Dagblaðið Vísir - DV - 16.10.1999, Blaðsíða 27

LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 1999
27
ff|
Wikamál
„Hvernig hefur hún dóttir mín
það? Ég hef hvorki séð hana né
Frederic síðan þau fóru úr borginni
eftir að hafa selt þér veitingahúsið
og diskótekið fyrir ári?“ Þessa
spurningu lagði Claude Girard fyrir
Alfredo Stranieri í nóvember 1998,
en hann var þá orðinn eigandi veit-
ingahússins Oasis og diskóteksins
New Love í Viry-Chatillon utan við
París.
Girard, sem var sextíu og fimm
ára, átti þrítuga dóttur, Nathalie, en
sambýlismaður hennar var Freder-
ic Adman, fimmtíu og fimm ára. Af
frásögn Stranieris höfðu þau
Nathalie og Frederic ætlað að fara í
skyndi til annars lands eftir að hafa
selt eignir sínar, og sagði hann það
hljóta að vera skýringuna á því að
þau hefðu ekki kvatt Girard og
konu hans.
Vonbrigði
Girard-hjón tóku því ekki vel að
dóttir þeirra hefði farið úr landi án
þess að kveðja. í fyrstu fannst þeim
þessi framkoma
móðgandi en síð-
ar urðu þau æ
vonsviknari því
þeim fannst til-
litsleysið vart
skiljanlegt.
Nathalie hefði
alltaf sýnt þeim
tillitssemi og
hafði hringt til
þeirra að
minnsta kosti
einu sinni í viku.
Þá hafði hún
heimsótt þau í
Bordeaux með
nokkuð jöfnu milli-
bili.
Stranieri var eini tengiliður Gir-
ard-hjóna við dóttur þeirra ef hægt
var þá í raun að nefna hann það því
hann var ekki í neinu sambandi við
þau lengur. Hann hafði aðeins keypt
eignir þeirra. Engu að siður fór Gir-
ard nokkrar ferðir frá Bordeaux í S-
Frakklandi til Viry-Chatillon til
þess að reyna að fá fréttir af dóttur
sinni. 1 hvert sinn sagði Stranieri
honum einhverja sögu sem átti að
skýra fjarveru þeirra og þögn.
Viry-Chatillon, endurtók Stranieri
sögu sína um að þau Nathalie og
Frederic væru erlendis og
vildu ekki láta trufla sig.
Girard þóttist hins vegar
greina vissa tregðu í fari
Stranieris, ítala sem var
dökkur yfirlitum og ætt-
aður frá Kalabríu. Hann
reyndi engu að síður að
vera þægilegur við Girard
og bauð honum upp á ókeypis
drykk. En í þau skipti sem Girard
borðaði hjá honum fékk hann alvar-
leg magaköst. Girard fannst nýi
veitingahúseigandinn stöðugt grun-
samlegri, en hélt engu að siður sam-
bandi við hann, enda var hann í
raun sá síðasti sem virtist hafa séð
þau Nathalie og Frederic.
Stranieri,
fyrir miðju,
eftir hand-
tökuna.
Ný saga
Þegar Girard kom til Stranieris í
nóvember 1998 til að reyna að afla
frétta af dóttur sinni fékk hann að
heyra þetta:
„Ég hitti hana af tilviljun á Gare
de Lyon járnbrautar-
stöðinni í París.
Hún er búin að
eignast son og
bað að heilsa
ykkur. Til ham-
ingju.“ Síðan
opnaði hann
kampavíns-
flösku. En Girard
fór án þess að
bragða á víninu.
Honum fannst
sögur veitingahús-
eigandans vera orðnar það vafasam-
ar að hann fór til lögreglunnar sem
hóf rannsókn. Stranieri var yfir-
heyrður, en hann sagði þá að þau
Nathalie og Frederic hefðu ákveðið
að vera erlendis i ár sér til hvíldar.
