Dagblaðið Vísir - DV - 14.02.1998, Blaðsíða 16

LAUGARDAGUR 14. FEBRÚAR 1998 JLj"V
★
16 ★
'tfr
vlðtal
Robin Williams, aðalleikarinn í Flubber, lætur ímyndunaraflið skoppa út um allt í einkaviðtali við helgarblað DV:
Flubber er ný œvintýramynd frá Disney þar sem
Robin Williams leikur snjallan prófessor og upp-
finningamann sem er gjörsamlega úti á þekju og
utan vió sig. Myndin er frumsýnd hér á landi um
helgina í Sam-bíóunum, á sama tíma og í helstu
bíóhúsum Evrópu. Williams var í banastuði þegar
hann hitti útsendara Helgarblaös DV í einkaviö-
tali í London á dögunum.
Robin Williams er frægur fyrir
glens og grín. Hann sló fyrst í
gegn í Good Morning Vietnam og
var síðan útnefndur til ósk-
arsverðlauna fyrir leik sinn í
Dead Poets Society. Hann sýndi
síðar að hann væri ekki bara
brandarakall, t.d. í mynd Terrys
Gilliams, The Fisher King, og
Awakenings, þar sem hann lék á
móti Robert De Niro, en spaugið
er greinilega hans sterka hlið og á
undanförnum árum höfum við að-
allega séð hann í myndum, ætluð-
um yngri áhorfendum: Hook,
Toys, Mrs. Doubtfire, sem sló eft-
irminnilega í gegn, og svo ljáði
hann andanum í lampanum rödd
sína í teiknimyndinni Aladdin.
Endurgerð mynd
hjá Disney frá 1961
Flubber er endurgerð á The
Absent Minded Professor sem Dis-
neyfyrirtækið framleiddi 1961.
Það var dæmigerð Disneymynd
með léttu gríni og göldrum en nú
hefur tækninni fleygt fram og Dis-
ney hefur ákveðið að kynna hinn
skemmtilega gleymna prófessor
fyrir nýrri kynslóð. í dag er mögu-
legt að gera ótrúlega hluti með
nýrri tölvutækni og kvikmynda-
brellum.
Brainard prófessor, sem Robin
Williams leikur, er svo utan við
sig að hann hefur tvisvar gleymt
að mæta í sitt eigið brúðkaup, en
hann er líka að vinna að merkileg-
um hlut með Weebó, aðstoðarvél-
menninu fljúgandi. í sameiningu
tekst þeim að búa til „flöbber",
grænt, hlaupkennt efni sem er svo
hlaöið orku að það er hættulegt að
anda á það. Minnsta hreyfing
kemur þessum efnismassa af stað
og með smá-flöbber undir skósól-
unum getur maður stokkið tugi
metra, boltar geta skoppað til
tunglsins og bílar geta flogið -
möguleikarnir eru endalausir.
Vondir menn komast á snoðir um
upfinninguna og hefst nú spenn-
andi eltingaleikur sem gengur út
á að ná flöbberinu úr höndum ill-
mennanna og vinna aftur ást
hinnar vonsviknu kærustu.
Slakar aldrei á
Robin Williams slakar aldrei á.
Ef þú, lesandi góður, hefur haldið,
eins og ég, að hann færi yfirleitt
eftir vel æfðu og vandlega úthug-
suðu handriti og væri síðan af-
slappaður venjulegur einstakling-
ur þegar kvikmyndavélinni er
ekki beint aö honum, þá get ég
upplýst að svo er ekki. ímyndið
ykkur hann eins og hann kemur
fyrir á kvikmyndatjaldinu, eða
sjónvarpsskjánum í sínum hröðu
brandararokum, eins og t.d. í
Good Moming Vietnam, þar sem
hann baðar út öllum öngum, gefur
frá sér skrýtin hljóð og talar í
mörgum mismunandi teikni-
myndaröddum í einhvers konar
nútímaeftirhermu- og revíustíl.
Það, iesandi kær, er dempuð út-
gáfa af þessum ofvirka náunga.
Hann hefur einhvern veginn náð
að tengja munninn á sér beint við
sitt spræka ímyndunarafl. Þar er
engin bremsa, dellan vellur upp
úr honum, brandararnir koma á
færibandi og maður nær ekki nema
broti af öllum tengingunum og til-
vitnunum sem hann þeytir í áttina
til manns á ljóshraða, hvað þá að
hægt sé að snara slíku auðveldlega
yfir á íslensku. Þá er bara að vinda
sér i spumingarnar:
Beygðu þig, leikaradjöfull!
- Eru einhver atriöi í Flubber
hreinn spuni?
„Já, það eru nokkur samtöl við
vélmennið sem komu bara upp úr
mér. Flest þeirra voru síðar klippt
út en eitthvað fékk að halda sér.
Mest er kannski af spunaatriðum
þegar ég, eða prófessorinn, er að
uppgötva þetta nýja efni,
„flöbber", þá kom alls konar
þvæla upp úr mér. Sumt var
kannski ekki við hæfi
bama, eins og t.d.: „íþrótta-
menn um allan heim munu
nudda þessu á boltana
(balls) sína.“ Ég reyndi að
gera aðeins meira úr því at-
riði, meira en bara að beygja
sig undan fljúgandi „flöbberi",
því ég þurfti að beygja mig tíu
milljón sinnum fyrir ímynduðum
fljúgandi flöbberi“, nei, áöur en
þú spyrð, það var ekki þannig að
þeir væru að skjóta þessu á mig i
raunveruleikanum ... beygðu þig,
leikaradjöfull, bang, búmm,
bang.“
Spennir greipar og
krýpur á kná
- í því atriöi sjáum við þig halda
mörgum ,Jlöbber-boltum“ á lofti í
einu, hefuröu lœrt aö Joggla"?
Þegar Robin svarar þessari
spumingu lætur hann eins og hann
gráti af gleði og þakklæti í minn
garð, spennir greipar og krýpur á
kné, sprettur síðan upp og
heldur áfram:
„Já, þakka
þér fyrir
að
spyrja mig að þessu, takk, takk,
takk, ég kann virkilega að joggla,
ég er nokkuö góður í að halda
þremur boltum á lofti í einu, já,
þriggja bolta flug, það get ég nokk-
uð vel, eiginlega get ég haldið
fimm boltum á lofti ef mínir tveir
litlu lífrænu boltar eru taldir með.
Það stóð til á tímabili að ég léki
götuleikara og trúð í einhverri
mynd sem varð síðan aldrei gerö
og þá lærði ég að joggla bæði bolt-
um og kylfum.“
Farðu í megrun
- Nú flýguröu töluvert mikiö í
þessari mynd, hvernig var þaö
gert?
„Það var notað nýtt kerfi sem er
kallað nítrógen-spil, ég veit svo
sem ekki hvemig það
virkar tæknilega
þetta er svipað
og gamla tal-
íukerfið
sem
var
notað í Hook, þá fór maður í sér-
stakar brækur, mjög, mjög,
mjööög þröngar, svokallaðar sópr-
anbuxur (háir tónar og söngur)
með tveim lykkjum á mjöðmun-
um og svo voru átta sviðsmenn
sem hífðu mann á loft og æptu all-
ir í kór: „Farðu í megrun, feita
svín.“ Núna hefúr tæknin tekið
við og þeir geta þeytt manni upp í
þrjátíu metra hæð og látið mann
hrapa aftur niður og stoppað
mann tvo sentimetra fyrir ofan
gólfið, eða undir því, eftir því
hvernig liggur á þeim. Spilið
rennur eftir bitum í loftinu
þannig að maður getur flogið út
um allt. Þetta er mjög öflug græja,
þetta var ógeðslega gaman, eins og
besta tækið i tívolí. Ég var pínulít-
ið hræddur í fyrsta fluginu en svo
var þetta bara æðis-
legt fjör, ég vil
ekki
A ráttri hillu

