í steina úr Bæjargil-
inu fyrir ofan Húsafell og búa til
sérstaka mynd fyrir hverja list-
grein. Ég meitla lágmynd af dýri í
eina hlið steinsins og myndin er
eins konar tákn fyrir listgreinina.
Þó ekki endilega hefðbundið tákn
því ég leyfði dýrinu sem ég sá í
steininum að koma út og ákvað svo
á eftir fyrir hvaða grein það stæði.
Fyrir leiklistina gerði ég apa i
gráfjólubláan stein, afskaplega kím-
inn á svipinn. Tákn bókmenntanna
er gul ugla, og fyrir tónlistina gerði
ég fugl. Hann er brúnn og það er
silfurberg í vængjunum. Fyrir
byggingarlistina gerði ég gulan fíl -
hann var bara þama í steininum -
og listhönnuðurinn fær hrút.“
- Hvemig tengirðu hrút við list-
hönnun?
Páll Guömundsson myndlistarmaöur á Húsafelli.
DV-myndir ÞÖK
Steinarnir sem Páll er aö vinna verölaunagripi DV úr.
„Vegna ullarinnar og homanna
sem hafa verið notuð í marga list-
ræna hluti. Auk þess er hann listi-
lega hannað dýr.
Fyrir myndlistina gerði ég sauð-
naut sem skiptir um lit og tákn
kvikmyndalistarinnar er gult ljón.
Bókmenntimar, byggingarlistin og
kvikmyndimar mynda skemmti-
lega gula þrenningu. Svo bjó ég til
rauðfjólubláan fisk handa DV.“
- Af hverju fisk?
„Af því að Jónas Kristjánsson er
svo mikill áhugamaður um fisk og
fiskréttir era snæddir við verð-
launaafhendinguna. Þetta er heldur
engin ýsa - þetta er furðufiskur."
- Þú nefnir marga liti á þessum
steinum ...
„Já, Bæjargilið er náma af ólik-
um bergtegundum. Guli steinninn
er líparít en rauða og fjólubláa
grjótið veit ég ekki hvað heitir og
hef ekki fengið svör frá jarðfræð-
ingum um það, en þetta er talið
mjög gamalt berg. Það er frekar létt
í því og gott að vinna í það. Forfeð-
ur mínir hjuggu fallegu legsteinana
í kirkjugarðinum hér úr þessu
bergi.
Mér fannst mjög skemmtilegt að
fá þetta verkefni," bætir Páll við.
En hvað ætlar hann að gera næst?
„Ég er að undirbúa litla sýningu
sem ég verð með hjá Sævari Karli í
lok mars, en er ekki alltof snemmt
að tala um hana? Þar verð ég með
steinsamlokur sem er það nýjasta
PS ...

hjá mér. Þá lyftir maður loki af
steini og finnur mynd innan í hon-
um.“
Eins og heyra má er Páll frjór
listamaður sem hikar ekki við að
framkvæma furðulegustu hug-
myndir. Menningarverðlaun DV í
fyrra fékk hann fyrir sérkennilega
myndlistarsýningu sem hann setti
upp í Surtshelli sumarið 1995, og á
Listahátíð í sumar sem leið vann
hann sýningu fyrir Listasafn Sigur-
jóns Ólafssonar sem fléttaðist
skemmtilega saman við höggmynd-
ir Siguijóns. Við óskum honrnn
áframhaldandi orku og góðs gengis.
Gripir Páls verða afhentir
listamönnum við hátíðlega athöfn
27. febrúar næst komandi.
Listin er löng
- og lífið líka
í grein á menning-
arsíðu í síðiistu viku
var Erni Ámasyni,
leikara og söngvara,
líkt við Victor
Borge, að gefnu tilefni. Örn
engu að kvíða þess vegna því Victor
gamli er enn að skemmta, 89 ára
gamall. Um daginn undirritaði hann
samning um að koma fram í Carneg-
ie Hall á níræðisafmælinu sínu, 3.
janúar 1998, og sjö næstu kvöld. Og
vitaskuld er verið að skrifa ævisögu
hans - undir vinnuheitinu „Brosið
er stysta leið milli tveggja aðila".
í grein í Politiken nýlega segir
blaðamaðurinn frá því að í viðtali
við þennan mikla grínara hafi hann
leyft sér að segja við hann: „Victor
Borge, það er sagt að i
þér séuð skemmtileg-1
asti maður í heimi.“
Það stóð ekki á I
svarinu: „Þetta hélt
ég líka - áður en ég |
hitti yður.“
Páfinn, ég og Boris
Jeltsín!'
Og talandi um aldna en
síunga listamenn þá var
langt viðtal við leikar-
ann John Gielgud í
Guardian skömmu iyr-
ir jól. Hann er 92, lék
sitt fyrsta hlutverk á
sviði Old Vic í London
og er enn að leika -
ekki þó á sviði heldur í kvikmyndum
og sjónvarpi. „Ég hef ekkert annað
að gera en vinna," segir hann,
mæðulega, „ílestir vinir mínir eru
famir. Það er versti gallinn við að
verða gamall. Annar galh er hvað
jjallir bera óskaplega mikla virðingu
fyrir svona öldungi, manni er aldrei
sagt frá því nú orðið þegar maður
gerir illa,“ segir hann og er hræddur
við það. Hann er líka hræddur við
dauðann og þolir ekki afmælisveisl-
ur; þó getur hann gert gys að fólki
sem sífellt á von á dauða hans:
„Stundum er eins og við séum í
! kapphlaupi, páfinn, ég og Boris
Jeltsín!“
Dansarinn frá Köln
Um miðjan næsta
j mánuð ffumsýnir ís-
lenski dansflokkurinn
sýningu í Borgarleik-
húsinu undir stjórn
eins þekktasta dans-
höfundar og dans-
stjóra Þýskalands,
| Jochens Ulrichs.
kom hingað fyrir tíu árum og stýrði
jþá einni vinsælustu danssýningu á
I íslandi frá upphafi, Ég vil dansa við
j þig, og lokkaði til sín til Kölnar eina
; unga dansmey úr flokknum, Katrínu
! Hall.
Sem kunnugt er yfirgaf Katrin
dansflokk Ulrichs í Köln, Tanz-For-
mn, á hátindi ferils síns sem ballett-
dansmær til að taka við stjóm ís-
| lenska dansflokksins. En hann hefur
greinilega ekki sagt skilið við hana.
Þó að Katrín hafi dansaö í verkinu
með Tanz-Forum munum við því
miður ekki fá að sjá hana dansa með
flokknum sinum í þetta sinn ...
Löng meðganga
Einn moli að lokum úr úttekt
Jyllands-Posten á dögunum á villum
í kvikmyndum. Sögufróðum mönn-
um þykir mikið undur að hetjan
hans Mels Gibsons í Braveheart,
William Wallace, skuli eiga barnið
með henni Isabellu Englandsprins-
essu því hann var tekinn af lifi árið
1305 en hún eignaðist ekki barnið
fyrr en 1312.
Svona gerir Páll: klappar á steininn meö naglaspýtu þar til dýriö kemur út úr honum. Hausarnir fyrir aftan hann fylgj-
ast vel meö.
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttir