Dagblaðið Vísir - DV - 30.07.1999, Blaðsíða 29

IJV FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 1999
föslgarviðtalið
„Varla. Ég gæti aldrei verið með
manni sem léti ráðskast með sig.
Ég gæti aldrei verið með manni
sem væri ekki að gera eitthvað
áhugavert við líf sitt.
Ég er kannski ekki besta mann-
eskjan til aö segja hvað þarf að
vera í sambandi til þess að það
geti gengið en það þurfa að vera
leikreglur, rétt eins og maður þarf
að setja sér reglur þegar maður er
einn. Það þarf alltaf að hafa
ramma til þess að maður viti hvar
maður stendur."
Metnaður sterkasta
aflið
Þannig vil ég hafa hlutina en ég
er ekki aö segja að það virki fyrir
aðra. Annað fólk hefur ekki mína
reynslu og skapgerð, né ég þeirra.
Það situr hins vegar svo fast í mér
þegar ég var að alast upp á Vopna-
firði og horfði upp á stelpurnar
sem voru aðeins eldri en ég, 15,16
og 17 ára. Þær urðu óléttar, fóru
að vinna í fiski og urðu að sætta
sig við hlutskipti sitt. Þær giftust
kannski barnsfoðurnum, en það
var ekki ígrundað val, heldur við-
eigandi. Svo sátu þær uppi með
hann, hreinlega frá barnæsku, en
framundan langt þroskaferli og
breytingar á persónuleika.
Ég sór þess eið að í þessa stöðu
skyldi ég aldrei rata. Ég gat ekki
hugsað mér að eiga líf mitt undir
öðrum komið, einkum ekki eigin-
manni sem væri viðeigandi að gift-
ast. Mín leið út úr þessu var að
fara til Bandaríkjanna þegar ég
var sautján ára, þar sem ég var
skiptinemi í eitt ár. Ég sneri ekki
til baka.“
Hvað rak þig áfram?
„Metnaður. Ég hef alltaf haft
mikinn metnað og mér finnst vera
frumskilyrði að starfsfólkið mitt
hafi líka metnað, bæði fyrir sig og
fyrirtækið. Þar af leiðandi myndi
ég seint þola metnaðarlítinn, eða
metnaðarlausan karlmann nálægt
mér.“
Hinn tæri einfaldleiki
Fyrir nokkrum árum kynntist
Linda heimspeki Búddismans og
byrjaði að stunda hugleiðslu
reglulega og hefur haldið því
áfram. En hvað kom til?
„Ég las bókina Siddharta eftir
Herman Hesse, sem er frábær.
Við það vaknaði hjá mér áhugi á
að kanna þann veg sem hann er
að skrifa um betur. Ég fór í sum-
ardvöl á Suður-Englandi, sem var
í eins konar klaustir og er fyrir
konur sem vilja kynna sér búdd-
isma. Frá því að ég las Hesse
hafði ég lesið allan fjöldan af bók-
um um hugleiðslu og Búddisma,
þannig að það má segja að ég hafi
getað rætt um málið fram og til
baka. Mig vantaði, hins vegar,
ástundunina, að læra að hreinsa
hugann og hvíla hann. Það var
hópur hér heima sem ég vildi
gjarnan hugleiða með en hann
hittist alltaf á tímum sem voru
óhentugir fyrir mig.
í þessari sumardvöl fann ég
svör við mörgum spurningum
sem brunnu á mér. Ég hef alltaf
verið að leita að tilgangi lífsins og
er helst komin að þeirri niður-
stöðu að lífið sjálft sé tilgangur-
inn. Við eigum að opna fyrir líf-
inu þegar það kveður dyra hjá
okkur. Þau svör sem ég fann
koma fram í því sem ég er að gera
núna.“
Passa austurlensk trúarbrögð
okkur á Vesturlöndum?
„Ég lít ekki á þetta sem trúar-
brögð. Ég held enn í mína kristnu
barnatrú og sæki meira að segja
kirkju. Búddisminn er, fyrir mér,
lífsspeki."
