Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2000, Page 24

24
LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2000
Helgarblað
A
_______________PV
tvíæringi fólks-
ins í Kwangju
„Það var 1 september í fyrra sem
síminn hringdi - bara klukkan hálf-
tíu um morgun, ég lá uppi í rúmi og
var að hugsa. Og maðurinn hinum
megin á línunni segir „This is René
Block - ég hef áhuga á að tilnefna
þig sem þátttakanda í Kóreu-tvíær-
ingnum." Ég varð rosalega kát! Það
voru miklar rigningar um þetta
leyti og ég hafði verið að reyna að
koma mér í gang með að vinna með
nýtt vídeóklippiforrit sem mér
hraus hugur við. Þessi hringing
kom eins og himnasending, öll
vinna varð miklu léttari eftir hana.“
Seint í mars fór Anna Líndal til
Kóreu með verk sitt Jaðar (sem við
fengum að skoða í galleríi Sævars
Karls í febrúar) til að taka þátt í
stóra asíska myndlistartvíæringn-
um í Kwangju í suðausturhluta
landsins. Ferðalagið tók allt í allt
þrjátíu klukkustundir, samt fór hún
beint úr flugvélinni í mikla veislu!
Hún bað að vísu um að fá að
skreppa heim á hótel fyrst en það
var bara því miður ekki hægt.
Tvíæringurinn var opnaður í
þriöja skipti 29. mars í geysistórum
almenningsgarði. Hann stendur til
7. júní og er áætlað að um 100.000
manns muni skoða sýninguna.
Hann hefur stundum verið kallaður
tvíæringur fólksins því það kemur
svo mikið af „venjulegu fólki“ að
skoða hann. 280 listamenn taka þátt
í honum aö þessu sinni og er verk
Önnu i einum hluta aðalsýningar-
innar sem er í yfír átta þúsund fer-
metra salarkynnum.
Sýningarstjórar aðalnúmerin
„Þetta er auðvitað ungur tvíær-
ingur miðað við til dæmis Feneyj-
ar,“ segir Anna, „en Kóreumenn
hafa tekið þetta með miklu trukki.
Þetta er auðvitað pólitískt mál eins
og öfl menning - þeir eru að vinna
sér nafn í heiminum sem menning-
arþjóð og það hefur verið grimm
samkeppni innan Asíu um hver
tæki forskotið í sjónlistinni.
Kwangju hefur náð því; hún er
flmmta stærsta borg landsins og
hefur gælunafnið „borg listanna“.“
Kwangju tviæringurinn er enn að
móta sér sérstööu miðað við eldri
stórsýningar. Þeir vilja draga úr
áherslu á stjömum meðal myndlist-
armanna en lokka þess í stað til sín
ungt fólk og upprennandi, en af því
að þá er hættan sú að enginn vilji
koma og sjá sýninguna tryggja þeir
sig með því að fá lykilmenn og kon-
ur til að velja listamenn og verk -
og allir vilja vita hvern þessi eða
hinn sýningarstjórinn veðjar á.
„Til dæmis em þeir núna með
„Þar sem viö kunnum ekki á matinn
arnir þetta og fórum aö sýna
UV-MYINU PUtS
Anna Líndal myndlistarmaöur
voru þjónarnir gjarnan aö búa til alls konar skúlptúra úr matnum og stinga þeim upp í okkur. Síöan iæröum viö útlending-
færni okkar í því aö vefja hráum fiski inn í laufblöö eftir kúnstarinnar reglum og stinga þessu upp í hvert annaö. “
fimm sýningarstjóra sem velja inn í
aöalrýmið, hver úr sínum heims-
hluta,“ segir Anna, „allir stór nöfn í
myndlistarheiminum. Með þessu
næst bæði fjölbreytni og samkeppni
milli sýningarstjóranna sem hver
um sig vill vera með athyglisverð-
asta hlutann - og eins og gefur að
skilja er mikill samanburður í
gangi milli heimsálfa. Asía þykir
mjög spennandi núna, hún hefur
verið að opnast og margt á seyði þar
- en boltinn rúllar alltaf áfram. Fyr-
ir utan aðalsýningarnar voru stórar
þemasýningar, hver undir sínum
sýningarstjóra, til dæmis ein um
mannréttindi og önnur um kyn sem
báðar voru stórar og athyglisverðar,
kóreönsk list, gömul og ný, japönsk
Búddaaltari.
list og fleiri. Ég náði ekki að skoða
það allt út í hörgul en mér fannst
mannréttindasýningin afar merki-
leg, ekki síst vegna þess að hjá okk-
ur er nánast engin pólitísk mynd-
list. Við eigum ekki í stríði og erum
ekki undirokuð af öðrum þjóðum,
hér er velmegun og því ekki sama
þörf fyrir pólitíska list. Þessi verk
komu mörg frá fyrrverandi nýlend-
um; einkum þótti mér til um ind-
versku verkin."
