Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1998, Blaðsíða 43

Yves ræðir við Sandrine Bonnaire, sem leikur Olgu, á tökustað.
?:~S. ANNf-RSK

1 HiFUfiöUi
I
| HiBTiiMS
I
menn en franska. Norrænar kvik-
myndir eru í algerri andstöðu við allt
raunsæi, norrænir kvikmyndagerðar-
menn leggja meiri áherslu á táknræn-
an kraft myndmálsins en franskir
kvikmyndaleikstjórar eru vanir að
gera.
Ég þekki líka vel til norrænna bók-
mennta. Ég kann vel við mig innan
um persónur þessara skáldsagna, þær
eru yfirleitt heilsteyptar og sam-
kvæmar sjálfum sér, eins og systum-
ar í þessu þögla ofbeldi sínu.“
anna, Kurozawa og Mizogouchi. Ég er
líka mjög hrifmn af Immamura. Ég
hef lítið séð af íslenskum kvikmynd-
um og get því ekki tjáð mig um þær,
en fyrir um þremur árum sá ég eina.
Hún var um stefnulaust ungt fólk. Ég
man ekki nafnið á leikstjóranum, en
mér fannst myndin nokkuð góð.“
Margrét Elísabet Ólafsdóttir
SiGGA I
ARKtKkU
“iSSKÍSSS
Ofbeldi sem beinist gegn þeim sjálf-
um áttu viö?
„Já, að sjálfsögðu. Það er til fullt af
fólki sem á það til að ijúka upp í reiði
og virðist því ofbeldisfúllt, en hið
raunverulega ofbeldi er aldrei fært í
orð. Það sést ekki. Eða þannig skynja
ég í það minnsta raunverulegt ofbeldi
í samskiptum fólks.“
SIEMENS
Finnurðu þá ekki til neins skyld-
leika með frönskum kvikmyndagerö-
armönnum? Ekki einu sinni þeim sem
þú hefur unnið með á löngum ferli
sem kvikmyndatökumaður; Claude
Sautet (Un coeur en hiver), Alain
Corneau (Allir heimsins morgnar),
Claude Berri (Terminal) eða Bertrand
Tavernier (Around Midnight), svo ein-
hverjir séu nefndir?
„Eg ber mikla virðingu fyrir þess-
um leikstjórum og met þá mikils, en
ég get ekki sagt að ég frnni til skyld-
leika með neinum þeirra.“
Þegar þú talar um kvikmyndir sem
fjalla um samfélagið, ertu þá aó
hugsa um myndir eins og „Marius og
Jeanette“ eftir Robert Guédiguian,
sem sló í gegn í fyrra (og fjallar um
samstöóu atvinnuleysingja í
Marseille) eóa myndir Michels Poirer,
sem hefur líka fjallað um líf undir-
málsfólks á jákvœðum nótum?
HWMiliei
„Ég hef ekki einu sinni séð þessar
myndir. Ég er algjörlega á móti því að
kvikmyndaleikstjórar reyni að friða
samvisku sína með því að gera mynd-
ir um hamingju þeirra sem verst eru
staddir 1 þjóðfélaginu. Ég hef afskap-
lega lltinn áhuga á slíkum myndum,
þó þær eigi vissulega fúllan rétt á sér.
En kvikmyndir almennt talað hafa
afskaplega litla merkingu i dag, enda
hefur sjálft myndmálið glatað merk-
ingu sinni. Það er allt of mikið fram-
boð á myndum, bæði í sjónvarpi og
auglýsingum. Þær þýða orðið ekki
neitt.
Sjálf kvikmyndagerðin er heldur
ekki eins spennandi í dag og hún var
fyrir tíu árum. Það er sífellt erfiðara
að búa til kvikmyndir sem fólk fer að
sjá, hvað þá myndir sem kveikja
spumingar. Dapurlegar myndir eiga
enn erfiðara uppdráttar, því tíðarand-
inn krefst þess að maður sé glaður og
bjartsýnn. Fólki finnst lífið sjálft vist
nógu dapurlegt."
SMITH &
NORLAND
NóatúnU
W 105 Reykjavik
Sími 520 3000
www.smjnor.is
Áttu vió aó áhorfendur sœkist ein■
göngu eftir afþreyingu?
Umboðsmenn um land allt!
„Ekki endilega, en myndimar
mega ekki vera of krefjandi."
Á hvernig myndir feróu?
„Ég fer mikið á erlendar myndir,
þó ekki bandariskar. Ég er mjög hrif-
inn af japanskri kvikmyndagerð og er
mikill aðdáandi japönsku meistar-