Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.2000, Blaðsíða 60

68
LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 2000
I>V
Helgarblað
Hér sést veí nvernig brautin leit út
meöan á keppni stóö. Á myndinni
hér til hliöar má sjá sama staö
nokkrum mánuöum seinna.
DV-myndir NG
þróttaklúbburinn er í samstarfí við
garðyrkjustjórann í Þorlákshöfn og
sveitarfélagið Ölfus í að gera gróðurtil-
raunir þama á svæðinu. Þær felast í
því að fræi er dreift á sandinn fyrir
keppni og mótorhjólin eru látin sjá um
að plægja fræið niður í sandinn og
dreifa því um svæðið. Þegar Þorláks-
hafnarkeppnin stendur er þetta eini
dagurinn á árinu sem má aka mótor-
hjólum þama inn á miUi sandhólanna.
Þetta kemur vel út, enda verður einka-
leyfið á þessari aðferð við uppgræðslu
á viðkvæmu landi seld Landgræðslu
ríkisins á uppsprengdu verði innan
tíðar.“
Endúróguðinn á heima
á Islandi
Hjörtur segir framtíð sportsins vera
mikla og með réttri vinnu og undir-
búningi sé hægt að gera keppnina hér
að ferðamannagrein vegna sérstöðu
landsins hvað varðar landslag. Upplagt
væri fyrir bændur sem bragðið hafa
búi og eru með ferðaþjónustu að sækj-
ast eftir keppninni, enda gæti hún gef-
ið gott af sér fyrir þá. „Erlendis er mik-
ið keppt innan um tré og erfitt að fá
önnur svæði en grýtt undir keppni af
þessu tagi. En hér höfúm við alla þessa
árfarvegi, malargryfjur og ógróna
mela og engin tré en nóg af brekkum
til að takast á við. Endúróhjólamenn
hafa oft sagt að endúróguðinn eigi
heima á íslandi og ég held að það séu
orð að sönnu.“ -NG
Mótorhjól notuð til sáningar:
„Endúróguð-
inn á heima
á íslandiu
Sú akstursíþrótt sem nýtur einna
mestrar hylli á meðal keppenda
er endúró sem er þolakst-
urskeppni á torfærumótorhjólum.
Iþrótt þessi er ung að árum og var
fýrsti heimsmeistarinn krýndur í
endúró 1968. I ár er þriðja árið sem
keppt er til íslandsmeistara í endúró.
Fyrsta árið sem keppt var f endúró
vora keppendur 42 alls en nú, aðeins 2
árum seinna, era keppendur í íslands-
meistarakeppninni 95 og er þetta því
fjölmennasta akstursíþróttagreinin á
íslandi hvað varðar keppnistæki og
keppendur.
DV tók tali þann sem staðið hefur í
eldlínunni við uppbyggingju á þessu
vinsæla sporti undanfarin ár og leitaði
svara við því hvers vegna endúró er
svona vinsælt á meðal keppnismanna.
Fyrir svörum varð Hjörtur Jónsson
sem hefúr verið ýmist keppnisstjóri
eða aðstoðarkeppnisstjóri í hverri ein-
ustu endúrókeppni sem haldin hefur
verið síðan byrjað var að keppa til ís-
landsmeistara. Hjörtur var einmitt í
Englandi á dögunum, eins og DV Sport
hefur greint frá, að kynna sér keppnis-
haldytra.
Karirembusport?
Fyrsta spumingin var: „Hvers
vegna er endúró svona vinsælt á
meðal mótorhjólakeppnismanna?
„Það er ekkert eitt svar við þessu en
segja má að þetta sé karlrembusport,
enda hefur enginn kvenmaður tekið
þátt í íslandsmeistarakeppni enn sem
komið er. Fjárhagslega er ekki svo
dýrt að keppa í endúró miðað við aðr-
ar akstursíþróttir, svo framarlega að
menn séu ekki að keppa um fyrstu 10
sætin til íslandsmeistara.
Einnig er það að þegar keppt er í
endúró er hægt að hafa keppnina mjög
misjafna og er engin endúrókeppni
eins og sú síðasta. Stundum er þetta
eins og rall og era keppendur þá ræst-
ir með vissu millibili og aka sérleiðir
og feijuleiðir eins og í bílaralli. Einnig
er hægt að ræsa alla í einu og láta
keppendur aka í hringi í eina til þijár
klukkustundir og telst sá sigurvegari
sem flesta hringi fer á aksturstíman-
um. Þetta keppnisfyrirkomulag hentar
mjög vel íslenskum aðstæðum og getur
verið skemmtilegt á að horfa. Hringa-
keppni af þessu tagi á uppruna sinn í
Ameríku og kallast GNCC og hefur
verið vinsæl síðan 1986. Á síðasta ári
var farið að keppa í sambærilegri
keppni í Englandi, sem kallast Fast
Eddy, og er hún svo vinsæl að hætt er
að skrá keppendur við höfðatöluna
500.“
„Stundum hefúr þurft aö bera
menn af hjólunumu
„Það sem er hvað mest spennandi
við keppni af þessu tagi er að áhorf-
endur geta fylgst vel með þar sem
keppandi getur farið allt að 10 sinnum
fram hjá honum í keppni. Þá getur ver-
ið gaman að fylgjast með því þegar
keppendur koma inn á þar til gert
svæði, sem kallast „pyttur", til að taka
bensín eða til viðgerða meðan á keppni
stendur.
