Dagblaðið Vísir - DV - 30.07.1999, Blaðsíða 26

26
FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 1999 DV
%/aðan ertu?
Útvarpsmaðurinn Albert Ágústsson er elstur átta systkina og er frá Ólafsfirði:
Heilaþveginn með halarófuna
Albert Ágústsson sem núna er í því starfi sem hann dreymdi alltaf um og vinnur við dagskrárgerð á útvarpsstöðinni
Bylgjunni.
Ef einhver hefði sagt mér að ég ætti síðar meir eftir að hitta Rolling Stones
veit ég ekki hvort ég hefði getað tekið því.
Ellefu ára vörubílstjóri
Þú hefur ekki gefist upp undir
þessari harðstjórn?
„Nei, aldeilis ekki. Ég vann hjá
honum árum saman og þótt það
skemmtilegt. Ég man til dæmis eft-
ir því þegar ég var um ellefu, tólf
ára að við vorum þrír að vinna hjá
honum eins og alltaf þegar minnst
var að gera. Afi átti Chevrolet
vörubíl, ‘47 árgerð, en hafði aldrei
bílpróf. Hann beið alltaf eftir að
synir hans kæmu af sjónum á
kvöldin og lét þá keyra beinin í
bræðsluna. En svo gerðist það
einn daginn, þegar við höfðum
gert að öllum fiskinum, að hann
sagði mér að fara á vörubílnum
með fiskinn í hræðsluna og koma
strax aftur að því loknu. Þetta
fannst honum sniðugt og hló sig
máttlausan þegar hann sá á mér
svipinn.
Mér fannst þetta auðvitað mikil
upphefð en titraði og skalf alla
leiðina af spenningi."
Honum fannst eitthvað meira
vit í að láta mig keyra heldur en
að keyra próflaus sjáifur. Eins og
ég sagði þá hafði hann aldrei bíl-
próf en var alltaf að fá viðurkenn-
ingu frá tryggingafélögunum fyrir
öruggan akstur vegna þess að bíU-
inn var skráður á hann. Það þótti
honum sprenghlægilegt."
Alltaf sól og logn
Hvernig var bæjarbragurinn?
„Það snerist allt um fisk. Ég var
á aldrinum tíu til tólf ára þegar
allt snerist um síldarævintýrið á
Ólafsfirði. Það var unnið á þremur
plönum og maður gekk á milli og
hjálpaði til. Það gerðu allir sem
vettlingi gátu valdið í bænum. Þar
fyrir utan einkenndist bæjarbrag-
urinn í minningu minni af því að
veðrið var alltaf svo gott á sumrin,
sól og logn. Mér finnst ég alltaf
hafa verið á stuttbuxum hvunn-
dags og matrósafótum á sunnudög-
um.“
Þegar Albert er spurður um eft-
irminnilega karaktera segir hann
ekki hafa verið mikið um sérvitr-
inga og utangarðsmenn á Ólafs-
firði á þessum tíma. „En sérstseð-
asti maðurinn
sem ég man eft-
ir var Kobbi
Ingimundar
sem vann með
afa. Hann var
eins mikill al-
þýðubandalags-
maður og afi
var mikill sjálf-
stæðismaður.
Þeir unnu alltaf
saman og þegar
ég var að vinna
með þeim var
ég alltaf logandi
hræddur. Þeir voru allan daginn
að fletja með hnífúm og rifust
stanslaust um pólitík. Pólitískt
ósamkomulag þeirra gekk oft svo
langt að þeir otuðu hnífum hvor
að öðrum í mikilli bræði. Afi var
svo mikill sjálfstæðismaður að
hann stóð og gargaði á sjónvarps-
tækið ef verið var að taka viðtal
þar við Gvend jaka.“
þegar goðin komu til
Ólafsfjarðar
Hvernig var að alast þarna upp?
„Uppeldi á börnum á svona stað
er mjög frjálst. Við fórum út
klukkan átta á morgnana og kom-
um inn klukkan ellefu á kvöldin.
Við vorum í miklum tengslum við
náttúruna og foreldrarnir þurftu
engar áhyggjur að hafa af okkur.
