Dagblaðið Vísir - DV - 18.04.1998, Síða 12

12
Oðtal
LAUGARDAGUR 18. APRÍL 1998 DV
Kona Valgeirs Víðissonar, sem hvarf með dularfullum hætti fyrir fjórum árum, er ráðþrota:
segir Unnur Millý en 10 ára sonur þeirra Valgeirs er á hrakhólum í heilbrigðiskerfinu eftir að hafa verið misþyrmt
„Auövitaö er ég ekki sátt og
tel að kerfiö hafi brugöist
okkur. “ Þetta segir Unnur
Millý Georgsdóttir, kona Val-
geirs Víöissonar sem hvarf
sporlaust í Reykjavík fyrir
fjórum árum, aö því er virö-
ist meö dularfullum hœtti.
Hún er engan veginn sátt viö
þátt lögreglunnar viö rann-
sókn hvarfsins og telur aö
mikilvœgum sönnunargögn-
um og vitnisburði hafi veriö
stungiö undir stól. í lok
mánaöarins, 30. apríl, veröur
Valgeir formlega lýstur lát-
inn fyrir dómþingi í Héraðs-
dómi Reykjavíkur, komi ekk-
ert út úr fyrirkalli sem dóm-
urinn hefur auglýst en þenn-
an dag er hverjum þeim
stefnt fyrir dóm sem telur sig
geta gefið upplýsingar um
dvalarstaö eöa afdrif Val-
geirs.
Það er ekki bara að Unnur sé
ósátt við kerfið vegna lögreglurann-
sóknar á hvarfi manns hennar held-
ur ekki síst vegna meðhöndlunar
heilbrigðiskerfisins á 10 ára syni
þeirra Valgeirs. Hann hefur verið á
hrakhólum eftir að honum var mis-
þyrmt sl. haust í Bústaðahverfmu.
Þar var hann af nokkrum unglings-
piltum þvingaður til að taka inn
töflur, sniffa og kyngja gasi, auk
þess sem hann var laminn, gyrt nið-
ur um hann og sígarettu troðið upp
í endaþarm hans. Flutti hún hann
meðvitundarlausan á spítala. Eftir
þessa hræðilegu upplifun segir
Unnur að sonur hennar hafi fengið
flogaköst, eilífar martraðir og
vakni oft upp kófsveittur um næt-
ur.
Heiftarleg flogaköst
Frá því skömmu eftir hvarf Val-
geirs var sonur þeirra greindur sem
ofvirkur, þá 6 ára gamall, og sam-
kvæmt læknisráði var honum kom-
ið fyrir á bama- og unglingageð-
deildinni við Dalbraut eftir atburð-
inn í haust. Þar var hann í fjóra
mánuði eða þar til í febrúar á þessu
ári að hann fékk ekki lengur þar
inni. Hafði dvölin þó verið fram-
lengd vegna heiftarlegra floga- og
hræðslukasta sem hann fékk.
Eftir það var hann hjá Unni í
u.þ.b. mánuð og segir hún hann
hafa verið kominn að sturlunar-
mörkum. Erfitt hafi verið að hafa
hann heima þar sem vegna mis-
þyrmingarinnar í haust hefði verið
mælst til að hann færi ekki út fyrir
hússins dyr vegna „hættulegra
stráka sem ganga lausir í hverfinu".
Unnur segist iðulega horfa á gerend-
urna í málinu út um gluggann hjá
sér og eina sem henni sé sagt er að
selja íbúðina sína og flytja úr hverf-
inu.
„Aðalgerandinn hefur lagt son
minn í einelti og það endaði með
því að ég lét hirða hann í vor. Hann
tók það ekki til sin heldur bara
horfði brosandi á mig. Lögreglan
hefur sagt mér að ekkert sé hægt að
gera, hann fari bara á Litla-Hraun
þegar hann verði 18 ára. Mér skilst
mann eða stuðn-
ingsfjölskyldu en
alltaf fengið þau
svör hjá Félags-
málastofnun að
það væri ekki
hægt, kvótinn
væri fullur. Það
var ekki fyrr en
hann fékk inni á
Ásvallagötu að
hann fékk tilsjón-
armann," segir
Unnur Millý en
hún á að auki
tvær dætur, 18 og
4 ára.
Minningar-
athöfn eða
jarðarför?
Hún segir Val-
geir hafa gengið
elstu dóttur sinni
í föðurstað og
ávallt reynst
hehni
Þetta er ein síðasta myndin sem tekin var af Valgeiri Víðissyni áður en hann hvarf sporlaust 19.
júní 1994. Hér er hann ásamt syni þeirra Unnar Millýjar þegar dóttir hennar var fermd í apríl sama
ár. Síðustu samskipti feðganna voru þegar Valgeir ók syni sínum norður í land til sumardvalar
í sveit, tveimur vikum fyrir hvarfið.
góður. Þau Valgéir kynntust fyrst
árið 1983 og hún segir samband
þeirra lengst af hafa gengið vel.