sa
m

hugsa um það hvað gæti gerst ef
eitthvað færi úrskeiðis ... fjoing,
sprong og splass ... og einhver seg-
ir: Úps, þar fór hann, hver man
símann hjá Eddy Murphy?!“
Sama saklausa sagan
- Er mikill munur á þessari
mynd og gömlu útgáfunni?
„Það er mjög margt sameigin-
legt, eins og t.d. ástarsagan, hún
er sú sama, en núna er hægt að
gera svo margt með nýrri tækni. í
gömlu myndinni var flöbberið
bara svartur blettur, skoppandi á
tjaldinu, núna hefur það meiri
persónuleika og hægt að leika sér
miklu meira með það. í gömlu út-
gáfunni hafði prófessorinn þjón-
ustustúlku og hund en núna er
hann með fljúgandi vélmenni.
Bíllinn er líka nýrra módel, í
gömlu myndinni var hann T-Ford
frá 1912 en núna var notað ’62-
módel af Thunderbird. Að öðru
leyti er þetta sama saklausa sagan
með ótrúlega gamaldags gildi.“
- Áttiröu auövelt meö aö til-
einka þér prófessorshlutverkiö?
„Já, ég held það. Þetta er mað-
ur sem er svona utan við sig af
því að hann er svo saklaus og
getur einbeitt sér svo gjörsam-
lega að einhverjum einum
hlut eða verkefni að hann
gleymir öllu öðru. Hálfbróð-
ir minn, Lawrence, er eðl-
isfræðingur og kennir í
Memphis, hann er doktor í
ljóseindafræði og er ná-
kvæmlega svona, hann get-
ur gjörsamlega einbeitt sér
að einhverjum fræðúm og
ekki áttað sig á því að hann
er buxnalaus. Ég á eiginlega
bara einn bróöur sem var
skipt í tvennt, það var hræði-
legt ... en nú á ég tvo frábæra
hálfbræður."
- Er eölisfrœói sviö sem þú heföir
getaö hugsaö þér aö fara út í ef þú
heföir ekki orðiö leikari?
„Nei, ég byrjaði að stúdera stjóm-
málafræði en eftir fyrsta árið datt
ég inn á spunanámskeið hjá leiklist-
ardeildinni og eftir það ... fjúmm,
það varð ekki aftur snúið, það var
svo gaman hjá mér að pabbi minn
áttaði sig á því aö hann vildi ekki
borga of fjár fyrir fallista í stjóm-
málafræði og ég fór í leiklistarskóla
(Julliards) og fór síðan að vinna í
tilraunaleikhúsi í San
Francisco og fór síðan að
skemmta á sviði
með „uppi-
standi“. Ef
Robin Williams í hlutverki sínu í
Flubber sem prófessorinn sein-
heppni og utan gátta.