Dagblaðið Vísir - DV - 30.07.1999, Blaðsíða 22

22
kamál
FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 1999
Einkaspæjarinn leysti málið
„Sjálfsvíg," sagði lögreglan, þegar
hin þrjátíu og fjögurra ára Gerlinde
Wagner, tveggja barna móðir,
fannst látin i bíl sínum. Frá útblást-
ursrörinu lá gúmmíslanga inn í bíl-
inn. Gerlinde lá fram á stýrið. Að
lokinni rannsókn morðdeildar-
manna var foreldrum hennar skýrt
frá því að frumniðurstaða löregl-
unnar væri rétt. Dóttir þeirra hefði
svipt sig lífi. En hjónin, Leopold
Wagner, fimmtíu og fimm ára, og
Karoline, sem var fjórum árum
yngri, trúðu því ekki að dóttir
þeirra hefði framið sjálfsvíg. Til
þess hefði hún enga ástæðu haft.
Tveggja barna móðir
Leopold Wagner gerði meðal ann-
ars grein fyrir afstöðu sinni með
þessum orðum: „Dóttir okkar var
glöð, ung kona, sem hafði mikið að
lifa fyrir. Meðan hún var gift eign-
aðist hún tvo drengi, sem eru nú
þrettán og sextán ára, Júrgen og
Thomas. Þeir voru henni mjög kær-
ir. Eftir skilnaðinn var henni fengið
forræði yfir þeim og það gladdi
hana mjög. Hún naut líka efnahags-
legrar velgengni. Hún átti hlut í
pitsuhúsi. Að vísu líkaði okkur ekki
félagi hennar, Robert Zeller, því það
var skoðun okkar að hann gengi á
hagsmuni Gerlinde. Það ræddum
við þó helst ekki við hana því okk-
ur var ljóst að samband þeirra náði
einnig inn á svið einkalífsins."
Ástfangin af yngri manni
Foreldrarnir höfðu rétt fyrir sér.
Gerlinde var mjög ástfangin af ein-
um meðeigenda sinna og félaga, hin-
um tuttugu og sjö ára gamla Robert
Zeller. Það var talin eina skýringin
á því hvers vegna hún hafði látið
hann fá nægilegt fé til þess að hann
gæti keypt sér hlut í pitsuhúsi. í ljós
kom að hún hafði tekið út allt spari-
fé sitt og tekið fé af öðrum banka-
reikningum til þess að hann gæti
það. En ljóst varð einnig að hann
haföi ekki látið sér nægja það fram-
lag, heldur krafist þess að hún veð-
setti hús sitt svo hann gæti fengið
meira fé. Þá hafði Gerlinde sett hon-
um stólinn fyrir dymar. En um
þessi atriði vissi lögreglan ekki þeg-
ar Gerlinde fannst látin. Og hin
heldur yfirborðskennda rannsókn
morðdeildarmannanna leiddi þau
ekki í ljós. Það gerðist síðar.
„Efinn lát okkur
ekki í friði"
„Efinn lét okkur ekki í friði,“
Gerlinde
Wagner.
regluna var þessi: „Þegar hún svar-
aði ekki símann næsta morgun
hringdi ég í foreldra hennar og
skýrði þeim frá þvi að ég óttaðist að
eitthvað hefði komið fyrir. Við
ákváðum að leita að henni nærri
garðinum þar sem við höfðum
ræðst við um nóttina. Þá kom ég
auga á BMW-bílinn. Hann hafði
ekki verið færður úr stað. Ég sá að
hvítum klút hafði verið vafið um út-
blástursrörið og slanga lá inn í far-
þegarýmið. Milli rúðunnar og
gluggakarmsins, þar sem slangan
var leidd inn í bílinn, var troðið leð-
urjakka, þannig að ekkert ferskt loft
bærist inn.“
Úrskurðuð látin
Og Robert hélt áfram. „Ég sá
Gerlinde liggja hreyfingarlausa
fram á stýrið. Bíllinn var læstur. Ég
reyndi að brjóta rúðu með hnefan-
um en það tókst ekki. Þá sparkaði
ég í eina rúðuna og gat síðan opnað
innan frá. Ég dró Gerlinde út og rak
henni tvo kinnhesta en hún sýndi
engin viðbrögð. Þá lagði ég hana í
baksætið í bílnum mínum og ók
með hana til sjúkrahússins í Frei-
stadt. Þangað komu svo faðir henn-
ar og bróðir."
