Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1998, Qupperneq 29

i H~\jr LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1998
29
Sveinn Skorri Höskuldsson prófessor:
r
A löglegum
aldri elliglapa
Sveinn Skorri Hösk-
uldsson hefur um langa
tíö iðkað sín fræði í Árna-
garði og þeir eru ófáir
stúdentarnir sem hafa
hlustað á fyrirlestra hans.
Nú hefur Sveinn Skorri
gefið út bókina Svipþing
en í henni er að finna
minningar hans af heima-
slóðum í Skorradal.
Ætlaði bara að
gefa út pása
„Ætli það sé ekki leit að sjálfum sér sem er ævafornt minni í bókmenntum. Þegar Tel-
emakkus fer að leita föður síns þá leitar hann líka að sjálfum sér. Ég er ekki að segja að
ég hafi fundið sjálfan mig enda var ég ekki í neinni sálarnauð." DV-mynd E.ÓI.
Þegar Sveinn er spurð-
ur af hverju hann hafi
skrifað þessar endur-
minningar segir hann
fyrst að hann sé kominn á
löglegan aldur elliglapa.
Annað sem ýtti honum út
í skrifin var að árið 1995
fékk hann í hendurnar
tölvu. Fram til þess hafði
hann skrifað allt með
penna á blað en aldrei
samið beint á ritvél.
„Þegar ég fékk þessa
ágætu ritvél, sem heitir
tölva, sögðu allir að ekki
þýddi annað en að semja
beint inn á hana. Til þess
að æfa mig ákvað ég að
skrifa eitthvað annað en
kallað er hátíðlegu nafni,
fræði. Mér væri þá meira
sama þó að ég eyðilegði
allt saman með einhverj-
um áslætti.
Þá rifjaði ég upp minn-
ingar mínar um gamlan
vin minn í æsku, Eirík
Þorsteinsson i Bakkakoti.
Hann var miklu eldri en
ég, aldurhniginn bóndi.
Um hann setti ég saman
þátt og ákvað að gefa
hann út í pésa, gamla vini
mínum til heiðurs. Hall-
dór Guðmundsson hjá
Máli og menningu sagði
að þetta væri svo lítið að
það myndi bara týnast í
bókaflóðinu og hvort ég
gæti ekki bætt einhveiju
við. Þá varð til aðalhluti
þessarar bókar sem eru
minningarnar um afa
mína og ömrnur."
Afþreying höfundarins
Sveinn Skorri segist hafa dundaö
við að semja fræðirit en hann skrif-
aði til dæmis mikið rit um Benedikt
á Auðnum sem gefið var út fyrr á
þessum áratug. Öll skrif eru að mati
Sveins af sömu rót.
„Helsta gildi þessarar bókar er
eins og allra annarra bóka að vera
höfundi sínum afþreying meðan
hann er að semja hana. Tvísýnna er
hvort þær hafa nokkurt gildi fyrir
aðra. Ef svo er þá er það gott en obb-
inn af jólabókunum er gleymdur á
þrettándanum. Ef ekki á þrettánd-
anum þá að minnsta kosti, hamingj-
unni sé lof, á páskum."
Hann vill ekki spá fyrir um líf-
tíma Svipþings.
„Ég veit það ekki og geri mér eng-
ar áhyggjur af því. Ef einhver hefur
gaman af að lesa hana er það
ágætt.“
Ekki í neinni sálarnauð
Hvað skyldi draga menn til
skrifta um forfeður sína?
„Ætli það sé ekki leit að sjálfum
sér sem er ævafornt minni í bók-
menntum. Þegar Telemakkus fer að
leita fóður síns þá leitar hann líka
að sjálfum sér. Ég er ekki að segja
að ég hafi fundið sjálfan mig enda
var ég ekki í neinni sálarnauð."
Við samningu bókarinnar styðst
Sveinn Skorri aðallega við sögur
sem afar hans og ömmur sögðu hon-
um og gríðarlegt bréfasafn sem
hann á í fórum sínum. Kona Sveins
átti líka bréf er snertu sögu þessa
fólks en hún er af sömu slóðum.
Auk þessa grúskaði Sveinn Skorri
mikið í gömlum kirkjubókum.
„Ég hef afskaplega gaman af að
grúska í gömlum bókum og skjöl-
um. Ef kirkjubækur eru vel færðar
fyllist ég mikilli lotningu og þakk-
læti til þeirra gömlu presta sem
sátu vítt og breitt um landið og
færðu bækur sínar eins og þeim bar
að gera. Kirkjubækur eru stórkost-
legar heimildir og það er óskaplega
gaman að sjá mannlífið rísa upp af
þessum stuttu bókarfærslum. Aftur
á móti ef prestarnir voru siugsarar
og óreiðupeyjar eða gleymdu að
færa inn vegna þess að þeim dvald-
ist við stútinn verða stundum sorg-
legar eyður af þeim sökum.“
Rómeó og Júlía
Sveinn Skorri segir að forfeður
sínir hafi verið ósköp venjulegt
bændafólk, flest fátækt en þó einn
og einn betur efnum búinn.
„Það verða engir óvenjulegir at-
burðir í ævi þessa fólks. Engu að
síður finnst mér þeir fullkomlega
sögulegir. Sem eins konar þema í
bókinni hef ég sögnina um Rómeó
og Júlíu og átök ætta og ólíkra fjöl-
skyldna. Þarna var þó ekkert hatur.
Þetta er frekar sagan um hvernig
hjúskapur Rómeós og Júlíu hefði
geta orðið hefðu þau fengið að eig-
ast. Það hefði kannski frekar verið
efniviður fyrir Strindberg heldur en
Shakespeare. í þessum fjölskyldum
urðu vissulega nokkuð „strind-
bergskir" atburðir.
Það væri hægt að segja sögu
þessa fólks á allt annan hátt er ég
geri. En ég vona að frásögnin sé ylj-
uð af þeirri væntumþykju sem ég
ber til þessa fólks.“
-sm
PELSINN
Sími 552 0160
t íhiUir 'Mtfi/'/jelw/* í ú/HHili
uuex/ur,
■ uJjrx
///(MSfAÁar
Kirkjuhvoli - sími 552 0160
Hu' se/n uafii/fáJö* oej 's/tv
f/áfáareitk/^f í a//t tiJ3(f nuífwÆ.
C
iLeisjo<Hir&-
/áftur ocj
~ja/Áx//\
l///a/Áa /)U/í
/lú f)
(Áa/
(HJJU/l/U/J1
/ne/í /oiísÁu/m