Snurður hafi hlaupið á þráðinn
öðru hvoru en þau ætíð verið góð-
ir vinir. Valgeir hafi verið traustur
vinur vina sinna og ákaflega barn-
góður.
„Ég heyrði síðast i honum
tveimur dögum áður en hann
hvarf og ég fann að það var ekki al-
veg allt í lagi,“ segir Unnur en vill
ekki ræða hans hvarf frekar. Hún
geti haft skaða af en margt undar-
legt hafi gerst í kjölfar hvarfsins og
hvernig staðið var að rannsókn
þess.
Eins og kom fram i fréttum á sín-
um tíma var talið að hvarf Valgeirs
hafi tengst fikniefnaheiminum. Val-
geir var það sem Unnur kallar send-
ill „og ekkert annað“.
Hún vonast til að fyrirkallið í
Héraðsdómi Reykjavíkru- 30. apríl
geti dregið fram einhverjar upplýs-
ingar um afdrif Valgeirs. Hún segir
að minningarathöfn hafi verið fyrir-
huguð í sumar en það geti
allt eins orðið
jarðarfór.
-bjb
að á stuttum tíma hafi hann fengið
á sig 8 kærur vegna alvarlegra lík-
amsárása," segir Unnur.
Vafasamt námsefni
Um miðjan mars sl. fékk hún
pláss fyrir son sinn á unglingaheim-
ilinu við Ásvallagötu. Þar er hann
ásamt nokkrum krökkum sem eru
nokkuð eldri en hann, 14-16 ára.
Hann fær að koma heim aðra hverja
helgi en frá því í haust hefur hann
gengið í Dalbrautarskóla. Unnur
segist ekki vera alls kostar sátt við
skólann, einkum vegna námsefnis
sem sonur hennar og tveir félagar
hans gerðu um forvarnir í vímu-
efnamálum. Þeir hafi gert mynd-
band þar sem þeir léku fikniefna-
neytendur á heldur vafasaman hátt.
Þóttust vera í vímu eftir að hafa
reykt hass og sniffað. Unni finnst
þetta vera fyrir neðan allar hellur,
þarna sé verið að ýta syni hennar
fram af brúninni.
Engin svör berast
Unnur og lögfræðingur hennar
hafa kynnt vandann í heilbrigðis-
ráðuneytinu og hjá borgaryfirvöld-
um en engin svör hafa borist. Unn-
ur segist vera ráðþrota. í raun sé
búið að leggja líf þeirra mæðgina í
rúst þegar Valgeirsmál er með-
talið.
„Það vilja allir allt fyrir okkur
gera en ég er ekki sátt við þau úr-
ræði sem honum standa til boða.
Hann hefur ýmist verið vistaður
með hvítvoðungum eða hörðnuð-
um unglingum. Ég hef viljað aö
hann fái inni á Kleifarvegsheimil-
inu. Það er eina heimilið með sér-
hæfðu fagfólki þar sem markviss
tilfinningavinna fer fram með
börnin. Á slíkri meðferð þarf sonur
minn að halda, ég hef orð okkar
læknis fyrir því. Til að fá þar inni
þurfa börnin að vera í sérdeild
Laugarnesskóla. Sú deild er full
auk þess sem mér skilst að loka
eigi heimilinu í vor vegna fjár-
skorts. Maður á varla til orð. Það
ætti að reisa fleiri slík heimili frek-
ar en að loka þeim. Nóg er húsnæð-
ið alls staðar og fólk með réttu
menntunina. Nei, heilbrigðiskerfið
sker frekar niður og sendir börnin
út í sveit. Þar hefur alls konar
heimilum verið komið upp víða um
land. Þar vilja allir krökkunum vel
en þetta eru bara ekki réttu úrræð-
in,“ segir Unnur en ákveðið hefur
verið að sonur hennar fari í sumar
að Geldingalæk í Árnessýslu. Þau
mæðginin fóru þangað í gær til að
kynna sér aðstæður og segir Unnur
son sinn hafa sagt: „Mamma, hér
vil ég ekki vera.“
Fordómar og einelti
Eins og áður sagði var sonur
Unnar greindur ofvirkur skömmu
eftir hvarf Valgeirs. Unnur segir
niðurstöður greiningarinnar
hafa m.a. verið þær að henni
skyldi ekki vera hjálpað á
neinn hátt.
„Það átti að fylgjast með
mér úr fjarlægð og sjá hvernig
tækist til. Ef hann yrði van-
sæll þá ætti að endurskoða mig
sem uppalanda. Málið var að
hann var nýbúinn að missa pabba
sinn og var mjög langt niðri. Hann
fékk enga sálfræðihjálp og varð fyr-
ir fordómum og einelti í skóla
vegna þess að pabbi
hans var týndur.
Ég hef á þess-
um tíma far-
ið fram á
tilsjón-
ar- ■
i' ’
Unnur Miliý ásamt syni þeirra Valgeirs. Hann var 6 ára þegar faðir hans hvarf.
DV-mynd GVA