Gerlinde var úskurðuð látin við
komuna á sjúkrahúsið. Lögreglan
tók mark á skýringum Roberts Zell-
ers. En hann átti ekki von á því að
Wagner-hjónin myndu ráða einka-
spæjara. Hann byrjaði á því að
kanna samband þeirra Gerlinde og
Roberts og komst að því að það
hafði alls ekki verið eins gott og
sumir höföu talið. Þannig hafði
Gerlinde kært Robert til lögreglunn-
ar fyrir ofbeldi síðasta
kvöldið sem hún lifði. Hún
hafði lagt kæruna inn á lög-
reglustöð í Bad Leonfelden
en í þeim bæ var pitsuhúsið
þeirra. í skýrslu sem hún gaf sam-
hliða sagði hún að hann hefði beitt
hana ofbeldi hvað eftir annað.
sagði Leopold Wagner þegar hann
ræddi þá ákvörðun þeirra hjóna að
hefja rannsókn á dauða Gerlinde á
eigin vegum. „Við gátum ekki sætt
okkur við niðurstöðu morðdeildar-
mannanna. Við urðum að komast
að hinu sanna um dauða dóttur okk-
ar. Okkur grunaði að hún hefði orð-
ið fómarlamb afbrotamanns.
Þau hjón ákváðu að ráða einka-
spæjara. Hann sýndi meiri fag-
Karoline
og Leopold
Wagner.
mennsku en þeir sem áður höfðu
komið að rannsókninni. Þeir höfðu
litið á öll hin ytri einkenni og kom-
ist að þeirri niðurstöðu sem áður
segir frá.
En hvað gerðist í raun og vem
nóttina sem Gerlinde dó?
Félagi hennar og elskhugi, Robert
Zeller, sagði viö yfirheyrslu hjá lög-
reglunni eftir að líkið fannst, að
kvöldið sem hún dó hefðu þau rifist.
Deilumálið hefði meðal annars ver-
ið pitsuhúsið.
Gerlinde hefði komist í mikla
geðshræringu og á tiltölulega
skömmum tíma hefði hún drukkið
verulegt magn af
rommi, líklega allt að
hálfa flösku. Þrátt fyr-
ir að hún hefði sýnt
veruleg ölvunarein-
kenni hefði hún
ákveðið að setjast undir stýri en
áður hefði hún „bullað eitthvað"
um að stytta sér aldur. Um tvöleyt-
ið um nóttina hefði hún sest undir
stýri á BMW-bil sínum.
Var lögð til hliðar
í lok skýrslunnar segist Gerlinde
ekki lengur geta þolað framkomu
unnusta síns við sig. „Hann áreitir
mig og lemur mig. Ég hef ekki farið
til læknis cif því ég hef átt mér von
rnn að bæta mætti samband okkar.
En sú von er að engu orðin og nú
leita ég til lögreglunnar og bið um
vemd gegn unnusta mínum."
Skýrar var tæpast hægt að orða
Saga Roberts
„Af ótta við að eitthvað kæmi fyr-
ir hana,“ sagði Robert, „fór ég á eft-
ir henni og kom að henni í bílnum í
almenningsgarði. Ég settist inn til
hennar og við ræddum um rifrildið.
Hún hafði hótað aö slíta samstarf-
inu en ég vildi fá hana til þess að
gera það ekki því i raun væri það
ágætt. Við ræddum saman í um tvo
tíma. Svo ók ég aftur heim. Ég sá
Gerlinde ekki aka burt úr garðin-
um.“
Þetta þótti ýmsum geta orkað tví-
mælis, því það var einmitt Robert
sem kom að unnustu sinni látinni í
bílum. Skýring hans á því við lög-
það sem gerst hafði en skýrslan var
lögð til hliðar og ákæruvaldið hafð-
ist því ekki að. Um þetta segja
Wagner-hjónin: „Það er alveg óskilj-
anlegt að ekki skuli hafa verið grip-
ið til ráðstafana gegn Robert Zeller.