Hvað er það sem heillar?
„Ætli það sé ekki bara hinn
tæri einfaldleiki sem mér hefur
alltaf þótt eftirsóknarverður. En
ég er alls ekki Búddisti eins og
austurlensku fræðin kenna enda
held ég að það sé mjög erfítt í
vestrænu samfélagi, einkum ef þú
ætlar að reyna að lifa samkvæmt
honum. Ég reyni hins vegar að til-
einka mér það sem passar mér, til
að halda áfram að lifa og starfa af
krafti og vera virkur þátttakandi
í samfélaginu, án þess að láta það
éta mig upp til agna.“
Þú virðist samt draga þig í hlé í
hvert sinn sem tækifæri gefst.
„Já, frá hraðanum. Eitt af þvi
sem ég hef lært er mikilvægi
hvíldarinnar ef ekki á illa að fara.
Þetta er leit að innri friði og ró og
ég held ég að það sé frábært að ná
nirvana, þótt ég stefni ekki þang-
að.
Annað sem heillar mig við
búddismann er að þessi lífsspeki
er svo fordómalaus. Það er litið á
lífsferli hvers og eins sem þroska-
braut og ekki verið að ásaka,
áfellast og dæma. í því felst að
maður lærir að dæma ekki sjálfan
sig heldur.
Það er svo margt innra með
manni sem maður lokar á vegna
þess að það passar ekki inn í gild-
ismat samfélagsins en þegar mað-
ur stundar hugleiðslu flæða til-
finningarnar fram. Þess vegna er
nauðsynlegt að fara rólega í þetta,
eitt skref í einu, til að ráða við til-
finningarnar.
Kvenleg og sterk
Þú segist hafa farið á setur sem
var eingöngu fyrir konur. Hvers
vegna?
„Við konur fáum svo mis-
vísandi skilaboð um kvenhlut-
verk okkar, alveg frá barnæsku.
Ég hef til dæmis oft velt því fyrir
mér hversvegna „feminismi" og
það að vera „feminin," (kvenleg),
geta ekki farið saman. Þú ert ann-
að hvort kona sem hugsar um út-
litið eða kona sem hugsar um inn-
volsið í höfðinu á þér. Hvers
vegna fer þetta ekki saman?
Hvers vegna virkjum við ekki og
samhæfum alla þættina í per-
sónuleika okkar til að geta staðið
heilsteyptar og sterkar?
Ég er stöðugt að þróa, virkja og
þroska konuna í mér. Ég held að
það sé mikill misskilningur að
halda því fram að konur eigi ekki
að hugsa vel um útlitið. Ef við
tökum, til dæmis, konur sem eru
í stjórnunarstörfum, þá er algengt
að þær klæði sig eins og karlar til
þess að karlarnir í viðskiptaheim-
inum viðurkenni þær. Við verð-
um fyrst og fremst að viðurkenna
okkur sjálfar og það gerum viö
ekki ef við erum að reyna að
leyna útliti okkar með hirðuleysi
og karlastil. Greind kona, ákveðin
og með metnað, getur alveg hald-
ið kvenleikanum. Það er alveg
hægt að vera kvenleg og sterk um
leið.“
Nú er talað um að konur séu
konum verstar og þú rekur hér
mikið kvennasamfélag. Verðurðu
aldrei vör við spennu á milli
kvennanna?
„Nei, aldrei 1 öll þau ár sem ég
hef rekið Baðhúsið. Ég hef aldrei
orðið vör við ríg eða misklíð og
aldrei heyrt konur rífast hér.
Hingað koma konur úr öllum
stéttum og störfum og á öllum'
aldri og ég verð aldrei vör við
neitt annað en vináttu, virðingu
og samkennd. Þetta er eins konar
griðarstaður kvenna. Hingað
koma þær til að fá sér hlé frá
hvunndeginum og mín reynsla er
að konur séu konum bestar.
-sús
v