Dagblaðið Vísir - DV - 12.06.1999, Blaðsíða 28

28
ffelgarviðtalið
LAUGARDAGUR 12. JÚNÍ 1999 DV
„Ég get ekki staðió í
þessu. Þetta er erfitt,
kallar á löng ferðalög
og mikið hangs aleinn
úti á landi, “ segir Jón
Gnarr, einn fyndnasti
maður landsins, sem nú
er að láta af störfum í
„stand-up“ eða uppi-
stands-bransanum.
Starfsferlinum lýkur
með sýningunni „Hirð-
fifl hennar hátignar“
sem innan tíðar verður
frumsýnd í Loftkastal-
anum.
Jón Gnarr hefur átt mtklum vin-
sældum að fagna um allt land og segist
meðal annars hafa skemmt í öllum
framhaldsskólum landsin. En hvers
vegna að hætta á meðan allt gengur
svona vel.
„Þessi vinna krefst mikils úthalds
og það þarf mikla einbeitingu til að
halda athygli fólks sem oftar en ekki er
að drekka. Ég er alltaf alveg útkeyrður
eftir þetta. Mér finnst þetta ekki
skemmtilegt lengur og ég hef alltaf haft
það að leiðarljósi að gera ekki það sem
mér flnnst ekki skemmtilegt.
Síðan þjáist ég af sjúklegri flug-
hræðslu sem gerir ekkert annað en
versna. Ég er farinn að tala inn á seg-
ulband til fjölskyldunnar um leið og
flugvélin fer í loftið, í þeirri von að
upptökutækið finnist eftir að hún
hrapar."
Kossaflangs
drukkinna sjó-
manna
„Það er auðvitað mjög gaman að
koma fram fyrir stóran hóp af fólki
og fanga salinn, vegna þess að mér
finnst skemmtilegt að ná sambandi
við áhorfendur. En það gerist ekki
þegar fólkið í salnum er sauðdrukk-
ið.
Ég veit það ekki ... Kannski á ég
eftir að sakna þess. En ég á afmæli
öðru hverju og get þá bara beðið
fólk um að klappa fyrir mér.“
Jón Gnarr hefur nokkra sérstöðu
meðal uppistandara, sem flestir
byggja prógrömm sín upp á stutt-
um, snöggum bröndurum sem allir
geta skilið og syngja lög á milli.
„Mitt prógramm er með lægri
prófil,“ segir hann. „Ég byggi upp
stemningu og samband við áhorf-
Litskrúðugur
starfsferill
„En ég hef í þessu, sem öðru, haft
einlægni að leiðarljósi. Ég er alltaf
ég sjálfur og reyni ekki að vera neitt
annað. Þá liggur maður svo vel við
höggi og getur orðið illa úti. Fólk
tekur sér bessaleyfi til þess að segja
við mann allt sem því sýnist.“
Jón Gnarr segir uppstandsbrans-
ann illa samræmast fjölskyldulífi.
Hann er kvæntur og á þrjú böm,
tólf, tíu og sjö ára. En er aðeins þrjá-
tíu og eins árs.
„Ég var átján ára þegar ég gekk í
hjónaband og fyrsta barnið fæddist
spennitreyju. Síðan hefur hann ver-
ið áfengisráðgjafi á Vogi, Vífllsstöð-
um og Teigi. Ætlar hann kannski að
snúa sér aftur að áfengisráðgjöf-
inni?
„Nei, það var bara svartnætti og
myrkur. Það var eins og að stinga
sér á bólakaf i forarpytt. Enda fuðra
menn upp á nokkrum árum í því
starfi."
Skáldsagnagerð
og leikritun
Enn eitt starfið í flórunni er
skáldsagnagerð.
Geturðu þá ekki bara verið með
uppistand i kringum Reykjavík?
„Nei, það er alveg sama sagan
þar. Þessi vinna krefst mikils af
manni og ég ætla að hætta. Ég var
með hugmyndir um að vera með
nokkur lokakvöld í Reykjavík
vegna þess að þetta hefur verið vin-
sælt og prógrammið gott en svo tal-
aði Einar Bárðarson við mig. Hann
var að skipuleggja sýninguna Hirð-
fífl hennar hátignar og vildi fá mig
með. Ég ákvað að slá til og enda þar
heldur en á einhverri hafnarkrá í
Keflavík."
Hvað er svona erfitt?
„Það er til dæmis þreytandi að
vera búinn að leggja á sig vinnu til
að byggja upp gott prógramm, mæta
svo á staðinn og allir era fuflir. Og
þegar andfúlir, fullir sjóarar eru
farnir að reyna að kyssa mann og fá
mann til að dansa, spyr maður sig:
„Hvað er ég að gera hérna?" Svo
kunna þeir ekki einu sinni að
dansa.“
Heldurðu að þú eigir ekki eftir að
sakna þess að heyra klappað fyrir
þér?
endur. Þegar maður svo lendir á
stöðum þar sem fólk er drukkið og
mikið skvaldrað, þá verður maður
eins og bjáni. Ég hef ekkert í þessa
alíslensku tegund af skemmtana-
bransa að gera. Ég vil bara að fólk
þegi og hlusti á það sem ég er að
segja.