En ég sá alltaf Reykjavík í hil-
ingum og hef gert það frá því að ég
man fyrst eftir mér. Ég held það
hafi verið vegna þess að ég hef
alltaf hlustað mikið á útvarp, sér-
staklega tónlist. Ég hef verið um
það bil átta, níu ára þegar ég gerði
fýrst lista yfir hvern einasta tón-
listarmann sem var spilaður á
Gufunni og siðan gaf ég þeim ein-
kunnir. Ég þekkti allt lagapró-
gramm Gufunnar sundur og sam-
an. Þessu hélt ég áfram í nokkur
ár.
Mig langaði til Reykjavíkur
vegna þess að þar voru allar
stjörnurnar, Hljómar og Dátar og
allar hljómsveitirnar. Ég var viss
um að ég myndi hitta þá í Reykja-
vik. Þetta voru mín goð og ég var
viss um að þeir kæmu aldrei til
Ólafsfjarðar.
En svo komu
Hljómar. Þeir
birtust á héraðs-
móti þegar
stjórnmálaflokk-
arnir voru að
flækjast um
landið. Mín við-
brögð voru þau
að ég varð að
gjalti. Mér
fannst þeir ósnertanlegir. Ég stóð
bara opinmynntur í fimm metra
fjarlægð og starði. Ef einhver hefði
sagt mér að ég ætti síðar meir eft-
ir að hitta Rolling Stones veit ég
ekki hvort ég hefði getað tekið
því.“
Hverjir voru helstu gallarnir?
„Innilokunin var alger. Þegar ég
var að alast upp var Múlavegurinn
ekki kominn og Lágheiðin var
opin 2-3 mánuði á ári. Svo voru
bara ferðir með flóabátnum
Drangi sem kom tvisvar í viku að
mig minnir. En ég man eftir tíma-
bilum þar sem bæði var ófært sjó-
og landleiðina. Þá kom engin
mjólk og lítið var til í kaupfélag-
inu. Á móti kom hins vegar að fé-
lagslífið var ákaflega blómlegt:
leiksýningar, kabarettar og tón-
leikar - og allt heimasniðið. Þar
fyrir utan var öflugt íþróttalíf.
Barnapían hand-
járnuö
Albert er elstur átta systk-
ina og voru foreldrar hans að-
eins 29 ára þegar öll börnin
voru komin. Á sunnudögum
var hann vanur að fara með
öll systkini sín í göngutúr en
þegar það yngsta fæddist fóru
að renna á hann tvær grímur.
„Vinir mínir fóru áð tala um hvað
foreldrar mínir hefðu gert það rosa-
lega oft og það varð til þess að ég fór
að hugsa um að fólk væri að tala og
hlæja að því hvað ég ætti mörg systk-
ini. Næst þegar mamma bað mig að
fara með krakkana í göngutúr sagði
ég: „Nei, ég vil ekki fara með þau því
þegar ég kem niður í bæ fara allar
konurnar út í glugga og segja: „Kem-
ur Albert með halarófuna." Ég fór
aldrei með systkini mín í göngutúr
eftir þetta.“
Var ekki vinnuálag á foreldrum
þínum við að sjá fyrir allri halaróf-
unni?
„Jú, pabbi var í löggunni, í hljóm-
sveit og á sjó. Hann var i öllu og fór
svo í Iðnskólann að læra vélsmíði,
kominn með átta börn og var að
byggja í leiðinni. Einu sinni var
hann að spila á árshátíð og þangaö
fóru hann og mamma klukkan sjö til
að vera í matnum. Það var fengin
barnapía sem okkur fannst ekkert
skemmtileg. Við þrjú elstu systkinin
settumst á rökstóla. Klukkan níu
um kvöldið náðum við í handjárnin
sem pabbi notaði í löggunni og
báðum barnapiuna að koma í
lögguleik. Hún kom í lögguleik og
við spurðum hvort við mættum
handjárna hana við eina koj-
una. Hún vildi allt fyrir okkur
gera, þessi elska, og sagði að
það væri alveg sjálfsagt mál.