Næmur og hlýr
Sýningarstjórinn sem valdi Önnu
er þýskur þótt nafnið hafi franskan
hljóm, René Block. Hann fæddist í
Dússeldorf 1942 og var ekki nema
rétt rúmlega tvítugur þegar hann
stofnaði fyrsta galleríið sitt í Berlín
þar sem hann sýndi meðal annars
verk Josephs Beuys, Gerhards
Richters og fleiri. Sýningarstjóri
hefur hann verið siöan á áttunda
áratugnum og unnið m.a. við tvíær-
ingana í Sydney og Istambul, Muse-
um Fridericianum í Kassel og mik-
ið í Bandaríkjunum.
„Þetta er alger öðlingur," segir
Anna. „Hann var kominn á svæðið
eldsnemma á morgnana þegar við
vorum aö setja upp og haggaðist
aldrei á hverju sem gekk. Svo hefur
hann óhemjunæmt auga fyrir því
hvemig á að koma verkum fyrir
þannig að þau njóti sín sem best.
Romuald Hazoum frá Afríku skildi
grímumar sínar eftir á gólfinu, fór
bara og lét René um að hengja þær
upp! Það fannst mér nokkuð langt
gengið. Ég fékk gott rými undir
hillusamstæðuna mína og velti fyrir
mér fram og aftur hvemig hún færi
best, kunni ekki við að spyrja René
en bar þó undir hann hvort ég ætti
kannski að færa hana aöeins til. Og
án þess að ég fattaði hvað hann var
afgerandi þá var hann allt í einu bú-
inn að finna besta staðinn fyrir
hana og svo var hann horfínn. Þetta
reyndist alveg dæmigert. Hann veit
um allt sem er á seyði, skýtur upp
koflinum þar sem þörf krefur, bjarg-
ar málum og lætur sig svo hverfa!
Svo hafði hann þann sið að stefna
öllum á ákveðinn veitingastað á
hverju kvöldi og borða með þeim -
þó að hann hefði sjálfsagt getað ver-
ið í finum boöum. Hann leggur
áherslu á aö hrista hópinn sinn
saman, láta fólk kynnast - sem er
svo mikils virði. Mér leið vel allan
tímann og það var mikið honum að
þakka."
Anna áttaði sig á því þegar hún
hitti René Block að hún hafði hitt
hann á tvíæringnum í Istambul 1997
en þar var hún fulltrúi íslands.
Hann hafði veriö sýningarstjóri í
Istambul 1995 þegar Finnbogi Pét-
ursson sýndi þar og fylgdist vel meö
1997. Þar tók hann eftir Önnu og
verki hennar „Viðgerðarmannin-
um“, tvinnakeflaverkinu sem vakti
síðast athygli á yfirlitssýningu
hennar í Gerðubergi fyrr í vetur.
Anna var þegar búin að vinna alla
forvinnu á vídeóverkinu Jaðri og
sýna hluta af því í Stokkhólmi og
eftir upphringingu René Blocks,
sem vitnað var til hér í upphafi,
MYNDIR ANNA LÍNDAl
René Block sýningarstjóri.
setti hún á fullt að ljúka því. Eins og
menn minnast frá sýningunni hjá
Sævari Karli er verkið í nokkrum
hlutum þar sem saman fléttast
myndir af gosinu í Vatnajökli,
myndir frá leiðangri jöklarannsókn-
armanna sem Anna tók þátt í, en
hún er gift Magnúsi Tuma Guð-
mundssyni jarðeðlisfræðingi,
skemmtilegar myndir af samspili
manns og náttúru og myndband af
stúlku sem er að lesa Njálu. Á sýn-
ingunni hér heima var hún með
átta myndbönd og innsetningu en í
Kóreu voru bara fjórir skermar í
hillusamstæöu sem breyttist þar
með í skúlptúr með sínum sjón-