Dagblaðið Vísir - DV - 02.01.1999, Page 15

33 "V LAUGARDAGUR 2. JANÚAR 1999
15
„Þú reykir of mikið, ert of
þungur og vöðvarnir nánast farn-
ir. Það er dagljóst að þú verður að
gera eitthvað í þínum málum
áður en verr fer. Ef þú værir
hundur lægi leið þín beint til
dýralæknisins, aðra leið,“ sagði
læknirinn við sjúklinginn sem sat
fyrir framan hann, hnípinn undir
ræðunni sem gekk út á það að líf
hans væri undirlagt af þeirri
óhollustu sem hafði veitt honum
ómældar unaðsstimdir í gegnum
tíðina. Þetta var milli hátiða og
öndunarerfiðleikar og hjartslátt-
artruflanir höfðu orðið til þess að
hann brá sér til læknisins i leit að
snöggri lækningu.
Tveir pakkar á dag
Tipparillo vindlar á góðum
stundum en þess á milli 2 pakkar
af filterslausum Kamel á dag.
Kamelinn var nauðsynlegur til að
undirstrika karlmennsku og þor
og í auglýsingum sveif yflr vötn-
um ímynd hins hrausta kúreka
sem lýsti því að hann „hefði geng-
ið heila mílu eftir Kamelpakkan-
um“. Hvergi var minnst á að
kúrekinn hefði orðið móður á
göngu sinni sökum stórreykinga.
Þá hefur ekkert frést af kúrekan-
um góða síðan seint á sjöunda
áratugnum þegar auglýsingin var
gerð en ætla mátti miðað við öfga-
fulla niðurstöðu heimilislæknis-
ins að kúrekinn með kamelinn
væri nú annaðhvort dauður eða á
hæli með súrefniskút viðloðandi.
Sjúklingurinn var í þungum
þönkum þar sem hann ók heim-
leiðis eftir úttektina á heilsufari
hans. Hann teygði sig í Kamel-
pakkann og tendraði í einni filt-
erslausri og andaði djúpt að sér
ómenguðum blásýrureyknum.
Það hríslaðist um hann sæluhroO-
ur en siðan brast á andarteppa
þar sem öndunarvegur og limgu
gerðu uppreisn gegn reyknum.
Hann roðnaði af átökunum við
að ná fram hóstanum en síðan
losnaði um og hann hóstaði með
tilheyrandi sogum þar sem lík-
aminn reyndi að gera það sem
lömuð bifhárin voru ekki leng-
ur fær um. Það var kraftaverki
næst að hann skyldi ekki lenda
í árekstri þarna á Miklubraut-
inni meðan á þessu stóð. Þegar
hóstakastið var afstaðið tók
hann ákvörðun. Nýtt lif skyldi
hefjast á nýju ári. Reykinga-
bindindi og almennt heilsuá-
tak yrði hér eftir í öndvegi.
Hann leit á gula frngur
sér, hóstaði aftur og
hugsaði með sér
hversu notalegt líf
tæki við þegar liði á
áætlunina um betra
líf. Hann ákvað að
byrja heilsuátakið þeg-
ar fyrir áramótin í vinn-
unni þar sem nokkrir
áhugamenn um betri
heilsu höfðu fundið sam-
hljóm og stofnað með sér
súpuklúbb fyrr á árinu.
Súpuklúbburinn
Félagamir höfðu starfað saman
undir merkjum súpuklúbbsins í
nokkra mánuði og meginþungi
starfsins fólst í því að kaupa til
skiptis inn birgðir af hinum ýmsu
súputegundum í eitt aUsherjar
samlag. Félagarnir sem aUir voru
óralangt yfir kjörþyngd tóku hin-
um nýja farlama félaga fagnandi
og formaðurinn, guðfræðingur á
sextugsaldri, tók sérstaklega fram
að tími væri tUkominn að sneri af
viUu síns vegar. Súpuklúbburinn
átti sér þegar nokkra sögu og ófá-
ar vinnustundir fóru í það að fé-
lagarnir skiptust á reynslusögum
frá langri ævi miUi þess að þeir
sötruðu súpur sínar úr kaffiboU-
um. Það vakti nokkra undrun
vinnufélaganna að þrátt fyrir
heUsuátakið var ekki að merkja
að megruninni miðaði neitt að
gagni. Reyndar var það tilfinning
manna að formaðurinn hefði frek-
ar bætt á sig undanfama mánuði
en hann þvertók fyrir að nein
brögð væra i tafli af sinni hálfu.