Ég er orðinn harðsvíraður í gegn-
um þetta og þá í hlutum sem mig
langar ekkert til að vera harðsvírað-
ur í. Ef ég er að skemmta og einhver
fyllibytta er að grípa fram í, þá
svara ég og er þá kominn niður á
plan sem ég vil ekki vera á.
Auðvitað hefur þetta ekki ein-
göngu verið svona en maður veit
það aldrei fyrir. Þetta er a.m.k. ekki
þess virði að þvælast um í öllum
veðrum i flugvél sem heitir Fokker
og húka einn á afls konar stöðum.
Ef ég einhvem tímann myndi
gera þetta aftur í framtíðinni yrði
það á sömu forsendum og rokk-
stjörnur. Ég myndi krefjast þess að
hreppsnefndin tæki á móti mér og
lögreglan stöðvaöi alla umferð í
plássinu á meðan ég keyrði í gegn.
Það yrði garnan."
þegar ég var nítján ára. Við vorum
auðvitað mjög ung en það var svo
gaman að gifta sig. Og við höfum
verið gift síðan. Þessi uppistands-
vinna kallar á miklar fjarverur frá
heimili, þar sem ég vil helst vera.
Ég vil vera heima hjá mér en ekki i
einhverri heimagistingu í Neskaup-
stað.“
í sumar er Jón Gnarr, ásamt Sig-
urjóni félaga sínum, með morgun-
þátt á X-inu. í haust verður tekin
upp ný sería af Fóstbræðrum á Stöð
2 sem verður sýnd eftir áramót. Sið-
an er allt óákveðið með framhaldið.
En hvað ef verður ekkert framhald?
„Það veit ég ekki,“ segir Jón.
„Ætli ég fari þá ekki bara að keyra
leigubíl."
Hefurðu gert það áður?
„Já, já. Ég keyrði á Bæjarleiðum.
Ætli það hafí ekki verið allt í allt
tvö ár, með hléum. Það var fínt.“
Annars er starfsreynsla Jóns
mjög litskrúðug. Hann hefur unnið
á næturvöktum á Landspítalanum,
starfað hjá Volvo í Svíþjóð við að
hengja vinstri hurðir á 240-týpuna
og segist þá hafa verið á leiðinni í
„Ég gaf út skáldsögu árið 1987. Þá
var ég nítján ára og hún hét Mið-
nætursólborgin. Ég hef alltaf skrif-
að mjög mikið. Um daginn var til
dæmis flutt eftir mig leikrit í Út-
varpsleikhúsinu. Það heitir Mávur-
inn og er mjög fínt leikrit. Það er
eitthvað sem ég ætla aö gera meira
af. Leikritun er skemmtileg vinna,
vegna þess að ég hef meiningar um
hvemig verkið á að vera og maður
getur fylgt því efth út í ystu æsar,
alveg frá því að hugmyndin vaknar.
Þetta er í rauninni það sem við höf-
um verið að gera í Fóstbræðrum."
Finnst þér leikritun skemmtilegri
en skáldsagnagerð?
„Já, þetta er skemmtilegra form.
Annars hef ég litla reynslu af skáld-
sagnaforminu, þótt ég hafi sett sam-
an bók þegar ég var 19 ára. Málið er
að ég er nörd fram í fingurgóma og
finnst mest gaman að vera í mínum
eigin heimi. Þess vegna henta rit-
smíðar mér.
Sá heimur byggh þó ekki á nein-
um rökum. Ég geri bara það sem
mér finnst. Ég man til dæmis ekki
símanúmer og tímabil. Hins vegar
hef ég gott minni á karaktera sem
ég hitti. Ég lifi miklu meira í tilfínn-
ingaheiminum en þeim vitræna. Ég
byggi líf mitt meha á tilfinningaleg-
um en vitsmunalegum nótum.
Auðvitað verður það til þess að ég
framkvæmi meira af tilfinninga-
semi en skynsemi, til dæmis þegar
ég lendi í aðstæðum sem mér líður
ifla í. Þá þarf ég ekkert að skilja
hvers vegna mér líður illa. Ég finn
að mér líður illa og verð að fara.“
Gott að liggja úti í
moldinni
Enn ein hliðin á Jóni Gnarr er
garðyrkjunördinn, því auðvitað
hefur hann starfað við garðyrkju.
Hann býr, ásamt fjölskyldu sinni, í
vesturbænum þar sem hann er að
rækta upp garð. „Ég bjó áður í
Grafarvogi," segir hann. „Þegar ég
flutti þaðan var garðurinn orðinn
eins og skrúðgarður. Mér finnst
mjög gott að hafa mikinn gróður í
kringum mig, sérstaklega tré.
Enda er ég búinn að borga póst-
kröfuna frá Landgræðslunni, ég
kaupi fræpoka á bensínstöðvum,
fylgist vel með hverju trjáræktar-
átaki og þá sérstaklega „græna
beltinu" i kringum Reykjavík. Ég
fylgist líka vel með moltu, sem er
rotnaður trjáúrgangur, mjög kol-
vetnisríkt áburðarefni. Mér líður
vel í vesturbænum vegna þess að
þar er mikill gróður."
Ertu með garð?
„Já, en hann er ekki gróinn.
Þetta er garður sem hafði verið
notaður sem kartöflugarður. Þarna
bjó gömul kona sem ræktaði kart-
öflur. Mér fannst mjög gott að
koma að þessum óræktaða garði.
Ég hef verið svo heppinn með það
að allir garðar sem ég hef komið að