Þá má segja að sjálft ákæruvaldið
hafi veitt honum aflausn í málinu."
Sannanirnar koma í Ijós
Fagmennska einkaspæjarans
varð til þess að hann gat sýnt fram
á svo ekki varð um deilt að Gerlinde
hafði verið myrt. Hver sönnunin af
annarri kom fram en jafnframt varð
ljóst að Robert hafði logið oftar en
einu sinni en framburður hans
hafði ekki verið sannreyndur.
í fyrsta lagi hafði ekki verið geng-
ið úr skugga um hvort sú fullyrðing
að Gerlinde hefði drukkið verulegt
magn af rommi nokkru áður en hún
dó væri sönn. Það hefði þó mátt
gera með blóðsýnatöku og viðeig-
andi rannsókn. Einkaspæjarinn
krafðist krufningar og þegar leitað
hafði verið aðkomuefna í blóðinu
varð ljóst að hin látna hafði einskis
áfengis neytt fyrir dauða sinn. Hins
vegar fannst klóróform í blóðinu og
nokkur önnur deyfiefni.
í öðru lagi komu í ljós áverkar á
höfði líksins og benti allt til þess að
hún hefði verið slegin með einhvers
konar barefli. Rannsókn lögreglunn-
ar hafði ekki leitt það í ljós.
í þriðja lagi fundust engin
fingraför á stýri og gírstöng bíls
Gerlinde, þrátt fyrir það að hún
hlaut að hafa ekið honum út í garð-
inn, stæðust kenningin um sjálfs-
vígið og framburður Roberts. Niður-
staðan af þessu var sú að einhver
hafði strokið þau af. Og hver gat svo
skýringin verið á því? Einhver ann-
ar en Gerlinde hlaut að hafa ekið
bílnum og viljað leyna því.
Handtekinn
Niðurstöður einkaspæjarans
voru viss áfellisdómur yfir þeim
sem að rannsókn dauða Gerlinde
Wagner stóðu. Ljóst var nú að hún
hafði ekki framið sjálfsvíg heldur
verið myrt. Þegar lögreglunni hafði
verið gerð grein fyrir þeim stað-
reyndum sem komnar voru fram
var Robert Zeller þegar í stað hand-
tekinn. Hann sat i makindum og
uggði ekki að sér þegar lögreglan
kom að sækja hann. Reyndar var
hann þá með á borðinu fyrir framan
sig auglýsingu sem hann hafði sett í
einkamáladálk í blaði. Hún var á
þessa leið:
„Óska eftir að kynnast ungri og
laglegri konu i góðum efnum sem
vill leggja fé í pitsuhús í fúllum
rekstri."
Við hlið auglýsingarinnar var
svarbréf frá ungri konu. Hún látið
mynd af sér fylgja.
„Hver veit hve lengi þessi unga
kona hefði fengið að lifa ef hún
hefði lent í klónum á Zeller?“ sagði
faðir Gerlinde er hann frétti af aug-
lýsingunni og svarbréfinu.
Robert Zeller var úskurðaður í
varðhald. Saksóknaraembættið hef-
ur fengið allar niðurstöður rann-
sóknar einkaspæjarans. Þær eru
óumdeildar og ljóst er því að sak-
bornings bíða réttarhöld og væntan-
lega dómur.
Unga stúlkan sem svaraði aug-
lýsingunni, Wagner-hjón og aðrir
þurfa því vart að óttast Zeller á
næstunni, en málið þykir nokkuð
sérstakt. Tiltrú á lögregluna í þess-
um þýska bæ hefur ekki aukist eft-
ir að í ljós kom að hún lét undir höf-
uð leggjast að leita staðfestingar á
grundvallaratriðum í framburði
þess manns sem hefði, samkvæmt
venju, talist í hópi þeirra sem
ástæða væri til að
taka til sérstakrar
rannsóknar. Trúin á
getu einkaspæjara
hefur hins vegar
aukist verulega.