Það var vani oddvita klúbbsins að
endurnýja í súpuskúffunni í há-
deginu og fá sér um leið labbitúr
tU að styrkja fótvöðvana. í seinni
tíð hafði formaðurinn verið meira
en fús að leggja út fyrir súpunni
og ganga þann spöl sem
þurfti út í kjörbúðina.
Þegar félagamir buðust
tU að fara þá eyddi
hann því jafnan og
sagði súpumar ódýrar
auk þess að göngu-
ferðirnar gerðu sér
gott. Það hafði því
orðið regla að hann
færi eftir birgðun
um en byði síð-
an hinum upp
á súpu með
sér. Eitt
hafði þó
vakið
tor-
samverustundin þar sem hver
sötraði sína súpu og muldi hrökk-
brauð í þeirri sælu sem fylgdi
væntingum um betra heUsufar.
Hinn nýi félagi smaU inn í súpu-
klúbbinn og þótti hagur sinn
vænkast.
Góðar fráttir og...
Að kveldi dags þegar hann kom
heim frá vinnu lýsti hann við-
burðum dagsins sem fólust í bæði
góðum og slæmum fréttum:
„Slæmu fréttirnar eru þær að ég
er á grafarbakkanum að mati
heimilislæknisins,“ sagði hann
með trega við konu sína og
böm. Góðu fréttirnar era
þær að ég er kominn í
megrun og ætla að hefja
líkamsrækt. Þá áforma
bindindi strax þar sem
áramótafUliríinu
sleppir. Það eru
brostnir á nýir tím-
ar,“ sagði hann
og blés frá
sér
Reynir Traustason
upp um að honum tækist megran-
in. Næstyngsta barnið benti á að
hann hefði nokkrum sinnum
reynt en án árangurs að neinu
marki. „Þú getur þetta aldrei,“
sagði drengurinn við föður sinn.
Það þykknaði í honum vegna van-
trúar barnsins á það að hann gæti
sett sér markmið og staðið við
þau. Við skulum nú sjá tU með
það hver getur hvað. „Þú vilt
kannski koma með mér út að
trimma og við skulum sjá
hver getur meira,“ sagði
hann með þjósti. Drengur-
inn tók hann á orðinu og
feðgarnir fóru í tilheyr-
andi trimmgaUa. Sá
eldri velti fyrir sér
hvort hann ætti að
taka með sér Kamel-
pakkann en hætti
við þar sem ekki
voru vasar á
g a 11 a n u m .
Hann leit á
son sinn sem
var á níunda
aldursári og
sagði best
að leggja
upp. Þeir
s k y 1 d u
hlaupa góð-
an hring
um hverf-
ið og
e n d a
síðan
tryggni en það var að
sést hafði tU hans með tvo
poka úr leiðangrinum en
hann vildi ekkert gefa út á
seinni pokann annað en
það að hann væri að
kaupa inn fyrir heimili
sitt. Siðan hvolfdi hann úr
rétta pokanum með stæl
ofan í súpuskúffuna góðu
svo aUir mættu sjá að þar
væri ekki annað en tómat-
súpur, kjúklingasúpur,
sveppasúpur og á góðum degi
fylgdi hrökkbrauð með: „Þaö er
svo gott fyrir meltingarveginn,"
var viðkvæði hans. Síðan hófst
Sést hafði til formannsins með tvo innkaupapoka
úr leiðangrinum en hann vildi ekkert gefa út á
seinni pokann annað en það að hann væri að
kaupa inn fyrir heimili sitt. Síðan hvolfdi hann úr
rétta pokanum með stæl ofan í súpuskúffuna
góðu svo allir mættu sjá að þar væri ekki annað
en tómatsúpur, kjúklingasúpur, sveppasúpur.
kamel-
r e y k
y f i r
börnin
og konuna
sem sátu sem
steini lostin undir
fréttunum af bágbomu
heUsufari húsbóndans og yfirvof-
andi endurreisn. Efasemdir komu
sama stað. „Þú lætur mig bara
vita ef þú þreytist og ég lofa að
stinga þig ekki af,“ sagði faðirinn
og var góðsemin uppmáluð. Svo
hlupu þeir af stað sem áætlun
gerði ráð fyrir. Drengurinn fór
fram úr honum þegar á fyrstu 50
metranum og síðan dró í sundur
með þeim jafnt og þétt. Faðirinn
sá út undan sér andlit í eldhús-
glugga sem hvarf jafnskjótt. Hann
kaUaði á eftir drengnum og bað
hann að hinkra aðeins eftir sér.