Þegar við vorum búin að hand-
jáma hana okkur til ómældrar
skemmtunar labbaði Albert litli
Ágústsson sig með lykilinn út á
tröppur og henti honum eitthvað út í
loftið. Bamapían sat í handjárnunum
og grét til klukkan þijú um nóttina.
Á meðan skemmtum við systkinin
okkur þangað til við vorum orðin
þreytt og vorum öll steinsofandi þeg-
ar foreldrar okkar komu heim. Pabbi
þurfti að ná í aukalykla hjá löggunni
til að losa barnapíuna."
Hvað langaði þig til að verða?
„Minn draumur var að sitja í út-
varpi og spila öll uppáhaldslögin
mín. Sá draumur rættist þrjátíu
árum síðar. Og í júní síðastliðnum
rættist annar draumur: Ég fór á tón-
leika hjá Rolling Stones og hitti þá á
eftir.“
-sús
Akureyri

„Ég man eiginlega fyrst eftir
mér þegar ég var sex ára að vinna
hjá afa mínum, Guðmundi Guð-
mundssyni útgerðarmanni," segir
Albert Ágústsson sem núna er í
því starfl sem hann dreymdi alltaf
um og vinnur við dagskrárgerð á
útvarpsstöðinni Bylgjunni.
„Afi lét mig stokka og borgaði
mér fyrir það.“
Hafði afi þinn mikil áhrif á þig í
æsku?
„Já, hann var mjög sterk per-
sóna. Hann var mesti sjálfstæðis-
maður fyrr og síðar, enda er ég bú-
inn að vera sjálfstæðismaður frá
því að ég var polli. Hann heila-
þvoði mig um leið og hann kenndi
mér að vinna og var virkilega
harður húsbóndi. Ég komst ekki
upp með neitt þótt ég væri sex ára.
í hvert sinn sem ég spurði, afi er
ekki kominn matur? svaraði hann:
Að éta, éta, það er allt sem þeir
geta - en að vinna, fyrir því fer nú
rninna."
... í prófíl
Hrönn dag-
skrárgerðar-
maður og
plötusnúður
ir.
Fæðingardagur og ár: 25. júlí
1977.
Maki: Enginn.
Börn: Engin.
Starf: Útbrunnin sjónvarps-
stjama.
Skemmtilegast: Að dansa og
spila plötur.
Leiðinlegast: Það er svo
margt. Að vera andvaka og
passa börn.
Uppáhaldsmatur: Cornflakes
og indverskur matur.
Uppáhaldsdrykkur: Gamla
góða kókið.
Fallegasta manneskjan:
Beck og Hemmi Gunn.
Fallegasta röddindsaac
Haves.
Uppáhaldslíkamshluti: Mér
finnst allir líkamar ljótir.
Hlynnt eða andvíg ríkis-
stjórninni: Mjög andvíg.
Með hvaða teiknimyndaper-
sónu myndir þú vilja eyða
nótt: Ég væri alveg til í að
kynnast Barbie betur.
Uppáhaldsleikari:Chow Sing |
Chee, Michael Cain og Steve|
Coogan.
Uppáhaldstónlistarmaður:
Lee Perry, Enya og Morrichone.
Sætasti stjómmálmaðurinn:
Vladímir Zírínovskí.
Uppáhaldssjónvarpsþáttur:
Minn eigin sjónvarpsþáttur.
Leiðinlegasta auglýsingin:
Það er hægt að nefna mjög
margt. 10-11 viðbjóðurinn og
Byko viðbjóðurinn með afan-
um og stráknum.
Leiðinlegasta kvikmyndin: |
You’ve Got Mail.
Sætasti sjónvarpsmaðurinn: I
Bubbi og Ómar, Bubbi er samtj
aðeins sætari.
Uppáhaldsskemmtistaður:
Nú verð ég náttúrlega að segjá
Kaffibarinn af því að ég á svq
stóran reikning þar.
Besta „pikköpp“ línan: Hef-|
urðu einhvem tímann sofiðf
hjá stómasjúklingi áður?
Hvað ætlar þú að verða þeg-.
ar þú verður stór? Ég ætla að
verða sjónrænn plötusnúður.
Eitthvað að lokum: Ég veit
hvar Davíð keypti ölið.
Fullt nafn: Hrönn Sveinsdótt-