Nokkru síðar kom í ljós að
Stranieri hafði látið fara fram við-
gerðir og lagfæringar á diskótekinu.
Fyrir það hafði hann greitt með
ávísunum frá Nathalie og Frederic.
Þá kom í ljós að hann hafði einnig
Fyrirætlunin
Það var i september 1996 sem
Nathalie hóf sambúð með Frederic.
Þá lét hún foreldra sína strax vita.
Þeir heimsóttu þau og leist vel á
Frederic. Skömmu síðar tilkynnti
Nathalie þeim að hún hefði ákveðið
að selja veitingahúsið og diskótekið
og flytjast til Bordeaux-héraðs þar
sem loftslag er mildara. Yfir þessu
glöddust foreldrar hennar því þá
myndi hún og sambýlismaðurinn
koma oftar í heimsókn.
Nathalie og Frederic settu auglýs-
ingu í blað. Stranieri sneri sér til
þeirra og bauðst til að borga jafn-
virði um þrjátíu milljóna króna fyr-
ir fyrirtækin tvö. Þaö var í raun
meira en þau höfðu vænst að fá fyr-
ir þau. Eftir að tilboðið lá fyrir til-
kynnti Nathalie foreldrum sínum að
þau Frederic kæmu brátt í heim-
sókn. En þau komu ekki og Girard
hringdi i Stranieri til þess að leita
frétta af þeim.
Misvísandi upplýsingar
Stranieri sagði í fyrstu að þau
Nathalie og Frederic hefðu farið til
S-Frakklands. Nokkru siðar hélt
hann því svo fram að þau hefðu far-
ið til erlends ríkis og sagði þá: „Þau
höfðu samband og sögðust hafa það
gott. Þau báðu mig fyrir kveðju til
ykkar en tóku fram að þetta væri
eins konar hvíldarár og þau vildu
engan láta trufla sig, ekki einu sinni
ykkur."
Nokkru síðar, er Girard fór til
notað ávísanir frá þeim við inn-
kaup. Frekari könnun á fjárreiðum
hans leiddi síðan í ljós að hann
hafði aldrei greitt umsamið and-
virði veitingahússins, jafnvirði
þrjátíu milljóna króna, inn á banka-
reikning Frederics Admans.
skiptavina sinna, Simon Cohens.
Þegar Cohen reyndi að hindra stuld-
inn skaut Stranieri hann í magann
með rifQi. Cohen hélt lífi, en Strani-
eri flúði og lýsti franska lögreglan
nú eftir honum.
í febrúar kom Stranieri til
Aveyron í S-Frakklandi undir nafni
bróður sina, Marios. Hann hafði þá
séð auglýsingu í fasteignablaði þar
sem sveitakrá, La Bourriate í Bez-
de-Nausac, var sögð til sölu.
Gengið frá kaupum
Eigandi krárinnar var Nicole
Rousseau, fimmtíu og fimm ára.
Hún bjó með Claude Mauly, sextíu
og eins árs, og hafði tekið þá
ákvörðun að hætta kráarrekstrin-
um til að geta lifað rólegra lífi.
Þann 12. apríl var
kaupsamningur
undirritaður og
skyldi söluverðið
vera jafnvirði eitt
hundrað og tuttugu
milljóna króna.
Daginn sem samningurinn var
undirritaður hurfu þau Nicole og
Claude. Stranieri fluttist í krána
með ástkonu sinni og brátt var
hann farinn að aka um á bílum fyrr-
verandi eigenda.
IfUTlSl Það ^a
áUp aö hvarf sambýlisfólks-
ins vekti athygli
þeirra sem til þekktu. Það hafði
engan kvatt, aðeins horfið þegjandi
og hljóðalaust. Fáir undruðust hið
skyndilega hvarf þó meira en dóttir
Nicole, Corine, sem bjó með manni
sínum skammt frá kránni. Hún hélt
á fund Stranieris og spurði hvað
hann gæti sagt sér af móður hennar
og sambýlismanni hennar. Hann
svaraði því til að hann hefði ekið
þeim á járbrautarstöðina. Þau hefðu
þá verið á leið til óþekkts staðar þar
sem þau ætluðu að hvíla sig í eitt
ár.
