Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.1999, Blaðsíða 30

30
kamál
LAUGARDAGUR 6. NÓVEMBER 1999 JLlV
unagariK kv
Rachel Lean.
Allt frá því komið var að líki
hinnar átján ára gömlu Rachel Lean
í skógi nærri RAF-flugstöðinni við
Norwich á Englandi þótti ljóst að
um kynferðisglæp væri að ræða.
Síðar skokkbuxur höfðu verið
dregnar niður á hæla Rachel og hún
hafði verið stungin mörgum sinn-
um í hálsinn og brjóstið. Þegar
rannsóknarlögreglu- og tæknimenn
höfðu grandskoðað vettvanginn og í
raun fínkembt hann hófst leitin að
morðingjanum.
Trúlofuð og á leið í
háskóla
Rachel hafði ver-
ið glöð, fjörug
og vinsæl
stúlka og hafði
ætlað sér að
hefja nám við
háskólann í
Southampton
þetta haust.
Faðir henn-
ar, Peter Lean,
var yfirmaður
viðgerðardeild-
ar RAF í flug-
stöðinni við
Norwich en
var við störf í
Bosníu þegar
dóttir hans
hvarf, þann 5.
september
1995. Hann hélt
þegar í stað
heim og tók
þátt í leitinni
að dóttur sinni
ásamt unnusta
hennar, Robin
Rischmiller,
fleirum.
Síðast hafði sést til Rachel nærri
líkamsræktarstöð RAF í flugstöðinni
en þar hafði hún stundað æfingar
þrisvar i viku. Maria Hnatiuk, tutt-
ugu og sjö ára gift kona, var sú síð-
asta sem hafði rætt við hana. Þær
höfðu kynnst hálfu ári áður en báðar
höfðu haft mikinn áhuga á líkams-
rækt og skokki.
Maria skýrði svo frá að þær hefðu
farið úr líkamsræktarstöðinni um
fimmleytið fimmtudaginn 5. septem-
ber en aðeins gengið saman stuttan
spöl. Þá hefði hvor um sig haldið sína
leið. Rachel hefði legið á því hún
hefði ætlað að hitta unnusta sinn.

ið að dóttir hennar hefði ákveðið að
vera hjá Robin um nóttina svo það
var ekki fyrr en næsta dag að henni
varð ljóst að hún var horfin;
Leitin næstu daga bar engan árang-
ur og það var ekki fyrr en 11. septem-
ber að maður sem var að viðra hund-
inn sinn gekk fram á líkið.
Athygli lögreglunnar beindist fljót-
lega að Mariu Hnatiuk. Þá skýrði
vitni svo frá að það hefði séð þær
Rachel og Mariu skokka saman út í
skóg eftir að þær fóru úr líkamsrækt-
arstöðinni. Það kom ekki heim og
saman við þá yfirlýsingu Mariu að
þær hefðu aðeins fylgst að stuttan
spöl en síðan hefði leiðir skilið.
Undarlegt
hjónaband
Maria var
fædd og uppal-
in í Bristol en
fluttist til
Norwich þeg-
ar hún varð
ástfangin af
kaupsýslu-
manninum
Ian Wells.
Hann var
haldinn mik-
illi afbrýði-
semi og beitti
Mariu í raun
harðstjórn.
Hún varð
verslun vildi hann fá að
meta hvort hún hefði
eytt of miklum pen-
ingum þar og þætti
honum eyðslan of
mikil sendi hann
hana til baka
með hluta var-
anna til að fá
endur-
greiðslu.
Hann niður-
lægði hana
þannig
bæði kyn-
ferðislega
og i dag-
lega lífinu
en hún lét
þetta yfir
sig ganga
því í raun
var hún
mjög háð
honum. Af
og til rifust
þau og slóg-
ust og það
kom fyrir að
hún fór frá
honum en
ætíð sneri hún
til hans á ný.
Tvíkyn-
hneigð
■. ‘1 Robin [< i o o n rn 111 n t*
skrifa undir 1 niscnm 111 u r.
hún væri þekkt fyrir að
vera lygin.
Dagbók
studdi
ákæruna
samning við hann um að hún mætti
aldrei sofa hjá öðrum mönnum. Hún
mætti hins vegar eiga í ástarsam-
bandi við aðrar konur og fram kom
að hann hvatti
hana til þess
að fá þær
með sér
f
Arangurslaus bið
Robin, sem var tuttugu og tveggja
ára, skýrði svo frá að hann hefði beð-
ið eftir Rachel allt kvöldið því þau
hefðu ætlað að semja í sameiningu
uppsagnarbréf til stórverslunarinnar
Marks & Spencer þar sem Rachel
hafði unnið síðasta hálfa árið.
Robin sagðist hafa hringt
heim til hennar en hún
ekki verið heima.
Móðir Rachel,
Vanessa Lean,
sagðist
hafa
hald-
þeirra
hjóna.
Ian vildi
fá að
ákveða
allt. Færi
Maria í
stór-
Þetta einkennilega
samlífi varð til þess að
Mariu varð einn daginn ljóst
að hún var tvíkynhneigð. Hún
laðaðist nú æ meira að konum og
jafiiframt fóru hvatir hennar að bera æ
meiri keim af hneigð til kvalalosta.
Hún fór að klæðast leðurfótum og
sækja krár sem lesbíur vöndu komur
sínar á þeim tímabilum þegar hún bjó
ekki með Ian. En þegar hún sneri aft-
ur til hans gerðist það æ oftar að hún
reyndi að fá lesbíur til að koma með
þeim hjónum í rúmið, í þríhymings-
leikinn margnefnda. Ef konumar
neituðu átti Maria það til að
verða reið.