Keppendur í endúró era ánægðast-
ir þegar þeir ljúka keppni og klára. Að
jafhaði fellur þriðji hver keppandi úr
keppni vegna bilunar á hjóli eða menn
hreinlega gefast upp þvi þetta er svo
rosalega erfitt. Menn era gjörsamlega
búnir eftir keppnisdag í endúró. Þess
eru dæmi að þegar keppandi kemur í
mark hefur þurft að bera hann af hjól-
inu, losa hann við hjálminn og allan
annan keppnisklæðnað því keppand-
inn var svo gjörsamlega búinn að vera
að hann gat enga björg sér veitt fyrsta
klukkutímann eftir
keppni."
íþróttafélag sem er ef það þyrfti að
færa íþróttavöllinn sinn á 2 ára fresti
eftir að hafa fjárfest í mannvirkjum.
Það er sárt að þurfa að horfa á eftir
peningum sem lagðir hafa verið í
brautargerð á 2 ára fresti og þurfa
ailtaf að byija upp á nýtt.“
En hvers vegna
stundar Hjörtur þá
ekki keppni sjálf-
ur?
Um það segir
hann að það sé sköp-
unargleðin sem reki
hann áfram. Ein-
hver verður að gera
þetta því að ef engin
keppni væri fyrir
þessa stráka þá
væra spólfór út um
allt. Með markvissu
keppnishaldi og
kröfu um öryggis-
búnað fækkar ein-
faldlega slysum og
utanvegaakstri á
svæðum sem ekki
má aka á.
14 bráðabirgöa-
svæði á 22
árum
Gott dæmi
minnkun utanvega-
aksturs er fyrir ofan
Mosfellsbæ. Þar era
gryfjur og vegslóði
sem liggur upp að
Skálafelli. Á þessu svæði keyra Mos-
fellsbæjarstrákar og lítið er um akstur
utan vega og slóða. í Reykjavík og
Hafnarfirði era engin svæði til að
stunda þessa íþrótt og er það mat
Hjartar að það sé á ábyrgð bæjaryfir-
valda á þessum stöðum þegar kvartað
er undan utanvegaakstri mótorhjóla
því að hjólamönnum ftnnst það sjálf-
sagður réttur að fá að stunda íþrótt
sína.
Vélhjóla-
íþróttaklúbb-
urinn hefur
þurft aö flytja
adstödu sína
14 sinnum á
22 árum
Hvað þarf stórt svæði fyrir
endúróbraut og motocrossbraut?
„Það er ekki mikið land sem þarf
undir gott svæði, svona 1-3 ferkíló-
metra, en svæðið þarf að henta fyrir
Motocross og endúró. Það má ekki
vera i einhverri stórgrýtisurð eins og
mörg þau svæði sem úthlutað hefúr
verið til bráðabirgða fyrir Vélhjólaí-
þróttaklúbbinn síðustu 22 ár. Þess má
geta að í 22 ára sögu Vélhjólaíþrótta-
klúbbsins hefur klúbburinn fengið út-
hlutað 14 bráðabirgðasvæðum fyrir
íþrótt sína. Geta allir séð það í hendi
sér að erfitt væri að reka hvaða
Hér var einhver mesti hamagangurinn í keppninni og
líklega ein þúsund för í sandinum eftir hana. Það fer
ekki mikið fyrir þeim í dag, nokkrum mánuöum
seinna.
Keppt á fríöuöu
landi
Margir sjá fyrir
sér að mótorhjól
stórskemmi landið
með djúpum fórum
hvar sem þau fara
um. Við spurðum
Hjört hvort það
væri sannleikskom
í þessu en hann
taldi að ef að vilji
væri fyrir hendi að
skemma ekki gróð-
ur væri enginn
vandi að komast hjá
þvi. Til dæmis var
fyrir tveim árum
keppt í mýrlendi og
lyngþúfum í Fljót-
unum og nú, aðeins
tveimur árum
seinna, sjást varla
nein fór eftir mótor-
hjól þar sem keppn-
in var haldin. Eftir
keppnina vora 180
mótorhjólafór í
brautinni. „Það er
ekkert sagt þegar
skepnum er beitt á
smáblett og þær
naga grasrótina al-
veg niður í mold svo
að stórsér á landinu.
En ef vélhjólaíþróttamenn fara fram á
að fá dálítinn gróinn skika undir íþrótt
okkar kallast það landspjöll og að við
séum að spæna upp landið og eyði-
leggja það.“
Síðustu tvö ár hafið þið byrjað
Á hinum friðuðu söndum Þorlákshafnar hefur Hjörtur
verið ásamt Landgræðslunni á svæðinu með tilrauna-
verkefni þar sem mótorhjól eru notuð sem eins konar
plógar í sandinum fyrir grasfræið. Árangurinn er
undraverður eins og sjá má og upp úr förunum stend-
ur nú iðjagrænt grasið.
keppnisárið 1 fiiðlandi í Þorláks-
höfii. Er ekki verið að græða upp
sandinn þarna?
„Þorlákshöfn er höfuðborg íslands i
endúró. Það er rétt að þama er verið
að græða upp sandinn en Vélhjólaí-