Skotárás
Það sem nú var komið fram vakti
alvarlegar grunsemdir en þessar
upplýsingar nægðu
þó engan veginn til
málsóknar eða
ákæru fyrir manns-
hvörf. í janúar í ár
gerðist hins vegar
sá atburður sem átti
eftir að vekja enn
meiri grunsemdir
um hugsanlegan
þátt Stranieris í hvarfi þeirra
Nathalie og Frederics.
Þann 4. janúar reyndi Stranieri
að stela Jaguar-bíl af einum við-
Hringurinn þrengist
Corine og maður hennar héldu
þegar í stað á fund lögreglunnar og
létu lýsa eftir þeim Nicole og
Claude. Þann 22. júní yfirheyrði lög-
reglan Stranieri i kránni og ekki
leið á löngu uns í ljós kom að þar
fór sá sem var eftirlýstur vegna
morðtilraunarinnar við Cohen og
gat tengst hvarfi þeirra Nathalie og
Frederics.
að reiða út jafnvirði samtals um eitt
hundrað og fjörutíu milljóna króna.
Þá fundust líkin við eignirnar sem
hann hafði keypt.
Þessi mál eru ekki þau einu sem
geta leitt til dóms yfir Stranieri.
Hann er einig grunaður um að hafa
myrt bróður Frederics, en hann var
eigandi kaffihúss í Ivry, útborg Par-
ísar, en það hafði Stranieri einnig
keypt. Þá er hann grunaður um að
hafa stundað viðskipti með stolna
Hringurinn um Stranieri tók nú
að þrengjast. Síðdegis 19. júlí fund-
ust mannabein rétt við veitingahús-
ið í Viry-Chatillon. Rannsókn leiddi
í ljós að þau voru jarðneskar leifar
Nathalie Girard og Frederics Adm-
an.
Daginn eftir fann lögreglan lík
þeirra Nicole Rousseau og Claudes
Mouly við krána í Bez-de Naussac.
Morðákæra
Stranieri neitar að vera sekur um
morðin fjögur. Margt bendir hins
vegar til sektar hans. Manneskjurn-
ar fjórar hurfu eftir að hann hafði
gert kaupsamninga við þær og átti
bíla. Loks má geta þess að franska
lögreglan kannar nú hvort hann
kunni að tengjast hvarfi fleiri veit-
ingahúseigaenda sem hann hafi gert
kaupsamninga við.
Tilviljun?
Málið þykir skuggalegt. Ef Strani-
eri hefur gert allt það sem hann er
grunaður um er hann kaldrifjaður.
Þá yrði hins vegar ekki um hann
sagt að hann hafi skipulagt glæpi
sína á þann hátt að hann gæti talist
öruggur um að hinn langi armur
réttvísinnar næði ekki til hans.
Ljóst er að kanna mátti hvort
greiðslumar sem hann skuldbatt sig
til að inna af hendi við kaup fyrir-
tækjanna vom inntar af hendi eða
ekki, því þær ættu auðvitað að
koma fram í bókhaldi þeirra og
væntanlega einnig sem færslur inn
á bankareikninga seljendanna.
í skrifum ytra hefur hins vegar
verið bent á að hugmyndin að baki
öllu saman kunni að vera komin úr
gamalli franskri kvikmynd, Rauðu
kránni, farsa með gamanleikaran-
um Fernandel. Þar er aðalsöguhetj-
an, dulbúin sem munkur, látin
myrða fólk i sveitakrá í þeim til-
gangi að komast yfir hana.
í framhaldi af öllu þvi sem komið
er fram sagði í einum skrifum um
málið: „Ef Stranieri er sekur er ljóst
að réttur dagsins í veitingahúsun-
um hans var morð.“