„Ég er eitthvað slæmur í fætin-
um,“ bætti hann við, másandi og
hvásandi. Drengurinn hægði á sér
og þegar faðir hans var kominn á
hæla honum bætti hann í hrað-
ann og aftur dró.í sundur með
þeim. í sömu svifum bar að lög-
reglubíl sem ók upp að hlið
trimmarans. „Era einhver vanda-
mál,“ spurði lögreglumaðurinn .
„Af hverju heldur þú það,“ spurði
trimmarinn mUli soganna en sá
sitt óvænna og skýrði út tengsl
sín og drengsins sem leiddi hlaup-
ið. „Við fengum nefnUega tilkynn-
ingu um að rígfuUorðinn maður
væri aö elta bam, að því er talið
var í slæmum tUgangi," sagði
löggan og lét gott heita og fór. Þeg-
ar faðirinn náði heim eftir hlaup-
iö mikla var drengurinn löngu
kominn og raunar sofhaður uppi í
rúmi.
Uppnám
Það var uppnám í súpuklúbbn-
um. Ritarinn kom aö formannin-
um úti á svölum að aflokinni
súpustund þar sem hann úðaði
jöfúum höndum í sig sviðasultu
og suðusúkkulaði og drakk kókó-
mjólk með. Þarna var um svo aug-
ljóst agabrot að ræða að sálfræð-
ingurinn sem haldið hafði dagleg-
ar hvatningarræður átti engar
varnir nema þær að reyna að lág-
marka álitshnekkinn sem hann
varð fyrir: „Ég sprakk,“ sagði
hann þar sem hann stóð útkámaö-
ur í framan með súkkulaði í
annarri hendi en sviðasultu í
hinni. Við fætur hans lá 10-11
innkaupapoki með fleira góðmeti
sem ekki féll inn í neina þekkta
megranarkúra. Ritarinn kallaði
til neyðarfundar í klúbbnum og
formaðurinn mátti sætta sig við
yfirheyrslu af þriðju gráðu. Á
endanum játaði hann brostnum
rómi að allar götur frá því tveim-
ur vikum eftir stofnun klúbbsins
hefði hann lifað tvöföldu lífi sem í
einföldu máli mátti skýra með
þeim tveimur innkaupapokum
sem vakið hóiðu upp spumingar
áður. Annar með feitmeti í felum
en hinn með megrunarfæði að
hætti klúbbsins. Formaðurinn
brast i grát og sagði af sér emb-
ættinu umsvifalaust en bað um að
fá að vera aukafélagi áfram gegn
því að vera undir stöðugu eftirliti
og lofaði jafnframt að halda sig
viö hrökkbrauð og súpu framveg-
is. Hinum kranka fjölskyldufööur
leist illa á þessa þróun mála inn-
an klúbbsins en ákvað þó að
halda sínu striki.
Hann hljóp á kvöldin en borð-
aði hrökkbrauð og súpu á daginn.
Um áramótin hætti hann síðan að
reykja samkvæmt áætlun og lá
næstu dagana í fósturstellingu
milli þess að hann nartaði í megr-
unarfóðrið og hljóp ásamt synin-
um um hverfið án afskipta lög-
reglunnar. Þetta var hábölvað puð
en markmiðin voru skýr og und-
anbragðalaust stefndi hann að
betri heilsu. Hann sá fyrir sér
Kamelmanninn i hjólastól og með
súrefniskút lýsandi því að hann
hefði farið mílu eftir Kamelpakk-
anum. Það var runninn upp nýr
tími og eftir því sem dagarnir liðu
dró saman með honum og átta ára
baminu á hlaupunum. Bifhárin
höfðu tekið við sér eitt af öðra og
hann fann þrek og þrótt. Ekki var
verra að heimilislæknirinn haföi
við skyndiskoðun lýst betra
ástandi hans sem kraftaverki og
líklega væri ástæðulaust að láta
svæfa hann eftir allt saman. Það
var runninn upp nýr tími með
áramótaheitum sem staðið skyldi
við.