Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2000, Blaðsíða 25

LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2000
25
Helgarblað
Eurafrica
lip linaAlrt.U
Biqei Bergitfófn
|akob Koldrnq
IVt etíaod
Anna Iindal
Ivlu) Mánmkkó
AwvSofíSídén
Vibeke Sjovo!!
Cand.ce 8reto
Rocnuald Huoumé
WlUiam Kentridge
Moslvekwa Unga
SantuMofokcng
Fatimah Tuggar
CK»dj Am«
Ayy? ErVmen
GuKun Kar tmotufs
Vhí»inN*-vhat
Male Tenqer
h
Ef myndin prentast vel má sjá hér hvaöan listamennirnir eru sem René
Block valdi.
varpsskermum, ljósum, dúkum,
myndum og blómum.
eru ennþá uppteknari af sinni ein-
stöku menningu en stórþjóðirnar."
List úr „drasli“
Vídeólistin er vinsæl, það var
auðséð á sýningunni, en líka ljós-
myndir og innsetningar. René Block
var með álfurnar Afriku og Evrópu
á sínum vegum og valdi sér evr-
ópska listamenn frá hinu háa
norðri, Danmörku, Svíþjóð, Noregi,
Finnlandi og íslandi. Af þeim tutt-
ugu listamönnum sem hann valdi
sýndu tíu vídeóverk og sex ljós-
myndir en á sýningunni hans mátti
lika sjá grimur, málverk og teikn-
ingar og einn Afríkubúinn var með
verk úr tvinnakeflum! Hann var
reyndar líka á tvíæringnum í
Istambul svo kannski eru áhrifín
bein. Sérkennilegar voru grímur
Romualds Hazoums frá Benin sem
hann býr til úr ónýtum straujárn-
um, brúsum undan ýmsum vökv-
um, útvarpstækjum og fleiru.
„Hann er að vinna með afríska
grímuhefð en býr þær til úr vest-
rænu „drasli“,“ segir Anna. „Svo
segist hann selja þeim það aftur á
góðum prís! Menningarbakgrunnur-
inn kemur alltaf í gegn í listinni. Þó
að hugmyndimar gangi á milli og
allir hermi eftir öllum þá er unnið
ólíkt úr efninu eftir því hvar ræt-
urnar liggja. René Block valdi sér
listamenn frá jaðarþjóðum og þær
Heilagur dagur
Þetta var fyrsta ferð Önnu til
Asíu og hún fékk mikið út úr henni.
„Mér þykir afar gaman að ferðast,"
segir hún, „og ég leit á þetta sem
ómetanlegt tækifæri til að komast
svona langt burt.“ Hún vildi endi-
lega ná meiri tengslum við landið
og fólkið og varð því eftir í Kwangju
í nokkra daga eftir að sýningin var
opnuð. „Ég held að ég geti fullyrt að
ég hafi verið eini myndlistarmaður-
inn sem varð eftir á staðnum," seg-
ir hún og hlær innilega. „En ástæð-
an fyrir því var raunar sú að ferð
hafði veriö skipulögð fyrir hópinn
til Seoul, höfuðborgar Kóreu, og
margir þáðu það boð. Mig langaði
meira til að komast út í sveit en sjá
aðra borg en líka var ástæðan fyrir
vali mínu sú að þó að mér fyndist
óskaplega gaman að vera með öllu
þessu fólki allan daginn og kvöldin
lika, í stöðugri samræðu við nýtt
fólk, þá var ég líka búin að fá nóg af
því og þráði aðra upplifun. Og ég sá
ekki eftir því.“
Enginn túrismi er í héraðinu og
lítil enskukunnátta en Anna lét það
ekki á sig fá. Hún fór af stað að
morgni með þrjá miða með mynd-
letri sem aðstoðarmaður hennar út-
bjó handa henni. Þann fyrsta sýndi
hún leigubilstjóranum sem ók
henni á rútubílastöðina, annan mið-
ann sýndi hún þar tO að fá miða á
réttan áfangastað og sá þriðji kom
henni heim á hótel aftur. Fyrsta
frjálsa daginn fór hún í þjóðgarð
norðan við borgina þar sem eru
nokkur fræg Búddamusteri og varð
gagntekin undir eins og þangað
kom. „Það er hreinlega heilagur
andi yfir þessum stað. Ég gekk inn í
garðinn, svolítið hrædd um að vill-
ast fyrst en það gleymdist cdveg inni
í þessum ævintýralegu fógru must-
erum. Dýrðin er ólýsanleg. En það
var varla nokkur annar ferðamaður
þarna og erfltt að vita hvert ég
mátti fara. Allar leiðbeiningar eru á
myndletri sem maður skilur náttúr-
lega ekkert í. Einu sinni flaskaði ég
illilega og var allt í einu komin inn
á svæði munkanna sem búa þarna.
Þrátt fyrir heilagleikann mátti nú
sjá gervihnattadiska og snúrur með
munkakuflum, sokkum og öðrum
fatnaði! Svo opna ég dyr og er þá
greinilega komin inn í það allra
helgasta - seinna fattaði ég að það
hefur líklega verið grafhvelfing sem
ég rataði inn í, alveg óvart. Þar var
ég sem betur fer ekki gómuð en þeg-
ar ég kom aftur út í garðinn og var
að virða fyrir mér þvottasnúrumar
kemur munkur til mín og var mik-
ið niðri fyrir þegar hann sagði á
ensku: „Go out!“ og hneigði sig um
leið!“
Þjóðgarðurinn er í fjalllendi og
Anna gekk alein upp á fjall eftir
þessa reynslu þar sem hún fann
helli með gyðju á altari og fagurlega
skreyttan. Öfan af fjallinu fékk hún
vítt útsýni yfir héraðið. „Þama er
ekki tær birta heldur mistur yfir
eins og maður sér á kínverskum
málverkum." Enga menn hitti hún
á göngu sinni.
