Dagblaðið Vísir - DV - 18.04.1998, Síða 16

16
LAUGARDAGUR 18. APRÍL 1998
viðtal
** ★----
Leikhús ímyndunaraflsins
■ ■ /
rætt við Sigurð Sigurjónsson leikstjóra og Orn Árnason leikara um Gamansama harmleikinn og þá sjálfa
„Þaö er skemmtileg pœling aö
persónur séu til áöur en þœr
eru skrifaöar; aö þaö sé ein-
hver annar heimur þar sem
allar persónurnar eru tilbún-
ar. Hamlet er þarna og Ragn-
ar Reykás. Síöan er einhver
sem skrifar: Já, Hamlet... Þá
fer hann niöur í þaö hlutverk. “
Á sumardaginn fyrstá, þann 23.
apríl, verður leikritið Gamansami
harmleikurinn eftir Eve Bonfanti og
Yves Hunstad frumsýnt á Litla sviði
Þjóðleikhússins. Þetta leikrit er að
mörgu leyti mjög sérstakt, ekki síst
fyrir það að það er aðeins einn leik-
ari sem fer með mörg hlutverk.
Þetta er ekki farsi, eins og nafnið
gefur kannski tilefni til að halda,
heldur er þetta gamansamt verk
með heimspekilegu ívafi.
Leikstjóri verksins er Sigurður
Sigurjónsson en leikarinn er Örn
Árnason. íslendingar eru ekki
ókunnugir þessum tveimur sem
hafa, ásamt þeim persónum sem
þeir hafa skapað, verið með elskuð-
ustu mönnum þjóðarinnar.
Leikstjórn og leikur
Þegar þjóðleikhússtjóri fól þeim
verkefnið var hann ekki búinn að
ákveða hvor myndi leikstýra og
hvor leika. Þeir félagar réðu fram
úr þvi í sameiningu. „Þetta þróaðist
svona óvart og viljandi og ég held
að við séum báðir mjög sáttir við
það,“ segir Sigurður. „Sigurður er
nú búinn að vera mun lengur í leik-
húsinu en ég. Maður leyfir nú
nestomum að leikstýra," segir Örn.
Sigurður stefnir að því að snúa
sér meira að leikstjóm. „Því er ekk-
ert að leyna hjá mér. Ég er búinn að
vera þetta mörg ár í leikhúsi og
seinni árin hef ég hugsað til þess að
fara að leikstýra mun meira. Ég
held það gerist með flesta leikara
þegar þeir em búnir að leika í
ákveðinn árafjölda aö þeir segi „ah,
nú verð ég að leikstýra" og þá verð-
ur leikarinn að láta reyna á það.
Kannski hentar það honum ekki,
kannski finnst honum það leiðin-
legt, kannski getur hann það ekki
en ég held hann verði ekki sæll fyrr
en hann hefur reynt það. Ég held að
það sé vont aö þurfa að segja það
þegar maður er kannski á síðustu
metrunum, „ah, maður hefði þurft
að reyna að leikstýra“. Maður þyk-
ist hafa safnað saman einhverri
reynslu og vill ekki brenna inni
með hana. Það em ekki allir sem fá
þetta tækifæri þannig að ég er mjög
þakklátur fyrir það. Þetta á vel við
mig og ég vil reyna áfram. Ekki það
að ég sé að hætta að leika en ég get
séð fyrir mér að draga aðeins í land
þar í bili. Þessi uppsetning hefur
veriö mjög þakklát glíma og sérstak-
lega að vera með Erni, manni sem
ég þekki vel og treysti." Örn segir
að þetta hafi veriö mjög fint, „hann
er efnilegur og kominn tími til að
hann fengi að leikstýra".
Skemmtilegt og marg-
slungið verk
Þeir félagar eru mjög hriftiir af
verkinu, það henti þeim mjög vel og
sé skemmtilegt. „Þetta er mjög flókið
verk þó að það virðist einfalt við
fyrstu sýn. Það kemur á daginn að
það er margslungið. Við höfum reynt
að kafa eins djúpt í verkið og við get-
um og reynt að finna sem mest út úr
því. Ég segi núna að ég er mjög
ánægður með útkomuna," segir leik-
stjórinn. „Við höfum báöir mjög
gaman af leikhúsi imyndunaraflsins
og ef eitthvað kemst nálægt því þá er
það þetta verk, þetta er leikhús í
sinni tærustu rnynd," segir Örn.