Lögreglan fór að leita
upplýsinga um fortið
Mariu. Þá kom fram að
hún hafði komið við
sögu hjá henni. Tví-
vegis hafði hún komið
með falskar ákærur á
menn fyrir nauðgun.
Þá hafði hún reynt
að brenna mann
sinn, Ian, inni með
því að hella bensíni
inn um bréfalúguna á
húsinu og kveikja í.
Hann hafði verið I fasta-
svefiii en hafði vaknað og
getað bjargað sér og húsinu.
Hann kærði hana en dró
kæruna síðar til baka.
Farín úr borginni
Þar kom að lögreglan vildi fá
Mariu til yfirheyrslu vegna alls
þess sem nú var
for-
eldrum sínum í
Bristol.
Tveir lögreglumenn óku þangað til
að sækja hana.
Maria sagðist ekkert vita sem varp-
að gæti ljósi á morðið. Næstu tíu daga
var hún í gæsluvarðhaldi í Norwich og
á þeim tíma breytti hún margoft frá-
sögn sinni af atburðum dagsins þegar
Rachel hvarf. En ætíð hélt hún fast við
sakleysi sitt.
Tæknimenn lögreglunnar höfðu
fúndið blóðbletti á íþróttabuxunum
sem Rachel hafði verið í. Rannsókn
leiddi í ljós að ekki var einungis um
blóð úr henni sjálfri að ræðá heldur
einnig úr einhverjum öðrum og þá lík-
lega úr morðingjanum. Blóðsýni var
tekið úr Maríu og samanburður leiddi
í Ijós að það var blóð úr henni sem var
á buxunum. Þá fundust tvö hálfgrófin
smásár innanvert á hægri handlegg
hennar en það benti til þess að hún
hefði skorið sig þegar hún var að
stinga Rachel til bana.
Maria Hnatiuk.
komið
fram.
Ian
skýrði
þá svo
frá að
hún
væri
farin að
heiman
og
byggi
nú hjá
Er hér var komið var ekki um ann-
að að ræða fyrir Mariu en játa að hafa
orðið Rachel að bana. Sannanimar
myndu nægja til sakfellingar fyrir
rétti. En Maria sagðist ekki hafa stytt
Rachel aldur að yfirlögðu ráði. Þær
hefði skokkað
saman út í
skóginn en þar
hefði komið til
rifrildis og í
augnabliks bræði hefði hún stungið
hana.
Er málið kom fyrir rétt létu margir
í ljós þá skoðun að skýring Mariu á að-
draganda atviksins fengi vart staðist.
Var það álit byggt á framburði margra
vitna sem héldu því fram að Maria
hefði verið þekkt fyrir að verða hrifin
af ungum konum og fyrir hneigð sína
til kvalalosta. Þessu til stuðnings voru
lagðar fram ljósmyndir af henni í leð-
urfötum, háum stígvélum og með písk
í hendi. Þá lýstu önnur vitni því að
Meðan
rannsókn
málsins
stóð yfir
kom í
leitimar
dagbók
sem
Maria
hafði
haldið.
Þar
mátti
lesa um
löngun
hennar
til að vera
með ungri
stúlku sem
hún heföi
hitt í lík-
amsræktar-
stöð flughers-
ins. Ekkert
nafn var nefnt
en fáum duldist
að þar var vísað
til Rachel.
Saksóknarinn í
málinu hélt því fram
að ljóst væri að Maria
hefði á skipulagðan hátt
reynt að leggja net sitt fyrir
táningsstúlkuna. Rachel hefði
hins vegar tæpast gert sér grein
fyrir því hvað bjó að baki, enda
hefði hún verið mjög hrifin af
unnusta sínum. 5. september hefði
Maria svo ákveðið að gera þá til-
raun sem ráða myndi úrslitum um
hvort henni tækist að koma á ástar-
sambandi milli sín og Rachel. Að
loknum líkamsræktartímanum
hefði hún fengiö hana til að skokka
með sér út í skóg. Þar hefði hún gert
tilraun til þess að fá hana til við sig
en verið vísað á bug. Afleiðingamar
hefðu orðið afdrifaríkar.
Lyktirnar
Saksóknarinn sagði það sína
skoðun að eftir að tilraun Mariu
hefði farið út um þúfur hefði hún
orðið mjög æst. Hefði þar bæði til
komið til reiði og kynferðisleg löng-
un. Svarið við höfnun Rachel hefði
verið að stinga hana með hnífi.
Hver hnífsstungan hefði fylgt
annarri. Réttarlæknar hefðu látið í
ljós þá skoðun að Rcahel hefði ekki
þurft að missa meðvitund strax og
því hugsanlega vitað af því er Maria
sneri henni við og nauðgaði henni.
Líklegast væri taliö, sagði saksókn-
arinn, að Rachel hefði lifað í fimm
til sex mínútur eftir að hún varð
fyrir hnífsstungunum.
Sú vöm Mariu að hún hefði ráð-
ist gegn Rachel í bræði þótti ekki
trúðverðug í ljósi þess að hún hafði
haft með sér hníf.
Saksóknarinn taldi þetta eitt mik-
ilvægustu atriða málsins er að því
kæmi að ákveða sakleysi eða sekt
og yrði um sektardóm að ræða þá
þyngd refsingar. Beindi hann orð-
um sínum sérstaklega til kviðdóm-
enda og varpaði fram þeirri spum-
ingu hvers vegna sakbomingurinn
hefði haft á sér hníf á venjulegu
skokki með annarri konu ef ekki
hefði staðið til að beita honum.
Kviðdómendur féllust á rök sak-
sóknarans, og verjandinn gat ekkert
sagt sem vegið gat upp á móti þyngd
röksemda hans. Drápið á Rachel var
því talið morð að yfirlögðu ráði. í
september 1996 var Maria Hnatiuk