Daginn eftir fór hún mun lengra
frá borginni með almenningsvagni,
alveg út að hafinu og út í landfasta
eyju sem hún gekk um lengi dags.
Þriðja daginn ætlaði hún að nota til
að skoða sýninguna almennilega en
um kvöldið varð hún allt í einu vin-
sælasta manneskjan á staðnum.
Sjónvarpsstöö héraðsins hafði frétt
að einn myndlistarmaður væri eftir
á staðnum og vildi fá viðtal daginn
eftir.
„Ég féllst á það en í stað þess að
fara með mig í stúdíóviðtal þá átti
að búa til sérstakan sjónvarpsþátt.
Þess vegna var farið með mig út á
land og viðtalið tekið víðs vegar á
merkum stöðum, til dæmis i göml-
um grafreiti frá steinöld sem var
verið að undirbúa sem túristastað.
Yfirleitt gekk þetta þannig fyrir sig
að ef ég rak upp stór augu þá stopp-
uðu þeir bilinn! Við fórum í heim-
sókn til sveitafólks sem var að und-
irbúa hrisgrjónaakra sína og það
tók afar vel á móti okkur. Að lokum
heimsóttum við hjón sem lita klæði
með efnum úr jarðveginum, þau
áttu óskaplega fallegt heimili en
óþægilega fullkomið. Þar var farið í
gegnum miklar teserimoníur með
mér og ég fékk að smakka voðalega
fln te. I þessari ferð hafði ég þennan
flna túlk, unga konu sem var óperu-
söngkona og varaforseti óperuhúss-
ins í Kwangju. En þegar mig lang-
aði til að vita meira um grafreitinn
þá sagði hún hressilega: „Ég veit
ekkert um grafreiti, ég tala bara
ensku!“ Þetta var líka frábær dagur
þó aö hann væri öðruvísi en ég
hafði ætlað mér.“
Kona ein í Kóreu
- Hvemig fannst þér þetta fólk?
„Það er glaðlegt og hjálpsamt,
tempó þess er rólegt og maður hafði
aldrei áhyggjur af því að það væri
að svindla á manni. Það var ótrú-
lega auðvelt að vera þarna ein.
Þarna er lítið um glæpi og fáar fylli-
byttur, þetta er óskaplega kurteist
fólk og gott. Ég var ekki í vafa um
aö ég gæti villst á þessu flandri
mínu, en ég var jafnviss um að mér
yrði ekki gert nokkurt mein.
Það er mikil hópstemning í
Kóreu, minni einstaklingshyggja en
við eigum að venjast,“ heldur hún
áfram. „Eitt af því sem mér fannst
sérstakt í sambandi við borðhald
var að fólk deilir bæði diskum og
mataráhöldum. Það eru mikið not-
aðir stálprjónar og skeiðar til að
matast, og mín áhöld voru ekkert
endilega bara fyrir mig! Og þar sem
við kunnum ekki á matinn voru
þjónarnir gjarnan að búa til alls
konar skúlptúra úr matnum og
stinga þeim upp í okkur. Síðan
lærðum við útlendingarnir þetta og
fórum að sýna færni okkar í því að
vefja hráum fiski inn í laufblöð eft-
ir kúnstarinnar reglum og stinga
þessu upp í hvert annað. Allir sátu
á púðum á gólfinu sem er mjög
þægilegt þegar fleiri bætast í hóp-
inn, það þarf ekkert að redda nýjum
stól heldur bara rétt að mjaka sér
til, þá er endalaust hægt að stækka
hringinn. Eftir kvöldmat var farið á
diskótek og dansað. Hér heima
mundi ég aldrei nenna að fara á
diskótek kvöld eftir kvöld en þarna
var það alveg eðlilegt og mjög gam-
an!“
- Að lokum?
„Það er mikilvægt að fá að sýna
verk sín oftar en einu sinni og gam-
an til þess að vita að tugir þúsunda
standi í biðröð til að komast inn á
sýningu sem maður tekur þátt í.
Svona ferð eykur meðvitund manns,
ég hef bætt við einu landi sem skipt-
ir mig persónulega máli, héðan í frá
mun ég alltaf taka eftir fréttum frá
Kóreu. Það eru forréttindi að fá
svona tækifæri og þá er gaman að
vinna við myndlist. Ég á eftir að lifa
lengi á þessari ferð.“ -SA
„Gríma“ úr kassettutæki eftir Romuald Hazoum.
Aðeins 60 saumavélar á þessu einstaka tilboði:
• Tegundin er PFAFF 6122 -Þýsk gæðavara. • Full af auðveldum og þægilegum saumum.
• 30 spor. • Auðvelt val. • Nálarþræðari. • Efri flytjari, nauðsynlegur fyrir bútasauminn.
• Hátt undir fótinn, gott fyrir þykku efnin. • Margir hentugir fylgihlutir. • Ótal fleiri kostir.
Grensásvegur 13 -108 Reykjavík - Sími 533 2222 - Veffang www.pfaff.is