Þeir félagar segja að erfitt sé að
sétja fmgurinn á viðfangsefni Gam-
ansama harmleiksins. Sigurður seg-
ist sjá nýjar hliðar á hverri æfingu.
„Það er ekki létt að segja um hvað
leikritið er í einni setningu. Það gæti
fjallað um ástina; það að lifa lífinu
lifandi; það að varðveita barnið í
sjálfum sér og ímyndunaraflið; það
að láta drauma sína rætast og svo
framvegis og svo framvegis. Það gæti
líka fjallað um leikhúsheiminn,
glímu leikarans við hlutverkið og er
að mörgu leyti skrifað sem slíkt en
merkingin er víð og opin. Það má
skilja og á að skilja verkið á ólíka
vegu. En fyrst og síðast er þetta
skrifað og sett fram á gamansaman
hátt og i léttum dúr, án þess að þaö
séu nein skrípalæti. Þótt menn haldi
það náttúrlega og eðlilega þegar við
eigum í hlut. Þetta er ekki Spaug-
stofudrama í þeim skilningi."
Sigurður segir að þögn, nálægð og
notalegheit sé stór hluti af sýning-
unni. „Þetta á að vera notaleg sýn-
ing, ekki sýning sem slær mann utan
undir. Maður á að fara heim eins og
maður hafi farið í gott bað. Það væru
góð áhrif fyrir minn smekk. Að fólk
færi með bros út í annað og héldi
áfram að hugsa um það sem því þyk-
ir leikritið fjalla um.“
Erffitt hlutverk
Það er ekki létt verk að 6tanda
einn á sviði í einn og hálfan klukku-
tíma og í gífurlegri nálægð við
áhorfendur. Það er verkefni Arnar
Ámasonar í þessari sýningu en
hann leikur einn fjölmörg hlutverk
verksins. „Það er fullt af fólki sem
kemur við sögu í leikritinu. Það er
bara leikið líka. Það leikur," segir
Örn og þegar blaðamaöur spyr
hvort hann fari létt með það þá
svarar hann: „Ég veit það ekki en
persónurnar birtast á sviðinu."
Hann segir að sýningin sé mjög erf-
ið líkamlega. „Þetta er eins og
fimmtíu kílómetra maraþonhlaup.
Ég er ekki mjög góður í því,“ segir
Öm hlæjandi og bætir við, „þetta
tekur vissulega á, maður svitnar
duglega. Þetta er fin líkamsrækt.
Það hefúr tekið tíma að læra verkið
og koma þessu þannig að það mynd-
ist einhver heild í hnakkanum á
manni. Þetta er að smella saman.“
Traust vinabönd
„Það var orðið tímabært að við
Örn færum að vinna saman í ná-
vígi,“ segir Sigurður og Örn bætir
hlæjandi við „við höfum nánast
ekkert unnið saman.“ Þeir hafa síð-
ustu ellefu árin unnið í miklu ná-
vígi og verið í símasambandi, nán-
ast á hverjum degi. Þeir eru vinir
utan vinnunnar og fara saman í
golf, keilu og þess háttar. Sigurður
segir glottandi að slíkt skili sér
mjög vel í glímu við verkefni eins
og það sem þeir vinna nú við.
Sigurður segir að vinnan við sýn-
inguna hafi vissulega reynt á sam-
Starfið en það hafi verið mjög gleði-
legt hvað þetta hafi verið ljúft og
hvað þeir treystu hvor öðmm vel í
þessu. „Þegar það er hara einn leik-
ari og í miklu návígi verður traust-
ið að vera algert," segir Sigurður.
Þeir eru sammála um það að vinátta
þeirra hafi frekar styrkst en veikst
viðþetta verkefni. „Við höfum alltaf
náð að aðskilja vinnuna og vinskap-
inn. Við getum farið í bíó án þess að
tala um Gamansama harmleikinn.
Ef við gætum það ekki þá væri þetta
handónýtt," segir Sigurður, „þá
værum við orðnir vitlau iir.“ „Fyrir
mörgum árum fór vinátta okkar í
ákveðnar skorður og hún hefur ekk-
ert farið úr þeim skorðum síðan og
kemur ekkert til meö að breytast
held ég, ekki úr þessu,“ segir Örn.
-sm